Hoi hoi, Bij zwanger worden heb ik het al eens geprobeerd, maar helaas geen reacties gehad. Vandaar hier nogmaals. Inmiddels al een heleboel gelezen en gepraat, maar ik ben toch benieuwd naar ervaringen. Sinds kort zijn we eruit, we gaan toch voor een derde kindje. Geweldig! Het lijkt me prachtig met drie kinderen om me heen. Maar na de blijheid en leuke spanning komt de angst... Op wat bekkeninstabiliteit en vermoeidheid na, heb ik geen lichamelijke klachten gehad bij beide zwangerschappen. Ik heb het geluk dat ik makkelijk zwanger raakte beide keren en na een heftige eerste bevalling, ging de tweede zo goed dat ik daar ook niet meer bang voor ben. Na een artikel dat ik las in een tijdschrift, besefte ik ineens waarom ik me zo ontzettend rot voelde tijdens mijn zwangerschappen. Na een week of 12 begint het en het is pas na de bevalling weg: een prenatale depressie. Beide zwangerschappen heb ik me 7 maanden rot, alleen en iemand anders gevoeld. De liefde voor het kindje had ik wel meteen gelukkig, hoewel het een jaar na de tweede moeizaam ging. Natuurlijk zet je je schouders eronder en voel je je schuldig tegenover alles en iedereen (degene die niet of moeilijk zwanger worden, mijn eigen man, mijn oudste kind, het ongeboren kindje, enz.) dat je je zo voelt en kom je uiteindelijk de zwangerschap door. Toch heeft dit zo'n impact gehad dat ik er nu als de dood voor ben. Wie herkent dit? Wie heeft er tips? Natuurlijk ga ik langs de huisarts, maar ik vind het prettig om te lezen wat de ervaringen van anderen zijn.
Ik herken je verhaal. Ik heb er al eerder last van, eigenlijk vanaf de NOD. Tijdens de zwangerschap van mijn zoontje zat ik dagelijks in de auto te huilen. Ik kan niet uitleggen waarom, ik was blij met de zwangerschap maar voelde me echt ellendig. Was na de bevalling trouwens nog niet over met een huilbaby... Ook eerder dit jaar, met de zwangerschappen van de miskramen, voelde ik me knap ellendig en deed me twijfelen of ik dat tweede kindje nog wel wilde... Maar na de zwangerschappen/miskramen verdween het gevoel ook weer. Het heeft dus echt iets met de zwangerschap de maken bij mij. Ik kreeg de tip van de vk om naar een psycholoog te gaan gespecialiseerd in zwangerschappen, maar ik heb daar eerlijk gezegd geen zin/vertrouwen in. Antidepressiva vind ik ook een stap te ver. Toen ik vroeg naar iets wat ondersteunend werkt en vrij verkrijgbaar/onschuldig is, kreeg ik de tip om B12 bij te slikken. Al had ik niet het idee dat de VK daar nou zoveel van verwachtte. Zonder zwanger te zijn voelde ik me al een stuk fitter hierdoor. Maar nu ik zwanger ben heb ik nog geen één neerslachtige gedachte gehad!! En dat terwijl ik me misschien nu nog wel meer zorgen zou moeten maken, na 2 miskramen (oke ik vind het wel erg spannend) en nu zwanger van een tweeling. Ik gebruik de smelttabletten (standaardpakket) van https://vitamineb12nu.nl/ Als je het wilt proberen: Lees je een beetje in welke vorm van B12 effect heeft/opgenomen wordt en welke niet. B12 kan je niet teveel van opslaan. Wat je te veel binnen krijgt, plas je uit. Als je al gevoelig bent voor een tekort aan B12, is zwanger zijn en foliumzuur slikken ook nog iets wat het verergert. Ik slik hiernaast Prenatal Nutrients zwangerschapsmultivitamine van Solgar en Efamol Omega Forte (omega-3- vetzuren EPA en DHA). Ik hoop dat dit dé oplossing voor mij is en ik me de rest van de zwangerschap mentaal zo blijf voelen. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zal werken natuurlijk, maar mijn ervaring kan misschien ook jou of een ander helpen aan een vrolijkere zwangerschap.
Bedankt voor je reactie! Natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap, ik hoop dat het dit keer goed blijft gaan! Goed om te lezen hoe jij ermee om gaat. Ik ga me verdiepen in de B12. Wat zou het fijn zijn als het daardoor beter te behappen is! Ik merk wel dat er een taboe op rust... Fijn om een ervaring te lezen. Ik wens jou in elk geval een goede zwangerschap toe en daarna ook een gelukkige start!
Ik heb bij de eerste een prenatale depressie gehad. Ik was toen al een tijdje stabiel (depressies waren mij niet onbekend) maar wel vlak voor de zwangerschap het laatste restje antidepressiva afgebouwd (over het afbouwen heb ik een aantal jaren gedaan in totaal omdat het veel klachten gaf). Tijdens die zwangerschap heb ik ook bij een pop-poli gelopen om in de gaten te houden of mijn klachten behandeld moesten worden met medicatie en heb ik een cursus gevolgd voor mensen mensen die psychiatrische klachten hebben gehad in het verleden of heden, last van depressieve klachten hebben, angsten hebben (bijvoorbeeld door een mmm-traject) of in het verleden pnd hebben gehad. Ik heb daar toen wel wat aan gehad, juist de herkenning vond ik fijn gezien er nogal een taboe op lijkt te rusten (en dat terwijl 10% van de zwangere vrouwen psychische klachten ervaart). In het derde trimester had ik er gelukkig minder last van. Nu ben ik voor de tweede keer zwanger en heb ik er gelukkig geen last van. Ik was er wel bang voor en heb wel even een momentje gehad dat ik een kleine uitbarsting had (en toen dacht ik even 'ohjee, begint het dan alsnog?') maar dat is sowieso niet abnormaal tijdens een zwangerschap . Ik heb mijn vitaminen wel goed in de gaten gehouden tijdens de zwangerschap en vooral mijn vitamine D moest op peil gehouden worden. Ik durf niet te zeggen wat maakt dat mijn klachten minder zijn nu. Mogelijk heeft het wel invloed dat ik niet gestopt ben met borstvoeding tot op heden en mijn hormoonhuishouding wat stabieler is gebleven (ik reageer toch wel sterk op hormonale veranderingen).Ik kan nu ook van de eerste 2 trimesters veel meer genieten en daar ben ik erg blij om want al weet ik dat ik er niets aan kon doen vorige zwangerschap, ik voelde me toch schuldig omdat ik naast de blijdschap ook een enorm rotgevoel had en vol spanning zat. Spannende tijd, de wens voor een derde! Ik hoop heel erg dat je bij een volgende zwangerschap minder klachten hebt.
tip: lees het boek 'uw brein als medicijn' geschreven door een arts. Hierin staan wetenschappelijk bewezen natuurlijke methodes om depressies te verhelpen. Een van de zeer helpende middelen is inderdaad visolie met een afgestelde hoeveelheid DPA DHA. Deze hebben mij na jaren van de antidepressiva afgeholpen, terwijl dat op andere manieren niet lukte omdat ik dan terugviel. Ik hoop dat je er iets mee kunt.
Voor iedereen die met hetzelfde om te gaan heeft, toch even een update. Bedankt voor het reageren dames! Het boek ga ik ook zeker lezen. We gaan voordat we echt aan de slagroom gaan voor een derde eerst op bezoek bij de huisarts. Ze nam mijn vraag en klachten zeer serieus en wil met ons om tafel om de klachten te bespreken en te bekijken wat we kunnen doen in de toekomst. Een goede psycholoog wordt stap 1 vermoed ik. Het voelt veilig dat ik in de gaten gehouden ga worden. Vooralsnog moeten we dit eerst verwerken. Ik vind het erg rot om erachter te komen dat ik veel problemen heb gemaakt die niet nodig waren en voel me schuldig naar mijn kinderen, man en vrienden. Gelukkig is iedereen erg lief voor me. Wie weet is er voor mij toch nog een happy zwangerschap weggelegd. Nogmaals bedankt voor jullie tips!