Mijn dochter is "anders". Zij gaat niet naar regulier onderwijs i.v.m. meerdere beperkingen. Sinds september gaat ze naar school. Voordat ze naar school ging, gingen we op zondagochtend wel eens zwemmen. Dan durfde ze weinig en wilde pertinent niet dat ik haar losliet. Vandaag ben ik weer met haar gaan zwemmen, samen met mijn zusje en haar zoontje en mijn stiefmoeder. Ze liep zelf door het water, deed haar voeten los van de bodem zonder dat iemand haar vasthield, deed kunstjes bij de railing in het water, sprong met hulp van de kant in het water, ging met oma door de stroomversnelling... Echt, unreal! Ik was verbaasd en mijn hart ontplofte zowat van trots dat ze dit ineens allemaal durfde. Haar zelfvertrouwen is dus zienderogen met sprongen vooruit gegaan. En voor dat van mij is het ook goed. Én het geeft mij zoveel hoop en positiviteit voor de toekomst. Mijn mooie, lieve, bijzonder dochter. Ik houd meer van jou dan je ooit zult weten ♥♥♥.
De tranen van gedeelde trots springen in mijn ogen wat zal dat een mooi gezicht zijn geweest. Je bent terecht trots wat heerlijk!!
Ja echt, bij sommige dingen vraag ik me wel eens af of dat ooit "goed" gaat komen en dan ineens doet ze zoiets .
Kippenvel! Super om te lezen. Fijn dat ze het zo goed doet!! Kan ook niet anders met zo'n lieve mama.
Volgens mij heeft jouw mooie, lieve en bijzondere dochter ook een geweldige mama. Geniet ervan en veel geluk!
Kippenvel, de liefde voor je meisje spat van het scherm af! Fijn dat ze zoveel zelfvetrouwen heeft. 👍 En zoals je vast weet.....bijzondere kinderen hebben bijzondere ouders. 😊