Hoi dames, Ik vraag dit even voor een vriendin van mij die met het volgende zit.. Zij is pas begonnen met haar nieuwe baan, zit nog in haar proefperiode. Ze was eigenlijk op zoek naar een baan voor max 32 uur, maar bij deze baan was alleen 40 uur mogelijk. Aangezien het feit dat ze deze baan heel erg graag wilde heeft ze na veel wikken en wegen besloten het te gaan doen. Haar man werkt onregelmatig, dus de kinderen zijn max. 3 dagen doordeweeks op de opvang. Prima geregeld, dacht ze zo. Nu geeft ze net aan dat ze het toch wel behoorlijk zwaar vindt om fulltime te werken met 3 kids (de jongste is 6 maanden en is snachts erg veel wakker) en twijfelt ze of ze dit zal aangeven op het werk, ivm proefperiode. Aan de ene kant is ze natuurlijk bang om haar baan kwijt te raken, maar aan de andere kant wil ze eerlijk zijn naar haar werkgever, omdat ze erg veel tijd steken in het inwerken. Ze wil wel nog aankijken of het evt went, maar als over een maand of 2 blijkt dat ze het toch niet redt en het dan pas aangeeft, vind ze dit niet eerlijk naar haar werkgever toe. Als het namelijk echt niet mogelijk is om 32 uur te gaan werken, zal ze ontslag moeten nemen. Ik zat in een soortgelijke situatie (maar dan ivm wegvallen opvang) en heb dit gewoon aangegeven. Bij mij is dit goed uitgepakt. Maar goed..dat zegt natuurlijk niets Kortom, zouden jullie het nu ivm eerlijkheid in de proefperiode je twijfels uitspreken? Met daarbij dat je het wel nog wilt proberen, maar dat ze er in ieder geval van op de hoogte zijn. Of zou je het voor jezelf houden, kijken of het went, en anders evt. alsnog moeten ontslag nemen? Dit even buiten het feit of de baan/geld nodig is..
Ik zou het aankijken. Een nieuwe baan is sowieso zwaar in het begin. Of je nu 32 of 40 uur werkt. Ik zou mezelf de tijd geven om te kijken of de "zwaarte" komt door de nieuwigheid of door het aantal uur.
Ik denk nu even afwachten. Misschien is het een kwestie van wennen. Had ik ook toen ik van 3 naar 4 dagen ging. Heb het echter wel volgehouden. Is het mogelijk om 3,5 dag te doen met dezelfde uren?
Ik zou het even aankijken, de eerste maand is altijd extra vermoeiend. Tevens vergooi je volgens mij je kans op ww-uitkering, maar ik weet niet of dit van toepassing is?
Het is alleen dat ze al langer het gevoel heeft oververmoeid te zijn, zelf zo dat ze vorig week spontaan in huilen uitbarstte. Ze dacht toen ze begon met werken, dat het te maken had met de sleur van thuis en dat werken haar goed zou doen. Met als resultaat dat ze toch teverl hooi op haar vork neemt. Hetgene wat het zo zwaar maakt is dat haar jongste heel erg slecht slaapt savonds en snachts. Ze heeft nooit tijd om bij te tanken. In het weekend werkt haar man. Het is ook zeker niet dat ze het al 'opgeeft' maar ze wil wel alvast in alle eerlijkheid haar twijfels kenbaar maken. Edit: Ze werkt er overigens 'al' 4 weken.
Ik zou het gewoon aangeve dat het je toch zwaar valt 40 uur. En of hij wat kan betekenen voor je. Geef aan dat je het naar je zin hebt wel verder daar. Wie.weet..Misschien komt hij wel met een oplossing.
Ik zou bespreken of het mogelijk is om een andere verdeling van de uren te maken. Inderdaad 4x9 uur of en de andere 4 uurtjes desnoods thuis in het weekend ofzo. Ligt er natuurlijk een beetje aan wat voor baan het is en of dat mogelijk is. Mij lijkt het erg pittig ook om 40u te werken met 3 kids. Ik werk er nu 32u en heb 1 kindje, tweede op komst en wil al een dag minder werken
Tja, ik snap dat nooit zo goed.. Thuis kan ze toch ook niet bijtanken?? Ik weet waar ik het over heb (zie onderschrift), en ik werk 36 uur, op papier. In de praktijk meer. Maar of ik nou op werk ben of thuis, aan het huishouden of de was bijvoorbeeld kom ik toch niet toe en zal 's avonds moeten gebeuren. Als ik bij wil tanken, neem ik een dag vrij maar laat ik de opvang doorgaan, of de kinderen gaan de deur uit met wie dan ook en ik ga snel een uurtje liggen. Ook hebben we een gastouder aan huis zodat we geen gedoe hebben met brengen/halen, zijn we bezig met een poetshulp, laten we de boodschappen bezorgen enz enz. Volgens mij heeft ze daar meer aan dan aan die 8 uur thuis tussen de jonge kids te gaan zitten ipv op werk. Of ben ik nou zo'n ontaarde moeder??
Even een update, ze heeft het aangegeven op het werk, en kon meteen vertrekken Ze begrepen haar overigens volledig, maar onder het mom van 'we willen niet dat je jezelf voorbij gaat lopen, en je kunt dan beter stoppen'. Ze heeft zich in dit geval dus in de vingers gesneden door eerlijk te zijn in haar proefperiode. Ze baalde ontzettend, want ze had het heel erg naar haar zin. Maar goed, nu bleek er veel meer achter de vermoeidheid te zitten. Haar klachten zijn de laatste dagen meer en meer aanwezig, en voelt zich niet goed. Na bezoek aan de ha gaat ze nu voor onderzoeken naar het zkh.
Sterkte voor je vriendin. En wat betreft het werk: vind de reactie van de werkgever voorspelbaar. Die hebben niet voor niets iemand aangenomen voor 40 uur. Als je het na een maand al niet aankan is de kans op langdurige uitval (i.v.m. overspannen/ ziekte) natuurlijk groot. Persoonlijk had ik ook wat langer doorgezet. (wat ik feitelijk gezien ook ga doen. vanaf 1/12 ook voor het eerst een baan voor 40 uur ipv 32)
Ik denk dat het goed is dat ze eerlijk is geweest. Goed dat ze zich nu verder laat onderzoeken. Sterkte voor je vriendin!
Precies, want volgens mij zit ze al aardig tegen burn-out aan en dat verhelp je echt niet om maar door te blijven gaan. Ze moet nu eerst voor zichzelf zorgen, dat ze weer goed in haar velletje komt te zitten.
Is niet leuk! Maar gezondheid is toch echt belangrijker dan werk. Inderdaad testen op vitamine B12 en vitamine D. Sterkte voor je vriendin.