Jullie snappen em al, ik moet nog steeds een bloedonderzoek laten doen (heb t maar uitgesteld en uitgesteld...., maar moet van mezelf vanmiddag gaan!), maar ik durf niet! Ik ben nergens bang voor, behalve voor wespen en voor naalden (en dan te bedenken dat ik wel een tattoo en tongpiercing heb... ) Er is ook niemand die mee kan, tenminste van de mensen die ik mee WIL hebben. En heb heel stoer tegen Maikel gezegd dat hy geen vry hoefde te nemen.... Help, kan iemand me gerust stellen, hoeveel bloed nemen ze af, hoe voelde je je na die tyd, tips om op de been te blyven? Anyone?
hoi hoi ze nemen als het goed is 2 buisjes bloed af meer niet je voelt er eigenlijk niets van en naderhand moet je er meestal zelf om lachen want waarom heb je je zoo druk gemaakt ik zou zeggen gewoon gaan en vertel de arts dat je bang bent voor het bloedprikken hij/zij kan je geruststellen en vooral niet kijken wil ook wel helpen en niet te vergeten je doet het voor een goed doel je kindje succes en groetjes nathalie
ik heb er ook een hekel aan.. maar bij de geboorte van mijn zoontje zatik onder de gaten van dikke lange naalden. elke avond moest ik een prik... en dan nog ene ruggeprik.. ook heb ik 6 maanden lang elke week moeten bloedprikken.. je zou denken dat je eraan gewend raakt..\ maar geloof me, je moet gewoon naar iets anders kijken in de kamer, een vuist maken en voor je het weet is het voorbij. Echt.. niet teveel nadenken dat er een naaldje naar binnen gaat.. maar gewoon denken: even zitten dan en ik zo weer weg.
Ik heb een hele erge naalden fobie! Tijdens mijn zwangerschap heb ik een aantal keren bloed moeten laten prikken. De eerste keer heb ik een zogenaamde verdovingszalf gehad omdat ik echt zo bang was. De 2de keer ging ik het zonder proberen en ik zat vreselijk te rillen maar uiteindelijk viel het ontzettend mee! Het enige wat ik je kan adviseren is ontspannen gaan zitten en dan zul je zien dat het best mee valt! (ik weet het, heb makkelijk praten!) Succes meis!
Nou daar ben ik weer Het viel idd hardstikke mee, heb me voor nix druk zitten maken! Heb gewoon niet gekeken, en eerlyk gezegd dat ik bang was. Had een hele lieve, al wat oudere vrouw, en die kletste gewoon gezellig weg hihi. Ze heeft wel 5 (!) buisjes afgenomen (ik: is dat allemaal van my zij: ja maar er zit nog genoeg in hoor ) Dus dat hebben we ook weer gehad. Was toen ik thuis was wel wat slapjes, maar na een opkikker tuinkruiden was dat ook weer over. Bedankt voor jullie adviezen!
Ik heb een tip, misschien helpt het. Diep inademen en op het moment dat ze prikken dan adem je langzaam uit, je zal zien dat het dan minder gevoelig is.
Hier nog 1 die bang is voor naalden en ook ik heb een tongpiercing en lippiercing en 2 tattoos. Zodra ik maar een naald zie wordt ik al niet goed erg licht in het hoofd en lijkt net alsof ik ieder moment neer kan gaan. Zodra ze de naald er ook maar insteekt lijkt het net alsof ik het bloed ruik en wordt gelijk weer licht in m'n hoofd. De laatste keer moest ik bloedprikken en had het al weer veel te lang uitgesteld, maar toen kon ze m'n ader niet vinden, dus ik was al helemaal blij. Toen zei ze na 5 minuten zoeken ik zie in je hand een mooie ader dus dan pak ik die.. nou toen had ik het al helemaal niet meer. Gelukkig viel dat reuze mee en daar heb ik minder last van gehad na de tijd dan als ze me in mijn arm prikken, dus voor mij voortaan echt wel in mijn hand. Groetjes Diaan
Hoi ik moet morgen voor suiker geprikt worden..Dan moet je volgens mij meerdere keren geprikt worden..gebeurt dat met van die gewone naalden of vingerprikjes?
Nou ik moest 2 buisjes bloed afnemen en voor je suiker wordt je in je vinger geprikt en het kan zijn dat je een apparaatje mee krijgt voor je dagcurve. Dat moet je dan zelf doen, maar dat stelt nix voor. Je moet dan een stripje in het apparaatje doen en met een naaldje in je vinger prikken dan ff het bloed weghalen en dan het nieuwe bloed in dat stripje doen en dan berekent hij je bloedwaardes. Succes
Ik heb helemaal geen gaten, behalve dan die onze lieve heer me heeft gegeven. Ik ben ook echt panisch,.. Oooh hoe moet dat nou, hebben jullie ceht aan je kindje zitten denk of zo? En die verdovingszalf helpt dat?
Die verdovingscreme/zalf werkt wel, maar moet minstens een uur van te voren worden aangebracht. Alleen het prikken word er lastiger door, oftewel je hebt de kans dat ze meerdere keren moeten proberen te prikken . En dan dus waarschijnlijk net op een plek waar jij geen zalf hebt gesmeerd/laten intrekken Zelf ook als de dood voor naalden, maar soms heb je geen keus. Denk aan het goede doel waar je het voor doet! Succes!
Huid word er dikker van ofzoeits, aders zijn dus moeilijker aan te prikken. even nog wat info gezocht: Bijwerkingen Vaak en soms (> 0,1%): jeuk, branderigheid, oedeem (is vocht), rood- of bleekheid op de applicatieplaats. Soms (0,1-1%): lokale paresthesieën. Zelden allergische reacties, methemoglobinemie bij kinderen, lokaal letsel. Emla induceert een bifasische vasculaire reactie met een initiële vasoconstrictie (vaatvernauwing), gevolgd door vasodilatatie op de applicatieplaats.
Maar jij hebt het dus overleeft. Zeg je achteraf, het viel wel mee, of zeg je ik heb het overleefd ik doe het voor de baby,... En je bevalling? Hoe heb je dat ervaren dan, of kwamen daar geen rikken aan te pas. Ik ben ook nog eens panisch van dokters, ziekenhuizen etc. Handig he,...
we gaan geloof ik erg off topic stuur je zo wel even een pm-metje! over die aambeijen? Geen idee! Groetjes!
Bij mij gaat het steeds beter. Afgelopen keer heeft het me slechts 1 traan gekost. (keer daarvoor rolde de dikke tranen gewoon eindeloos over mijn wangen! hahaha, daar zit je dan op je 31ste! 8) ) Ik kan het ook niet zomaar laten gebeuren. probeer het ook altijd uit te stellen. Ik heb terugtrekreflexen waardoor ik iedere keer dat ik denk dat er geprikt wordt mijn arm terugtrek. Hierdoor moet er altijd een collega bijgeroepen worden om mijn arm te fixeren. Gelukkig schijnen er wel meer mensen met reflexen rond te lopen en tot nu toe heb ik daar ook wel begrip voor gekregen. Dat helpt enorm. In ieder geval kan ik alleen maar zeggen: zet hem op!
Ben ook heel erg bang en stel het ook uit. Totdat de dokter me bij de bloedafname afzette.... Ging daar totaal fout, ging hyperventileren en op een gegeven moment ging ik zelfst out en kregen ze geen bloed meer uit mijn aderen, door de angst krompen mijn aders samen Ze zeiden me dat ik van te voren had moeten zeggen dat ik zo bang was. Dan kon ik apart op de kinderprikkamer in het ziekenhuis en kon ik liggen en dan nam er een 2e persoon bij om mij af te lijden. Na ging toen wel. Kan je dus alleen maar als tip geven dat je het van te voren het beste kan aangeven dan kunnen ze daar rekening mee houden.
Hier nog een met een naaldenfobie! Daar ben ik ook zo bang voor krijg al helemaal de zenuwen als ik het op tv zie en dan is het geen eens bij mij. Maar ja merk er naderhand vrij weinig van want ik val altijd flauw dat je je zo druk kan maken om een naaldje he echt merkwaardig Groetjes