Hallo allemaal! Augustus 2013 is onze dochter geboren, nu dus ruim 15 maanden oud. Het heeft bijna een jaar geduurd voor ik zwanger was(eerst ontpillen en toen cyclus op gang zien te krijgen). Met de nodige ovulatietesten ben ik dan toch zwanger geworden. Mijn zwangerschap ging volgens het boekje, enige minpunten waren de 1e 3 maanden heel beroerd zijn, alsof ik ziek werd, maar gelukkig geen overgeven. En de laatste loodjes natuurlijk met daarbij helaas een hoge bloeddruk waardoor ik bijna 2 week in het ziekenhuis heb gelegen. Op de 11e dag(precies 38 weken)is onze dochter gehaald via een inleiding, heel erg heftig, en bepaalde dingen vd bevalling wil ik niet meer meemaken, maar het was over het algemeen goed te doen. We willen voor ons meisje graag een broertje of zusje. Ik ben nu nog aan de pil, maar mijn voorraad is in maart volgend jaar op. Of ik dan ook daadwerkelijk stop en we voor een 2e gaan, ben ik nog niet uit. Mijn gevoel zegt van ja, omdat ik er ook niet jonger op word en ik ook maar weer af moet wachten hoe snel mijn cyclus weer op gang is, enz. Ondanks dat zwanger zijn en bevallen niet bepaald mijn hobby is, zou ik het graag allemaal nog 1x mee willen maken. Maar mijn angst is ook dat ik een hele andere zwangerschap kan hebben, het kindje niet gezond is, een nare bevalling heb, of kindje vroeg geboren word. Misschien belachelijk, al die angsten, maar het is net of je de eventuele 2e zwangerschap/geboorte veel bewuster mee maakt omdat je weet wat je allemaal te wachten staat van begin tot eind. En vooral; wat je er voor terugkrijgt na 9 maand én een geboorte! Moet er wel even bij zeggen dat ik voor mijn gevoel mijn 1e zwangerschap/bevalling/kraamtijd als een soort roes heb meegemaakt, het was zo onwerkelijk allemaal. Nu onze dochter er is en ik terugkijk op alles besef ik hoe zo'n groot wonder we hebben meegemaakt en hoeveel geluk we mogen hebben dat alles zo goed verlopen is en onze dochter kerngezond op de wereld is gekomen. Maar het kan ook zo vreselijk mis gaan, en dat besef is er de 1e keer wel, maar bij een 2e keer weet je pas echt wat je kan verliezen omdat je dan weet hoe vreselijk groot de moederliefde is. Stond ik bv de 1e keer helemaal niet stil bij een miskraam, nu zou ik er als de dood voor zijn! Ik ben van plan om, als het zo ver is, er met de verloskundige over te praten, ook over hoe ik mijn 1e zwangerschap/bevalling/kraamtijd heb beleefd. Zij weten als geen ander hoe zo'n grote impact het hele geheel kan hebben op je leven. Zijn er moeders die dit herkennen?
Hoi, ik begrijp je vragen heel goed. Ik heb idd ook het gevoel of het deze keer veel spannender is allemaal en of er veel meer mis kan gaan. Bij mijn 1e zwangerschap dacht ik niet eens na over een miskraam, het leek allemaal vanzelfsprekend dat het goed ging. Nu ben ik zooo bang dat het misgaat. Rond 5/6 weken heb ik wat bloedverlies gehad (bij 6.4 een goede echo gelukkig) maar die angst blijft heel erg aanwezig. Als ik de 12 weken bereikt heb zal ik vast wel iets geruster zijn, maar dan zie ik waarschijnlijk weer op tegen de 20 weken echo... want je weet maar nooit of de kleine iets mankeert... Misschien komt het doordat je al ervaring hebt met alles rondom zwangerschap en geboorte dat je er veel bewuster naar kijkt. Je weet wat je zou kunnen verliezen. Maar toch was bij ons de wens voor een 2e zo groot dat we het wel weer aandurfden. Het gaat vaak mis, maar het gaat gelukkig ook heel vaak goed
Ik snap je angsten maar al te goed. Ik werd opgenomen met pe/hellp, werd gelijk de volgende dag ingeleid. Bevalling was erg heftig maar verliep goed. Omdat ik zo ziek was en veel vocht vasthield (& ook nog eens bekkeninstabiliteit/rolstoel) durfde ik het niet meer aan. Pas toen mn zoontje 4 was durfde we weer voor een tweede te gaan. Heefet lang geduurd met vele angsten. Ben vooral bang weer ziek te worden, maar in overleg met gyn hebben we er voor gekozen om er wel voor te gaan. Mocht ik zwanger raken val ik onder de gyn.
Wat een vervelende ervaring zeg! Ik hoop dat de 2e keer een positievere ervaring gaat worden. Veel sterkte en succes!
Ja hopen wij ook, wat ik wel later pas zag is dat je wel eerst wil overleggen met een gyn/verlos. Ik denk dat dat je wel 'rust' zal geven, ik vond het heel duidelijk en ook fijn om te weten dat ik bij een tweede meer in de gaten gehouden zal worden. Dat geeft toch een wat fijner gevoel.
Hey! Ik snap je heel goed!! Ik denk inderdaad dat t best wel eens kan kon omdat je nu weet hoeveel je verliest! Tuurlijk toen hield je tijdens je zwangerschap ook van je kindje maar als je de uk eenmaal vast hebt besef je pas echt wat een liefde je voor die kleine hebt! Ook wij willen volgende jaar (rond de zomer) stoppen met de pil. En ik vind t mega spannend!!! Ik heb echt angst voor de bevalling want mijn vorige bevalling is helemaal niet goed verlopen! Ik ben als de dood dat t weer gebeurd dus ik ga ook zeker eerst met iemand praten! Dus als je denkt dat dit je helpt zou ik dat ook zeker doen! Ik probeer gewoon positief te blijven en te denken aan hoeveel gezonde kindjes er op de aarde geboren worden Heel veel succes met alles verder! Liefs