Voor jou komt het ook weer dichterbij...1 december vergeet ik ook nooit meer...zo vlakbij elkaar zochten ze elkaar op in de hemel. Knuffel X
Ik heb inderdaad zo'n wensballon in huis gehaald, maar 's Avonds pas oplaten zie ik niet zitten. Niet om dat alleen te doen. Zo'n ballon kan ik volgens mij niet hier in de achtertuin oplaten, je moet een groot open veld hebben adviseren ze..en daar zit ik mee. De jongens willen vast wel iets moois maken voor hun broertje*.
We hebben zeker iets moois om naar uit te kijken, ik kan amper wachten! Mensen in de omgeving hebben het er eigenlijk niet meer over, ik moet er zelf over beginnen.. En dat is soms wel jammer, ik ben ook wel benieuwd of de familie er bij stil staat woensdag. Logisch dat je daar moeite mee hebt...anderen zijn het vergeten of willen er dan niet over beginnen omdat ze het misschien moeilijk of zelfs ongepast? vinden. Dat is wat ik denk..
Ik heb je verhaal gelezen met tranen over mijn wangen. Heftig en voor mij herkenbaar. Toen las ik verder en zag ik dat je topic vorig jaar is gestart. Ik wil je heel veel sterkte wensen deze periode. Wat zal dat moeilijk zijn! En wat lijkt mij het moeilijk als mensenlink. Je omgeving er niet meer over praten.. Ik las het idee van een wensballon, wel erg mooi!!
Dankjewel Daisy! Ik hoop dat er toch eerdaags mensen zijn die er weer aan denken..we zullen zien Jij ook sterkte!
Ik heb een maand geleden de diagnose burn-out gekregen van de ha en nu ben ik onder behandeling en zit aan de medicijnen. Het is heel moeilijk allemaal,dus idd nu voor mij ook nog 6,5 jaar verder.. Ik ben nu een soort boek aan het schrijven vanaf de dag van positieve test tot de dag van vandaag en schrijf dan alles op wat er in me op komt. Heb ook spijt van bepaalde dingen dat ik die juist niet heb gedaan. Maar goed kan een heel verhaal hier ophangen maar t is jouw topic. Weet dat ik aan je denk deze hele moeilijke tijd!!
19-11-2013 ☆ 19-11-2014 Ergens onaantastbaar ver schittert dierbaar een lieve kleine ster Deze zal heel goed weten dat wij hem nooit vergeten Schitter maar lieve kleine ster en straal maar zacht zoals een mooi sterretje behoort tot de nacht
Moeilijk dit Morgen, 19 november De dag die ik never nooit meer zal vergeten. In mijn geheugen gegrift staat als DE dag, de dag dat wij afscheid moesten nemen. Iets wat ik helemaal niet wou, waar ik totaal nog niet klaar voor was. Maar ik moest je laten gaan *snif* Er gaat geen dag voorbij. Geen week, maand of verjaardag, dat je er niet een beetje bij bent voor mij. Zeker op de jouwe. Waarop je geen kaarsjes uitblaast, liedjes hoort of kadootjes uitpakt. Je bent er even, onzichtbaar stil en toch eindeloos aanwezig. En zo gaat de dag als alle andere uiteindelijk gewoon voorbij.
Lieve meid,heel veel sterkte vandaag,alweer 2 jaar geleden dat jullie afscheid moesten nemen van jullie mooie mannetje... ik denk aan je vandaag! Dikke knuf!! Xx