Onze jongste heeft vanaf 7 wkn oud al speciale voeding gehad voor KMA, ook uit de provocatietest met 6 maanden kwam KMA naar voren. KA heeft bij een jaar gezegd dat we soya moesten voeden en af en toe dingen met weinig melk moeten geven zodat zn darmen er langzaam aan kunnen wennen. Kijken tot hoe ver je het "op kunt rekken". Dit was toen ook de laatste afspraak, we hoefden niet weer te komen. Nu is hij 1,5 en merk ik dat koekjes met weinig melk nog steeds niet goed vallen. Maar een paar hapjes yoghurt merken we eigenlijk niets van. Kaas op brood bijvoorbeeld durf ik weer niet te geven. Wat is nu het beste om mee te beginnen en wat moet ik echt laten staan? Wie heeft er tips of zou ik dit beter met een dietiste kunnen bespreken?
Ik denk dat het op die leeftijd, als ze eigenlijk alles mogen eten, altijd een kwestie van uitproberen is. En dan voor jezelf bijhouden wat kan en wat niet. Koekjes gaan goed hier, yoghurt en boter ook. Maar melk niet, dus daar zoeken we vervanging.
We gebruiken altijd plantaardige boter, dus dat heeft nooit problemen gegeven. Hij krijgt nu maar een paar hapjes/likjes yoghurt, misschien dat ik dat eens uit kan breiden. Hij vind nl ook de soyavla niet zo lekker.
Ik heb bij zoon om de 6 maanden ongeveer geprovoceerd dmv yoghurt. Hier reageerde hij steeds op. Pas toen hij ongeveer 3,5 was reageerde hij niet meer op melk.
Een paar kleine hapjes yoghurt gaat wel goed, maar niet teveel heb ik al wel ontdekt. Maar hij is natuurlijk nog jong, dus het kan ook nog wel. Niemand anders ervaring met provoceren?
De aangezuurde zuivelvarianten zijn door het aanzuren gemakkelijker verteerbaar dan de zoete. Yoghurt, karnemelk, kwark en kaas zullen dus over het algemeen gemakkelijker gaan dan melk, room etc.
Hier hadden beide kindjes KMA en kregen nutramigen. Ook met beiden heel langzaam begonnen met Danoontje en af en toe een blokje kaas. De jongste is nu 10 maanden en eet eigenlijk alles mbt melk producten. De oudste wil nog steeds geen melk drinken. Maar kaas, daar is hij al vanaf z'n eerste jaar al gek op. Het is proberen en proberen, elke keer aankijken wat ze wel en niet aankunnen.