Ik bedoel natuurlijk meer dat als je een abortus laat plegen je iets voor altijd kwijt bent maar als je je baan even on hold moet zetten heb je wel nog een kans dat je uiteindelijk je doel wel bereikt, je doet er dan alleen langer over
Hoihoi, Ik ben ook ongepland zwanger van de derde, alleen heb ik vorige week positief getest. . Nu na een week heb ik nog steeds het gevoel in een achtbaan te zitten...de ene keer ben ik blij, het volgende moment kan ik wel huilen en voel me daarna schuldig tegenover t kleintje in mn buik. Ik heb gelukkig geen zware bekkeninstabiliteit gehad en het is voor mij lichamelijk dan ook wel zeker te doen, en het weg te laten halen zou nooit in me op komen ook al is onze situatie niet optimaal op het moment aangezien mijn man te horen heeft gekregen dat ze zijn contract niet verlengen (dit op dezelfde dag dat ik positief heb getest)...we gaan ervoor, maar ik moet er echt nog even aan wennen. Ik kan me voorstellen dat het in jouw situatie nog moeilijker is. Leuke baan, 2 kids waar je van alles mee kunt doen...Ik denk dat je het best op een rijtje kunt zetten wat het moeilijkst voor je zal zijn, je baan en (tijdelijk) je gezondheid (en dat je dan dus ook tijdelijk niet een optimale moeder kunt zijn) of de pijn / verdriet / schuldgevoel/ gemis van een eventuele abortus.
Oh dat kan wel. Ik ken een meisje, 27, kerngezond voor haar zwangerschap. Tijdens de zwangerschap vanaf 3 maanden in een rolstoel en nu is haar zoontje een jaar en leeft ze dagelijks met gruwelijke pijnen omdat alles zo verweekt is dat het niet meer op zijn plek is teruggegaan en ze dus blijvend haar stabiliteit daar kwijt is. Ze zal dus chronisch pijn blijven houden en elke dag keuzes moeten maken in wat ze wel en niet kan doen. Stofzuigen betekend bij haar niet met haar kindje naar buiten etc Ik wens je heel veel sterkte met het maken van je keuze muis Hopelijk komen jij en je man er samen uit
Pfff wat een lastige situatie! Ben ook altijd zo bang in zo'n situatie te komen, wij vinden 2 kinderen prima maar denk niet dat ik een kindje weg zou kunnen laten halen, ook al zou het heel veel overhoop halen. Ook al is je baan je leven, er groeit nu een leven in je, een kindje wat op zich wel welkom is denk ik maar door je baan niet? En het is niet door de anticonceptie heen gebeurd, daar heb ik ook moeite mee. Volgens mij heb ik ergens wel gelezen dat jullie misschien wel meer kindjes wilden, of klopt dat niet? Ik zou persoonlijk geen abortus doen voor een baan, als je toch wel graag een kindje wil. Die baan komt wel weer, desnoods over 2 jaar ofzo, maar een kindje wat je weghaalt, komt nooit meer terug. Zou alleen wel informeren wat de risico's zouden zijn voor je bekken. Als de kans groot is dat je blijvend in een rolstoel komt.. .dat wil je toch ook niet. Maar ik denk dat die kans niet zo groot is. Tenzij je echt helemaal geen kindjes meer wil, in combinatie met je bekken en je baan, zou ik abortus misschien wel overwegen. Maar eigenlijk heb ik het idee dat je het kindje niet wil door je baan. En je bekken is eventueel nog een ding, maar ik zie dat ook een beetje als een soort extra excuus (sorry als dat echt niet zo is). Ik hoop dat je eruit gaat komen... of dat de natuur het zelf oplost...
Oh en sorry als ik misschien negatief of verwijtend overkom... zo bedoel ik het niet. Probeer je alleen te helpen met een eerlijke keuze te maken. Uiteindelijk moet je er zelf mee kunnen leven en allebei de keuzes kan een boel overhoop halen als je de verkeerde keuze maakt.
Ik denk dat je met je huisarts moet gaan praten, hij of zij kan je vast wel wat op weg helpen met de keuze waar je nu voor staat. Ook over of het lichamelijk wel verantwoord is. Hoe is je gevoel, los van de angst dat je het lichamelijk waarschijnlijk niet aan zou kunnen? Ik vind het echt ontzettend vervelend voor je, hopelijk kom je er uit. Wel vind ik, dat je sowieso op moet passen als je geen anticonceptie gebruikt en een onregelmatige cyclus hebt. De kans is altijd aanwezig... Hoe klein ook. En ik bedoel dat echt niet rot naar jou toe, maar meer om te zeggen dat de kans er altijd is dat je zwanger kan raken wanneer je onveilig vrijt, ook als je net ongesteld bent geweest. Het lichaam is soms een groot mysterie wat dat betreft. Veel sterkte in jullie keuze!
Ik snap je gevoelens wel maar misschien maak je het nu groter dan het is (en ik kan me echt voorstellen dat de situatie enorm groot lijkt). Mijn advies is om eerst met je leidinggevende te gaan praten. Een zwangerschap, ook één met complicaties, hoeft niet het einde van je baan en zowiezo niet van je carrière te zijn. Praat ook met een goede fysiotherapeut. Vraag beide om advies en tips. Je situatie is naar, maar zou je het kindje weg kunnen laten halen? Ik zou het nooit kunnen, het is een stukje van jou en van je man. Als het er is zul je er zielsveel van houden. Ik wens je alle sterkte.
Allereerst veel sterkte met de situatie! Ik zou zelf persoonlijk ook mijn baan niet voor laten gaan voor een kindje, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Ik ken ook een meisje dat voor haar zwangerschap heel gezond was en nu bijna niks meer kan i.v.m. haar bekken. Haar zoon is nu bijna een jaar en het wordt niet beter... denk samen goed na over de keuze die jullie gaan maken. Bespreek het eventueel met de huisarts. Zo'n beslissing maak je niet 1 2 3.
Beste Muis26 Ik heb enkele weken geleden in hetzelfde schuitje gezeten als jij. Ik heb al 4 kinderen en ons gezin was al enkele jaren compleet, het viel voor mij heel rauw op mijn dak. Ik heb een paar adviezen voor je die denk ik heel belangrijk zijn. 1. Luister NIET naar anderen, naar wat zij zouden doen (behalve dan eventueel naar je partner). Dit is jouw leven, jouw keuze, jij moet leven met de gevolgen, welke weg je ook kiest. Alles wat anderen je zeggen is projectie, dus wat zij in hun situatie zouden doen, met hun gevoel en ervaringen. Als je je nu laat beïnvloeden, kun je daar later spijt van krijgen, wat iemand anders zou kiezen zegt niks over jouw leven of over jouw situatie. 2. Het is in deze fase (zo is het mij destijds ook vertelt en ik had er heel veel steun aan) heel normaal dat je gevoelens en wat je wilt alle kanten op schieten, dit kan echt per kwartier verschillen, dit is normaal en hoort er bij. Geef je zelf ook de tijd om al deze gevoelens te ervaren. Het is normaal en hoort bij het proces, hoe moeilijk dat ook is (ik weet er alles van, ik wilde het ene moment bellen voor een afspraak en het volgende moment houden en dat wisselde steeds) 3. Geef je zelf minimaal een week de kans om er over na te denken en voel helemaal in wat beide keuzes voor jou voor de toekomst betekenen. Zie jezelf straks helemaal voor met de baby, maar zie jezelf ook voor je als je beslist het af te laten breken. Duik je gevoelens helemaal in en loop er niet voor weg. 4. Vertel het zo weinig mogelijk mensen, het is heel lastig om straks veroordeeld te worden op je keuze of dat iedereen weet dat het eigenlijk niet gewenst was. Beperk je tot de mensen van wie je weet dat ze je niet zullen veroordelen. 5. Als je wilt kun je een afspraak maken in een abortuskliniek. Niet zozeer om je zwangerschap af te laten breken, maar je kunt daar ook zo terecht voor ondersteuning en informatie om te kijken hoe ver je precies bent. Daar zijn speciale spreekuren voor zonder dat je iets hoeft te beslissen. Dit wordt vergoed door de AWBZ en kan buiten je huisarts om. 6. Neem vooral de tijd. Hoe langer je wacht hoe moeilijker het is, dat weet ik, maar het is belangrijk dat je een keuze maakt waar je voor de rest van je leven achter kunt staan en naar jezelf toe kunt verantwoorden. Dit is zo belangrijk, ook als je het houdt is het belangrijk dat je die keuze bewust maakt. 7. Maak GEEN lijst van voors en tegens, dat doe je puur op basis van verstand, deze keuze kun je niet alleen verstandelijk maken, maar moet je ook gevoelsmatig 100% achter staan. 8. Vertrouw er op, dat hoe moeilijk het nu is, dat als je jezelf de tijd gunt dat er een moment komt waarom je met zekerheid kunt zeggen dat je weet wat je wilt en dat je daar ook achter kunt staan, dat werkt echt zo, en duurt geen weken, als je er tenminste echt in durft te duiken. Je mag me altijd pb-en. Ik weet hoe moeilijk je het nu hebt en hoe moeilijk dit proces is. Doe echt wat goed is voor jou en voor niemand anders, wat je ook kiest. Weet dat je niet de enige en eerste bent in deze situatie en gun jezelf de tijd en luister alleen naar jezelf als het gaat om wat je moet doen! Heel veel sterkte en een dikke knuf!
Ik denk dat het wel goed is om naar anderen te luisteren, niet in de zin dat als iemand zegt 'geen abortus doen' om het daarom dan ook niet te doen, maar het kan wel heel verhelderend werken om te lezen hoe anderen erover denken en daardoor zelf weer over dingen na te gaan denken. Of juist daardoor wat dichter bij je gevoel te komen. Uiteindelijk moet ze toch zelf de beslissing maken en ik geloof echt niet dat een paar forumleden haar een verkeerde beslissing laten maken door wat wij schrijven. Uiteindelijk maakt het ons toch ook niet uit welke keuze ze maakt, dat is geheel aan haar.
Snoopy, dit is wat elke arts/psycholoog zou zeggen (en mij ook door beiden vertelt is, ik kom uit dezelfde situatie been there, done that). Het is heel onverstandig om iemand in deze kwetsbare periode te beïnvloeden op basis van je eigen veronderstellingen die niets met die ander te maken hebben. Muis zoekt naar houvast en is beïnvloedbaar. Ze zal heus niet op basis van forumleden haar beslissing nemen, maar het kan wel een rol spelen waar ze later spijt van kan krijgen, en dat is wat niemand wil lijkt me. Als je zelf nooit hebt meegemaakt, of geen kennis van hebt hoe deze dingen werken is het belangrijk iemand niet te beïnvloeden met je eigen oordelen en ideeën. Dit is echt iets wat je alleen kunt beslissen door naar jezelf te luisteren, je eigen gedachten en gevoelens de tijd te geven tot een van beide keuzes gaat overheersen. Wat anderen zouden doen is niet verhelderend maar zijn hun projecties en ideeën die niets met Muis of het leven van Muis te maken hebben.
Ok, duidelijk. Maar ik denk dat iedereen wel met meerdere mensen praat als ze in die situatie zitten. Ik zou dat wel doen, met bepaalde mensen, ik zou het niet voor mezelf kunnen houden. Maar dat is dus ook niet verstandig? Je moet het toch ergens kwijt en je wil toch ook feedback ontvangen?
Ja echt wel. Het is super belangrijk om er heel veel over te kunnen praten. Vooral met mensen die dichtbij staan. Zelf heb ik ontzettend veel steun gehad aan 2 vriendinnen met wie ik elke dag uren lang aan de telefoon heb gezeten. Zij hebben naar me geluisterd en vagen gesteld, maar mij nooit vertelt wat zij vonden dat ik moest doen. Dat heeft enorm geholpen! Als ik anders had beslist hadden ze me ook begrepen en me niet veroordeeld. Dat wist ik vooraf al, daarom heb ik het hen ook vertelt, ik hoop dat muis ook zulke mensen in haar omgeving heeft! Als iedereen gaat roepen (bijvoorbeeld op een forum) wat je moet doen, kun je daar knap onzeker door worden of allerlei andere emoties er boven op krijgen, en het kan het proces waarin je gaat ontdekken wat je zelf wilt, vertroebelen en vertragen.
Mogelijkheden: 1) Met cyclussen van 50 dagen in het verleden en nu pas 1-2 weken op de test (terwijl je op 24 oktober 1x sex hebt gehad) zou ik de optie dat de test reageert op je eisprong, nog niet uitsluiten! 2) Ook de optie van een miskraam, aangezien je bijna 5 weken na de onveilige sex pas 1-2 op je test hebt staan en je streepjes niet super donker zijn... 3) Goede zwangerschap. Volgens je EDLM zou je dan nu 5w4d zijn (en hier kun je wel vrij zeker van zijn denk ik. Je moet namelijk een eisprong op maximaal cyclusdag 15 gehad hebben, anders is het zaad van de sex op dag 8 echt wel dood!) Een echo zou je nu of eind van de week dus ook al wat meer kunnen vertellen...
Een digitale test die 1-2 aangeeft, reageert echt niet op een eisprong hoor, mama Larissa! Babebabe het verhaal van die vriendin is wel heel uitzonderlijk. Bovendien heeft ts al 2 zs'en gehad en zit ze nu ook niet in een rolstoel. Dat dat bij een derde wel ineens zou gebeuren daar hoeft ts niet serieus rekening mee te houden. De klachten zullen echt wel komen, maar niet zwaarder dan voorgaande zs'en. Dit is mij verteld door mijn therapeut en ook mijn persoonlijke ervaring!
Klopt. Er was iemand hier die dat bij de hand heeft gehad en het bleek toch 100% haar ei te zijn geweest. In het geval van TS neig ik echter toch meer naar een zwangerschap.....
Ik had een week geleden hetzelfde. Nu, een week later, ben ik wat gewend aan het idee en vind ik het heel erg leuk!
Het lastige aan forums en apjes enz. Is altijd dat je de persoon niet ziet. Daarmee wil ik zeggen dat je geen emotie en uitdrukkingen mee krijgt en daardoor dus sommige dingen verkeerd kunnen overkomen. Zo b.v. in het verhaal van TS lijkt het alsof haar baan belangrijker is maar zal dat vast niet zo bedoeld zijn. Of bepaald goed bedoeld advies wat verkeerd over komt. mijn mening: ik denk dat niemand jou kan helpen met deze beslissing behalve je steun, liefde en begrip geven. Alleen jij en je man/vriend kunnen deze beslissing nemen. Jij bent de enige die weet wat je aan kan. Wat betreft je gezondheid kan je natuurlijk wel een specialist vragen wat de risico's zijn en dat mee nemen in jullie beslissing. in ieder geval kan ik je alleen heel veel kracht en wijsheid wensen en je een virtuele knuffel geven.