Hoi meiden, Ineens is het 1 Dec en realiseer ik me dat ik gewoon deze maand ben uitgerekend wat is het snel gegaan! Hoe hebben jullie de eerste bevalling ervaren en hoe begon het? En hoe bereid je je nou eigenlijk voor op de bevalling? Ik heb echt geen flauw idee wat me te wachten staat en ga er nogal blanco in. Lijkt me leuk om jullie verhalen te lezen en tips zijn natuurlijk altijd welkom
Echt blanco ingaan en t allemaal op je af laten komen. Meer kun je niet doen. Iedere bevalling is anders en je kan je eigenlijk nergens op voorbereiden. Mijn bevalling begon (achteraf gezien) de avond ervoor. Ik was 37,5 week zwanger en ging nog ff bij mn badmintonteam kijken bij een wedstrijd. Kreeg wat last van mn rug maar plaatste het niet als weeën. De volgende dag moesten we voor controle naar t ziekenhuis. Daar CTG gehad (had nog steeds wat last van mn rug en wat bloedverlies) en die gaf wel wat buikactiviteit aan, maar nog geen echte weeën. Uurtje later zou ik een echo krijgen, maar ze heeft eerst ff gekeken of mn baarmoedermond al wat aan t verweken was. Bleek ik al 7 cm ontsluiting te hebben. Naar de verloskamer gegaan. Alles aangesloten en klaar gemaakt. Inmiddels wel meer buikpijn ed. Vliezen gebroken en 8 minuten later was onze mooie meid er. Zonder persweeën en op eigen kracht met 2keer persen geboren. Zo turbo snel en bijzonder maakten ze weinig mee.....
Ik zou er echt blanco ingaan inderdaad.. Ik had alleen maar horror verhalen gelezen en hoe het begon. Maar jij kent je lijf het meeste. Als jij gewoon bespreekbaar maakt wat je voelt aan je partner zodat hij de VK kan informeren of de vpk. Ik hoop dat het allemaal meevalt. De ene heeft een hoge pijn grens en de andere. Zoals ik er nu in sta hoop ik nog 2 kinderen te krijgen. Misschien denk ik na de 2e wel dat het genoeg is na een andere bevalling.
Wauw dat klinkt bijna als een sprookje hahaha.. Hier begon de bevalling in de ochtend iets voor zeven. Werd wakker van een drukkende pijn in de buik, meer het idee dat ik heel nodig moest plassen. Ik gaan plassen en zakte iets, weer terug naar bed. Even gelegen en toen weer die druk, weer plassen. Toen bloedprop verloren maar nog niet gedacht aan een bevalling aangezien ik ruim 38 weken was en zo vaak had gehoord dat die bloedprop niks wil zeggen. Maar door alle toestand geen zin meer om te slapen. Manlief gewaarschuwd en mijn moeder (aangezien deze bij bevalling zou zijn) en gezegd reken maar nergens op. Maar na een tijdje kreeg ik er flinke rugpijn bij en die buikpijn die ging en kwam. Op een of andere manier had ik nog steeds niet het idee dat dit echt zou gaan doorzetten. Mijn man had zijn werk al gebeld en hield hun op de hoogte maar ik riep maar steeds dat het vandaag nog niet zou gaan gebeuren. Wel timde ik de weeën maar waren erg onregelmatig maar kwamen wel steeds sneller. Toen zei m'n moeder heb je de vk al gebeld. Maar had ik allemaal nog niet gedaan omdat ik het idee had dat het nog zolang zou gaan duren. Toch maar gebeld, maar vk zei zolang je het goed uit kunt houden blijf maar thuis. Vond ik een prima idee. Op een gegeven moment werd het toch wat heviger. Manlief was een beetje zenuwachtig en daar kon ik niet zo goed tegen dus lekker op bed gaan liggen en tv kijken. Maar op na korte tijd deed het zo zeer dat ik niet kon blijven liggen met een wee en dat ik het weg moest zuchten. Toch maar weer vk gebeld (deed mijn man want weeën waren zo pijnlijk dat ik dan even niet kon praten) en ja hoor we mochten naar zh komen. Snel moeders opgepikt en onderweg ging het erg goed. Weeën in de auto kon ik goed opvangen. Ik was bang dat ik in het ziekenhuis terug gestuurd zou worden want ik voelde me tussen de weeën door echt kiplekker en kon vrolijk rondlopen. Ik kwam om drie uur smiddags aan in zh en had 2-3 cm. Ik dacht nou dit duurt nog eeuwen aangezien ze altijd zeggen een uur per cm. Nou niet dus! Een uur later was ik helemaal in mezelf gekeerd en kon ik niet op of neer van de pijn. Ik kreeg een weeën storm. Er zat nog geen 10 seconden tussen! Pfff wat heb ik geroepen om pijnstilling. Echter toen de vk weer kwam kijken bleek ik al 7 cm te hebben en zou ze me alleen nog een pompje kunnen geven. Toen heb ik maar besloten om niks meer te nemen, ik dacht dan kun je dat laatste stukje ook nog wel. En ja dat is gelukt! Om 19.10 werd onze dochter geboren na 25 minuten persen. Een zware maar snelle bevalling en ik moet zeggen dat als ik mag kiezen, ik het weer zo zou doen. Het was wel zwaar maar daardoor ging het lekker snel. En idd wat Linda en aapje zeggen, blanco ingaan. Je weet toch niet wat je te wachten staat. En zelfs als je al eens een bevalling hebt gehad kun je er beter blanco ingaan want elke bevalling is anders! Ps ik pufte met deze wee komt nooit meer terug. Uiteindelijk had ik een heel ander kreetje spontaan verzonnen en klonk blijkbaar heel grappig want de dokters moesten er steeds om lachen maar ik had wel het goede ritme te pakken en kon daardoor de weeën goed opvangen. En ik moet zeggen dat dat echt het enige is wat goed werkt. En mijn moeder masseerde mijn onderrug er goed omdat ik rugweeen had, maar dat vind ook niet iedereen fijn.
Volgens mij is het nog best moeilijk om te herkennen dat het is begonnen ivm met lactose intolerantie ben ik ook best wat buikpijnen gewend dus ergens ben ik ook wel bang dat ik al snel luchtig zal denken dat het wel niks zal zijn Hadden jullie eigenlijk bepaalde ideeën voor de bevalling over hoe je het graag zou willen (badbevalling, thuis of poliklinisch mits het natuurlijk niet medisch was, pijnstilling etc) en is daar eigenlijk wat van terecht gekomen?
Ik heb ze HEELLL duidelijk gemaakt dat ik echt GEEN knip wilde.. En ook geen ruggeprik omdat het idee van een katheter mij behoorlijk benauwd(en nog). Dus ik heb een betadine prik gekregen bij 5-6 cm. En nog geen 45 minuten later was ik al aan het persen terwijl ik het idee had dat ik een grote boodschap aan het doen was. Wacht ik ga even zoeken naar mijn bevallingsverhaal.
Ik had niet veel ideeën over mijn bevalling. Ik wist alleen dat ik in zh wilde bevallen. Wat betreft pijnbestrijding had ik gezegd, ik probeer zonder en zie wel hoe ver ik kom. En verder ben ik er blanco in gegaan. Grappig dat je zegt dat je een bevalling niet aan voelt komen. Ik had al vanaf week 37 elke dag het idee dat het ging gebeuren. En net op de dag dat ik dacht nou het komt niet, kwam het wel haha er is geen pijl op te trekken. Zelfs bij een tweede, derde enz niet! Ben wel benieuwd naar jouw verhaal straks
Beide bevallingen waren in het ziekenhuis. Eerste bevalling: Geen wensen, blanco ingegaan. Nacht heel slecht geslapen. Met 38 weken om 11.00 braken de vliezen. 's Avonds rond 18.00 begonnen de weeën die prima te doen waren. Tijd in bad gelegen wat heerlijk was. Om 22.00 had ik 9 centimeter, daarna gebeurde er niks meer en was ik behoorlijk verkrampt. Tot 02.15 rondgelopen toen was ik echt op. Lichte ruggenprik gekregen wat een verademing was. 6 keer persen zonder pijn en ons kindje was geboren. Mooie ervaring aangezien ik heel bewust ons mannetje geboren heb zien worden. Tweede bevalling: Ik wilde muziek tijdens de bevalling, weer in bad en uiteindelijk op mijn hurken o.i.d. bevallen. Is niks van terecht gekomen Met 41 weken ingeleid en ik heb 3 uur lang alleen maar op een bed in dezelfde houding gelegen om de weeën op te vangen. Geen medicatie gehad (terwijl ik hier om heb zitten smeken, maar ik zat al snel op 10 cm). 4 keer persen en de tweede was geboren (binnen 3 uur!). Al met al vond ik dit een minder fijne ervaring aangezien het zo snel ging en de pijn voor mij dus minder goed te verdragen was. Mijn advies: zo relaxed en blanco mogelijk de bevalling in gaan want je reageert op dat moment waarschijnlijk toch anders dan gedacht In ieder geval heel veel succes met jouw bevalling!
Je kunt je er inderdaad niet in die zin op voorbereiden, dus verwacht niks en ga er blanco in. Dit heb ik toen ook gedaan, heb er gelukkig geen angst voor. Mijn bevalling begon met 40w met het verliezen van de slijmprop in de nacht toen ik ging plassen. Kreeg meteen een paar weeën maar deze namen na een uurtje weer af. Ben toen nog paar uurtjes gaan slapen en de dag erna rond 18u begonnen langzaam maar zeker de weeën weer toe te nemen. Om 23u s avonds waren het weeën die ik echt weg moest puffen, vk gebeld en ze kwam kijken.. 4 cm ontsluiting. Ze raadde me aan nog even te douchen en te ontspannen en heb haar daarna nog gebeld dat het heftiger werd. Omstreeks 3u aangekomen in het ziekenhuis, daar heeft de vk mn vliezen gebroken en toen ging het wel snel. Weeën werden nog krachtiger en ik heb op handen en knieën op bed de weeën opgevangen. De vk controleerde nog even en toen had ik al 10 cm, ik mocht omdraaien en beginnen! Dit omdraaien was nog even een issue want door de hevige weeën had ik echt geen idee hoe dat moest hihi! 13 minuten persen later was zoonlief er, ik had 2 kleine hechtingen Ik teken voor nog zo een bevalling, verwacht alleen dat het deze 2e x een stuk sneller zal gaan.
Ik had wel wat dingen die ik absoluut niet wilde.. geen pijnbestrijding en zeker geen foto's van de bevalling! Ik wilde wel een ruggenprik, maar hier was het al te laat voor.. dus niet gehad. Maar wel foto's van de bevalling, waar ik nu echt super blij mee ben! Ga er blanco in! Het komt toch zoals het komt!
Haha ik schoot vorige week nogal uit m'n slof omdat iedereen om me heen maar bleef zeggen dat ze eerder zou komen (lief bedoeld natuurlijk) maar ik kreeg er regelrecht de zenuwen van! Nu inmiddels is alles bijna klaar op nog wat kleine dingetjes na dus heb ik wat meer rust. Ook mijn gevoel begint nu inmiddels te zeggen dat ze toch ook echt weleens wat eerder kan komen maar ja zo zie je maar er is geen pijl aan op te trekken
Wauw!! Ik kan me voorstellen dat je even zo gauw niet wist hoe je je moest gaan omdraaien! Ik ben gelukkig ook niet bang voor de bevalling, ben er eigenlijk heel nieuwsgierig naar. Lig alleen helemaal in een deuk met dat programma op tlc one born every minute, wat een geluiden produceren die vrouwen zeg
leuke topic om even in mee te lezen @makemesmile Hier aegt ook iedereen dat hij eerder komt (ik ben dan ook wel echt mega dik en trek het ook echt niet er ds hoop van harte dat ze gelijk hebben) Ik wl graag thuis bevallen als dat kan (als het nodig is om naar hte ziekenhuis te gaan sta ik daar ook echt helemaal open voor maar liever thuis) Ben 10 jan uitgeteld dus vanaf20 dec mag ik thuis bevallen Hoop ook echt gewoon at ie zich die dag aandient maarat moge we helaas niet kiezen haha
Haha hier precies andersom wilde met al het geweld in een bevalcentrum bevallen net als een buurvrouw die een paar weken op mij voor liep. Zij had alleen niet door dat ze weeën had en toen haar vliezen braken en de vk kwam kijken zat ze al op 9 cm dus liggen en aan de bak! Ze vond het heerlijk, lekker in d'r eigen bed en d'r man die heel relaxt naast haar lag en vanaf dat moment denk ik hmmmm klinkt niet verkeerd! Dus misschien als ik zo relaxt ben op dat moment dat ik besluit om thuis te blijven, we hebben ziekenhuis op 10 min afstand mocht er toch iets niet goed gaan. Mijn moeder had van mij alleen een hele zware bevalling waarbij de placenta niet los liet en ze echt liters bloed verloor, als zij niet in het ziekenhuis was geweest dan had ze het waarschijnlijk niet gered en ik moet zeggen dat dat wel een beetje in m'n hoofd blijft spoken. Kwam een topic tegen over in hoeverre bevallingen van moeders en dochters hetzelfde was brrr! Liever niet haha! Ik kan me wel voorstellen dat je er klaar mee bent, laten we hopen dat je kleintje idd lekker met 37 weken komt en je thuis kunt bevallen!
Haha hier zit ik te bidden dat ik de zelfde bevalling als Mijn moeder heb haha die had zoals We hier zo mooi zeggen "tussen de soep en aardappels door" mij op de wereld gezet hahaha Ach ja meer dan afwachten kunnen we helaas niet maar zit al 7 weken thuis omdat mn werk te zwaar is dus ik heb lang genoeg de tojd gehad alles is klaar dus vanaf 20 dec is ie meer dan welkom haha
Mijn eerste bevalling is eigenlijk de nacht ervoor begonnen, zonder dat ik het doorhad... Ik had steeds rugpijn, maar heel lichtjes, dus ik dacht dat dit mijn spieren waren (dezelfde rugpijn als wanneer je je regels moet krijgen snap je?) Maar eigenlijk waren dit rugweeën... De namiddag nadien zijn mijn vliezen gebroken toen ik uit mijn zetel stapte!!! Zo is het dus begonnen 2u hevige weeën en 30 minuten persen en mijn zoon was geboren op 37 weken 4 dagen
Op de nacht van vrijdag op zaterdag braken mijn vliezen. Uren later begonnen de weeën. Om 16.30 vond ik ze ondraaglijk en voelde ik me niet meer fijn thuis, ik wilde toch naar het ziekenhuis en een ruggenprik. Dat kon nog net, ik had 5 cm ontsluiting. Ze zetten daar het draadje op zijn hoofd om een hartfilmpje te maken voor de ruggenprik, waarna er paniek ontstond en de gynaecoloog moest komen. Zijn hartslag was erg laag, maar herpakte zich weer. Ik kreeg eindelijk de ruggenprik en kon wat ontspannen. Ik kreeg echter koorts en er werden een aantal tests uitgevoerd met bloed uit zijn hoofdje en uit mij. Zijn hartslag was steeds niet goed en mijn weeën namen af. Doordat hij het slecht had op het eind, een sterrenkijker was en ik koorts had moest ik een antibioticainfuus, weeenopwekkers, een knip, stonden er 2 mensen op mijn buik te duwen en is hij met de vacuumpomp gehaald door de gynaecoloog op zondag om 2.50. Daarna werd hij door de kinderarts meegenomen en kreeg hij een antibioticainfuus, een sonde, en lag hij aan de monitor in een couveuse. Hij heeft nog 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. Niet wat je verwacht na een gezonde zwangerschap.Ik ben heel erg blij dat ik zelf naar het ziekenhuis wilde, anders had het een stuk minder goed af kunnen lopen. Maar iedere bevalling is anders he..
Nou zo fijn is het niet hoor, schreeuwen deed ik niet (behalve bij het hechten dan ) maar wel heel raar kreunen en jammeren, en rare dingen zeggen ("nee geen knip, ik heb zo mijn best gedaan, ik heb zo mijn best gedaan, waarooommm".. Hoort erbij toch..
Ik ging echt helemaal blanco mijn bevalling in.. ik had eigenlijk een vrij romantisch beeld.. lekker thuis bevallen, gezellig haha.. Maar goed.. in het kort mijn verhaal: Ik was 1,5 week overtijd en kreeg last van rugpijn op zondagavond. Dit bleken weeen te zijn, op dinsdagochtend naar het ziekenhuis gegaan omdat het niet doorzette. Dus weeenopwekkers gekregen en heb nog nooit zoveel rugpijn gevoeld Gelukkig was daar de ruggeprik en kon ik nog even bijkomen. Al snel zat ik op 10cm en mocht ik persen. Maar omdat ik al 2 dagen niet geslapen had, had ik weinig kracht over en na 1,5 uur proberen ben ik ingeknipt en is ze gehaald met een vacuumpomp. Het moment dat ik mijn dochter in mijn armen had maakte heel veel goed Achteraf ben ik heel blij dat we naar het ziekenhuis waren gegaan, had de hulp wel nodig. Alvast veel succes!