Hoi meiden, Dit is mijn topic nr zoveel over slecht inslapen, maar ik heb allerlei adviezen opgevolgd en uitgeprobeerd...het gaat van kwaad tot erger. Wat een slechte slaper is mijn kleine draak. Overdag hartstikke vrolijk en lief, maar hij kan gewoon niet zelf inslapen. Tot voor kort ging het een periode goed, om in iedere geval aan de borst in slaap te vallen. Dit wilde ik ook veranderen omdat hij heel..heel vaak wakker wordt voor een paar slokjes en snachts soms zelf aan een stuk door aan de borst wil tutten. Mijn nachtrust was dus al ver te zoeken. Maar zelfs in slaap voeden lukt nu 9 van de 10 keer niet meteen. Het kost me soms 3 pogingen in 2 uur, dus het regelmaat wat we hadden is helemaal ver te zoeken. En in de tussentijd is hij strontchagrijnig omdat hij moe is maar niet wil slapen. Ik breng hem pas naar bed als hij moe is overigens. Savonds slaapt hij tegenwoordig ook pas rond 22:00! Normaal rond een uur of 19u. Ik heb echt vanalles geprobeerd, stephanie lampe heb ik gevolgd, helpt niet. Pick up, put down methode, lukt soms wel maar vaak niet. Ik laat hem nu dan toch maar een paar minuten alles eruit brullen, zodat ie zichzelf zo moe maakt en dan aan de borst in slaap kan vallen. Ik weet het anders ook niet meer. En daarbij, het is geen oplossing want ik ben er dan nog een ganse tijd mee bezig. En hij is wel aan het huilen, maar kan dan nog niet zelf in slaap komen. Ik wil hem niet laten huilen om zelf in slaap te komen, maar er lijkt geen andere oplossing meer. Het wordt echt alleen maar erger, ook snachts. Ik loop op mijn laatste beetje energie nu en ik raak geïrriteerd Ik weet dat hij last kan hebben van verlatingsangst, daar merk ik overdag overigens niets van, maar ik laat hem dus niet alleen. Puur voor het geval dat dat nu is. Dus ja, er zullen echt wat tranen aan te pas moeten komen. Maar ik weet gewoon even niet hoe ik het moet aanpakken..ik wil hem wel troosten natuurlijk. Maar pak ik hem dan meteen op? Laat ik hem steeds even een paar minuten gaan terwijl ik hem in bed troost en daarna evt pas oppak? Pff ik weet het niet..het moet wel echt veranderen, want dit is voor hem ook zeker niet goed. Hij heeft echt geen nachtvoeding meer nodig, want hij drinkt vrijwel niet, het is snachts gewoon sabbelen. Sterker nog, als het dan toch toeschiet, laat hij los en draait zich om. Om na een tijdje weer voor de borst te komen. Wie heeft tips? Ik zit in ieder geval te denken om hem van 2 naar 1 slaapje overdag te laten gaan.
jeetje wat lastig zeg. Ik zou het ook niet weten. Mijn oudste was ook een moeilijke slapen en wilde ook tot 11 maanden nog nachtvoedingen. ik ben toen gestopt met de borstvoeding, en toen ging hij ineens heel snel beter slapen (wat niet betekend dat je moet stoppen natuurlijk!!!!)... hij kwam voornamelijk voor de gezelligheid en lekker bij mama liggen voor die voedingen, en voor een fles kwam hij er dus niet uit. maargoed aangezien je probleem ook overdag is. 1 slaapje werkte hier op een gegeven moment ook beter, hij sliep dan wat langer. ik legde hem dan in zijn bedje en bleef erbij zitten tot hij sliep (in het begin kon dat lang duren inderdaad) verder heb ik eigenlijk geen tips... behalve dan dat je jezelf niet moet verliezen erin. Ik heb mijn kinderen nooit alleen laten huilen, maar als het niet meer gaat kan je hem wel laten huilen waar je bij bent, hij weet dan wel dat hij veilig is.
is het een idee dat papa hem naar bed brengt? Kan wat dagen strijd geven, maar is naar mijn idee beter dan alleen laten huilen. En 1 slaapje overdag zou ook kunnen idd. Hier slaapt zoon, ondanks 1 slaapje overdag, echt niet voor 20.00uur, wat we ook proberen. Hij is gewoon niet moe. Als ik hem goed moe naar bed doe, valt hij wel aan de borst in slaap.
Poe, lastig zeg. Onze dame was ook een lastige slaper, dat gaat sinds ze een jaar is gelukkig beter. Maar doodmoe word je ervan inderdaad. Je schrijft dat hij eerst om 19.00 naar bed ging, ging het toen wel goed? Kan het misschien zijn dat hij dan oververmoeid is zo laat op de avond? En een speentje, die wil hij zeker niet (heb je vast geprobeerd ) Ik zou nog niet naar 1 slaapje gaan als hij die twee nog wel nodig heeft overdag. Hier was dat rond haar eerste jaar overigens. ..
Heb je al contact opgenomen met de arts van het cb, of met je eigen huisarts... misschien kunnen zij iets voor je betekenen. Mijn oudste sliep ook slecht, maar pas op latere leeftijd. Uiteindelijk op advies arts melatonine gaan gebruiken... probleem meteen verholpen. Dochter slaapt nu goed en is nu overdag ook nog eens veel gezelliger (eerst veel boze buien en huilbuien om niets)... een wereld van een verschil... en dat terwijl ik de stap naar medicatie in eerste instantie niet zag zitten. Ben overstag gegaan omdat niets leek te werken, en omdat melatonine een lichaamseigen stof is.
Draagdoek wel eens geprobeerd. Dat is hier een uitkomst. Of samen met hem slapen op het grote bed? Dat doe ik momenteel. Dan slaapt hij tenminste en krijg ik ook rust. Je moet toch wat he...
Ik heb savonds al een fles geprobeerd, maar die wil hij niet. Waarschijnlijk omdat hij geen honger heeft maar gewoon wil tutten aan de borst. Draagdoek heb ik hem heel veel in gedragen en gisteravond zelfs nog geprobeerd. Maar hij kijkt alleen maar om zich heen en worsteld zich langzaam los. Hij ligt meestal al bij mij in bed maar aan echt slapen kom ik niet toe als hij steeds maar aan de borst wil. Vooral tussen 3 en 6 snachts is het constant. Alleen laten huilen ga ik ook absoluut niet doen, maar hij zal wel zelf in slaap moeten leren vallen. Dus dan erbij zitten en niet meteen oppakken, maar gewoon even laten gaan en daarna evt oppakken? Moeilijk moeilijk! Maar het gaat nu wel ten koste van mezelf helaas anders zou ik het met liefde blijven doen. Maar zolang al zo weinig slaap, breekt me nu écht op. En overdag ben ik ook gros van de dag bezig om hem in slaap te krijgen Melatonine ken ik niet? Ik zal eens informeren, dank voor je tip!
Heel veel sterkte in ieder geval! Ik legde hem dan in zijn bedje met mn hand op zijn buik als hij huilde, en bleef er naast zitten tot hij sliep. Als hij echt overstuur was wel even oppakken natuurlijk. maar het kon echt wel een uur duren hoor.. maar het werd steeds korter. Tegenwoordig blijf ik nog steeds altijd 5 minuutjes in zijn kamertje als ik hem in bed gelegd heb, dat vindt hij een veilig gevoel. verder was de schommelstoel hier ook ideaal om hem in slaap te krijgen als het echt niet lukte. Uit een draagdoek kon ik hem niet wegleggen, maar na een kwartiertje op schoot in de schommelstoel wel...
Ik zou echt eerst even een afspraak maken bij de HA en eventueel KA om alles uit te sluiten. Sterkte!
Ik heb er weinig ervaring mee (gelukkig). Toen ons meisje ongeveer een half jaar was, had ons meisje wel last met inslapen. Wat wel gek was, was dat als wij de trap op liepen, het even stil werd.. om daarna weer te huilen tot we haar optilden. Dan was het ook direct weer lachen. Dus we hebben haar een paar dagen laten huilen, max 5 minuten. Mijn man bracht haar dan naar bed (ik ben niet zo'n held haha) en sindsdien was het klaar en slaapt ze moeiteloos in. Ik wil je wel sterkte wensen, want het lijkt me echt slopend.
Lastig! Ik weet dat je zegt hem niet alleen te willen laten huilen, maar hier ging en gaat dl echt niet slapen zolang ik in de kamer ben. Het lijkt dan alsof ze wil zeggen, je ziet me toch ... waarom pak je me niet ... terwijl ze als ik weg ga gewoon gaat slapen. De meningen zijn hierover verdeeld, maar als niks meer werkt zou ik toch eens het gecontroleerde huilen proberen. Dus in bed leggen en dan na een bepaalde tijd terug om te troosten, zo steeds volhouden. Het klinkt heel hard, maar ik geloof dat je je kindje zo helpt om te leren zelf in slaap te vallen. Een hele vervelende avond kan soms wonderen doen voor de toekomst ....
Ik wil daarop wel even benadrukken dat (gecontroleerd) laten huilen vooraf gegaan moet worden door een check bij de huisarts. Als een kind namelijk pijn of andere klachten heeft, kun je niet verwachten dat slapen vlekkeloos gaat, (hier helaas veel ervaring mee).
Tja... Hier hebben we het drie keer gedaan. Laten huilen tot ze vanzelf in slaap vallen. Bij de oudste heeft mijn man Het gegaan. Het heeft ruim 45 min geduurd. Bij de jongste twee keer gedaan. Beide minder dan 30 min huilen Verschrikkelijk vond ik het maar het heeft zo goed geholpen. De dagen erna sliepen ze zowat gelijk in en huilde ze echt bijna niet meer
Het echt laten huilen, als in: om de zoveel tijd terugkomen, doe ik liever echt niet. Ik weet dat het kan helpen de cirkel te doorbreken. Maar als het even kan, blijf ik er gewoon bij, of laat ik in ieder geval weten dat ik vlakbij ben, door me te laten horen. Net was hij gemakkelijk aan de borst in slaap gevallen..wil ik weglopen, wakker! Maar ik heb wel volgehouden hem gewoon proberen in slaap te krijgen. En dat ging gepaard met wat huilen. Niet overstuur overigens. Veel oppakken, neerleggen en weer even laten gaan. Wel erbij gebleven, of intussen even op de bovenverdieping gerommeld. Al met al 1,5 uur bezig geweest..pfff, daarna heeft ie aan de borst toegegeven aan zijn slaap. Tsja..ook niet de meest effectieve manier nee Ik ga deze week wel even een afspraak maken bij de ha. Verwacht niet dat daar wat uitkomt (alleen maar goed dan natuurlijk), want hij lijkt echt nergens last van te hebben, ook niet bij het slapen gaan. Hij is ontzettend vrolijk maar vertikt het simpelweg te gaan slapen. Hij is wel flink moe, drinkt aan de borst, laat los en gaat liggen kletsen, omdraaien, klimmen etc. etc. En uiteindelijk gaat het over in huilen. Als ik hem na meerdere pogingen maar meeneem naar beneden, is het even goed, en daarna chagrijnig. Vind het heel fijn dat jullie zo meedenken! Bedankt meiden
Natuurlijk! Kindjes waar medisch iets mee is, moet je nooit laten huilen ... maar voor gezonde kindjes kan het soms helpen om te leren slapen
Beste TS, Hier een lotgenoot met ook een erg slecht en licht slapend kindje. Sinds enkele weken slaapt mijn meisje pas door (van 20 tot 6u ongeveer). Maar dat genoegen gunt ze ons wel niet elke nacht....het wisselt heel erg... (Wanneer ze overdag in de buggy of in de auto slaapt ipv in haar bedje, dan hebben we vaak prijs...) In ieder geval: tot enkele weken terug was ik ook echt radeloos. De nachten waren een hel. Ik besloot de vicieuze cirkel van het nachtelijke borstvoeden te doorbreken. De voorbije maanden met allerlei tips die niet hielpen. De dingen die wel een heel klein beetje hielpen: een flesje kv voor het slapengaan (doe ik nog steeds), speentje geven en blijven geven, de baby echt laten liggen en zeker niet oppakken want dat wil ie net. Daarmee sliep baby beter, maar nog niet de hele nacht door. Hoe ik het uiteindelijk echt doorbrak: ze weende, ik kwam binnen op haar kamer, aai over de bol, een lief en zacht fluisterzinnetje (bvb "meisje slaapje doen. Slaapwel, tot morgen"), en weer weg. De eerste nacht ging ik heel heel vaak naar haar kamer, puur om te tonen dat mama er nog was. Ze mocht vooral niet denken dat mama haar aan haar lot overliet. Het lief en zacht toefluisteren is dus ook wel belangrijk denk ik. Op die manier blijf jij de liefdevolle mama, maar lijkt het 'buiten je wil om' dat je kindje moet blijven liggen. Nu wat bij ons ook wel hielp: ze begreep wel de woorden "slaapje doen" waardoor ik duidelijk kon maken wat ik van haar verlangde... Na enkele nachten was het helemaal gedaan met de traantjes en sliep ze door. Je moet een klein beetje van je hart een steen maken, dat klopt. Je kan het heel mild aanpakken en 'spreiden' over 2,3,4 nachten. Wél belangrijk is om bvb de 2de of 3de nacht niet te zwichten en je kindje toch te voeden.... Je moet vooral consequent blijven. Ik wilde dit al vroeger toepassen dan op 8 maand, maar er was altijd wel een reden om het niet te doen: griepje, tandjes, enz. Daarmee moet je dus wel rekening houden. Anders gaat baby verkeerde associaties leggen. Nu sinds een week of zo gaat het wel weer moeizamer. Ze lijkt af en toe een nachtmerrie te hebben en bovendien zit ze in een gigantische scheidingsangst-opstoot sinds ze kan kruipen... Maar de situatie is min of meer onder controle: nu slaapt ze van 20 tot 6u, dan neem ik haar in mijn bed en slapen we samen nog een uurtje of twee door. Dat laatste stukje nacht lukt haar nog niet, geen idee waarom (honger?). Ik zie voor jou eerlijk gezegd geen andere oplossing dan een actieve aanpak! Veel succes!
Hallo medemama! Ik herken het zoooooo hard. Ons meisje -nu bijna 2- heeft mij tot 11 maanden bijna leeggezogen! Ze kon zelf niet inslapen (omdat ik haar nooit de kans gegeven heb om het te leren,weet ik nu), kwam 's nachts 7-8 keer met op het dieptepunt om de 20 minuten. Ze had geen honger,wilde enkel wat tutten! Alles hebben we geprobeerd! Echt alles. Op waren we: stikkapot. Toen ik op 11 maanden zwanger was van onze 2e dochter ben ik een 1e keer een volledige week opgenomen met hyperemesis gravidarum. Aangezien papa geen BV kon geven, gaf hij haar een flesje. Diezelfde week heeft hij onze dochter 's nachts laten huilen. 6 nachten lang. RAZEND was ik!!! Toen ik thuis was hebben we doorgezet en elke dag ging het beter met als resultaat dat ze nu graag naar bed gaat en super slaapt. Dezelfde "fout" hebben we bij onze kleinste meid niet meer gemaakt. Vrij snel hebben we haar samen leren inslapen: wakker in bedje, knuffel, kusje en weg. En geloof het of niet: ze is een fantastische slaapster...overal! Ik weet hoe moeilijk het is en hoeveel tegenkanting je krijgt als je voor deze methode kiest. Als je het doet moet je er echt volledig achterstaan en consequent zijn. Je moederhart bloedt en je wil niets liever dan naar je kindje gaan. Maar zowel voor haar als voor ons moesten we doorzetten. We waren allemaal kapot! Zowel wij als zij. En volgens mij begint een goede mama, papa en kleintje bij een goed uitgeruste mama, papa en kleintje. Veel sterkte alvast xxx
Ik denk ook dat gecontroleerd laten huilen best kan werken. Nu moet je je kindje niet hysterisch laten worden natuurlijk, maar gewoon huilen kan prima. Werkt voor veel kinderen heel goed. Wel alleen doen als je zeker weet dat er niets medisch is!
Maar medische problemen zijn niet altijd luid en duidelijk herkenbaar bij die kleintjes. Bij onze jongste dachten we met 11 maanden dat het tandjes waren, maar toen dat wel erg lang duurde toch maar eens naar de dokter: had ze gewoon oorontstekingen die niet vanzelf overgingen Deze zomer plukte ze ineens alle haren uit 'r hoofd. Ook weer slechtere nachten, maar wat het was...? Tot ze na een tijdje begon te vragen om kusjes op haar oren. Had ze dus weer pijn en bleken de buisjes eruit te zijn Bij slechte nachten is mijn advies dus altijd: EERST naar de huisarts voor een check, en aan de hand daarvan beslissen hoe verder.