* klaagmodus aan * Even voorop stellen dat ik een lieve man heb hoor.... weinig te klagen verder.... Maar...... Mijn man zit nu een paar maanden thuis omdat hij geen werk meer heeft. Natuurlijk kan hij hier zelf niets aan doen, en kan ik moeilijk verwachten dat hij binnen een week weer wat anders vindt. Gelukkig heb ik zelf nog wel een baan. En ben ik best vaak van huis. Maar ik ben zo gewend dat ik het huis voor mezelf had als ik vrij had en hij aan het werk was. Best fijn was dat. En soms baalde ik weleens dat hij zo vaak weg was.... Maar dit is dan wel weer het andere uiterste hoor! Voorbeeld...... Overal waar ik ben, is hij. Zit ik bij de kinderen in de slaapkamer, dan is hij daar ook. Zit ik mijn huiswerk te maken, dan is hij daar ook. En dan hebben we ook nog ons meisje van 5 maanden. Schat van een meid...... Maar bij elke piep staat hij naast haar en loopt de hele tijd met haar in zijn armen. En dan vindt hij het gek dat ze alleen nog maar opgetild wilt worden. En dan kun je zeggen.... " een meisje van 5 maanden heeft nog geen besef " Nou deze dame wel! Ze weet het precies. En dan nog maar te zwijgen over alle rommeltjes in huis...... Ik word er best wel moe van eerlijk gezegd. Laat hem AUB snel weer werk vinden, want hier kan ik slecht tegen hoor. Oh en zelfs nu ik op het forum zit..... "En? is er weer een reltopic?" "Valt er nog wat te lachen?" Soms.... ( en ik ben echt niet blij met mijn baan altijd ) ben ik blij dat ik even werken mag. Dadelijk heb ik 2 weken vrij.... ben in staat mijn vakantie op te zeggen en gewoon te gaan werken. Ben ik in ieder geval nog van huis. Wie herkent dit? * klaagmodus uit *
Ik herken het wel hoor, heb het al als ik bv op maandag vrij ben en m'n man is ook toevallig thuis of ziek Ik heb op maandag m'n eigen ritme in de dag en als hij thuis is loopt dat in de soep. Sommigen vinden dat raar en zeggen dan dat ik niet van m'n man hou, nou ik hou zielsveel van hem, maar ik hoef hem echt niet 24 uur per dag om me heen te hebben...pffff moet er niet aan denken haha. Dus snap je gevoel erg goed!
Ik snap wel wat je bedoelt inderdaad, maar als jullie een goede relatie hebben kun je dit toch best met hem bespreken? Ik denk dat als jij zegt hoe jij er tegenaan kijkt hij er misschien nog niet zo over nagedacht had, maar je wel begrijpt, óf hij zegt jou iets waarvan je denkt, ach ja je hebt ook gelijk. Probeer het gewoon aan te kaarten dat je je eigen ruimte soms nodig hebt.
Ik werk vanuit huis en toen mijn man werkloos werd en we dus 24/7 op elkaars lip zaten, kreeg ik daar ook schoon genoeg van na een paar maanden.. Wij hebben het er vaak over gehad, maar het was pas over toen hij na 9 maanden weer lekker aan het werk ging Nu werkt hij weer en ben ik juist dolblij als hij lekker thuis is. Sterkte!
Ow jee, die van mij heeft ooit eens 3 weken thuis gezeten, tussen banen in...heb hem er bijna uitgeschopt Overal wilde hij zich mee bemoeien, kreeg zelfs te horen dat ik de boontjes verkeerd schoon maakte. Onze relatie was goed genoeg om er over te praten, maar het verbeterde gewoon niet. In zijn ogen viel het allemaal wel mee (serieus??? ik weet hoe ik een boon moet doppen hoor) Nu heeft die van mij sowieso al de neiging om achter mij aan dingen te veranderen, ik zet afzuigerlampje aan omdat ik graag zie wat ik doe, hij drukt hem uit als ik mijn kont keer, als voorbeeld. Daarnaast miste hij zijn werk, dus als ik weg ging was het wat ga je doen, met wie, wanneer ben je weer terug etc. Niet omdat er een gebrek aan vertrouwen is, maar domweg omdat hij zich met zichzelf geen raad wist. Na een week ben ik hem maar klusjes gaan geven Succes
Oef, hier ook zeer bekend. Ik heb soms gewoon eenzaamheid nodig; dat voelt fijn voor mij. Dan ben ik juist blij als het huis weer vol is. Wanneer het huis continu vol is en ik mij niet heb kunnen afzonderen word ik een levende hel op aarde. Zo chagrijnig en ben gewoon doodmoe. Telkens verantwoording af moeten leggen wanneer ik opsta. Wat ga je doen. Waarom doe je iets zus of zo? Vind je ook niet dat... Weet je wat ik hier nu zie. Moet je eens kijken.... Haha. Ik weet dus precies wat je bedoelt. Ook de kritiek inderdaad. Bijvoorbeeld dat ik mijn kleding laat slingeren - en dan ligt er 1 trui die niet in de droger mag over een stoel in de woonkamer te drogen (want dan ruikt de woonkamer ook gelijk naar de lekkere wasverzachter) en dan heeft hij bijvoorbeeld een shirt, overhemd, broek én sokken op de grond van de slaapkamer liggen. Maar hij valt over die trui, want dat sprong hem toevallig in het oog. Je moet gewoon alles uitleggen en waarom je het op die manier doet. Ik hou daar niet van en kan daar niet tegen. Ik doe dingen op de voor mij meest logische manier en daar zit een reden achter. Dan leg ik uit waarom (wat ik dus eigenlijk al niet wilde) en dan doet hij het nog anders of verzint hij weer wat en dan moet ik mijn ding weer aanpassen. Doodvermoeiend. GET OUT Mijn schatz neemt soms een maand vakantie op. EEN MAAND! AARRGGHHH!!! En hij heeft ook 4,5 maanden thuis gezeten tussen 2 banen in. Gelukkig kwam hij weer snel aan de bak
Och ja, dat ken ik wel, mijn man heeft 7 maanden werkeloos thuis gezeten Toch vond ik het ook wel heerlijk maar ook omdat hij me gewoon mijn ding liet doen en als ik hem vroeg ergens mee te helpen dan deed ik dat ook zeker wel, nu werkt hij alweer bijna 2 jaar en is 70 uur per week weg, nou kan je zeggen, dat is nog veel minder leuk in mijn ogen
Herkenbaar! Mijn man komt altijd later thuis dan ik en ik ben ontzettend gehecht aan dat uurtje zelf keutelen in huis. Beetje kokkerellen, muziek hard aan. Of juist even niks, met een boekje op de bank en een dekentje. Soms is mijn man ziek of is er een afspraak uitgevallen, en dan ben ik helemaal uit mijn ritme als ik hem al thuis aantref. Dan zit hij op mijn plek op de bank met mijn dekentje, naar stomme programma's te kijken zoals "politie op je hielen" ofzo. Ik moet er dus niet aan DENKEN dat hij op mijn vrije dag hier de hele dag zou rondhangen. Of dat hij werkeloos zou worden.... Zal dat een typisch vrouwending zijn? Dat we zo gehecht zijn aan ons eigen ritme en dat we ruimte nodig hebben? Mijn man vindt er bijv niks aan om alleen thuis te zijn en heeft dat helemaal niet nodig.
Ik denk dat dat ook aan je karakter ligt.. Ik heb ook tijd en ruimte voor mezelf nodig, kan heel goed alleen zijn. Ben ook wel sociaal hoor, maar heb dat minder 'nodig' dan mijn man.. In onze studietijd waren we allebei wel eens een week of langer van huis weg, en hij ging dan bijv. 3x bij zijn ouders eten en 3x bij vrienden langs en was 1 dag thuis, ik ging dan 1x bij mijn ouders eten, 1x bij die van hem en 1x ergens langs, en de rest was ik lekker thuis aan het keuvelen.. Ik weet niet of ik me eraan zou ergeren als hij thuis zou zitten, omdat wij elkaar eigenlijk thuis erg vrij laten, doen allebei ons eigen ding zeg maar.. Maar uiteraard krijg je vanzelf wel irritaties als je de hele tijd op elkaars lip zit
Ik ken het ook wel van als die eens wat langer thuis is. Maar niet te hard irriteren joh is ook sneu voor hem. Hij weet ook niet hoe hij zich nuttg moet maken waarschijnlijk. En dat wilt ie wel nuttig zijn! Vandaar dat ie bij alles is om te helpen of te willen helpen etc.
Wat enorm herkenbaar allemaal! Mijn man is al bijna 7 jaar bij huis, ja echt! Hij is volledig afgekeurd en ik heb geen idee of het ooit nog goed komt. Gelukkig heb ik zelf een leuke baan van 32 uur in de week. Ik tref mijn man dus altijd thuis. Hij heeft verder ook weinig buiten de deur. Hij gaat wel regelmatig een paar uur fietsen (hij is wielrenner), maar dan heb ik natuurlijk de kinderen om me heen. Ik hou super veel van mijn man en kinderen, maar ik heb zo nu en dan echte ik-tijd nodig, gewoon stilte om me heen en me bezig houden met mijn hobbies. Dat gebeurt nu eigenlijk helemaal niet en dat mis ik enorm. Ik doe nu kleine dingen die ik leuk vind tussendoor, maar dan word ik wel omgeven door man en kids die mijn aandacht steeds vragen. De ene keer kan ik er beter tegen dan de andere keer. In januari gaan we verhuizen en ik heb mij een kamer toegeëigend om dat mijn hobbiekamer te laten zijn. Tevens tijd toegeëigend dat als de kinderen naar school zijn ik compleet met rust gelaten wil worden die ene ochtend in de week. Dus nee, ik ga dan niet mee boodschappen doen of wat dan ook... Verder zijn er ook wel regelmatig kleine ergernissen over dat ik vind dat hij teveel op me let. Als ik bijvoorbeeld aan het koken ben, dan vind hij het nodig het gas lager of hoger te draaien. Of hij levert commentaar als een schoteltje in de kast op de verkeerde plek staat in zijn ogen. Waar hebben we het dan over? Het schoteltje staat 10 cm naar rechts van de oorspronkelijke plek... Kan mij werkelijk waar geen *** boeien dat dat zo is. Ik ben gewoon veel makkelijker (vind ik dan haha). Wel merk ik dat ik dingen veel aanpas aan hem en dus de volgende keer er wel op let dat dat schoteltje op precies dezelfde plek staat... zucht... Maar verder ben ik heel gelukkig hoor!
Ik herken het ook! Toen ik op het punt stond met zwangerschapsverlof te gaan kwam mijn man met burn out klachten thuis te zitten. Oh, wat baalde ik daarvan!! Het was al niet al te gezellig tussen ons vanwege mijn hormoonhuishouding in combinatie met zijn geestelijke gesteldheid op dat moment en ik zag er echt tegenop om samen thuis te zitten. Ik dacht zelfs eventjes dat ik best die 4 weken tot aan de bevalling ook nog door kon blijven werken. Gelukkig heeft mijn man niet al te lang thuis gezeten en kon hij revaliderend al na een paar weken weer aan het werk. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen pas echt kon genieten van mijn verlof. Soms kan ik al op zien tegen de tijd dat we allebei niet meer hoeven te werken. Maar dat vul je dan weer anders in met hobby's e.d. om niet continu op elkaars lip te zitten. Sterkte, ts!
Herkennen wel hoor . Heerlijk zo met het gezin samen maar na 2 weken vakantie ben ik blij dat het oude leventje weer begint. Ga me dan irriteren aan hem. Loopt in de weg, maakt onnodig rotzooi en ineens staan er programma's op die ik nooit kijk. Ook komen er boodschappen in de wagen die eerder lekker zijn dan verantwoord.
Ik zeg ook altijd hoop niet dat mijn vent maanden thuis komt te zitten want ik denk dat ik dan gillend gek zou worden. Of dat we elkaar de tent uit slaan Nee ik kan daar niet goed tegen want ben heel erg gehecht aan mijn vrije dagen dat ik alleen ben en als hij er is loop ik toch wat meer op mijn tenen. Als ik alleen ben kan ik lekker niks doen zonder dat iemand zeurt en als hij er is krijg ik te horen 'moet je niet schoonmaken?' of 'ben je weer lui series aan het kijken' Zelf is hij namelijk altijd bezig en kan niet stilzitten en ik kan dat dus juist heeeeeeeeeeeel goed. Lui is mijn 2e naam dus als ik dat op mijn vrije dagen wil doen dan doe ik dat gewoon zonder meneertje die zeurt of om me heen loopt te draaien. En na 3 weken vakantie samen ben ik ook wel weer blij dat hij weer aan het werk kan. Verder hou ik wel heel veel van hem hoor maar vind het ook gewoon heerlijk om alleen te zijn.
Daarom werken mijn moeder en schoonmoeder dus nog gewoon haha! Terwijl de mannen al niet meer hoeven te werken.
Oooh ik heb precies het tegenovergestelde, als mijn vriend niet thuis is en ik wel, vind ik het helemaal niet leuk. Vriend heeft hetzelfde. We hebben eerder een jaar 24/7 lang op elkaars lip gezeten (werkten op hetzelfde kantoor) en toen mijn bedrijf van kantoor verhuisde moest ik en hij heeeeeel erg wennen. In de bijna 4 jaar dat we samen zijn heb ik zelfs nog maar 2 nachten zonder hem doorgebracht Ik snap je wel hoor, maar vind het apart dat ik het tegenovergestelde heb.
Och ja ook hier herkenbaar! Manlief heeft een eigen bedrijf en ik irriteer me al als ie 's ochtends iets later begint dan normaal en ook om 07.00 uur op staat. Hij weet dat ik als ik moet werken er om 07.00 uur uit ga, en dan ga douchen. Moet meneer ook opeens dan in de badkamer wezen. Vreselijk als ie voor m'n voeten loopt. Hij werkt 6 dgn in de week en is alleen op zondag thuis. Dat vind ie al niks, hij moet wat te doen hebben en gaat dus maar op mij letten. Bemoei je er niet mee 😁 Ik hou heel veel van hem hoor, maar hij moet niet op m'n lip gaan zitten of me continu in de gaten houden of irritant doen want dan ben ik er gauw klaar mee