Hier ook twijfel over een derde, bovenstaande verwoordt wat er ook in mijn gedachte spookt. Ik heb dan het geluk dat ik nog geen 30 ben, dus voorlopig kan ik het definitieve afscheid van deze bijzondere periode nog even vooruit schuiven. Heel misschien dat we over een jaar of twee toch nog voor een derde gaan.
+1 Heb er nu nog twee. Maar heb altijd geroepen dat ik wel drie of vier zou willen. Of ik het krijg is een tweede natuurlijk
Hier ook een wens voor een 3 de. Ik heb altijd gezegd als ik kinderen mag krijgen zou ik graag 4 wondertjes op de wereld zetten. Omdat het kon al op mijn 22ste moeder geworden van een prachtige zoon. 25 zwanger van een dochter. Helaas verongelukte mijn man tijdens dienst bij de tweede zwangerschap. Nu gelukkig in de liefde en de wens voor een 3 de heel groot. Mijn huis is groot genoeg financieel is het haalbaar er zal alleen een zolder verbouwd moeten worden. Die plannen liggen er nu en als alles verbouwd is gaan wij voor een kindje van ons samen. Er is alleen 1 probleem. Mijn zoon wil een broertje en mijn dochter wil een zusje 😉 als jullie zo graag een derde kindje willen zou ik zeggen ga ervoor geniet van de mooie dingen in het leven
Bedankt voor alle reacties. ik ben er nog niet uit. Misschien moet ik het even laten zo en over een aantal maanden er weer over nadenken. We moeten een keer een beslissing nemen...
Over een paar maanden beginnen we dit onderwerp gewoon weer opnieuw ben benieuwd of we er dan wel uit zijn
Ik wilde net hetzelfde onderwerp starten! Je ziet onderaan mijn bericht dat we van de zomer voor een 3e gaan, dit hebben we oa besloten omdat ik dan wat meer rust in mijn hoofd heb. De wel niet wel niet wel niet een 3e maakte mij en mijn man helemaal gek. Het idee dat ik als vrouw al klaar ben maakt mij zeer verdrietig. Ik gebruik geen pil en ik merk dat rond mijn eisprong de gevoelens voor een 3e heel sterk zijn, later in de maand zakt het iets en hoppa het komt weer terug. Alle beren op de weg zijn al verdwenen, wij kunnen een 3e een liefdevol en goed leven bieden dat is het punt ook niet. Maar, wil ik nou zwanger zijn? of wil ik ook echt een baby, dreumes, kleuter...? ik word er stapel gestoord van! ps, ik ben nog maar 28 jaar en mijn man 38, hij heeft de grens van 40 jaar gezegd.
ik vraag mezelf soms ook af of die gevoelens wel eerlijk zijn? Is het gewoon een natuurlijke drang dat je met je eisprong een baby wilt maken? ik zou bijna geneigd zijn om met de pil te beginnen, alleen maar om het uit te testen...dom he. Alleen ik voel mij zoveel beter zonder pil. We hebben ook de zomer gezegd omdat als ik dan zwanger ben de jongste ook op school zit. Ik heb mijn 2 meiden redelijk snel achter elkaar gekregen (22 maanden schele ze) En dat vond ik echt zo enorm tegenvallen en zwaar, dat we bewust een achterop koomertje wilde En ja, de beren he. Ik heb 2 keer en KS gehad, en ja kan er vanuit gaan dat het weer een ks word. Ik ben zelfs zover gegaan dat ik mijn gynaecoloog al heb gebeld, of de deuren open staan voor vaginaal. En die staat zeker open, alweer een beer verdwenen hahaha
dit onderwerp is de afgelopen jaren blijven spoken..Sinds de geboorte van nummer twee ben ik heen en weer geslingerd van wel of niet een derde, omdat het een ideaal beeld was. Toen zoon 1 was heb ik duidelijk gezegd: we houden het bij twee en nu is zoon twee en zeg ik met heel mijn hart: ik wil nog een kindje erbij! en ja ik zie heel veel beren...maar ook: ik wil een groot gezin ... Dat is puur gevoel.
ja, ik stond er ook beetje van te kijken. moet wel zeggen dat het en telefoon gesprek was, dus geen goede beoordeling verder en zal wel aan tig regels hangen tijdens de zwangerschap. mijn 1e was spoed met 34 weken ivm hellp, en mijn 2e met 42 weken omdat mijn baarmoeder gekanteld lag en ik geen mm ontsluiting kreeg, dusja.... Wie zegt dat ik het niet gewoon kan de 3e keer
Wij wilden graag een 3e kindje en als ik heel eerlijk ben hoopte ik ook wel op een meisje na 2 jongens. Die wens kwam uit! Maar ik vond en vind het wel heel pittig! Twee kinderen is veel overzichtelijker als 3!
Hier bij het krijgen van de eerste meteen een gevoel gekregen van "wij willen een groot gezin". Helaas een kleine tegenslag gehad maar hebben nu twee kids (4 jaar en 8 maand) en bij de laatste zwangerschap zei ik duidelijk, "dit is niet mijn laatste zwangerschap!" En nu begint het inderdaad alweer te kriebelen. Ik zou zeggen luister dus gewoon naar je gevoel
Als het zwanger worden bij mij wat makkelijker zou gaan en als mijn man wat jonger zou zijn, dan was het misschien een optie geweest. Maar ik ben nu ook 36, mijn man heeft nu 3 kinderen en ik heb in mijn omgeving zeer verdrietige zwangerschappen meegemaakt en ik ben heel erg blij met mijn 2 gezonde knullen. Het is goed zo en mijn man heeft zich laten helpen...ik wil echt niet het risico lopen om ooit ongepland zwanger te raken, want ik zou het hoe dan ook willen houden maar mijn man wil echt niet meer kinderen dus dan is dit een goede oplossing. Ik hoop dat je een keuze kunt maken, succes!
Ik krabbel terug van mijn eerste reactie. Vannacht overspoelde een gloed van gevoelens en gedachten mij. Maar ik zou dus willen gaan voor een derde mocht het voorbestemd zijn. Voorheen had ik de egoistische redenen zoals 2 kids al te druk met opvoeden, heb zware zwangerschappen etc. Wat n nacht. Zal ook wel de zwangerschapshormonen zijn maar goed.
Hier nog een twijfelaar. We hebben twee gezonde kindjes, gaat best makkelijk allemaal. We hadden altijd het idee van een gezin met 3 kinderen. Nou werken we allebei best veel en ik reis ook best wel wat voor mn werk, en dan komt er veel op mn man neer. Manlief vindt het nu wel mooi zo, dit gaat goed en hij weet niet of dat ook zo is als er een derde bij komt. Ik ben het ergens wel met hem eens, zeker omdat ik een hele heftige tijd op mn werk heb meegemaakt met een hele hoge werkdruk en ik echt veel weg was of thuis aan het werk. Van de andere kant, het voelt niet compleet. Tot zover is manlief nog niet overtuigd en de magische leeftijdsgrens van 40 komt wel steeds dichterbij (april). Elke keer als ik een gezin met 3 kinderen zie, denk ik: dat wil ik ook.