Eens met bovenstaande. Je paniek moet nu even pas op de plaats maken en je moet rationeel gaan na denken. Ik lees voornamelijk een traumatische bevalling maar echt de ene bevalling is de ander niet en je zal nu ook een totaal andere begeleiding gaan krijgen. Je schrijft ook ooit een tweede te willen, blijkbaar is dat moment nu eerder aangebroken dan je plande maar ook dat is te overzien. De grote tieners hier kwamen ook kort na elkaar (ongepland) én ik heb het overleefd. Maar ja, jij bent mij niet. Jouw man snap ik heel goed. Ken het van een goed bevriend stel die na 5,5 maand opnieuw zwanger bleken. Zij was net zo panisch als jij. Man wilde ook geen abortus om de zelfde reden als jouw man. Uiteindelijk heeft ze toch een abortus gehad en ze zijn helaas uit elkaar. Hij kon er niet mee omgaan en zijn beredenering begrepen wij ook wel. Dat is weer een keerzijde. Maar ook zij zijn jou niet. Ik ben niet anti abortus maar ik vind wel dat een vrouw emotioneel stabiel moet zijn wanneer zij die keuze maakt. Spijt komt altijd te laat en dan is in paniek zijn zoals nu wel je minste zorg. Ga dus vooral contact opnemen met het FIOM en ga praten. Even pas op de plaats. Jullie al geboren kindje verdiend een mams die relaxt is en jij bent het naar jezelf verplicht om rustig te worden om een voor jullie verstandige wel overwogen keus te maken. Sterkte.
Ik maak het nu ook een beetje mee..... Mijn bevalling ging perfect maar omdat mijn placenta aan mijn baarmoeder was gegroeid, had ik veel te veel bloedverlies (4,5 liter),is de placenta uiteindelijk op de O.K. verwijderd en heb ik op de intensive care gelegen. Mijn man en ik wilden zeker nog een tweede maar dan volgend jaar ofzo. Maar 6 mnd na de bevalling bleek ik toch echt zwanger te zijn. Ik was helemaal gestresst en mijn man hield zich een beetje afzijdig omdat hij zich bij mijn beslissing zou aansluiten. Ik ben toen naar de vk geweest en bleek al 7 wk te zijn en de kleine had een kloppend hartje..... Mijn vk heeft toen een uitleg gegeven over hoe een consult bij de abortuskliniek gaat en toen wist ik zeker dat ik deze kleine erbij wilde hebben....mijn man gelukkig ook. Ik moet zeggen......deze zwangerschap gaat op zich heel voorspoedig maar is gewoon heel zwaar omdat ik nog een kleine heb. Uiteindelijk zal er 15mnd tussenzitten. Maar ik ben zoooooo blij dat deze kleine eraan komt......ook al heb ik eraan moeten wennen. Heel veel succes met je beslissing!!!!!
Hier misschien ook een opkikker verhaal. Ik werd al na 3 maanden! zwanger van no.2. Mijn 1e zwangerschap was een hel. Alles wat mis kon gaan, ging ook mis. Uiteindelijk een gezonde schat gekregen na een extreem snelle bevalling waarbij ik ook erg veel bloedverlies heb gehad. En toen na 3 maanden weer zwanger Schrok me kapot. Wilde ook tijd voor mezelf. Vreesde eenzelfde scenario als bij no.1 Maar nooit overwogen om de zwangerschap af te breken. En het gekke is. Deze zwangerschap nul klachten! Gaat allemaal vanzelf. Alsof mn lichaam het begrijpt. En ze zeggen dat de 2e bevalling vaak veel makkelijker gaat. Dus al met al valt het hier uiteindelijk mee. Mijn mopjes schelen straks 1 jaar. Voordeel is wel dat je in een keer uit de luiers bent straks en dat de kinderen wellicht extra met elkaar optrekken. Maar het moet echt allemaal even zinken. Neem even de tijd en rust daarvoor. Heel veel sterkte met het nemen van een besluit!