Tijd voor je 'eigen' als je werkt? Geloof me, als er nou een ding is dat je niet hebt als je fulltime werkt, dan is het tijd voor jezelf. Misschien heel gek, maar als ik op mijn werk ben, wordt er ook verwacht dat ik werk. Ik denk dat het helemaal van de persoon zelf afhankelijk is of iemand de hele dag voor de kinderen wil zorgen of niet. Of dat nou een man of een vrouw is, maakt niet uit. En ja, Penseel ik schrik daarbij van jouw 'ouderwetse' gedachtegang. Mijn man is echt niet minder man omdat hij geen betaalde baan heeft op dit moment. Wij zijn heel blij dat we het op deze manier kunnen doen. Een heel bewuste keuze. Dat is voor iedereen anders en dat is maar goed ook. TS ik denk dat bij jouw man heel erg de emotie van het ontslagen worden meespeelt. Het is ook niet niks.
Uh wat penseel probeert te zeggen is dat niet alle mannen zin hebben in kinderen heldag om zich heen die willen brood op de plank voor gezin halen Hier ook eentje. Als mijn vriend thuis is wil tie eten en voor zichzelf tijd hebben wat ook normaal is. Ik heb tijd voor me eigen als oma oppast of alstie slaapt pak ik even me rust. Ik begrijp haar 1 is het eens ander niet alsof mijn vader vroerger heledag op mij en me broer wou passen komop
Er is een verschil tussen er voor kiezen en gedwongen worden.. Dat 2e is denk ik lastiger. Mijn man is 2 jaar fulltime thuis gewerkt en werkt nu 3 halve dagen weer. Hij had er behoefte aan af en toe weer wT anders te doen. Bevalt ons prima dat mijn man degene is die het meeste thuis is. Thuis reilt en zeilt zoals het hoort..
Mijn vader raakte arbeidsongeschikt toen ik 6 jaar was en korte tijd later is mijn moeder toen gaan werken. Mijn vader moest wel rusten 's middags, maar voor de rest een redelijk normale thuisblijfvader. Ik vond het wel eens jammer dat mijn moeder niet thuis was, (werkte fulltime), vond bij vriendinnen het altijd wel heel gezellig om na school even met de moeder thee te drinken, maar voor de rest heb ik er niets aan gemist ofzo Was prima zo Mijn vader heeft overigens wel geworsteld met het niet meer nuttig zijn voor de maatschappij/geen werk meer kunnen doen, maar heeft daarin wel z'n draai gevonden Denk dat mannen dat gewoon sowieso iets lastiger vinden, gedwongen thuis komen te zitten, dan vrouwen. De meeste vrouwen die ik hierover hoor, (ontslagen worden), zeggen dan ook dat het iig wel als voordeel heeft dat ze thuis kunnen zijn voor de kinderen en zich daar dan gewoon lekker op richten.
Tuurlijk is iedereen anders van mening. Maar hier zal nooit mijn vriend heledag op kunnen letten. Iedereen denkt en leeft anders.
Yep! Tuurlijk is het niet altijd even fijn en zijn er momenten dat je gillend gek wordt. Een thuis blijf moeder zal dit ook ervaren. Mijn man kookt op de dagen dat ik werk en houdt het huishouden en de tuin bij. We hebben wel taken verdeeld, zodat hij niet alles hoeft te doen.
En daar gaat het volgens mij al mis, een vader "past niet op" zijn kinderen, deze verzorgd zijn kinderen dan toch?
Hoe doet hij dat dan als jij eens een dagje weg bent? Ik vind dat iedereen lekker moet doen wat voor hem/haar en de kinderen het beste is. Heerlijk dat we in een vrije wereld leven waarin wij deze keuzes hebben.
Vind ik ook flauw. Mijn man heeft een drukke baan maar zegt oprecht (en dan speelt er ook wel wat psycisch op de achtergrond hoor) dat hij hele dagen voor de kinderen zorgen en alle taken daar omheen te zwaar vind.
PRECIES!!!!!!! Kijk jij snapt het. Kinderen zijn niet altijd rustig en ja ik heb ook me momenten en dat probeer ik te zeggen dat veel mannen niet tegen kunnen zelfs moeders.mijn zoontje als die zich verveelt gaat ie heel vervelend doen en ik ken het nog wel hebben eerlijk gezegd . Mijn vriend niet zo snel
Tja mijn huwelijk zou het niet zijn...ik heb niks met om-5-uur-eten-pak-mn-krant-en -mn-sloffen types
Nee, kinderen zijn zeker niet altijd rustig en ik kan het weten, want ik heb er vier . Maar daar kan mijn man prima tegen, hoor, en ik ook. Zoals gezegd, het is voor ieder mens verschillend. Ik ben blij dat wij het oude rollenpatroon hebben doorbroken. En het bevalt ons prima. Dat is wat ik TS wilde laten weten. Zij wilde ervaringen horen van ouders die het op deze manier doen en bij ons gaat het goed.
Ik heb het beste van 2 werelden: mijn man werkt graag én hij vindt het óók heerlijk om zich met ons zoontje bezig te houden. Toch zou hij niet fulltime thuis willen zijn. Daar vindt hij zijn werk te leuk voor en het biedt hem ook een stukje uitdaging. En hij haalt er veel zelfwaarde uit om te werken, hij voelt zich er goed bij om op die manier voor zijn gezin te zorgen. Zelf heb ik dat dus totaal niet. Ik haalde alleen voldoening uit mijn salaris en had niet echt de ambitie om de beste in mijn werk te zijn. Omdat mijn hart niet lag bij werken, maar bij mijn gezin. Maar andersom moet ook prima mogelijk zijn, als jouw man zijn eigenwaarde niet uit zijn werk haalt maar uit zijn gezin en uit andere dingen. Dat ligt heel erg aan zijn karakter, denk ik
Hier ongewild en dan kan hij nog niet volledig voor de kinderen zorgen. Hij heeft zware rugproblemen waardoor hij momenteel niet meer in staat is om te werken en de behandelende prof geeft aan dat het waarschijnlijk nooit meer lukt om te gaan werken. Daardoor moet ik noodgedwongen voltijds gaan werken, geheel tegen de zin van mezelf en de kinderen Manlief kan wel met zoonlief in huis blijven, omdat die zelfstandig genoeg is. Maar met meisje is het moeilijk. Nu, op termijn gaat zij ook zelfstandiger worden en dan kunnen ze beide bij hun papa blijven als mama werken is. Komt er ook bij dat ik mijn job met dikke tegenzin doe, maar dit is op dit moment ons enige zekere inkomen waardoor ik niet echt durf om te veranderen... Zeker in deze tijd, groot fabriek in de buurt sluit einde van het jaar, heb geen hoger diploma, ... Als jouw man het niet ziet zitten om volledig thuis te blijven bij de kinderen, wat ik goed begrijp kan hij eventueel deeltijds werken?
hier is manlief meer thuis dan ik. hij werkt 3 dagen, ik 4. hij doet het huishouden grotendeels. (koken, wassen, strijken etc) hij vindt het heerlijk.. (en dat met 3 kinderen in de leeftijd van 1, 3 en 5)
Mijn man is zo goed als fulltime bij de kinderen, ook ivm ontslag. Het is niet zijn keuze geweest en hij zou graag weer aan het werk gaan. Maar hij redt het prima en zal bijvoorbeeld geen callcenter werk doen nu het niet per se noodzakelijk is. Als het wel per se noodzakelijk zou zijn wel, maar we redden het net. Ontslag is altijd een aanslag op je ego, zelfs al kun je er helemaal niets aan doen. Ik zou hem steunen in zijn verlies, dan kan hij eerst rouwen en daarna kijken hoe het gaat.
Serieus? En dat noemt zich vader? Hier geen ervaring met een man die veel thuis, maar vanuit mijzelf, ik roep heel vaak dat ik wil stoppen met werken om thuis te blijven, maar als het echt zover zou komen bijvoorbeeld door baanverlies zou me dat wel spaansbenauwd maken.