Poeh, daar zit ik dan weer; uitgeput op de bank na wéér een gebroken nacht. Mijn zoontje van bijna 1 jaar presteert het om de afgelopen twee weken klokslag om 2 uur wakker te worden en dan niet meer verder te willen slapen. Hij blijft dan maar krijsen en gaat in zijn bed zitten. We hebben echt van alles geprobeerd maar niets helpt. Extra fles geven, troosten en weer terug leggen, laten huilen een uur lang, bij hem blijven en zingen, alles!! Behalve als we hem in ons bed nemen, dan is hij gelijk stil, zit zelfs even te lachen en te brabbelen en gaat dan slapen. Maar dat lijkt mij niet de bedoeling en we zijn bang dat hij er aan went en nog verder van huis zijn. Waarom wordt deze kleine monster exact elke nacht op hetzelfde tijdstip wakker en wie heeft de gouden tip om hiermee om te gaan?
Vind je het zelf een probleem dat hij bij jullie slaapt? Dat wennen zal heus wel meevallen, hij heeft jullie misschien gewoon nodig. Het is nog maar een ukkie he. Als ie achttien is, wil ie vast niet meer....
Gezien ik me best kan voorstellen dat je 'm niet elke nacht vanaf twee uur in je eigen bed wil halen, is het misschien een optie dat één van jullie bij hem (naast zijn bed bijv) gaat slapen vanaf dat tijdstip? Op een matrasje ofzo? Desnoods gewoon tot hij in slaap valt hoor, maar dat hij die angst dat jullie weg zijn ofzo in ieder geval even kan loslaten?
Mijn dochter is nu 1,5 jaar en ik heb er nooit moeilijk over gedaan om haar in mijn bed te nemen. Ze heeft sowieso tot een half jaar bij ons in bed gelegen. Daarna kon ik haar makkelijk in haar eigen bed doen. Toen ze 1 jaar en 4 maanden was had ze vreselijke last van verlatingsangst en ging ze helemaal uit haar dak als ik haar in haar eigen bed legde. Toen heb ik haar meteen op ons bed gelegd en sliep ze meteen. Ik legde haar wel weer over toen wij zelf naar bed gingen en dat ging prima want ze was diep in slaap. Na 2 weken weer geprobeerd om meteen in haar eigen bed te leggen en dat ging weer prima. Niet dat je veel aan dit verhaal hebt maar ik wil alleen even zeggen dat ik denk dat het niet zo snel gewenning is. Als jullie ook lekker kunnen slapen als hij goed naast jullie slaapt dan moet je dat lekker doen. Waarom jezelf martelen.
Hier ook....altijd om 4 uur als hij wakker word... Dan lekker bij ons in bed, meestal hebben ze gewoon de geborgenheid nodig... En gaat vanzelf beter, van elke nacht is het nu nog 3/4 nachten dat hij komt..... En je slaapt zelf tenminste ook!
Dat is niet in elke geval zo. Vriendin van mij heeft een kindje van 3 wat daar al jaren 'snachts in hun bed de regie heeft. Papa gaat dan naar het extra bed op zolder omdat hij er niet van kan slapen.... TS ik zou nooit mijn kind in bed nemen. Het gaat niet bij ieder kind over namelijk en dan gaat het steeds langer duren om te ontwennen. Hoe moe je ook bent, je kindje moet zelf leren de slaap door te pakken. Erbij blijven dus en gerust stellen, aaien en toespreken dat hij veilig is en rustig kan gaan slapen. De aanhouder wint. ps. het is dus een einde slaapcyclus waar kinderen wakker van worden. Zou hij op verschillende tijden wakker worden dan is het vaak honger oid.
De aanhouder wint? Je hebt het wel over een baby van nog geen een he. Die in vrijwel alles afhankelijk is van de ouders. En die nog lang niet denkt in termen van "haha ik heb gewonnen van mama en papa" maar meer in termen van "ik heb geborgenheid nodig". M.i. moet je dat als ouder vervolgens ook bieden. Het is natuurlijk maar net wat je visie is, maar ik geloof absoluut niet in "wennen" of "leren slapen" bij kleine kinderen. Dus mijn advies zou niet zijn om je kind nooit bij je in bed te nemen. Integendeel, ik zou zeggen als dat de manier is waarop iedereen slaapt, lekker doen! Heerlijk toch zo'n ukkie vlak bij je in bed?
Bedankt voor de reacties. Alleen weet ik nog niet wat wijsheid is. Wel of niet in ons bed. Vriendlief slaapt er wel minder van dus eerste instantie zal het ons eerste keus niet zijn. Het gaat mij echt te ver als 1 van ons ergens anders gaat slapen omdat zl bij ons in bed moet slapen. We gaan het vannacht het wel weer zien. Aanhouder wint inderdaad.
Dat deed mijn mannetje ook rond die leeftijd (iets eerder, rond 11 maanden geloof ik). Wij hebben hem ongeveer 4-5 weken in bed genomen en toen stopte het vanzelf. Zo goed als geen last gehad met hem terugleggen Het is niet direct gewenning. Het is alleen oppassen in bed met omdraaien Ik had soms een voetje in mijn neusgat
Ja en die weet donders goed wat gezellig is. Tot 6 maanden kan je ze niet verwennen. Maar daarna weten ze het wel. Maar je moet het lekker zelf weten. Je piept wel anders als je al 2 jaar 's nachts bezig bent met je kind in bed. En ja heel veilig je kind bij je in bed. Iedereen slaapt dan ook zooooooo rustig.
Ik zei al, ieder zijn ding. Als jij je kind in zijn eigen bed wilt laten moet je dat toch vooral doen? En als ik dat niet doe, heeft toch niemand daar last van? Verwennen doe je m.i. met materiële dingen, niet met liefde en geborgenheid.
Ik denk ook dat veel afhangt van het karakter van je kind. Dat kindje waar ik het over heb is heel pittig dus die bepaald wel wat. Andere kinderen gaan misschien na een paar weken bij je in bed wel weer in hun eigen bed zonder problemen. Maar dat weet je gewoon niet van te voren. Je moet toch zien te achterhalen waar hij wakker van wordt. En heeft hij een knuffel oid? speentje nog? Onze kinderen vinden veel geborgenheid bij hun knuffel. Lastig is het wel en zo vermoeiend. Hopelijk gaat het gauw beter ts.
Jij wind je op over mijn commentaar. Mijn twee kinderen slapen zonder problemen door. Dus ik heb lekker mijn eigen bed en overdag knuffelen we heerlijk op de bank. Geen gebrek aan liefde en geborgenheid hier.
Is het geen optie om een matrasje naast jullie bed te leggen? Hij ligt zo niet in jullie bed, maar wel in dezelfde kamer.