Hallo! Ik ben nu 8 weken zwanger van een tweeling, we hebben al een zoontje van ruim 2 jaar. Ik weet niet of ik echt mee kan kletsen (het is toch altijd best tijdrovend om een kletstopic te volgen ) maar wilde als het mag zo nu en dan wat vragen stellen en meelezen voor tips. Het is toch wel even wat anders dan maar 1 baby... Moet ook nog een beetje beseffen dat het echt twee zijn
Bedankt voor jullie felicitaties! Divatje, welkom! Gelukkig is dit niet een enorm kletstoppic. Het is meestal goed te volgen. Snoop, leuk hè die dozen. Ik kreeg er van de Babydump ook 2 dozen. Leeneen, hoe gaat het verder met jullie? De jongens doen het erg goed. We zijn sinds maandag thuis en hebben morgen de laatste dag kraamzorg. Ik ben ziek. Heb een blaas/nierbekkenontsteking. Samen met de bloedarmoede, het herstel van een KS en het verwerken van 38 weken tweelingzwangerschap ben ik echt fysiek een wrak. Ik kan nog geen luiertje verschonen. Gelukkig staat het me niet in de weg om dubbel en dwars van mijn gezinnetje te genieten.
@divatje, gefeliciteerd en welkom @chybou, jammer dat je ziek bent hopelijk snel herstel en ondanks alles genieten. @leeneen, lijkt of de tijd dubbel zo snel gaat. Die van mij zijn 17 wkn. Normaal moet ik maar 1x per nacht nog voeden maar nu komen ze 2x vroeg in de nacht en dan weer vroeg in de ochtend. Dat breekt me wel op. Hopelijk ist een fase verder ist ontzettend genieten hoe ze elke dag ontwikkelen.
Divatje welkom, hoe voel je je? Chybou, balen dat je zo ziek bent! Heel veel beterschap. Wel goed om te horen dat je ondanks dat wel geniet van je gezinnetje...en die luiers komen er nog genoeg
Even een korte update van mij. Donderdag werd ik tijdens het eten bij mijn schoonouders ineens overvallen door absolute helse pijn van mijn baarmoeder. Ik ben eerst op de bank gaan liggen, dat hielp niets. Vervolgens op het toilet gaan zitten, wat ook niet hielp. We waren in een dorpje verderop om onze dochter daar te brengen ivm logeren (ik zou de volgende dag met een vriendin die die avond al zou komen logeren gaan behangen). We zijn in de auto richting huis gestapt maar eenmaal weer in de stad besloten we door te rijden naar het ziekenhuis. Ik lag te krijsen en te puffen in de auto en wist niet waar ik het zoeken moest. Ik kon niet met de pijn omgaan en vreesde dat de bevalling was begonnen of dat één kindje al overleden was en dat dat een naar proces van mijn in werking had gezet, ofzo. In ieder geval: dit kon niet goed zitten. We zijn naar de verloskamers gegaan en we zijn daar opgevangen. Ik wilde eigenlijk geen pijnstilling maar uiteindelijk toch twee paracetemols ingenomen. Dit had geen enkele werking en even later heb ik gesmeekt om toch die morfine waar ze het even eerder over hadden. Zelfs daar kwam de pijn door heen. Gelukkig bleek bij de echo dat beide baby's het goed deden én dat mijn baarmoederhals 4.2 cm was. Ze hebben bloed afgenomen en urine onderzocht. Hier kwam niets opvallends uit. Na zo'n twee uur kwamen niet alleen de pieken maar ook de rest weer boven de pijnstilling uit. Toen heb ik opnieuw een injectie gekregen en toen zwakte het echt wat af. Ik werd opgenomen en manlief mocht blijven, maar we wonen zo dicht bij dat we besloten dat hij thuis zou gaan slapen, met telefoon op geluid en naast zijn kussen. Rond 02.00 uur werd ik weer wakker van de pijn. Een nieuw spuitje mocht nog niet. Mijn buik was zo hard dat ik aan het ctg apparaat ben gelegd. Er werden niet serieuze weeen geregistreerd, slechts wat minimale piekjes onderaan het aparaat. De verloskundige heeft toen mij vervolgens alsnog getoucheerd en zij schatte mijn baarmoederhals nog steeds goed lang in, ik had nog een zogenaamd lang 'tuutje'. Ik kreeg toen nog twee paracetemols. Ik ben die nacht heel vaak wakker geworden. Kwartier slapen en weer wakker worden van de pijn. De volgende ochtend kreeg ik weer een spuitje. Dit gaf weer wat verlichting. Later op de dag mocht ik niet meer spuitjes. Ik heb een echo van mijn organen gehad (geen bijzonderheden) en 's avonds heeft de arts besloten mij diclofenac te geven. Dit kan weeenremmend werken en daardoor de baarmoederspier ontspannen. Met dat middel ben ik goed de nacht doorgekomen. Vanmorgen voelde ik mij al stukken beter, helemaal na weer een dosis diclofenac. Aan het einde van de ochtend ben ik ontslagen uit het ziekenhuis. Ik moet een paar dagen de diclofenac blijven gebruiken en hopen dat mijn baarmoeder dan zelf zich weer rustig kan houden. De pijn is nu met 3 x daags diclofenac en 3 x daags 2 paracetemols goed te doen. Heb alleen een spierpijngevoel in m'n baarmoeder aan 1 kant. En net drukte mijn dochter haar armpje perongeluk in mijn buik en toen vloog ik wel tegen het plafond van de pijn. Nu maar heel hard hopen dat mijn buik zich rustig gaat houden... De kindjes doen het in ieder geval heel goed en schijnen zeer bewegelijk te zijn. Ze doen het goed!! En dat is het aller belangrijkste!! (Eentje schopt de ander steeds door het vlies heen in het gezicht, zagen we heel grappig op de echo )
Wow Maartje wat heftig! Gelukkig gaat t goed met de kindjes. Hebben ze enig idee wat de oorzaak kan zijn? Sterkte in ieder geval!
Bedankt allemaal! Ik voel me opgezwollen, moe en met vlagen misselijk, maar verder prima Maar ook nog wel onzeker door de 2 miskramen hiervoor ondanks 2 goed echo's nu. Maarja, het is pas 8 weken nu. Maartje: wat schrikken! Wel fijn dat je kindjes het goed doen en dat ze je goed onderzocht hebben. Op wat voor termijn kan je met een tweeling eventueel het best een geslachtsecho (pretecho) laten maken? Is dat hetzelfde als bij een eenling? Of krijg je er in het ziekenhuis zo veel dat je het dan vanzelf al te weten kan komen?
Jeetje Maartje dat is schrikken! Ondanks dat alles goed is met de baby's zijn dit soort dingen wel altijd hartstikke naar. Kunnen ze de oorzaak achteraf misschien nog achterhalen? Sterkte nog. Hoi Divatje! Welkom hier en gefeliciteerd! ik ga aankomende zaterdag een geslachtsbepalingsecho laten maken, ik ben dan 16 weken zwanger, is dus hetzelfde als bij een eenling. Bij sommige verloskundigen doen ze het zelfs nog vroeger, maar erg accuraat is dat helaas niet. En mijn ervaring in het ziekenhuis is dat ze dat pas willen bepalen bij de 20 weken echo, omdat het dan het meest accuraat is. Bij mij wilden ze het ook echt niet eerder doen helaas.
Divatje welkom en gefeliciteerd! Ik heb een geslachtsbepaling laten doen toen ik 16 weken was. Helaas wilde er 1 niet mee werken waardoor ik weer terug moest een week later maar normaliter moet het dus vanaf 16 weken wel kunnen. Chybou hoe gaat het nu met jou en je twee mannetjes? Maartje84 heftig allemaal. Vooral zo vroeg in de zwangerschap hoe is het nu? Hopelijk gaat het sindsdien een stuk beter? Ik ben net naar de wc geweest en ja hoor.. kan weer niet slapen. Zucht.. heb ook last van groene afscheiding. Dus morgen maar even bellen om te vragen hoe of wat. Laatste paar dagen heb ik ontzettend veel last van mijn rug, onderbuik en vooral vagina. Ik kan amper lopen. Of zelfs van zit stand op de bank naar lig stand gaat moeilijk omdat ik mijn benen niet kan optillen vanwege de pijn. Ben benieuwd hoe serieus ze dat gaan nemen in het ziekenhuis. Tijdens mijn vorige zwangerschap werd steeds gezegd ja dat kan geen kwaad. Het hoort erbij. Dus nu heb ik het idee dat ze me weer niet al te serieus gaan nemen. Moet van dat idee af want tot nu toe hebben ze me wel steeds serieus genomen maar goed En wat betreft het insuline spuiten. Ben begonnen met 4 eenheden en zit nu al op de 20 eenheden. Mijn nuchtere waardes in de ochtend blijven hetzelfde, te hoog. Het lijkt helemaal niet te verbeteren. Dus ik baal wel ontzettend.. ach ja.. ik ben nu gelukkig wel al 30 weken dus nog max 7 tot 8 weken!
Heel even spammen... Sorry dat ik niet zo veel reageer. De reden lijkt me duidelijk Dit is de voorkant van ons geboortekaartje.
Wauw Chybou wat een mooie mannetjes! Hoe gaat het nu met jou? Weer een beetje opgeknapt? Maartje, hoe gaat het nu? Is je buik weer wat rustiger? Wij hadden met ongeveer 18 weken een geslachtsecho, maar de babies waren vrij eigenwijs. Vermoeden was toen een jongen en meisje. Paar weken later teruggekomen, bleken het toch 2 meiden te zijn. 20 weken echo bevestigde dit. Fantastic, klinkt erg vervelend allemaal! Ben benieuwd wat ze in het ziekenhuis zeggen, hopelijk kunnen ze er wat aan doen. Wat betreft suiker, kwamen ze er alleen door die standaard test (ben ff de naam kwijt) achter dat je waardes te hoog waren, if had je ook klachten? Ikmoet nl. volgende week die test doen maar heb nergens last van. Verder hier vandaag weer check bij gyn gehad, dames lagen allebei met hoofdje naar beneden. Mooi om te zien, die 2 koppies bij elkaar. Qua groei liggen ze mooi op schema. Ik begin ze nu steeds meer te voelen, hoop dat vl ze ook snel een keer voel want die 'grijpt' nu steeds mis haha.
Wat een lieve foto Chybou! Moet iedereen zo'n test doen Snoop? Ik heb er namelijk nog niets over gehoord, misschien maandag even navragen als ik weer op controle moet. Leuk dat jullie twee meisjes krijgen! Met mij gaat het redelijk. Zwanger zijn begint me nu echt energie te kosten en ben halve dagen gaan werken. Bijna elke middag even bijslapen en voor de rest voer ik weinig uit haha. Voel de baby's al heerlijk veel bewegen en aan de buitenkant is het nu ook heel soms al te voelen, alleen nog niet zo frequent dat m'n man het heeft kunnen meemaken dus dat is herkenbaar Snoop!
Chybou prachtige foto/kaart! Heel leuk. Snoop, gtt doen ze hier standaard bij iedere zwangere in het ziekenhuis. Volgens mij rond de 24 weken. Maar dat zal per ziekenhuis en zelfs per gyn verschillen. ik had trouwens tijdens mijn vorige zwangerschap ook diabetes. Maar toen hoefde ik geen insuline te spuiten. Ik heb helemaal nergens last van zelf. Dus als ik niet prik om mijn waardes te meten dan heb ik ook geen idee. Vandaag controle gehad bij gyn. Kweek afgenomen ivm groene afscheiding. Al zei ze steeds dat het zou kunnen komen door de ring die ik heb. Totdat ze zag hoeveel afscheiding ik had. Toen ging ze toch een kweek afnemen want het was wel vrij ruim afscheidingsverlies.. ik neem aan dat ze met ruim veel bedoeld En de pijn die ik heb.. tjah.. rusten en liggen.. jah dat advies krijg ik iedere keer. Ik doe niks anders dan liggen :x Ik dacht nog misschien dat ze allebei met hun hoofdjes naar beneden liggen waardoor het zo'n pijn doet maar ze liggen allebei in stuit.
Joiedevivre, ik heb begrepen dat die suikertest bij tweelingzwangerschappen standaard is tussen 24 en 28 weken. Ik hoorde dit van de vk, moest er bij mijn gyn zelf om vragen (hij is nogal gehaast en chaotisch haha). Fantastic, balen van die pijn steeds, hebben ze dan geen idee hoe het komt? Zijn het je bekken ofzo? Hier vandaag effe baaldagje na slechte nacht, hopelijk deze nacht weer even bijtanken
Oei ik wist ook niet dat zo'n test standaard gedaan werd! Snoop, gefeliciteerd! Twee meiden wat leuk! Wat dacht je zelf dat het zou worden? Wij hebben afgelopen zaterdag een geslachtsecho gedaan. Ik was er zo van overtuigd dat we twee jongens zouden krijgen, maar tot onze grote verrassing zijn het twee meisjes! Helemaal blij natuurlijk. Fantastisch, wat ontzettend balen van de pijn, dat zal je ook wel veel energie kosten. Sterkte ermee, ik hoop dat ze er snel achter komen waar de pijn vandaan komt. Maartje, gaat alles goed nu? 1 december hebben we de 20 weken echo met 19 weken al, is dit normaal? De gyn wilde m zelfs met 18 weken al inplannen, maar ik kon die week echt met geen mogelijkheid. Het klinkt zo raar een 20 weken echo met 19 weken
Barbara leuk, ook 2 meiden! Grappig dat je voorgevoel zo verkeerd kan zijn hé, ik had ook echt het gevoel dat er minstens 1 jongetje bij zat. Fantastic hoe gaat het nu met de pijn? En nog iets uit de kweek gekomen? Ik kreeg van de week uitslag van een bloedtest die ik heb laten doen en blijk factor V leiden heterozygoot te hebben. Iemand toevallig ervaring mee? Is een afwijking in de stolling van het bloed ofzo, daardoor meer kans op trombose. Ben al lekker angstig aangelegd haha, al helemaal wat betreft (spat)aders en enge dingen als trombose, dus was er niet zo blij mee. Nou kreeg ik vanmorgen heel erge kuitkrampen en zag ook echt de blauwe aders op mijn kuit donker worden, paniek! Na een minuut of 10 trok het weg, dus het zal allemaal wel meevallen. Moet wel volgende week even naar de gyn om te bespreken of ik bloedverdunners ofzo krijg (het kan nl. ook stolsels in de placenta veroorzaken). Hoe gaat het verder met iedereen? Vind het, nu ik bijna 24 weken ben, allemaal wel dichtbij komen...spannend! Kan eigenlijk niet wachten tot ze er zijn...al zijn we er wat betreft kamertje en spullen nog lang niet klaar voor haha.
Joiedevivre, haha oké het kwam me al zo raar voor, met 18 weken al! En Snoop, ja heel erg maf dat je er zo naast kan zitten. Niet alleen ik, maar bijna iedereen in mijn omgeving denkt dat ik minimaal 1 jongetje krijg, omdat ik blijkbaar een 'jongensmoeder' ben haha. Gaan ze straks raar opkijken als er 2 meiden geboren worden. Pff jeetje nee geen ervaring mee, maar het klinkt inderdaad niet goed. Aan de andere kant, je hebt er schijnbaar nog nooit last van gehad toch? Hoop dat je er medicijnen voor krijgt, zal wel geruststellend werken toch? Ik vind de tijd echt veeeel te langzaam gaan nu haha. Kan niet wachten tot ze er zijn begin april! En bij mij ook hoor, net een nieuw huis gekocht waar nog heel veel aan moet gebeuren, verwacht er pas halverwege februari in te zitten. Dus hier nog helemaal geen sprake van een babykamer of iets dergelijks. Lijkt me zo geweldig om de babykamer klaar te gaan maken voor hun komst! Hoe komen jullie babykamers er uit te zien? Hebben jullie daar al een idee over?
Wat een heerlijke foto van Chybou! Wauw, wat een kanjers. Ben benieuwd hoe het allemaal bevalt. Geef je borstvoeding? Zo ja, hoe loopt dat? En hoe reageert jullie dochter op haar twee broertjes? Fantastic, is er nog wat uit het onderzoek van de arts gebleken? Groene afscheiding klinkt ehhh best wel ehhh... Divatje, toen je je laatste bericht hier schreef was je 8 weken, inmiddels ben je alweer twee weken verder. Hoe voel je je nu? Al iets meer vertrouwen in je zwangerschap? Snoop, fijn dat je alweer bijna 24 weken bent, nog ff en je hebt de grens van de levensvatbaarheid al gehaald (niet dat ze dan al mogen komen, uiteraard nog niet, maar het lijkt me heerlijk om die grens te hebben behaald!) Heeft je vriend de kindjes inmiddels al gevoeld? Joiedevivre, verstandig dat je minder bent gaan werken. Ik vond dat zelf een heel moeilijk iets om aan te geven dat ik moest minderen, maar het voelde toen ik het eenmaal aangegeven had echt als een enorme last die van mijn schouders werd gehaald. Snoop, ik heb zelf geen Factor V Leiden, maar ik heb die term wel heel vaak voorbij horen komen. Ik heb lang in de medische malle molen gezeten en heb ook laten onderzoeken of ik dat zou hebben. Ik heb het gelukkig niet, maar van andere meiden die het wel hebben weet ik dat ze heparine/fraxiparine (injecties, bloedverdunners) moeten gebruiken in de zwangerschap. Ik hoop niet dat je dit eng vind klinken. Zelf heb ik het wel eens gebruikt toen ik mijn been in het gips had en bij een IVF behandeling heb ik het ook wel eens gebruikt omdat het gunstige effecten op het zwanger worden zou hebben. Het zit in een kant en klaar spuitje met een heel dun naaldje. No worries mocht je het moeten gebruiken!! Het is fijn dat ze dit bij je onderzocht hebben zodat je er een goede behandeling voor kunt krijgen. Krampen in je kuiten kan op duiden op te weinig magnesium. Wellicht dat wat onschuldige magnesium tabletten verlichting kan geven? Barbara, leuk dat je mij PB'de Hier gaat het naar omstandigheden wel redelijk. Ik heb vorige week onderzoek laten verrichten in Duitsland. Ik liep daar al bij een immunoloog (ik gebruik Prednison omdat uit bloedwaardes eerder al bleek dat mijn lichaam moeite heeft met een kindje binnen boord te houden). Uit het bloedonderzoek is inderdaad gebleken dat wat er twee week terug gebeurde ten gevolge van mijn imuumsysteem is en dat mijn lichaam probeerde de zwangerschap af te stoten. Dat is een doodenge en verschrikkelijke wetenschap. Gelukkig krijg ik daar nu aanvullende behandeling voor. Het fijne is dat mijn lokale ziekenhuis de behandeling wil overnemen van mijn Duitse arts zodat ik niet voor de behandeling meer op en neer hoef te reizen naar Duitsland. Ik ben erg moe van het steeds niets doen. Ik ben zeer angstig geraakt om de kindjes kwijt te raken en doe ten gevolge hiervan nog maar zeer weinig: rommel een beetje in huis, lig veel op bed of op de bank. Dit is uiteraard heel slecht voor mijn conditie, zeker als je je bedenkt dat ik voor mijn zwangerschap veel aan hardlopen en skeeleleren deed. Maar het positieve is wel dat ik inmiddels alweer precies twee weken verder ben dan toen de hel los brak. Morgen over een week hebben we de twintig weken echo. Ik hoop langzaam aan het vertrouwen weer een beetje terug te krijgen. Ik moet zeggen dat al die dames hier die zo netjes lang hun kindjes blijven dragen wel daar aan bij dragen.
hoi hoi! lief dat jullie aan mij denken! doet me wel goed goh het zit ons tweeling mama's ook niet mee. iedereen heeft wel wat ik kreeg vandaag een telefoontje met de uitslag. de kweek was goed.. ehm.. ik vind het nog steeds heel raar dat het gewoon goed is maar oke.. schijnt vaker voor te komen tijdens een zwangerschap. nog nooit van gehoord. ben je zwanger, moet je toch maandverband kopen pijn zit sinds gisteren op de volgende gebieden: zijkanten onderbuik. schaambot. stuitje. hoog boven mijn rug ( maar dat komt door die zware boobies ) en ook in mijn been. volgens google is het bekkeninstabiliteit. door gyn werd er niet echt op gereageerd. maandag afspraak bij andere gyn dus ff kijken wat zij weer zegt. ook een groei echo maandagavond dus ben benieuwd. Barbara800, babykamer: staat nog een bed met matras in die we gaan verkopen. hopelijk zondag al beginnen met verven. ene muur waar ledikant van jongen komt wordt soort van mintgroen, en andere muur er tegenover waar ledikant van meisje komt wordt oud roze. beetje pastel kleuren. en andere twee muren blijven wit. meubels en laminaat zijn wit. ik heb geen idee hoe het gaat worden. misschien staat het hartstikke lelijk maar dat horen jullie nog wel van me. Divatje en Zoyefa.. maak me wel zorgen nu hoor.. Maartje84, jeetje.. snap heel goed dat je je zorgen maakt. ik zou hetzelfde doen hoor. rustig aan en laat die conditie dan maar achteruit gaan. dat pak je wel weer op na de geboorte. anders ga je je steeds schuldig voelen. en geef je moed niet op! wij waren er niet zeker van dat ik de 24 weken zou halen. en nu ben ik al 31 weken! dus alles is mogelijk! Snoop, geen ervaring mee. aangezien ze niet hebben gezegd dat je gelijk naar het ziekenhuis moet komen of gelijk dezelfde dag nog met medicatie moet beginnen zou het inderdaad wel meevallen. (denk op deze manier, dan raak je hopelijk minder snel in paniek!) krijgt iedereen nu 2 meisjes behalve ik? of zitten er ook meiden tussen die het nog niet weten/ niet willen zeggen?