geheim bewaren is zo moeilijk!

Ja, ik wilde het eigenlijk wel meteen aan iedereen vertellen. Maar het is nog mooier om iedereen te vertellen dat je zwanger bent zonder dat ze weten dat je bezig bent, echt waar! Het is de moeite van het wachten (en je mond houden) waard.

 

Hallo esther,

Nou ik heb het aan iedereen lopen vertellen en heb er gewoon spijt van. Ik krijg elke keer telefoontjes van ben je al zwanger of niet wat ik het lieft niet wil. Ik d8 dat ik snel zwanger zou worden dus vertelde het heel blij aan iedereen dat we kinderen willen maar ik zie nu wel in dat dat niet zo slim is geweest maar goed ik raad je toch aan om het pas te vertellen als je zwanger bent.

 

ik heb het een paar vriendinnen vertelt,en nu heb ik daar best spijt van.
wat tessatje al schreef ik krijg elke keer de vraag of ik al zwanger ben,en na 14 rondes is dat niet meer zo leuk
en zeker nu ik in de mm zit/ga is het nog lastiger.
niemand weet ervan (mm) alleen mijn moeder zusje ect. en natuurlijk jullie

ik denk dat het leuker is als je kan vertellen dat je zwanger bent,maar het is natuurlijk jou keuze of je het wil vertellen of niet
succes!

 

Ik heb ook verschrikkelijk veel zin om het aan iedereen te vertellen!
Maar we hebben besloten om dat niet te doen om de redenen die hierboven al vermeld staan.
Als het lang duurt zal het inderdaad lastig worden als je omgeving weet dat je een kindje wil.
Dus... wachten

 

ik heb het aan mijn zus verteld en mijn moeder, later wist mijn schoonmoeder het ook. Een paar maanden verder heb ik het pas aan mijn beste vriendin verteld, omdat ze er veel naar vroeg. Nu denk ik dat ik het achteraf beter niet had kunnen vertellen omdat het niet wil vlotten en we ondertussen alweer een aantal maanden in de MMM zitten. Maar aan de andere kant is het ook fijn dat dierbaren het weten, zodat ik nu mijn hart bij ze kan luchten...

 

idd wat Tesatje al zei ik heb ook spijt dat ik het heb verteld. Ik heb het net als mounia tegen een paar mensen gezegd en die hebben het weer aan andere mensen die wij ook kennen verteld enz enz nu weet iedereen het Ik heb er zo een spijt van. Maar mischien komt dat omdat we al 18 rondes bezig zijn en iedereen zegt van en is het nog steeds niet gelukt En ze hebben zelfs rond zitten vertellen van ja het lukt hun niet om zwanger te worden jaaa ze kunnen geen kinderen krijgen :x

 

Haha ja dat vind ik ook zo moeilijk...bij ons wist alleen mijn beste vriendin het. Nu we de MMM in gaan hebben we het aan mijn ouders en schoonouders verteld, verder niemand..

 

Mijn moeder en een hele goede vriendin weten het... Andere vriendinnen vragen soms ook weleens hoe het er bij ons voor staat, maar ik klets er dan steeds maar een beetje om heen... anders ligt er voor mijn gevoel zo'n druk op. Misschien duurt het allemaal wel heel lang en dan steeds die vragen te krijgen lijkt me niet prettig.

 

He tirtilisko, dat is echt heel vervelend, dat ze daarover hebben gepraat en rondbazuinen dat jullie geen kinderen kunnen krijgen! Want dat is nog lang niet bewezen!

 

Wij hebben aan naaste familie en vrienden wel gewoon verteld dat we voor een baby zouden gaan.

Toch fijn als je er gewoon een beetje over kunt praten.

 

Ik heb het maar aan 1 persoon verteld in het eggie (vanwege de planning van mijn werk voor volgend jaar) en heb me gauw aangemeld op dit forum! Ik zou het zo graag willen vertellen aan iedereen maar we houden wijselijk onze mond. Het komt denk ik ook voort uit dat je zo graag wil vertellen dat je zwanger bent, maar dat nog niet kan omdat je dat nog niet bent. Dus dan maar willen vertellen dat je wel bezig bent. Het is zeker fijn om erover te kunnen praten, maar al die vragen zijn absoluut niet fijn! Met degene die het wel weet heb ik dan ook afgesproken dat ze er niet naar vraagt. Als ik wat te melden heb, doe ik dat zelf wel. En ze houdt heel goed haar mond! (Ben best wel een beetje trots op d'r morgen eens even laten weten...)

Maar ik wil het wel heeeeeeeeeel graag vertellen...pfff...daarom ben ik waarschijnlijk nou ook zo forum-verslaafd...

 

Bij mijneerste zwangerschap volgde zowat iedereen die ik kende mijn cyclus en bij mijn tweede ook. en nu... ook weer. 's Avonds als ik tot hlf 11 moet werken sturen collega's me met een glimlach naar huis, want ik heb nog werk Langs de andere kant was de eerste keer een miskraam. toen ze wisten dat we er direct voor gingen kwam van een zwanger nichtje de vraag: en nog niet zwanger... tja, mij voorbijsteken kan je toch niet!. Ondertussen twee jaar geleden maar de woorden staan in mijn hart gebrand! Heb het ook kunnen uitschreeuwen op dit forum. Waarvoor twee jaar later: hartelijk dank!

Ik kan me wel best voorstellen dat als het zo lang duurt je de vragen uit de strot komen natuurlijk. hopelijk hoef ik geen spijt te krijgen hé.

Liefs
Kitty

 

Ik vond het ook heel moeilijk om het geheim te houden dat ik met de pil gestopt was. Heb toen voor mezelf een soort van dagboek gemaakt waar ik alles opschreef wat ik voelde en dacht enzo. Misschien dat dat ook wel iets voor jou is. Suc6!

Xx

 

Graag gedaan! Hoop dat het snel raak zal zijn!

Xx

 

Ja ken het wel hoor...ben er nog niet zo open in maar elke keer als ze het vragen wil ik het wel maar ja...dan krijg je helemaal elke maand de vraag terug

 

Wij hebben het deze keer ook aan 3 mensen verteld dat we graag een tweede kindje wilden.
Meteen na de eerste ronde had ik een spíjt!
De een vroeg "en?' en een ander, een vriendin van mij waar het contact een weekje wat minder mee was, stuurde me een bezorgde mail, of alles wel goed ging en dat ze het best snapte dat we teleurgesteld waren als het deze keer niet was gelukt...
Ik dacht echt WTF? Ik werd er helemaal chagrijnig van.
Veel te privé dit soort dingen, voor mij hebben anderen daar niets mee te maken.

 

Ik heb niet zo'n moeite om mijn mond te houden. Daar heb ik nooit moeite mee trouwens, omdat ik veel dingen ook puur in mezelf beleef...ben niet zo'n enorme prater als het om gevoelens gaat, behalve dan met mijn vriend. Die kletste ik in het begin dan ook de oren van zijn kop over eisprongen, temperaturen, menstruaties, kwaaltjes etc. Maar dat vindt hij gelukkig hartstikke leuk.
Maar nu zijn we een tijdje verder, ik ben nog niet zwanger en maak me daar ook nog niet druk om omdat we het eerlijk gezegd ook nog niet écht serieus geprobeerd hebben, en nu merk ik dat ik er minder over praat. Want wat valt er verder te praten als je gewoon moet afwachten en geduld moet hebben? Het gewone leven gaat ook door...

 

Ik ben dus wel een kletsmajoor en dit vind ik dus ook best moeilijk om voor me te houden. Voor mijn doen weet haast niemand het,maar het zijn toch ongeveer een stuk of 6 mensen denk ik. Maar van mijn familie weet alleen 1 zus het en alleen omdat zij iets heel direct had gevraagd en ik het liegen erover niet leuk vind. Alhoewel ik moet zeggen dat het liegen me nog redelijk makkelijk afgaat. Ik moet wel, er zijn mensen die ik het absoluut niet wil vertellen en die wel vragen of ik nou echt zeker weet dat ik geen kinderen wil.De andere mensen die het wel weten, houden gelukkig hun mond en vragen me ook niet constant hoe het er nu voor staat.
En omdat ik nu toch al 7 maanden bezig ben , ben ik wel blij dat ik het niet aan iedereen verteld hebt. Stel dat we de mmm in moeten en het lukt echt niet, hoeft niemand verder te weten dat ik ooit wel kinderen wilde maar dat het niet lukte. Dat bljft dan mijn geheim.
bar