Hoe snel meld jij je ziek?

Ik hem tijdens mijn zwangerschappen geregeld overgegeven op mijn werk in de ochtend. Dan maar een tandenborstel mee hoor .

Bij de eerste zwangerschap had ik een kantoorbaan en bij deze zwangerschap schoonmaakwerk. Maar heb me maar 1 keer ziekgemeld omdat ik een halve nacht niet geslapen had. Maar bij gewoon misselijkheid ga ik gewoon werken. Ondanks dat ik onder het werken door bijna in slaap viel soms. Kan moeilijk de eerste 3 maanden thuis blijven.. Dan doe ik het op werk wel wat rustiger aan.

 

Ik vind het soort werk dat je doet wel een belangrijke factor. Als je je werk niet goed uit kunt voeren en de consequenties hiervan groot (kunnen) zijn (visualiseer eens een overgevende chirurg of piloot ), zul je je eerder ziek moeten melden dan wanneer dat minder speelt. Indien mogelijk kan vervangend werk ook een oplossing zijn.
Maar ik vind wel dat je tijdens een zwangerschap extra goed op je gezondheid moet letten, je bent immers ook verantwoordelijk voor dat kleine mensje in je buik!

 

Amen!

 

Tuurlijk, maar volgens mij zitten er niet zo gek veel piloten of chirurgen op dit forum.

 

Ik meld mij normaal nooit ziek, heb het nu 1x gedaan omdat ik 's nachts last had van bandenpijn en amper sliep en ik had die week 4x de vroege (7 - 15.30), werk als verpleegkundige bij oudjes en sta vaak alleen en toen voelde ik mij echt te slecht om te gaan werken

 

Ik ben nu 19 weken, en serieus al een week of 14 misselijk.
Op een bepaald moment, ik geloof een week of twee geleden, heb ik gezegd sorry jongens ik ben op, constant kokhalzen (ik spuug niet) vermoeit tot op het bot, en de harde buiken heb ik al te regelmatig.

Gelukkig heb ik flex werk, ik kan dingen mee naar huis nemen en gewoon thuis werken, met Skype aan is het zelfs even makkelijk.
Ik ben dus wel door blijven werken, en maak niet veel minder uren, maar kan nu wel zeggen dat ik even ga liggen, en het dan later op pak.

Ik heb het idee dat ik echt geen watje ben, maar had ik met ander soort werk gezeten dan weet ik zeker dat ik dit niet had getrokken. De eerste 10 weken ging het nog wel, maar elke dag de hele dag door misselijk en kokhalzen vreet gewoon beetje bij beetje de energie op.

 

Ik zie net trouwens de berichten over huis en gezin op orde, en werk laten schieten. Ben ik het mee eens, ik ben onwijs loyaal, en mijn huis is dus nu ook gewoon totaal ontregeld hahahaa.

 

Ik vind het lastig. Meestal meld ik me niet snel ziek. Tijdens de zwangerschap van dochter ook niet gedaan. Wel gevraagd voor aangepast werk omdat ik last had van zwangerschapsischias. Toch kunnen werken tot wk 34. In deze zwangerschap werk ik niet, maar dat had nu ook even niet gelukt denk ik. (Ik deed zwaar werk lichamelijk, kdv en schoonmaken) van elk luchtje moet ik kokken, kan bijna geen eten verdragen, ik ben heel erg moe.
Vind het altijd jammer die veroordeling. Ik kon niet meer lopen vorige zwangerschap, door de ischias moest ik in een rolstoel winkelen. En dan op merkingen krijgen ' ja je bent zwanger hoor, niet ziek' . ' je wilde zelf toch een kind'

 

Ik vind dit zo'n lastig onderwerp. Heb me vandaag voor de 2e keer in een maand ziekgemeld. Allebei wegens oververmoeidheid. Voel me lichamelijk en geestelijk gesloopt, waarschijnlijk door alle gebroken nachten (elke 2 uur wakker en geen houding kunnen vinden). Merk aan mijn lichaam ook echt dat ik de dag na zo'n nacht moeilijk loop, snel harde buiken heb en totaal geen focus.

Maar dat schuldgevoel, dat is zó vervelend m'n moeder zei gisteren nog 'meid, meld je ziek, je moet naar je lichaam luisteren' en dan doe ik dat ook maar

 

Ik heb me nog geen een keer ziekgemeld (31 weken zwanger) ondanks spugen, last van bekken en vermoeidheid. Ik heb een kantoorbaan dus zoveel intensiever dan thuiszitten is het niet

 

In week 6 begon bij mij de misselijkheid en het spugen. En dan bedoel ik niet de normale ochtendmisselijkheid. Elk slokje kwam er met dezelfde noodgang weer uit.
Tot week 12 heb ik op mn tandvlees doorgewerkt. Toen was het klaar.
Nu ben ik dus 3.5 week thuis, ziekenhuisopname gehad en bijna 9 kilo afgevallen.
Nog steeds ben ik uitgedroogd en aan de medicatie.

Dus ja, ik heb me ziekgemeld en ja ik voel me er ook schuldig over. Maar ik kan niet anders.
Als het tegenzit lig ik binnenkort weer in het ziekenhuis.

Mn huishouden wordt gedaan door vriend. Sociaal leven heb ik ook even niet.
Zelfs douchen kan ik niet zelfstandig.

Ik denk (zoals iemand anders al eerder zei) dat je geen vrouw of zwangerschap met elkaar kunt vergelijken.
Ik zou zo ruilen als het kon en ook willen genieten van een normaal leven en een fijne zwangerschap.

Dus ik ben het ook niet eens met "als je zwanger bent, ben je niet ziek" er zijn dus gevallen waarin je dóór je zwangerschap behoorlijk ziek kunt worden

 

Toen ik ongeveer 6 weken zwanger was begon de misselijkheid en werd steeds erger. Ik kroop voort over de grond van de misselijkheid. Kon mijn dochter niet verzorgen, het huishouden niet en nu moet ik me nog steeds koest houden. Ik kan absoluut niet tegen veel prikkels. Ben nu nogsteeds ziekgemeld helaas. Ik kies er zelf niet voor om zo ziek te zijn. Ben ondertussen ook al opgenomen geweest wegens uitdroging en geen een medicijn helpt...

 

Dat lijkt op mijn verhaal... sterkte!! Ik weet hoe je je voelt.
Ben je bekend met de term hyperemesis gravidarum?

 

Ik ben nu 10 weken zwanger en al 3x ziek gemeld. De eerste keer was ik net zwanger en viel dat samen met een stevige griep. De 2 keer was 2 weken later omdat ik op het station onderuit was gegaan. Totaal geen last gehad van duizelingen ofzo. Het ene moment liep ik en het andere moment niet meer. Ik heb later nog gekeken of ik niet gewoon gestruikeld was, mar het was glad beton. In het ziekenhuis bleek dat ik lelijk terecht was gekomen. Dit resulteerde 1.5 week later in het feit dat ik met een beknelde zenuw in mijn rug plat moest liggen. Zoveel mogelijk geprobeerd te werken vanuit bed. Mijn leidinggevende weet al ruim 4 wkn van mijn zwangerschap en vind het prima. Ze weet dat ik werk wanneer ik kan en dat ik nergens te beroerd voor ben. Gewoon stomme pech. Tja...hopelijk kan ik de rest van mijn zwangerschap gewoon 40 uur plus overuren werken, zo niet dan niet. Gezondheid van mijn kindje en die van mij gaan voor. Ook al is het nog zo mijnkeuze geweest om zwanger te worden.

 

Hoi dames,

Nou hier zit ik dus ook mee.

Vorige week 1 dag ziekgemeld, ik had een bloeding en buikpijn en kon 's middags bij de Gyn terecht.
Ik rij 1 uur naar mijn werk toe en ik vind het emotioneel ook niet erg makkelijk moet erbij vermelden.
De gyn zei dat het soms met een bloeding (ook al wordt vaak gezegd dat het niets uitmaakt) verstandig kan zijn een poosje plat te gaan liggen.
Nou met 38 uur werken in de week en 10 uur reizen erbij, wordt dat niks.
Daarnaast heb ik Lyme dus standaard al moe en lig ik dus 's avonds om 20:30 uur te pitten op de bank. In het weekend lig ik alleen maar.

Eigenlijk wil ik me niet ziekmelden, maar mijn omgeving zegt dat ik wat meer rust moet nemen.
Ik ben dus anderzijds bang dat het misgaat doordat ik te druk ben.

Daarom heb ik me voorgenomen dat als vrijdag de echo in orde is, ik wat meer gas terug ga nemen.

Het is zo dubbel allemaal!

Mijn baas is ook niet bepaald de makkelijkste. Die volgt het beleid: ben je naar haar idee te vaak "om niks" afwezig, dan volgt er ontslag.
En nee, dat kan niet zomaar. Maar geloof me, ze vindt wel een manier.
Zo zijn er al een aantal mensen ontslagen in de afgelopen 2 jaar omdat ze een operatie moesten, een hernia hadden of een week buikgriep.

 

Ik vind dat iedereen voor zich goed kan bepalen of je wel of niet kunt werken. Ik ben nu toevallig ziek thuis omdat ik een buikgriep heb dus even los van de zwangerschap. Ik werk in de thuiszorg en het gaat al onze collega's 1 voor 1 af.

Maar ook ik zou me sneller ziek melden als ik veel moet braken ivm zwangerschapsmisselijkheid. Wij komen dus mensen thuis verzorgen en om nou bij hun in huis te kotsen lijkt me ook niet alles. Gelukkig heb ik dit nog niet hoeven doen.

Wel krijg ik steeds meer moeite met de avondroute's werken, savonds voel ik me slechter dan in de ochtend. Maar gelukkig kan ik dit aangeven en dan worden die geschrapt.

Doe wat voor jou het beste voelt, en je werkgever zal het heus wel begrijpen als het zwangerschap gerelateerd is.

 

Ik denk dat het gerust kan dat je ziek bent, maar misselijkheid (tenzij extreem overgeven) en obstipatie hoort volgens mij niet onder ziek zijn. Je kan dat evengoed hebben op kantoor. Misselijk voel je je toch en je obstipatie gaat niet weg door thuis te zitten. Ik ben 6 weken lang misselijk geweest op kantoor. Maar heb dan ook mijn baas ingelicht, dat was makkelijker.

 

Ik meld me pas ziek als ik echt iet meer kan. Vandaag zit ik ook op mijn werk, ondanks een flinke verkoudheid en ik me echt ziek voel. Ik ga vanavond wel weer op tijd naar bed.

Maar misselijkheid ed vind ik anders, dat hoort er gewoon bij. Misschien dat ik dan nog wel thuis zou kunnen werken trouwens, ze zijn op mijn werk gelukkig erg flexibel!

 

Bij m'n eerste zwangerschap nooit ziekgemeld, ondanks 24/7 hondsberoerd en last van m'n bekken. Heb dan wel een kantoorbaan, maar zitten is dan ook geen pretje en je moet wel kunnen functioneren terwijl te niet weet waar je het zoeken moet ivm hele erge misselijkheid en wc bezoekjes. Bij de tweede 1x ziekgemeld en toen 3,5 week gevloerd geweest door hevige griep. Kon nog niet van links naar rechts draaien in bed en in combinatie met extreme misselijkheid (24/7). Nu nog niet ziekgemeld. Helaas voor de derde keer echt honds- en hondsberoerd geweest de eerste 21 weken en daardoor wel regelmatig thuis gewerkt. Baas had hier gelukkig geen enkel probleem mee en gaf me groot gelijk. Meeste collega's hebben er dan ook niet eens erg in gehad dat ik niet fysiek aanwezig was.
Bij alle miskramen heb ik me ook niet ziekgemeld, maar wel thuis gewerkt en aangegeven dat ik niet m'n volledige uren zou draaien. Ga op kantoor geen mk af zitten wachten. Dat wil je toch thuis in je eigen omgeving doen. Toen ik te horen kreeg dat ik een MA had, heb ik de baas gebeld dat ik een vrije dag nam en aangegeven waarom. Daarna wel 2 weken thuis gewerkt tot ik weer helemaal schoon was (had nogal een lange nasleep helaas). Gelukkig alle begrip gehad en baas heeft er geen nadelen van ondervonden.

Iedereen is idd anders en moet voor zichzelf bepalen wat de grens is. Je hebt immers niet meer alleen aan jezelf te denken, maar ook aan dat ukkie in je buik. En natuurlijk zijn er altijd mensen die zich voor iedere scheet ziekmelden, maar die doen dat waarschijnlijk ook wel als ze niet zwanger zijn.