Kind van vriendin erg hardhandig/ongehoorzaam.

Het (3-jarige) zoontje van mijn vriendin is autistisch en is ook hardhandig soms.
Ze spelen altijd net voor onze neus (in de woonkamer) en houden het zo in de gaten. Nu kan de mijne goed van zichzelf afbijten en gelijk een keel opzetten als hij d'r duwt of slaat.

Ik denk dat kindjes altijd wel hardhandig kunnen zijn naar elkaar en ik denk ook dat het dan juist niet goed is om je kind daar altijd tegen te beschermen. Je moet natuurlijk geen bangerd creëeren.
De dochter van m'n vriend is altijd bang voor andere kindjes en durft niet te spelen met kindjes omdat schoonmoeder en haar eigen moeder steeds zegt dat jongetjes wild zijn en hardhandig doen.
Ze mag dus best assertief zijn en van zichzelf afbijten

 

Ik bedoelde ook niet jou reactie Nahla maar ik bedoelde meer die reacties die hier voorbij komen met "dan mag ze niet meer met hem spelen" etc.
Dat vind ik best jammer, maar ja komt denk ik ook omdat ik het zelf ook meegemaakt heb? Ik zou dan er zelf voor kiezen om samen een oplossing te zoeken... Of die vriendin hulp te bieden. Voor het zelfde geldt speelt er wel iets maar wil die vriendin er niet over hebben? Weet jij veel...
Ik vond het in mijn eigen ervaring wel fijn dat er moeders waren die mee wilde zoeken naar een oplossing in plaats van *en dat waren er ook heeellll veel* je kind maar weg te houden en zelfs tegen zeggen dat ze niet meer met mijn dochter mogen spelen (en ja dat hebben sommige van die kinderen ook echt tegen haar gezegd)
Ik persoonlijk vind dat mensen kinderen die net wat anders zijn, iets mondiger of inderdaad soms slaan veel te snel mijden. Waar is de cultuur van samen naar oplossingen zoeken gebleven?

Maar goed dat is mijn mening

 

Ik denk dat er wat mist in de opvoeding dat dt kindje zo reageert en niet omdat er wat mis mee is. Kijk als het kind een stoornis heeft dan weet je dat 9/10 keer, en dan zou ik er ook anders tegen aan kijken en op reageren. Maar als het komt door slechte opvoeding nou sorry dan wil ik mijn dochter daar niet meer hebben, tenzij die moeder haar kind bij slaan etc corrigeert. Want als mijn dochter slaat krijgt ze van mij wel een waarschuwing en daarna straf, zou niet eerlijk zijn tov haar als dat andere kindje ermee weg komt en zij bang word.

 

Ik ben het er wel met je over eens dat ouders veel te snel bepalen dat kinderen niet met dat kindje mag spelen.
Ouders maken er soms ordinaire ruzie over op schoolpleintjes.
Het is jouw taak, als ouder, om je kind te corrigeren en als het andere kindje niet ophoudt na herhaaldelijk gecorrigeerd te hebben, dan moet je, net als jij, openstaan voor oplossingen en een plan van aanpak bespreken met de andere ouder. Dat doet die vriendin niet. Dan houdt een beetje op denk ik. Ik ben zelf niet zo van het bemoeien met andermans kind eigenlijk. Ik voed mijn eigen kind op en heb alleen iets over haar te zeggen.

Het is wel zo dat je je kind niet zijn/haar hele leven kan beschermen tegen anderen natuurlijk. Als mijn dochter een ander kindje slaat en ze krijgt een klap terug, dan heeft ze dat verdiend.

 

Ik zou een gesprek aangaan met de moeder. Als dat een goede vriendin van mij is dan zou dat niet moeilijk moeten zijn.
Mocht zij haar kind niet corrigeren bij zijn gedrag dan zou ik er snel klaar mee zijn.
Natuurlijk moet je kind leren voor zichzelf op te komen maar om steeds tijdens een visite geslagen te worden?

 

Maar als je vriendinnen bent dan kun je zulke dingen toch gewoon bespreekbaar maken???
Dan kan je er toch over hebben?
Misschien is er wel wat aan de hand met het kindje? Misschien is moeder over vermoeid daardoor en kan ze de puf niet meer opbrengen om hem te corrigeren? (niet dat ik het dan goed praat hoor)
We zijn het er allemaal over eens dat moeder er iets mee moet doen en haar kind moet corrigeren. Maar als vriendinnen kan je dat toch wel bespreekbaar maken vind ik.. Misschien zit ze zelf ook met haar handen in haar haar?
Praten dat is de oplossing niet mijden...

 

wel sportief vaak zie je dat niet.

Ja mijn zoontje was ook heel lomp en onbehouden en (achteraf gezien) voor 85% doof dus we zeiden er natuurlijk wel wat van en lieten ook duidelijk merken dat het niet kon maar heeft jaren geduurd voordat echt duidelijk was dat ie zachter moest doen, met veel oefeningen.

Ik vond dat vaak heel vervelend en schaamde me dood, gelukkig had ik hier vaak oudere kids om hem heen die hem wel even op zijn plek zette (werkte vaak ook het beste, er is geen betere onderwijzer dan een kind zelf)

 

Ja ik vind zeker dat je als vriendinnen er iets over kan zeggen en het samen bespreken. Als ze de puf er niet meer voor heeft, dan zou je dat, als vriendin, moeten weten/merken.
Alleen, als je kind systematisch in elkaar wordt geslagen en je dochter wordt écht bang, en die moeder wuift het steeds weg....
Dàn zou ik er ook wel een beetje klaar mee zijn.
In dit geval negeert de moeder het gedrag van haar zoontje.

 

Het is hier al een paar keer aangekaart door TS, omdat dochter ging gillen wanneer het vriendje er weer aan kwam.
Moeder vond het maar niks en meisje moest niet zo gillen, hij deed immers niks.

Na de opmerking: "tja, ze zal nog wel vaker geslagen worden" zou ik er echt klaar mee geweest zijn.
Heel sneu voor het kindje als hem wel wat mankeert maar ik laat mijn dochter niet als boksbal gebruiken totdat mama eindelijk eens ophoud met alles te bedekken met de mantel der liefde, sorry hoor.
Als moeder heb je ook een taak om je eigen kind te beschermen.

 

Mijn kind ging daar niet meer spelen. Wat voor mogelijke stoornis het kind in kwestie ook mogelijk zou kunnen hebben. Jammer voor het sociale contact; maar het gebeurt niet. En die vriendin mag kiezen; of afspreken zonder kinderen of in zijn geheel niet meer Toedeledokie

 

Het zou kunnen dat er iets met het kindje aan de hand is dat zijn gedrag veroorzaakt. Het zou ook kunnen dat er niks aan de hand is maar dat het gedrag voort komt uit een gebrek aan grenzen/opvoeding. In beide gevallen is het heel erg zielig voor het kindje.

Moeder helpt het kind niet door haar manier van reageren op zijn gedrag.

Misschien kan "zorgen om haar kindje" die jij hebt een mooi startpunt voor een gesprek zijn. Zijn gedrag benoemen en aangeven dat je je zorgen maakt omdat een kind zich meestal niet zomaar zo gedraagt. En dan vragen hoe zij er over denkt en wat haar visie is wat betreft het reageren op zulk gedrag en wat zij denkt waar haar kind behoefte aan heeft. (Misschien denkt ze wel dat ze haar kind helpt door m zn gang te laten gaan...mijns inziens helpt ze hem daarmee juist helemaal niet..een kind heeft grenzen nodig om zich veilig te voelen).

Daarnaast zou ik persoonlijk ook klaar zijn met de situatie als herhaaldelijk mijn spullen door de kamer gemaaid worden en mijn kind regelmatig vervelend benaderd wordt door dat andere kindje. Ook dat kun je misschien gewoon zeggen dat je daar klaar mee bent en vragen wat zij als oplossing ziet.

Als zij die lakse houding blijft houden...tja dan zou het afgelopen zijn met de speeldates wat mij betreft.

 

Ik weet niet of ik er overheen heb gelezen maar waarom niet eens met die vriendin het gesprek aan gaan?
En dan geen vage hints geven in de hoop dat ze het snapt maar gewoon zeggen wat je hier ook zegt?

Het hele PSZ/KDV gebeuren vind ik nogsteeds onzin, 1 dagje gekeken op het KDV mijn met 1 jarige en daar lopen ook gewoon kindjes rond die speelgoed afpakken en tikken uitdelen.

Jullie zijn vriendinnen, praat met elkaar.

Daarbij, als mijn zoontje geslagen zou worden dan zeg ik er wat van. Als zijn speelgoed afgepakt word en ik zie dat hij er last van heeft dan zeg ik er wat van en wacht ik niet op de andere moeder.

 

Precies want als de moeder echt radeloos zou zijn omdat haar kind misschien een syndroom heeft en er niet mee om kan gaan zal, dan zou ts minimaal pogingen moeten zien waarin de moeder haar best doet haar kind in zijn gedrag te begeleiden of iets dergelijks.

Heel naar wat jij hebt meegemaakt maar denk dat dit een gevalletje slecht opvoeden is

 

Vooral erg lastig voor alle partijen...

Overigens vind ik het wel erg kort door de bocht ( en te makkelijk gezocht in deze tijd ) door te suggereren dat het kindje mogelijk een stoornis of ander 'probleem' zou hebben... vind dit altijd jammer te lezen...

Ik zou de vraag bij haar neerleggen.. 'heb je een idee waarom hij dit doet? ',... help de kinderen in 'samen spelen',.... de tijd van rustig kletsen komt nog wel,..... ze hebben nu nog sturing nodig! Van kinderen in de leeftijd van 2 jaar kun je niet verwachten dat ze dit al kunnen. Ze zitten juist nu in de fase hun eigen IK te ontdekken.

 

Oooh ik heb het niet eens afgelezen... dit vind ik echt heel erg dat je dochtertje dit mee moet maken.
Ik ben iemand die er echt wel wat van zou zeggen en ik zou proberen dit te voorkomen. Ik had mijn kids bij me gepakt en direct als een ander kind iets afpakt wat ik goed ken nee hebben gezegd.
Tuurlijk moeten ze samen delen en spelen... maar je kindje laten pijnigen.. nee dat vind ik echt heel erg. Vooral omdat de moeder ook nog een vriendin van je is. Als hij dit bij iedereen doet wordt het dadelijk alleen maar erger. Wel goed dat je dochtertje laat blijken dat ze het niet leuk vind. Maar ik zou echt zeggen dat je dat niet leuk vind.. En die reactie van haar vind ik ook niet normaal dat het nog wel vaker voor komt dat ze geslagen wordt.

Uh nu komt het over alsof ik er direct op zit maar is niet zo. Ik bedoel meer als ik weet dat ik vaker bij een kindje kom wat zo doet, dat ik alles wat meer bewuster in de gaten hou en er wat van zeg ook tegen het kind.

 

Pfff, ik zou er echt heel snel klaar mee zijn dat mijn kind als boksbal gebruikt wordt en had, als vriendin dat niet doet, hem zelf wel op z'n flikker gegeven en weggegaan.

 

hij is 2 jaar en 2 maand? Vind ik heel wat anders dan als hij ouder zou zijn. Dat ze er niks aan doet is natuurlijk niet goed. Mijn zoon word bijna 2 en die is ook vrij lomp en duwt ook weleens. Ook 'slaat'hij weleens met iets, niet expres maar hij heeft het gewoon nog niet helemaal door. En door zijn lompheid heeft zijn mini vriendinnetje die veel kleiner maar wel ouders is het weleens te verduren.

 

Nouja vind dit echt bewust pest gedrag. Mijn zoontje heeft ook periodes dat hij met alles gooit en ook naar kindjes maar meer om te spelen en niet als het andere kindje iets niet wil afgeven ofzo . Ik zou hier echt niet blij mee zijn en er zeker wat van zeggen !
Vind het heel raar dat zijn moeder het gewoon toelaat !!

 

tja ook al heeft dat kindje iets, dan laat ik nog niet mijn dochter slaan. Kom nou.. helaas daar mag ze dan indd niet mee spelen.