Ja hier helemaal mee eens! De subtiele dreiging van het er langzaam naartoe lopen en vervolgens alleen die vraag stellen, dat is een uitstekende respons . Helaas reageer je soms vanuit impuls eerst lomper dan dat, en dan is je kans verkeken om het nog classy op te lossen .
Yup, dit ik vind het heerlijk om extra vriendelijk en ontspannen te doen tegen mensen die schreeuwen/boos zijn. Hoewel ik de reactie van ts wel begrijp, zou ik het zelf niet zo hebben gedaan.
Ik weet niet wat ik had gedaan. Ik snap jou heel goed, maar ik snap die vrouwen ook heel erg goed. Ik denk dat ik zelf had gekozen om gewoon niet ergens iets te gaan eten/drinken als ik wist dat m'n dochter nu even zo'n fase had. Dan over een tijdje maar, als de fase voorbij is.
Kan me goed voorstellen dat je kwaad zou worden, ik had het zelfde gedaan. Hier ook een keer gebeurd op een verjaaardag van de buren. Zoontje zat met een auto te spelen op de tafel, hadden de buren liever niet wegens krassen. Dus tegen mijn zoon gezegd van doe maar niet. Hij verder spelen op de grond, paar minuten later wat drinken en zet het autootje op tafel, en net op dat moment beseft hij dat buurvrouw dat niet wou dus zou de auto er weer afhalen, maar kreeg gelijk een uitbrander van een vriendin van buurvrouw. Dat mens ging echt te keer tegen mijn zoontje, toen nog maar 4 jaar. Ik ben zo gigantisch boos geworden, wat denkt dat mens wel niet. Iedereen schrok op de verjaardag, zoontje helemaal overstuur. Heb mijn excuses aangeboden aan buurvrouw en ben direct weg gegaan.
Echt schreeuwen zou ik denk ik niet hebben gedaan, maar was dr wel op afgestapt en had dr gevraagd waar ze het gore lef vandaan haalt om zo tegen mijn kind te doen.
Ik had er ook wel degelijk iets van gezegd; maar mij kennende had ik er iets grappigs over gezegd. Dat is dan wel direct de eerste en de laatste waarschuwing waarbij je jezelf nog kan 'terugtrekken'. Daarna heb ik echt geen medelijden meer. Wanneer dat niet goed ontvangen wordt of die persoon wil de discussie aan gaan, ga ik los NIEMAND schreeuwt tegen mijn kind. Ben je nou helemaal belatafeld? Maar dan moet mijn kerel ook niet proberen om mij te dempen. Ik gaf de kans om ermee op te houden en je terug te trekken, dan moet je dan doen ook. Ik ben erg opvliegend op de pest-vervelende-krijs/huil-momenten. Mijn kind doet vervelend ergo ik doe vervelend. Mijn kookpunt is dan al snel bereikt ! Ik vind het op mijn beurt heerlijk om mij af te reageren, dus die relaxte mensen? Kom maar!
Ben waarschijnlijk de enige hier, maar ik kan mij ook mateloos ergeren aan schreeuwende, rondrennende kinderen in een restaurant. Als je kind zich niet kan gedragen heb je in mijn ogen niets te zoeken daar, lijkt mij dat je zelf dan ook niet lekker zit (wat je zelf dus ook al aangeeft) Ik zou zelf ervoor kiezen om dan dus thuis wat te eten. Nou vind ik wel dat niemand recht heeft om te schreeuwen tegen een kind of wie dan ook. Vind dat asociaal gedrag. Maar ik snap het wel.
Ik zou zeker niemand tegen mijn kind laten schreeuwen maar terug schreeuwen tegen dergelijke mensen werkt eerder averechts! Je kan beter dan op een hele kalme manier zeggen dat je het niet normaal vindt dat iemand van die leeftijd tegen een klein kind gaat schreeuwen, juist als je op een kalme manier iets ervan zegt zijn ze meestal verbaasd en trekken ze het zich waarschijnlijk wel aan.
Toen ik in oogziekenhuis was. Was ook stel oude bejaarden en normaal vinden oude mensen mijn zoontje schattig maar deze keeken me heletijd aan. Ik dacht blijf maar kijken. Mijn zoontje mag doen wat ie wil en toen ik werd opgeroepen ibgen ze pas op mijn plek zitten. Komop hoe zielig dan. Sommige mensen overdrijven gewoon vind ik nergens voor nodig
Heb jij per puur toeval een kristallen bol? Kinderen zijn geneigd om nogal onvoorspelbaar te kunnen doen. Het ene moment zijn ze poeslieve engeltjes; het volgende moment bengeltjes met een hoofdletter B. Wanneer je daar niet tegen kunt, moet je mijn inziens maar thuis blijven en daar gaan lunchen En nee; ik hou ook niet van kindergegil/gekrijs/gehuil/gezeur of wat dan ook. Of dacht je soms dat er moeders waren bij wie het wel als muziek in de oren klinkt? Ohhh jaaa, laat ik nu mijn kind eens knijpen, want ik heb zo'n zin in dat tergende gehuil/gemeut/gezeur met het risico op een driftbui; said no mom EVER. Niemand schreeuwt tegen (mij en/of) mijn kind. Al ga je op je kop staan. Je oogst wat je zaait.
Bij ons is dit ook een keer gebeurt maar dan in het ziekenhuis, mijn zoon heeft autisme en als hij iets moet wat spannend is gaat hij in zn eigen wereltje loopt rondjes en maakt rare geluidjes.... Hier kan hij gewoon niets aan doen, daar was ook een mvr die het nodig vond om tegen mijn kind te zeggen dat hij is normaal moest doen hij leek wel niet goed.... Helaas ben ik niet zo mondig en ben ik dus weggelopen....maar ik was witheet....bah... Ik zou met mijn kinderen niet zosnel ergens gaan eten omdat ik weet hoe het dan gaat en mensen zich er aan gaan ergeren... Maar ik vind dat niemand het recht heeft om tegen je kind te schreeuwen!