Bedankt voor jullie reacties! Ik vind het erg fijn om ervaringen te lezen, uiteraard moeten wij hierin zelf een keuze maken. Je kan er zogezegd geen pijl op trekken haha..
Nee, dat ik het heb benoemd als tijdelijk, wil niet zeggen dat ik het wegzette als tijdelijk ongemak Ik vind het wel jammer dat je dit zo uit de rest van mijn reactie hebt geplukt, want ik benadruk naar mijn idee toch juist dat er niets algemeens over te zeggen is en dat je voor je eigen situatie moet afwegen wat wel en niet kan. Dat kan gewoon niemand voor je beslissen en of het dan zielig is voor je kindje... tja, er zijn ook zat kinderen die het hun ouders kwalijk nemen dat ze (meerdere) broers en zussen hebben Maar wat ik dus bedoelde: je zult alles in het juiste perspectief moeten zetten voor jullie situatie. En op basis daarvan beslissen. En jullie zijn de enigen die kunnen beslissen of je evt nog een keer kunt doormaken wat je hebt moeten doorstaan, of niet, (voor zover je dat kunt voorzien/voorspellen dan, want dan kunnen er altijd nog dingen gebeuren waar je totaal geen rekening mee had gehouden en die alles een stuk zwaarder nog maken dan je rekening mee had gehouden. Weten we helaas alles van hier). En ik moet daarbij wel echt zeggen: je angst voor wat kan gebeuren, is vaak groter dan de draagkracht om het te kunnen handelen. Ik ging echt gillen bij het idee dat onze jongste weer zo'n huilbaby zou worden als onze oudste was, (12-16 uur per dag huilen). Tja, toen had ze vervolgens niet alleen alle klachten die onze oudste had, maar ook nog eens een hartritmestoornis waarvoor ze de eerste 3 maanden zo'n 6-7 keer voor opgenomen is geweest. Als je me voordat we zwanger werden, na twee miskramen bij 14 en 11 weken, dat had gezegd, hadden we ws besloten om er niet meer voor te gaan. Maar we zijn de afgelopen 2 jaar doorgekomen weer en het begint nu rustiger te worden en we zijn er nog En nu ben ik dus onvoorstelbaar blij dat we toch door zijn gegaan en ze er is. We hebben destijds door de problemen bij onze oudste de komst van een tweede kindje wel wat langer uitgesteld dan we anders zouden hebben gedaan, (en toen duurde het door de miskramen ook nog eens een kleine anderhalf jaar langer voor we een tweede kindje in onze armen mochten houden, dan als die tweede zwangerschap goed was gegaan), dus neem wel je tijd Je hoeft niet hals over kop voor een tweede te gaan, dat kan ook rustig op z'n tijd Of helemaal niet
Ik vind het zo opvallend dat iedereen er maar vanuit gaat dat je met je broer of zus een goede band hebt en dat je iets aan elkaar hebt, mocht er iets gebeuren met je ouders. In mijn omgeving zijn er maar weinig die veel met hun broers of zussen hebben. Bij sommigen is er geen contact, bij sommigen weinig. En dat zijn gewoon hele sociale en spontane mensen, maar ze zijn gewoon uit elkaar gegroeid toen ze op zichzelf gingen wonen etc. Ik weet dus ook niet beter dan dat een zus of broer hetzelfde voelt als een neef of nicht. Toen de vader van een vriendin overleed, heeft haar broer ook niet geholpen met het huis leeghalen, en zo ken ik nog veel meer voorbeelden. Je kunt zoiets niet altijd delen. Ik vind het dus absoluut geen reden om een extra kindje te krijgen. WEL vind ik het een goede reden als je het zelf heel graag wil en een diepe kinderwens voelt voor een tweede. Maar om het voor je eerste te doen? Nee. Je weet niet hoe de toekomst gaat zijn.
Wij hebben ook bewust voor 2 kinderen gekozen. Natuurlijk heeft het geen garanties, maar als een kind alleen blijft weet je zéker dat hij/zij geen goede band zal hebben met een broertje/zusje. Ik heb 2 broers en een zus, wij zijn heel hecht en eigenlijk zijn alle siblings dat in mijn omgeving. In mijn mans familie heeft iedereen ruzie met elkaar. Volgens mij is het een groot deel voorbeeldgedrag zeg maar. Maar het is jouw keuze. Ik zou nooit alleen om die reden nog een kindje krijgen. Ga je op je gevoel af en laat je niet dwingen. Elke keuze is goed als je er helemaal achter staat.
Mijn man is enigskind (heeft lang geduurd voor mijn schoonouders ouders werden, vandaar dat ze het bij één hebben gehouden). Mijn man heeft zich nooit eenzaam gevoeld er waren altijd wel schoolvriendjes of buurtkindjes om mee te spelen. daarnaast maakte hij met zijn ouders mooie reizen, heeft een prive opleiding kunnne volgen en rijlessen gekregen. Ik daarentegen had wel 2 zusjes en 1 broertje maar vanwege leeftijd verschil had ik alleen wat met mijn zusje die na mij komt........ook veel ruzie samen gehad. geld voor een priveschool was er niet (vindt ik trouwens ook niet nodig hoor maargoed), rijlessen daar hadden mijn ouders geen geld voor, tja verder gewoon in Nederland op vakantie vanwege geld....maar het was wel thuis altijd gezellig! op zondag vaak spelletjes doen. Als ik dan op zondag bij mijn vriend thuis was dan waren alleen zijn ouders er en werd er (gewoon) tv gekeken. (heb daar nooit een spelletje gedaan). Mijn man vondt het bij mij thuis altijd te druk, en ik vondt het bij hem thuis te stil/saai. Mijn man heeft altijd geroepen we houden het bij 1 kindje.....maar gelukkig heeft hij zich bedacht en zijn we weer het IVF traject in gegaan voor een tweede. Ik vondt het eerst prima 1 kindje na het IVF gebeuren maar toen kwam mijn moeder te overlijden na 9 maanden ziekte en toen hadden wij (broertje en zusjes) zoveel steun aan elkaar ook na het overlijden..... Mijn dochtertje roept ook steeds dat er een kindje op het kdv een zusje heeft gekregen en dat zij ook een zusje of broertje gaat krijgen. ze vraagd ook vaak wanneer komt er een baby. in het intertoys boek wijst ze ook baby´s aan dat we die moeten kopen. Maar mijn man is nooit zielig geweest hoor heeft het juist heel goed gehad maar vraagd zich soms wel af hoe het zo zijn geweest als hij wel een broer of zus zou hebben gehad. Je moet doen waar jij je het best bij voelt.
Ik heb twee broers die een stuk ouder zijn dan ik. Ik kan prima met ze door een deur maar het is niet dat we de deur bij elkaar platlopen. Ik zie en spreek ze vooral als ze bij mijn ouders op bezoek komen. Toen ik nog klein was gingen ze al het huis uit dus min of meer was ik toen een beetje enig kind. Ik vond het prima... Ik ben wel altijd een beetje een einzelgänger geweest, nu nog steeds. Maar dat vind ik dus heerlijk. Ga gerust alleen naar de bioscoop of alleen op een terras zitten. ik kan me heel goed alleen vermaken. Verder heb ik uitstekende sociale omgangsvormen... En veel vrienden en kennissen. Ik denk dat alles zo zijn voor- en nadelen heeft. Het is niet per definitie zielig om enig kind te zijn - en het is niet per definitie gezelliger met broers en/of zussen. Als deze zwangerschap goed mag verlopen, zal dit tevens mijn laatste zwangerschap zijn.
Ik vind het wel zielig !! Ik kan nu totaal niet overweg met mijn oudere zus, maar vroeger wel een leuke, gezellige kinder- en jeugdtijd gehad dankzij mijn zusjes. Feestjes, vakanties, weekends zouden lang niet zo leuk zijn geweest zonder mijn zusjes. We konden elkaar ook vaak zat in de haren vlieger hoor, niet daarvan, maar ook dat is een rijkdom. We kijken nog altijd terug op deze ruzies om de stomste dingen en we kunnen erom lachen tot de tranen toe. Heerlijk is dat toch!! Nu ik een eigen gezin heb, en ze niet zo vaak zie, maakt het belang van het hebben van zusjes niet mindern. Voor je kinderen is het ook leuk dat zij een oom of tante hebben. Zo gaan mijn zusjes binnenkort met de kinderen naar de Efteling en dan ben ik echt wel blij en trots dat ik zussen heb, ook al zien we elkaar niet en ook al klikt het lang niet meer tussen ons. Dus ja, het hebben van een zus of broer is naar mijn mening erg belangrijk voor nu en later.
Of het echt zielig is, weet ik niet maar wij hebben wel heel bewust voor 2 kinderen gekozen. Natuurlijk biedt et geen garanties maar als ik zoe hoe leuk ze het nu al hebben met elkaar... Ze zijn echt maatjes, spelen samen, lachen samen. Mijn dochter is echt trots op haar broertje en zou een stuk eenzamer zijn zonder hem.
Haha wij met 5 dan ook. Hebben we wel meer kans dat er 1 tussen zit die naar ons om kijkt als we oud worden. En er zullen er ook heus wel 2 tussen zitten die goed met elkaar kunnen schieten.
Mijn vriend vindt het heerlijk om enigskind te zijn! Hij heeft nooit wat hoeven delen, geen gezeik met broers/zussen en hij is nooit wat tekort gekomen.
Nee hoor ik vind het absoluut niet zielig. Mijn man en ik hebben wel broers/zussen. Maar met zijn ene broer heeft hij nooit contact, wat gewoon prima is. Wij hebben 2 jongens en die zijn echt onafscheidelijk. Die kunnen dagen, weken, met elkaar spelen. En ik hoop dat deze band ook altijd blijven bestaan.
Heb verder nog niets gelezen maar jij slaat de spijker op z'n kop!! Ik denk dat een enig kind niets hoeft te missen!
ben enigst kind. tja gezien mijn gezinssituatie.... had ik het wel fijn gevonden. iemand die weet wat er was en die de situatie begrijpt... heb alleen nog mijn vader. de rest van mijn familie is in het buitenland. voelt wel alleen... anderen moet je zoveel uitleggen, wat weer met onbegrip samenkomt. dat is erg moeilijk. maarja het is zoals het is en ik voel me er niet zielig onder
Hier ook bewust een kindje, wij denken niet dat het zielig is. Ze zal vaker een vriend of vriendin mogen meenemen met dagjes weg. Ik ben zelf geen enigs kind, met mijn broers heb ik nu wel aardig contact, in jeugd niet echt mee opgetrokken. Heb ook nog een oudere zus maar daar is geen contact mee. Mijn man was ook geen enigs kind maar zijn zus is pas overleden, ook geen garantie om er later niet alleen voor te staan want dat staat hij alsnog.
Nee absoluut niet zielig! Ik vind dat een 2de etc etc even welkom moet zijn als een 1e. Om welke reden dan ook. En garantie van samen spelen,steun later,gedeeld verleden heeft niemand. ik kom uit gezin v 3 kids en heb een zorgen broertje en een broertje waar ik 12jr mee verschil. Als er wat met mijn ouders is ben ik de gene die zorgt en regelt. Vallen ze weg heb ik de zorg over mijn broertje erbij. Verder geen contact met mn broers buiten de familie dingetjes. Ze wonen beide nog thuis. mijn man ook geen mega band met zijn broer en vroeger veel ruzie. verder zie ik mijn werk veel mensen die veel kinderen hebben maar waar ruzie/emigratie/ziekte etc ervoor zorgt dat er geen gezin meer is en dat de ouders eenzaam bij ons zitten. Hier blijft het er ook bij 1, bewust! en tuurlijk stimuleer ik het samen spelen,delen etc maar dat zou ik ook doen als een 2de na bijv 3/4jr pas zou komen. Dat heet opvoeden,normen en waarde meegeven.
Nee hoor, zielig niet. Wij zijn bewust voor twee kindjes gegaan, hebben zelf ook ieder een zusje. Als ik naar onze jongens kijk en zie hoe ze met elkaar omgaan, hoe ze samen spelen, samen ruziemaken en samen ondeugend zijn dan ben ik blij dat we niet na één kindje gestopt zijn.