mijn tante waar ik close mee was is overleden afgelopen week. Nu ben ik zelf 35 weken zwanger. Ineens komt de gedachten bij me op om de tweede naam van onze kleine man te vernoemen naar mijn tante. Ik twijfel heel erg omdat we eigenlijk niet wilde gaan voor een tweede naam. Al zou ik het wel mooi vinden om hem te vernoemen naar haar. Ik weet alleen niet wat ik moet doen aangezien ik nu natuurlijk vol in de emotie zit in combinatie met zwangerschapshormonen. Mijn tante had een prachtig karakter en ergens heb ik het idee dat als hij een deel van deze naam bij zich draagt hij dit stukje mee krijgt. Heb het nog niet met mijn man over gehad aangezien ik zelf echt niet weet wat ik er mee aan moet. Graag jullie mening.
Ik hou sowieso van een 2e naam. Vind ik mooi voor de initialen dus ik zou het doen. Maar omdat je een zoon krijgt weet ik niet of de naam nog op die van je tante gaat lijken als je haar wilt vernoemen in manvorm.
Allereerst gecondoleerd.. Misschien kun je gewoon eens kijken naar namen die lijken op/variaties zijn op de naam van je tante.. En wat voor je gevoel je krijgt als je (een van) die namen achter de naam zet die jullie gekozen hebben voor jullie zoontje. Als je een "klik" voelt met de combinatie dan zou ik er denk ik voor gaan. Mijn eigen situatie: mijn oma is 10 dagen voordat mijn zoontje geboren is overleden.. zijn namen had ik toen al lang bedacht en stonden in mijn hoofd al vast. Ik heb wel nog vluchtig even gezocht naar een naam die haar op de een of andere manier zou eren (had ik al eerder gedaan, zonder resultaat) maar ik vond er ook toen geen waar ik echt een goed gevoel bij had. Nou... je raad het misschien al.. een paar maanden later kwam ik opeens een naam tegen waarvan ik zoiets had van jaaaaa... had ik die toen maar gevonden (en ik was zelfs een beetje boos op mezelf dat ik toendertijd niet toch meer mijn best had gedaan om die naam te vinden haha).. dan had ik hem zeker gebruikt. Nu staat hij op het lijstje voor een eventuele volgende telg Jullie hebben nog eventjes de tijd. Ik zou dus zeggen, goed benutten
Gecondoleerd en veel sterkte. Ik ben geen fan van vernoemen naar overleden familieleden. Zoals laatst op Twitter stond: als ik naar mijn naam kijk moet ik naar een graf.... Mijn moeder is momenteel stervende en ik ga mijn dochter niet 'belasten' met haar naam. Je tante merkt er niets van (even kort door de bocht) en je kleine zal haar nooit leren kennen. Maar dit is dus mijn persoonlijke overweging om dit nooit te doen verschilt natuurlijk per persoon
Ik zou het doen. Mooi voor jezelf, als herinnering aan je liefde voor haar. Maar wat iemand wel zegt: Kijk of je iets moois kan vinden. Zo niet; dan heeft het misschien ook wel zo moeten zijn. Mijn kinderen zijn beiden vernoemd, oudste naar opa - jongste naar de (4 !) oma's. Mijn vader tobt al jaren met zijn gezondheid. Het was niet gek geweest, als hij een paar jaar geleden al was overleden, maar gelukkig is hij er nog en kunnen hij en mijn dochter nog écht van elkaar genieten
Als jullie het mooi vinden, gewoon doen. Ik denk dat je eerder spijt krijgt als je het niet doet, dan wanneer je het wel doet. Het gaat om de tweede naam dus je kindje wordt er niet mee belast. De naam wordt bijna nooit gebruikt. Hier in het zuiden is het heel normaal om naar mensen te vernoemen (al dan niet overleden) in de doopnamen. Onze zoon krijgt na zijn voornaam de naam van mijn overleden broer en een mooie verbastering van de namen van beide (nog levende) opa's.
Gecondoleerd! Je moet doen wat bij jullie past. Ik vind niet dat je iemand met die namen opzadelt. Mijn vriend en ik zijn beiden vernoemd. En vind het vaak ook leuker staan. Ons zoontje en zijn broertje op komst zijn/worden ook vernoemd
Gecondoleerd en sterkte! Ik zou het niet doen. Nu ben je erg emotioneel, logisch want het was je lievelingstante. Zou je de naam ook hebben gegeven als ze nog in leven was? Zo ja, dan zou ik het doen, anders niet, dan komt het voort uit emoties die er wellicht over een tijdje anders uit zien, het warme gevoel zal blijven, maar het verdriet slijt. Ze komt niet dichterbij als je haar vernoemt. De baby heeft een eigen uniek persoontje, daarom zou ik nooit vernoemen, maar dat laatste is heel persoonlijk.
Wij vernoemen onze 2e dochter in de tweede naam wel naar een overleden tante... Echter is deze vernoeming ook gelijk een knipoog als vernoeming naar mijn zus. Toevallig waren deze namen qua opbouw hetzelfde en heb ik alleen met letters geschoven.
Gecondoleerd met je verlies Wij kregen een paar dagen na de geboorte van onze dochter te horen dat een tante van mijn man ongeneeslijk ziek is. Mijn man was er heel stellig in voor de geboorte dat we geen tweede naam zouden nemen, hij had spijt dat de aangifte al was gedaan anders was onze dochter vernoemd. Nu vernoemen we onze zoon naar deze tante (die op haar beurt weer is vernoemd naar de opa van mijn man). Mijn dochter is in haar roepnaam en enige naam vernoemd naar mijn opa en hij is deze zomer overleden. Ik ben nog steeds erg blij dat we haar vernoemd hebben.
Gecondoleerd. Ik kan me voorstellen dat je wilt vernoemen. En ik vind het ook een mooi gebaar. Ik zou de naam denk ik verwerken in de tweede naam, mits je man er ook zo over denkt.