Hallo allemaal, Allereerst: Ik heb dit topic elders per ongeluk verkeerd geplaatst, namelijk bij zwanger worden clubs. Bij deze plaats ik het alsnog hier, waar het hoort. De andere mag gesloten worden wat mij betreft. Excuses voor het ongemak! Ik heb mij onlangs aangemeld bij het forum en al heel erg veel gelezen. Ik heb gezocht naar een dergelijk topic die ik nu begin, maar niet gevonden wat ik zocht. Ik heb de zoekfunctie op van alles gebruikt dus sorry als het toch al ergens staat, maar ik kon het niet vinden Mijn partner, mijn man, is na ons trouwen dit jaar overstag gegaan om een kind met mij te willen. Ik wil het al veel langer, maar hij was er nog niet klaar voor. Ik ben ondanks zijn twijfels en een duidelijke 'ik zeg geen nee maar hoop nergens op' toch met hem getrouwd en heb voor lief genomen dat ik mogelijk kinderloos zou blijven. Eenmaal na het trouwen was mijn man zo lief voor mij en hij zegt dat hij gelukkig is als ik gelukkig ben en hij wil graag dat we een kind krijgen omdat dit mij gelukkig maakt. Voor alle duidelijkheid: hij begint er echt niet aan als hij er niet achter staat, het is me een koppige haha Het overviel mij enorm en ik moest spontaan huilen en was ontzettend gelukkig tegelijkertijd. Nu hetgeen waarvoor ik dit topic heb aangemaakt: mijn man is alsnog wel bang voor het krijgen van een kind. Zijn grootste angst is dat hij bang is dat er wat met mij gebeurt, vooral dat ik overlijd, (en hij met het kind achterblijft). Daarna is hij erg bang dat het kind een handicap of ziekte o.i.d. krijgt. Tot slot is hij erg aan zijn slaap en vrijheid gehecht en is bang dat ons leven drastisch zal veranderen. Dat laatste is iets waar hij nu voor gekozen heeft, hij ziet ook de positieve kanten van je veranderde leven nu in echter die twee angsten zitten hem erg hoog. Tevens denkt hij niet bij de bevalling te durven zijn, wat voor mij echt vreselijk lijkt, ik wil hem er definitief bij! Mijn vraag aan jullie: herkennen jullie dit in jullie partner en hoe is het gegaan bij de dames die inmiddels kinderen hebben, hoe gingen de mannen ermee om? Ik wil geen stress balletje bij me hebben de hele zwangerschap en ik wil wel dat hij evenveel kan gaan genieten zoals ik me voorgenomen heb, (mits het lukt natuurlijk). Ik hoor het graag, alvast bedankt!
Tja misschien moeten jullie eens over hebben hoeveel van zijn angsten reëel zijn. Kijk er iets niets onmogelijk maar het gros van de vrouwen krijgt in (redelijk) goede gezondheid een kind. Dus dat jij overlijdt is een worst case scenario. Ja niet onmogelijk maar wel onwaarschijnlijk. Je ongeboren kind kan iets hebben of na de geboorte iets overkomen. Ja je hebt zorgen maar ook heel veel plezier ervan. Er zijn echter gelukkig heeeel veel gezonde kindjes. Als je je leven laat leiden door angst kun je nooit wat. En dit klinkt nu makkelijk getypt zo bedoel ik t niet maar t is wel iets om over na te denken. Ja je leven veranderd, vooral in t begin moest ik heel erg wennen. Met een half jaar ging het beter. Hoe je leven veranderd is van te voren niet in te schatten, het ligt ook aan hoe je kindje is. Slaap... daar moet je op inboeten. Ik wordt veel sneller wakker dan dan mn man. Het ene kind slaapt met 3 maanden door (nouja dat zeggen de ouders...) en t andere pas met 1,5 jaar. Onze dochter begon met 9 mnd het klokje rond te slapen. En doet doet nu regelmatig Tijdens de zwangerschap is het voor mannen erg abstract, voor henzelf veranderd er niet zoveel. Man vond het mooi om mn buik te zien, maar dochter was meestal stil als zijn hand op mn buik lag en heeft haar amper voelen bewegen in mn buik. Je man zal wellicht genieten doordat hij jou ziet stralen maar of hij nou evenveel zal genieten? De band tussen mn man en dochter is pas echt na de geboorte langzamerhand ontwikkeld, terwijl die er voor mij al was. Succes met zwanger worden en misschien niet te veel analyseren van te voren
Dank je wel voor je snelle reactie! Ik ben het helemaal met je eens dat het worst case scenario's zijn. Ik denk er zelf ook totaal niet over na, maar probeer wel empathie op te wekken voor mijn man die hier toch wel over nadenkt. Hij noemt het niet steeds, maar het is een aantal keer genoemd en sja... dan denkt hij er denk ik in stilte zelf wel vaker over na als ik hem nu een beetje goed ken Ik denk inderdaad dat je gelijk hebt met dat mannen de zwangerschap anders zullen beleven dan vrouwen, ik heb daar eigenlijk niet zo over nagedacht nog. Ik hoop alleen dat hij de stress/ angst voor het onbekende wel los kan laten tijdens de hele negen maanden. Dat is eigenlijk een beetje mijn punt. Ik was benieuwd of meer mannen hier 'last' van hebben en of er iets is waar ik hem mee kan helpen. Misschien praten met iemand die voorlichting geeft over deze zaken?
Mijn man zit naast me dus heb het even gevraagd Hij had de laatste angst: Dat het leven drastisch zou veranderen en dan vooral waar het onze relatie betreft. Gelukkig zit dat nog steeds hartstikke goed en gaat het heel goed tussen ons. Verder is ons leven wel drastisch veranderd, maar dan in de goede zin
Het lijkt me goed dat je man over dit soort dingen nadenkt, het mag echter niet irrationeel worden natuurlijk. Mijn man heeft die angsten ook wel gehad, vooral de angst om mij te verliezen is erg aanwezig geweest. Tijdens de bevalling ging het met mij flink mis terwijl ze met mij bezig waren op de OK bleef hij achter in een slagveld op de verloskamer met een pargeboren kindje in zijn armen. De kans dat het bij een volgende bevalling weer gebeurt is 25%. Best hoog dus maar omdat ze het weten kan iedereen zich erop voorbereiden. Mijn man is dus best wel bang voor een volgende bevalling. We praten er wel veel over en als ik weer zwanger ben zullen we onze angsten ook erg goed bespreken bij de gyn.
ja erg herkenbaar! ! ml is hier bij mij ook een poos bang voor geweest. Het worst case scenario. maat dit komt omdat ik zelf ziek ben. En er sprake was is geweest dat het idd een mogelijkheid is mocht het onverwachts toch niet goed gaan. maar wij hebben besloten er voor te gaan met toestemming van de artsen. Een ja het is spannend en mis gaan kan altijd. maar blijf positief.. het is bijzonder als het mag lukken.. Wie dan leeft wie dan zorgt
@Joppie1: Haha nou kijk dat zijn verhalen die ik graag hoor Fijn dat het allemaal zo positief is verlopen voor jullie, geniet er vooral heel veel van! @Saartje5: Oeh dat klinkt heftig, ik denk dat je man wel enorm geschrokken zal zijn de eerste keer. Ik zou het erg dapper van jullie vinden om de stap te zetten om met 25% kans op herhaling toch voor een tweede te gaan, maar je krijgt er natuurlijk ook echt iets prachtigs voor terug Bedankt voor het delen van jouw ervaring! @RSL: Wat ontzettend fijn dat artsen groen licht gegeven hebben voor je en dat je inmiddels zwanger bent, gefeliciteerd! Lijkt me wel pittig als je van te voren weet wat de kansen zijn dat het fout gaat, maar inderdaad ook juist weer heel mooi DAT de kans er ook is dat het gewoon goed gaat. Je bent nu in ieder geval voorbereid en je partner kan er dan beter aan wennen, denk ik? Heel veel succes met de zwangerschap en geniet ervan!
Ja mijn man is behoorlijk bang voor alles wat met zwanger worden en het krijgen van kinderen te maken heeft. Hij snapt niet zo goed hoe en cyclus in elkaar steekt en ja dat probeer ik elke maand weer geduldig uit te leggen. Hij is bang voor complicaties tijdens de zwangerschap bij mij maar zeker ook heel angstig voor evt aandoeningen bij het kindje. We hebben hier dan ook al uitvoerig over gesproken wat als....... ook het hij een angst over de toekomst Hoe die verandert en of we nog wel leuke dingen kunnen gaan doen mocht je een kind hebben. Gelukkig kunnen we j hier veel over praten en maakt hij het ook duidelijk. Gelukkig maar want in het verleden hebben we daarom mijn kinderwens (achteraf was het alleen mijn wens) in de want moeten zetten. Praat er dus goed over met hem een wees eerlijk en duidelijk naar elkaar