Lieve mensen, Ik ben normaal niet de persoon die iets op een webpagina zet. Echter weet ik niet waar ik moet zijn. Mijn man en ik zijn nu 14,5 week zwanger. De eerste 11 weken was alles super wij waren gelukkig. Hadden alles gepland en fantaseerde over hoe de kleine zal zijn. Echter sinds een paar weken is mijn man helemaal omgeslagen/gestresst. Hij is nu zelf al bezig dat we de baby nu nog kunnen laten weghalen. En geeft aan dat hij niet meer zeker is dat hij dit leven met mij en een kleine wilt. Ik zit met mijn handen in het haar en raak er zelf heel gestresst van. Heeft iemand anders hier ervaring mee? Of advies ? Grtjs moek
Jeetje wat vervelend! En wat een omslag ook zeg... Zou er iemand op hem ingepraat kunnen hebben? Zijn jullie nog heel jong of niet? En was de baby gepland? Sterkte in ieder geval, het lijkt me niet niks!
Geen ervaring wil je alleen even veel sterkte wensen! En hoop voor je dat het nog goed komt. Dikke knuffel
Jemig! Koudwatervrees? Waar komt het vandaan? Praten praten praten is eigenlijk het enige dat ik bedenken kan.. Wat een nare situatie voor jullie joh!
Huh wat gek dat hij ineens zo terug krabbelt. Zei hij ook waarom? En wat is jullie situatie, misschien niet geschikt voor een kleintje erbij? Of was hij in het begin gewoon totaal niet eerlijk en zag hij het iets te luchtig?
Helaas herkenbaar. Wij zijn in 2011 gestopt met anticonceptie. In 2013 voor het eerst zwanger en eindigde helaas in een ma. Paar maanden later een mk. Verder hebben wij dierbaren verloren. In de zomer opnieuw zwanger geworden en vlak voor de 10 weken echo wilde hij stoppen met onze relatie. Heeft het zelfs over een abortus gehad. Ik vond zijn gedrag maar egoïstisch en heb toen bewust voor ons kindje gekozen. Een paar weken later is hij alsnog bij gedraaid. Wel ben ik nog steeds achterdochtig. Het is gelukkig weer ok tussen ons. Wil je veel sterkte wensen. Kies voor jezelf en de kleine en realiseer je dat het gemeen en egoïstisch is wat hij je nu flikt.
Ik denk koudwatervrees. Mijn man had het 4 weken na de eerste geboren was. Ging ie ook ineens nadenken of ie gelukkig was en dit wel wilde. Beetje laat meneer was een gezellige kerst..not! Maar goed, hij draaide hier na een week weer bij.
Evaring mee. Mijn ex kreeg na 16 weken zwangerschap spontaan last van bindingsangst ( ?) . Zwangerschap was gepland, koophuis, goede banen. Hij vetrok met de noordenzon en liet zijn ouders en zussen mijn spullen inpakken via opdrachten door de telefoon. met de baby wilde hij niets meer te maken hebben en zo kwam ik met 16 weken weer bij me ouders terecht. tot de dag van vandaag nooit meer wat van hem vernomen ook van zijn ouders of zussen niet.
Je niet gek laten maken door je partner want ook in het ergste geval ga jij het redden alleen al wil je daar nu natuurlijk helemaal niet aan denken! Stress is heel slecht in je zwangerschap en bindingsangst of koudwatervrees is onzin had hij veel eerder bij stil moeten staan. laat hij je duidelijkheid geven ofterwijl normaal doen of ophoepelen en een grote jongen worden! Sorry dat dit bericht misschien hard over komt maar jij en je beeb zijn nu het allerbelangrijkste sterkte
Helaas hebben meer mannen er last van. Het is vaak tijdelijk ( niet altijd). Hier jaren voor de eerste in de mmm, eindelijk zwanger, gaat ie n maand voor de uitgerekende datum vreemd, alle moeite gedaan om de relatie te redden, nee er was niks aan de hand hij kon het allemaal aan. Na een dramatische bevalling stort hij in, depressief, hem de tijd ( uit huis) gegeven. Verder met vreemdgaan, weer terug en opnieuw beginnen, alleen maar werken. Na een jaar voor de derde keer vreemdgaan, toen vond ik het mooi geweest. Binnen 2 jaar heeft ie met nieuwe vrouw nog een kind en kan nu gelukkig voor beide kinderen een redelijke vader zijn. Kennelijk had hij er wat moeite mee om vader te worden... Nu ben ik er blij mee, want een veel meer betrokken partner en een leuker leven. Ik hoop dat ie van jou het eerder door heeft en een wat makkelijker proces voor jullie allebei doormaakt.
Ha Moek, je man is niet zwanger, hoor. Ik zou het gewoon bij jezelf houden en hem duidelijk vertellen dat je deze zwangerschap niet gaat afbreken en dat hij moet gaan bepalen wat hij wil. Ik hoop voor je dat het hem gewoon tijdelijk naar de keel vliegt en zou hem voorlopig de ruimte geven, het er dus niet voortdurend over hebben.
Wat een situatie.... Hopelijk draait hij nog bij. Misschien kan je dit ook met je vk bespreken. Zij heeft meestal de connecties voor hulp bij dit soort dingen en je bent helaas niet de enige! Doe wat je gevoel je ingeeft en laat anderen je niet van de wijs brengen.
Jeetje wat een nare situatie zeg. Ik denk inderdaad koudwatervrees máar, echt maar, ik zou inderdaad wel het gesprek proberen aan te gaan waarin ik zou aangeven dat jij zwanger bent en een abortus geen optie is. Kortom, dat hem enkel rest een keuze voor zichzelf te maken; of alleen verder en jij samen met je kindje, of als gezin er voor gaan. Deze stress kun je er nu niet bij hebben maar helaas wordt je nu door hem in een stressvolle situatie gebracht. Ik hoop dat hij nog bijdraait en gaat inzien hoe naar dit voor jou is. Hopelijk denkt hij straks 'what was I thinking! ?' En was het gewoon een angst momentje van hem. Maar vervelend is het natuurlijk wel, drukt meteen zo'n stempel op deze periode die normaal zo 'blij' hoort te zijn! Wens je heel veel wijsheid toe. En geluk met sowieso je kindje, wat er ook gebeurt.
Iedereen bedankt voor de snelle reactie en begrip... Ter info mijn man en ik zijn reeds 7.5 jaar samen, beide vaste baan, en hebben er heel bewust bij stil gestaan om hier wel aan te beginnen. Deze omslag heb ik niet zien aankomen. en jullie begrijpen gelukkig dat dit heel moeilijk is. Op dit moment zal ik hem de rust en ruimte geven, we hebben reeds 2 weken heftige gesprekken en deze trek ik helaas niet meer. Ik huil nu elke dag en daarbij moet ik nog fungeren in een fulltime baan. grtjs moek
Och wat zal dat moeilijk zijn.. Misschien dat je met je verloskundige kan bellen dat zij advies heeft of jullie laat komen voor een echo, zodat hij de baby kan bewonderen en misschien weer bij draait? Zo te lezen zijn er meer mannen die hier (tijdelijk) last van hebben.. wellicht dat zij iets kan betekenen omdat ze er meer ervaring mee heeft.. Sterkte in ieder geval
He moek, het is zooo herkenbaar. Ik heb ook 2 weken op hem proberen in te praten. Daarna heb ik het losgelaten. Ik denk dat hij toen pas besefte wat hij allemaal zou missen. Vandaar mijn advies om je nu alleen maar te focussen op je kindje. Heb je nog vakantiedagen zodat je een paar dagen vrij kan nemen en ook echt FF weg kan gaan. Je bent nu niet alleen maar met jr baby. Geniet daarvan. Mijn vriend heeft helaas sindsdien de behoefte om veel uit te gaan. Ik snap best dat hij wil feesten nu het nog kan maar had van zijn familie en vrienden ook meer steun verwacht. Dus hou er rekening mee dat zij, mocht het erop aankomen, voor hem kiezen, want hij is zo zielig.... Wij zijn trouwens midden dertigers, ruim 10 jaar samen, hebben een koopwoning en werken ook beiden fulltime. Liefst ga ik straks parttime werken maar besef ook dat het alsnog stuk kan gaan. Ik heb het net als jij niet aan zien komen. Bespreek de situatie met je leidinggevende en evt directe collega. Dan weten ze ook waarom je er af en toe niet bij ben met je hoofd. Bespreek het alleen niet met te veel mensen en sensatie zoekers, heb zelf gemerkt dat sommigen genoten van mijn verdriet... Nu geniet ik: over 3 maandjes heb ik een kindje en de sensatiezoekers niet.