Prikken op het CB

Gezegd dst ze een prik zou krijgen en dat het even pijn zou doen. Gezegd dat ik dan zou troosten.
Ze zei alleen rustig: "au, dat deed pijn." Normaal maakt ze best drama!
Wel had ze de week ervoor de prikken van babybroer gezien en die reageerde ook heel cool.

 

Wij hebben de kinderen van te voren verteld dat ze een prikje zouden krijgen. Ik heb niet verteld dat het pijn zou doen enz, want zoiets kan ik niet bepalen voor het kind.

Maar die laatste prik stelt werkelijk niks voor. Ze worden afgeleid door de verpleegkundige en krijgen binnen 1sec een klein prikje.
Ik heb ze verteld dat de prik eraan komt, maar als ik het niet had gezegd zouden ze het niet eens hebben gemerkt denk ik.

 

Gister toevallig net geweest. Had niks verteld behalve de ogentest. Hij werd panisch toen hij de naald zag. Zou t de volgende x dus wel vertellen...

 

Ik heb het van te voren verteld en uitgelegd.
Dat hij een prik krijgt, dat het even schrikken is en dat het heel snel voorbij is.
En dat alle kindjes die al zo groot zijn als hij dezelfde prik krijgen.

Hij heeft geen kik gegeven, alleen toen de verpleegkundige opmerkte dat hij zo stoer is zei hij op een verontwaardigd toontje: Het deed anders hartstikke zeer hoor!

 

Wij hebben hem toen verteld dat hij een klein prikje zou krijgen...
Ik denk dat als we hem niet hadden voorbereid hij toch wel in paniek zou zijn geraakt..
Heb ook eerlijk gezegd dat het een heel klein beetje pijn zou doen...
Hij huilde even heel kort,en daarna was het weer goed.

 

Ik zou wel van te voren vertellen wat er gaat gebeuren. Maar niet te ver van tevoren en niet te groot maken.
Prikje gewoon meenemen in het verhaal, net als meten, wegen, ogentest en ja ook een prikje. Een prik kan pijn doen maar het is zo weer voorbij.

 

Ik zou er niet dit weekend al over beginnen. Gewoon de dag zelf, uurtje van tevoren ofzo. Wel voorbereiden dus, maar niet groter maken dan het is

 

Wij hebben het wel een paar dagen van te voren verteld. Ik wilde niet dat hij erdoor overvallen werd, en denk dat hij daarvan meer in paniek zou raken dan dat ik het zou vertellen.
Hij vond het erg interessant en stelde veel vragen, ook over of het pijn zou doen. Eerlijk antwoord gegeven dat het even pijn kon doen.
Op het moment zelf ging het prima. En hij vond zichzelf erg stoer dat hij het gedaan had zonder te huilen.

 

Ik heb het ook pas de ochtend van de afspraak verteld.

 

Wij hebben in rollenspel met het doktersetje wel eens gespeeld dat een van ons een prik in de arm kreeg. Als ik m kreeg dan probeerde ik het zo goedmogelijk na te bootsen. Verder heb ik die ochtend verteld wat we gingen doen. Ook al is dat misschien moeilijk, ik vind dat wel het eerlijkst.

 

Zo heb ik het ook gedaan. Als je er al een paar dagen vantevoren over begint, zal het wel iets heel groots zijn...

 

ik had haar 3 uur van tevoren verteld dat ze een prik kreeg, net als de poes vorige keer. Ze wist nog dat de poes even miauwde maar het snel over was, en dat de prik is zodat ze niet zo vaak ziek zal worden. Beetje leugen eromheen, maar wel globaal waarom. Ze moest een beetje huilen en was heel verdrietig, daarna zijn we naar de hema gegaan voor een doos stickers van 2,50 voor 100 stickers ofzo, die worden nu al 2 dagen blij geplakt en ze heeft het niet meer over de prik gelukkig.

 

Inderdaad gewoon "eerlijk" zeggen een paar uur ofzo voor de afspraak. Dan kan je zoontje in ieder geval niet het gevoel te hebben dat je zijn vetrouwen schendt of e.d. door niet helemaal open te zijn. Mijn dochter moet deze prik nog krijgen, maar ik ga het gewoon aankondigen. Ze heeft tijdens de zwangerschap heel vaak gezien dat mama allerlei prikken kreeg of bloed liet trekken, dus ze weet ook wel een beetje wat een prik is. Ik moet er denk ik alleen wel bij vertellen dat het een beetje pijn kan doen, want daar heeft ze volgens mij geen flauwe notie van. Als blijit dat ze erg bang gaat zijn (wat ik niet verwacht) ga ik haar wel - heel pedagogisch verantwoord - omkopen met wat lekkers om het een beetje gezellig te houden.

 

Ik heb het niet verteld, omdat zoonlief sowieso niet makkelijk de spreekkamer van ons cb binnen wil, vanwege het leuke speelgoed in de wachtruimte. Gezien we een jaar geleden voor een hep. prik zijn geweest ivm vakantie dacht ik dat hij goed zou weten waar dat over zou gaan, dus gelaten.

Helaas deed de wijkverpleegkundige heel lang over het prikverhaal, pakte hem duidelijk en langdurig uit voor zijn neus en begon toen een lang verhaal over 'de prik'. Hij had het natuurlijk al lang door en raakte vollledig over de ze.k. Ik was dus zelf ook zo van . Zo ontactisch. Had hem al speciaal op schoot genomen en afgeleid met een boekje, hopend dat ze gewoon snel zou prikken van rechts zodat hij het niet zo door zou hebben. Helaas die vlieger ging niet op dus hier een drama en veel verdriet.

Voorlopig hoeft het gelukkig niet meer...

Het ligt zo aan je kind. Hier zwaait de kapper ook altijd duidelijk en met uitleg met de schaar en kam voor zijn gezicht terwijl hij angstig is en dan denk ik altijd: just do it!! Uitleg stelt niet elk kind gerust.

 

Het is vooral de kunst om het kort en krachtig te houden. "Je krijgt nu een prikje, dat kan even pijn doen, maar is snel weer over." lijkt mij genoeg info voor de meeste kids Dat red je binnen 5 sec, die uitleg
Volledig onvoorbereid ineens een naald in m'n arm zou ik echt niet doen.

 

Zij had gewoon die prik uit zijn zicht moeten uitpakken en mij een seintje moeten geven van nu komt de prik, dan had ik het snel uit willen leggen. Maar ja, de afspraak duurde sowieso erg lang dus hij was er al een beetje klaar mee. Combi ogentest met afplakding etc. en prik was hier gewoon geen succes. Maar goed, hier is het gebeurd

 

Ik bereid haar altijd voor, dus ook op prikken.
Maak het niet dramatischer dan het is maar zeg wel eerlijk dat het pijn kan doen.