Hoi, Ik zal eerst mijn situatie even uitleggen. Mijn vriend en ik zijn sinds december 2013 bezig met zwanger worden. Door mijn steeds langer wordende cyclussen en het gevoel dat er iets niet goed zat, naar de HA gegaan. Doorverwezen naar ziekenhuis, afdeling fertiliteit. Eerst dachten ze aan PCOS, wat later toch niet zo bleek te zijn. Zaad van vriend bleek minder sterk. Doorgestuurd naar specialistisch ziekenhuis en bleek toch ook in orde te zijn. Alles zag er goed uit op mijn lange cyclussen na. Dus ik kreeg Chlomid voorgeschreven. Hier mocht ik mee beginnen op dag 5, echter bloedde ik zo weinig dat ik hier toch niet mee mocht beginnen. Tijdens een tussentijdse echo zag de arts dat mn ei eraan kwam. Dat op dag 14. Dus korte cyclus. Eindelijk! Helaas kwam hierna de uitslag van mijn uitstrijkje. PAP3b. Ik ben me rot geschrokken. Volgens de arts niet nodig, maarja zo gaat dat. Ik heb 5 nov afspraak voor een biopt en daarna eventueel een operatie. Dit zet zwanger worden even op een lager pitje. Nu vroeg ik me af of er meerdere meiden de diagnose hebben gehad en hoe dit hun is verlopen. Ervaringen, invloed op krijgen van kinderen. Hopelijk kan iemand mij gerust stellen.
Hoi Mijn uitstrijkje van vorig jaar december was niet goed, een PAP3A. Geen reden tot paniek, maar ik kneep hem wel! In de eerste afspraak met de gyn werd mijn cyclus besproken, en een biopt afgenomen. Deed totaal geen pijn, moest even hoesten en nam ze een hapje weg. Daarna kreeg ik een "operatie" aan de baarmoederhals, er zijn flinke stukjes weggesneden met een lisje. Van de verdovingen en van de ingreep heb ik niets gevoeld, ik ging ook gewoon met openbaar vervoer weer naar huis. Toen de verdoving uitwerkte had ik heel licht een beetje een zeur gevoel maar geen pijn. Totaal geen last van gehad en na een paar weken kwam de uitslag dat de snijranden schoon waren. Nu moet ik in november weer voor een uitstrijkje, ben benieuwd!
Ik heb vorig jaar augustus een lisexicie gehad vanwege pap 3b, vond het een vervelende ingreep, maar zo voorbij gelukkig. Wat de arts zegt klopt helemaal, pap 3b heeft heel misschien de potentie (hoeft dus niet) om ooit uit te groeien tot erger, daarom halen ze het weg. Maar ik snap de angst hoor, die was hier ook aanwezig, vooral omdat mijn moeder en bijna al haar broers al overleden zijn aan die vreselijke ziekte. Inmiddels weer 2 uitstrijkjes gehad die helemaal goed waren. Heel veel succes!
Ik heb vorig jaar een lisexcisie gehad na pap3b. Heb het onder algehele narcose laten uitvoeren want dit vond ik vele malen fijner en minder stressvol. Een lis heeft geen gevolgen voor zwangerschap heb ik begrepen van mijn gyn. Ze kunnen het zelf nog een keer uitvoeren zonder dat je bmm echt te kort zou worden. Pas als je een conisatie zou moeten krijgen kan dat een probleem vormen. Maar dat is niet met zwanger worden, pas als je zwanger bent. Conisatie doen ze alleen als de cellen ook echt in je bmm zitten. Eerst kreeg ik een colposcopie en een biopt. Was niet pijnlijk. Daarna bleek het CINIII te zijn en moest er een lisexcisie komen. Hier doen ze bij Pap3b trouwens altijd een lis. Heb sindsdien wel last van bloedverlies voor ongi. Blijkt dat de (goede) cellen uit mjn bmm nu naar buiten komen door de lis. En die bloeden eerder, maar is niet erg. Kan het wel laten fixen door mijn bmm te laten bevriezen maar ik vind het wel mooi zo haha Trouwens ondertussen alweer 2 goede uitstrijkjes gehad
Hier een half jaar terug Pap3A. Normaal kom je dan na een half jaar terug maar omdat ik steeds tussentijds bloedverlies had toch doorverwezen. Hier werd een colposcopie gedaan (wat weefsel afgenomen) om te onderzoeken. We mochten meekijken op een scherm om te zien wat er gebeurde. De colpo deed geen zeer. De arts vroeg me te hoesten en het was al gebeurd. Weefsel is opgestuurd naar het lab. Terugkoppeling na anderhalve week was CIN3, voorstadium baarmoederhalskanker maar het was dus nog géén baarmoederhalskanker, dus op tijd er bij. Na 2 weken kreeg ik de lisexcisie, ik heb gekozen voor plaatselijke verdoving. De spuiten zouden pijnlijk zijn maar ik heb er niets van gevoeld alleen een wat drukkend gevoel maar pijn deed het zeker niet. De lis was zo gedaan. Weer 1 week later kreeg ik ook hiervan de uitslag en alles was CIN3 dus we waren inderdaad op tijd. Nu weer half jaar verder heb ik vorige maand mijn eerste controle uitstrijkje gehad en die was goed. Ik heb in de maanden tussen de lis en het eerste controle uitstrijkje geen ICSI behandelingen gehad omdat het niet mocht (advies bij mij was dus, niet zwanger worden tot het eerste uitstrijkje goed is maar anderen mogen wel gewoon door). Nu over 5 maanden weer controle Succes!
Bedankt voor alle reacties. Je leest op internet zoveel verschillende verhalen. Je hoort het toch liever van mensen die het zelf meegemaakt hebben. Jordan ik zie aan jouw onderschrift dat je al een tijd bezig bent enverplicht 6 maanden niet zwanger mag worden. Dat lijkt me heftig als je het zo graag wilt. Vervelende lichamen ook. Zo raar dat er vanalles binnenin gebeurd waar je geen idee van hebt en wat niet werkt zoals "hoort". Kun je na de daadwerkelijke operatie gewoon weer door naar het werk? Ik moet zeggen dat ik soms niet weet wat ik met de info van mijn artsen aan moet. Ik heb steeds een ander, 1 daarvan moet ik steeds aangeven hoe het ook alweer allemaal zit en wijzen op dingen die ze zegt die niet kloppen. Ze geven alle 3 andere info steeds. En waar maak ik je druk om? Je bent pas 26, je hebt alle tijd toch? Maar wel vertelllen dat je zelf 2 van die leuke kinderen hebt. Alsof ze niet snappen dat als je iets heeeel graag wilt, elke dag er 1 "te laat" is. Het gaat goed komen, met ons allemaal!
Hoi ik heb vorige week te horen gekregen dat ik Pap3a heb. Moet 4 nov. door naar de gynaecoloog. Erg spannend allemaal en snap wat ke door maakt. Wij zijn nu sinds augustus 2013 bezig maar tot nu toe ook nog steeds niet raak. Succes en hoop voor je dat de uitslag goed is en dat je weer door mag met zwanger worden!
Ik zou dat nooit gedaan hebben, meteen naar je werk. Sowieso had ik narcose dus alleen daarom ging dat al niet maar ik heb gewoon een week vrij genomen. Na 2 dagen ging het wel weer prima hoor maar ik heb wel nagebloed flink en dat was niet prettig. Je mag geen tampon gebruiken en het stinkt onwijs omdat het gebrand is.
Ja, las inderdaad dat het best kon stinken en nog flink na kan bloeden. Gelukkig zijn ze vrij soepel op mn werk. Dus een paar dagen erna vrij nemen zal ook geen probleem zijn. Moet het maar gewoon op me af laten komen, wat moet dat moet.
Hoi, Hier na een PAP4 een lisexcisie gehad met het advies te wachten met zwanger worden tot het eerstvolgende uitstrijkje. De ingreep op zich viel mee, ik vond de verdoving het vervelendst. Door gebrekkige voorlichting van het ziekenhuis wist ik niet wat me te wachten stond en was ik alleen gekomen. Ben na de behandeling weer zelf naar mijn werk gereden en aan de slag gegaan. Heb een week bloedverlies gehad. Na 3 maanden weer een uitstrijkje laten maken, was gelukkig PAP1. Sterkte!
Ik zou niet gaan werken hoor! Ik heb een paar dagen rustig aan gedaan maar had verder geen last. Bloedverlies had ik niet, ze schroeien het dicht, alleen is het wat bruinig wat er bij mij af kwam. Ik ben nu overigens wel bezig met zwanger worden, volgens het ziekenhuis was het geen probleem en doen ze gewoon een uitstrijkje als je zwanger bent, maar ik ben daar toch wat huiverig voor!
Een vriendin van mij had het ook maar bleek zwanger te zijn geworden tussen uitstrijkje en uitslag. Ze is toen gedurende de zwangerschap goed opgevolgd en na de bevalling waren de uitstrijkjes helemaal goed. Heel apart.
Keet, ik wil mezelf geen 'kleinzielig figuur' noemen maar ik ben na de lis toch echt bijna een week thuis gebleven. Had veel buikpijn. Dat bloedverlies dat was wel te doen maar die buikpijn was shit. Mijn man is naar huis gereden na de ingreep, was er ook best gaar van. De ingreep maar ook de spanning er om heen. En geduld word op de proef gesteld hihi. En ik heb er al zo weinig van
Ik heb ook 3b gehad, half jaar moeten wachten en toen weer een uitstrijkje, was toen 4 geworden, dus lisexcisie. Bij mij viel die zwaar tegen, omdat ze een eendenbek gebruikten die wel zo groot was dat ik echt half in paniek schreeuwde dat ze dat ding eruit moesten halen! Dat ik het echt geen kwartier zo ging volhouden enz, enz.... Uiteindelijk niet eruit gehaald (want het moet toch) en met hulp van de verpleegkundige die erbij was rustig geworden (afleidende praatjes) maar het was voor mij echt drama. Van de hele verdoving heb ik niks gevoeld, ik voelde namelijk alleen maar die eendenbek. Eenmaal klaar ben ik met ML weer met de auto mee naar huis gegaan (we wonen 5 minuten van het ziekenhuis, maar is echt geen doen om te lopen of alleen te gaan) en ben ik een weekje thuis geweest omdat je gewoon rustig aan moet doen. Het is wel een wond die je hebt, en als je te snel weer gaat werken of wat dan ook, heb je kans op slechte genezing. Volgens mij ben ik zelfs ziekgemeld, maar weet ik niet zeker meer, dit was in 2011. Uitslag daarvan was CIN 1, 2 en 3 doorelkaar, dus voorstadium van... Nu in 2013 uitstrijkje gehad terwijl we ook bij de gyn liepen ivm zwanger willen worden, en weer een pap2. Toen een colposcopie gehad, waarbij ze een kleinere eendenbek gebruikt hebben, daar heb ik om gevraagd vanwege de pijn en paniek de keer ervoor (ik heb echt trauma's van die dingen) en dit deden ze gelukkig ook. De grote lag namelijk al klaar en ik begon gelijk al te stressen. (Groot is er een met, hier in het ziekenhuis in elk geval, blauw gecoate uiteinden, vandaar dat ik hem herkende...) Uitslag colpo was gelukkig goed, het was vanzelf opgelost.
Ik heb mog nooit gehoord dat ze iemand met pap3b naar huis stuurden, dat is ook afwijken van de officiële richtlijn! Schandalig! Dat mag helemaal niet! Ik mocht ook gewoon zwanger worden na de lis. Mijn arts zei joh stel die cellen gaan wel weer rommelen, dat duurt rustig jaren voor het echt iets engs wordt. Dan ben je allang bevallen. Die 9 maanden zijn geen punt! En uitstrijkjes tijdens zwangerschap of in de 3 maanden erna (ook mk) zeggen niks want dan is je bmm altijd onrustig onder invloed van hormonen. Ik heb trouwens totaal 6 weken nagebloed van de lis.
Jordan, dat geduld kan ik heel goed begrijpen. Ik word nu al gek. Ik ken iemand die na 7 jaar toch zwanger is geworden en nu uit het niets opeens weer. Blijf erin geloven he Hopeforyou, wat raar dat ze je wegsturen met 3b ja. Bij mij gaven ze aan dat dit meteen geregeld moest worden. Jij hebt het dus als zeer vervelend ervaren. Dat het verschilt per persoon is me nu wel duidelijk. Gelukkig heb je het achter de rug. Tot nu toe heb ik nog geen probleem met de eendenbek gehad. Scheelt misschien ook dat ik me niet schaam er zo bij te liggen zeg maar. Al ben ik weer als de dood voor naalden.
Tis niet dat ik me schaam om er zo bij te liggen, oke, prettig is anders, maar ja. Maar die eendenbek werd er bij wijze van spreke zo ingedouwd en open gezet, zowat zonder waarschuwing. Inmiddels heb ik tips gekregen hoe je hier nog beter bij kunt ontspannen, maar had het toch wel prettiger gevonden als ik dat toen had gehad. En het naar huis sturen vond ik ook 3 x niks, maar je gaat ervanuit dat ze het toch wel weten. Volgens mij was toen de reden dat het vanuit het niets kwam, en ze dachten dat het dan na een half jaartje wel vanzelf weg was gegaan.
Keet, lief dank je wel, maar zonder medische hulp zal ik nooit een kindje op de wereld zetten. Ik word namelijk heel makkelijk zwanger maar mijn lichaam stoot het af, dit komt vermoedelijk door een auto immuunziekte die ik heb Ik probeer hoop te houden in de behandelingen die ze nog op me gaan lanceren. Ik zit in mijn 2e ICSI poging (die we krijgen vanwege slecht zaad van mijn man) dus we hebben zeker nog kansen maar het is ook eng om hoop te hebben want dan je ook harder onderuit als het mislukt Hopeforyou, ik vind het ook best heavy dat ze je gewoon wegsturen zonder goed te kijken maar kan me ook goed voorstellen dat je er van uit gaat dat ze wel weten wat ze doen. Nuage en ik zijn wat sceptischer daarin omdat we regelmatig hebben meegemaakt dat artsen niet altijd de juiste dingen besluiten of doen (als ik voor je mag praten, Nuage ). Maar wat Nuage zegt, protocol bij Pap3B is zeker verder onderzoeken. Wel fijn dat het nu is opgelost enne, gefeliciteerd met je zwangerschap
Hopeforyou, bedoelde niet dat ik denk dat jij je schaamde hoor. Maar weet dat sommige vrouwen dat wel hebben. Dan lijkt het me nog vervelender. Bij mij zei ze steeds ik pak de kleinste. Weet niet de reden en of het dan anders zal zijn. Soms lijkt het wel of je een nummertje bent ipv een mens met emotie. Snap dat ze dit de hele dag doen. Maar iedereen is anders en niemand komt er voor de lol. Inderdaad gefeliciteerd met je zwangerschap