De helft van de genoemde dingen kun je gewoon negeren. Dat zijn loze opmerkingene en doen niemand kwaad. En mijn schoonouders of moeder zouden het niet in hun hoofd halen om tegen mij of mijn man te vertellen hoe we wel of niet met onze kinderen om moeten gaan. Wij zijn volwassen mensen en hebben wederzijds respect. Als mensen je niet respecteren dan voelen ze de ruimte om je te bekritiseren. Zorg dus dat mensen je wel respecteren en je als volwaardig zien.. dan zal het gezeur fors afnemen.
(Tuc~Proberen uit te stralen dat je niet op commentaar zit te wachten. En familie die in de kraamweek zonder iets te vragen met mijn baby gingen wandelen terwijl ik er niet bij ben zouden haar van haar leven geen seconde meer zien als ik er zelf niet bij was. Hatelijke opmerkingen bestrijd je met hatelijke opmerkingen, in het voorbeeld van een apart gezicht: " ach weet je bij baby's kan alles nog bijtrekken, bij jou is het blijvend helaas. Nou echt niet dat die dan nog zoiets zegt hoor) __________________ Ja, die gevoelens heb ik natuurlijk ook op zo'n moment. Maar wat ik een belangrijke overweging vind is dat mijn zoon recht heeft op zoveel mogelijk familie. Als kind heb ik zelf in zo'n strijd tussen (schoon)families gezeten. Uiteindelijk zag ik mijn vaders familie nooit meer. Thuis voelde ik me anders dan mijn eigen familie. Toen ik volwassen werd heb ik zelf de familie van mijn vader opgezocht en daar vond ik veel herkenning. Dat deed me erg goed. Ik kon aarden en hoorde ergens bij. Voelde me thuis. Ik wens voor mijn zoon dat hij zich overal thuis en op zijn gemak voelt. Daarom probeer ik zoveel mogelijk te bereiken met tact, maar soms kook ik van binnen. Ik tref het wel met mijn man. Hij vind dat hij allereerst verantwoordelijk is voor zijn eigen gezin, ook ten opzichte van zijn ouders. Hij steunt me dus enorm. Maar soms doen familieleden dingen die ik echt niet verwacht en waar ik versteld van sta. Ik ga er vanuit dat mensen zelf ook wel snappen dat je een jonge moeder er geen plezier mee doet als je er et haar baby vandoor gaat en dat je een baby niet blij maakt met zoveel omkleden....maar helaas
Zoontje wilde de speen niet in het begin. Zei mijn schoonmoeder: "moet je ff in honing dippen" ben mij natuurlijk rotgeschrokken en meteen uitgelegd hoe het met honing zit. Toen kreeg ik de reactie "ja maar k deed t ook" Erg frustrerend. Of wanneer zoontje niet meteen in slaap valt krijg k te horen "hijj is niet moe" k weet toch echt zelf wel wanneer die moe is...en dan krijg k te horen "hij valt heus wel zelf in slaap als die moe is (was t maar zo een feest. Hij kan juist niet in slaap vallen wanneer die te moe is. En ohja je moet zn piemeltje naar boven doen! Nou nee dan plast hij alles onder. Ja maar het is beter Zo kan ik nog uren doorgaan met frustraties typen. Eerst dacht ik dat het aan mijzelf lag. Nu weet ik beter..
Ik vergeet te vertellen hoe ik ermee omga. Ik heb nog steeds geen manier gevonden, ben nog steeds opzoek. Want op dit moment ga ik me alleen steeds erger irriteren pff..
Ik kan er slecht tegen als mensen die we weinig zien opmerkingen maken zoals: Hij is moe, hij heeft honger, hij heeft dorst. Hij wil dit, hij wil dat. Omdat ie een keer huilt. Halloooooo, mijn kind, ik denk dat ik zelf wel weet wat hij wil of nodig heeft.
Standaard opmerking hier : ja maar vroegerrrr Erg fijn dat het vroeger zo ging , maar wij doen het op onze manier Naar meer als de helft van het advies wat hier word gegeven luister ik niet eens meer
Ha ha, elk kind heeft tegenwoordig meerdere moeders. Maar hij gaat er maar met eentje mee naar huis denk ik dan. Ons zoontje kluift al vanaf zijn geboorte op z'n handjes. Sm is er van overtuigd dat er tandjes doorkomen. Ja natuurlijk komen die ooit wel, maar dat is niet al 6 maanden bezig. Dat soort dingen kan ik me ook wel aan irriteren ja, maar probeer het altijd van me af te laten glijden. Geeft jezelf ook meer rust. En verder geloof ik dan maar dat ze het goed bedoelen. Maar ik ben de mama, mijn wil is wet! Tegenwoordig wordt er dus gevraagd of zoontje gepakt mag worden i.p.v. zomaar gepakt te worden.
Fijn om te lezen dat het blijkbaar iets is waar je als moeder doorheen moet. Eigenlijk lopen de meesten hier dus wel in meerdere of mindere mate tegenop. Ben benieuwd of het bij een tweede makkelijker is, omdat ik dan hopelijk minder bang ben voor ruzie en dus sneller ben met aan te geven dat ik de moeder ben. Zonder er ruzie of drama over te maken
Wij waren afgelopen weekend bij schoonouders, bleven daar logeren omdat ze verder weg wonen. Of de kleine op de gang zou slapen voor onze rust? T tochtte daar vreselijk dus ik zei nee. Nou dan moesten we zelf maar weten als we slecht zouden slapen. Zoontje was eerste weken wat onrustig en wilde graag mijn pink. Dat moest ik hem maar heel snel afleren, zo slecht! Hallo, hij was net 3 weken oud! En waarom ik m wakker maakte voor z'n voeding, hij was net zo lekker rustig. Huilen is inderdaad ook een punt 'van vroeger' We zouden eventueel zaterdags nog naar andere familie bij hun in de buurt gaan, had schoonmoeder voor de vrijdagavond de halve familie uitgenodigd... Kleintje helemaal overprikkeld en grote zus natuurlijk niet naar bed te krijgen Ben voorlopig even klaar met schoonouders... Mijn moeder gaat soms juist de andere kant op. Zou je m wel meenemen? Kan ie wel mee naar buiten als t koud is? Altijd fijn, die familie.... Maar dat uitstralen van geen commentaar doe ik redelijk dacht ik hoor, alleen zijn er altijd mensen die t toch proberen
Toen mijn jongste een maand oud was had ik haar in de wieg gelegt om te slapen. Ging mn schoonmoeder er de hele tijd boven hangen en tegen haar praten. Dus ik zei dat ze er weg moest gaan omdat de kleine moest slapen. Luisterde ze gewoon niet en bleef doorpraten. Net zolang tot mn dochter over de slaap heen was en ontroostbaar ging huilen. En dan tegen mij zeggen zie je wel ze is niet moe. Dat heb ik opgelost door voortaan als zij op bezoek kwam de kleine boven laten slapen.
Hier ook zo een! Schoonmoeder. ik werd meegesleurd voor een dagje 'leuk erop uit'. Ik mega chagrijnig omdat ik last had van enorme bekkenpijn, paniekaanvallen en gewoon even mijn zwangerschap niet zo 'dolletjes' vond. Maar zij vond het gewéldig! Zij had ook 9 maanden mijn man gedragen en alles was leuk! Heerlijk om zwanger te zijn! Ik snap jou niet! En nadat ik rustig had uitgelegd dat mijn zwangerschap even niet verliep zoals ik gehoopt had door mijn klachten en ik zelf gewoon erg nuchter hierin was (net zoals mijn eigen moeder) kreeg ik te horen 'wil je dat kind überhaupt wel?!'. Nou toen was ik er best klaar mee. Oh ja, en stiekem proberen mijn moeder over te halen dat ze ook bij ons thuis te komen zitten als ik naar het ziekenhuis moest om te bevallen (mijn moeder paste op de oudste als ik weg moest).op zijn zachtst gezegd erg klote, als je wensen niet gerespecteerd worden! Gelukkig heeft mijn man er een stokje voor gestoken. Na de bevalling zat ik net thuis, kwam ze keihard huilend naar binnen gerend en dook op mijn kleine vent af in de maxi cosi.. Kon het slecht hebben na mijn bevalling denk ik nu maar accepteren want mannetje heeft recht op een leuke band met alle opa's en oma's
Ja, zo denk ik er ook over! Maar het kost je soms wel wat zelfbeheersing! Ik vind ook dat de opa's en oma's hun 'kans' al gehad hebben met hun eigen kinderen. Dan denk ik wel eens: Laat me nu lekker genieten en niet mijn leuke momentjes inpikken! Nu is het mijn beurt om alles uit te vinden en voor het eerst met de kleine te wandelen, voor het eerst met de kleine te showen, douchen, badderen...noem maar op. Gelukkig heb ik ook een heel aantal van die 'eerste keren' met mijn eerste kindje wel gehad!
Herkenbaar vooral dat huilen. Ja is goed voor de longetjes. Als je ze nu niet laat huilen, dan word ze verwend. Krijgt ze nu nog steeds om de 3 uur voeding? (2 week terug nog) Ja omdat ze s'nachts slaapt van 21:00 tot 07:30 ongeveer. Toen waren ze stil
van mijn ouders gelukkig eigenlijk nooit commentaar/"advies" gehad en schoonouders zie ik haast nooit, gelukkig. Die weten er ook altijd wel wat van "want ze hebben het zelf 8x zo gedaan". Kind geboren? gelijk laten huilen snachts, slaapt het snel van door. Juist ja, heb ze alle 3 nooit laten huilen als ze drinken wilde en alle 3 sliepen ze binnen een maand door! (op sprongetjes na. En ja, ik besef dat ik reuze geluk heb) eerste hapje? Witlof, die is in de aanbieding, dan ga je toch geen dure wortels kopen. bv hoor je echt niet te geven waar je nichtje van 5 bij is (dus niet dat ik boven in de kou ga zitten). Hoe durf ik überhaupt bv te geven? Euhm, waarvoor denken jullie anders dat vrouwen borsten hebben? Echt niet voor de sier hoor en zo zijn er nog veel meer. Mijn oplossing: er niet meer heen gaan Ze komen ook niet hier (zoon is 4, ze zijn pas 1x op zn verjaardag geweest:x). Hebben geen ruzie ofzo, maar we liggen elkaar niet en zèker niet als het om opvoeden gaat.
Precies! Hier nog een voorbeeld van sm: het was de dag van de babyborrel. Ik had de kleine man net boven gevoed en had hem aan mijn man meegegeven naar beneden want de eerste gasten kwamen al. Ik ging me even omkleden want het was prachtig weer buiten dus ik kon weer een zomerjurkje aan (gewoon mijn eigen! Yeay! Past weer!) kwam beneden en wilde mijn mannetje uit de box pakken. Daar was hij niet. Loopt sm buiten rond met hem om aan iedereen te laten zien. Grrr. Dit was mijn momentje snap wel dat ze trots is maar dit heeft ze vroeger mogen doen, nu was het mijn moment... Hele tuin rondgelopen en kwam daarna terug naar mij en vroeg: oh, wil je hem ook even hebben? Kan het soms moeilijk hebben! Zeker omdat mijn moeder dat moment niet heeft gehad, vindt ik ook klote!
Kan ik me levendig voorstellen! Maar wel apart he, dat je sm dat niet aanvoelt. Ze heeft zelf toch ook meegemaakt dat ze die momentjes wilde beleven? Of zijn die destijds ook ingepikt en denkt ze: Nu is het mijn beurt? Sta hier ook af en toe verbaasd...