He dames, hoe gaat het nu? Met mij helaas niet zo goed. Afgelopen weekend is mijn vader toch ineens sneller dan verwacht overleden. En vandaag bij het afvegen eerst bruin en later roze bloed. Poging mislukt :x Nu eerst maar het verlies van mijn vader verwerken en daarna het verlies van onze droom om papa en mama te worden. Ik kan het helaas niet mooier maken. Hoop echt dat jullie beter nieuws hebben.
Oh Wilma, ontzettend veel sterkte gewenst. Het is idd heel erg snel gegaan.. Dikke knuffel !! Hier weet ik nog niet of het gelukt.. Voel niet veel dus vrees weer van niet.. Dan stopt het ook voor ons
jeetje....ik weet gewoon niet wat ik zeggen moet. Heel veel sterkte met juliie verlies of moet ik zeggen verliezen? allemachtig wat kan een mens veel te verwerken krijgen
Wat verschrikkelijk, Wilma! Heel veel sterkte! Dames, ik zou graag met jullie mee schrijven. Wij starten binnenkort ook met onze 4e poging. Mijn verhaal staat in mijn handtekening. Welk ziekenhuis gaan jullie? wij UMC Radboud in Nijmegen
Beste Roosje, In jouw handtekening staat ' wonder' na 8 jaar. Begrijp ik het goed dat je voor je eerste kindje 8 jaar probeerde? Natuurlijk of ook diverse methodes?
ja na 8 jaar proberen zonder resultaten en een tegenstribbelende partner (als het komt komt t)de mmm in en een week voor mn laparascopie een positieve test. Ik liep inmiddels al bij mn 2e ziekenhuis al een jaar te klooien. de laparascopie was om te kijken of ze toch nog iets konden vinden wat een oorzaak zou kunnen zijn voor het uitblijven van een zwangerschap
Ik kreeg m'n vriend niet eens mee naar t ziekenhuis, hij weigerde mee te werken. Na eerst een solo poging te hebben gedaan bij de gyn, die niet wilde meewerken en zo ontzettend lomp en onaardig was, pas een jaar later weer de moed bij elkaar geveegd. En weer het traject ingegaan, alle onderzoeken gedaan en ik wilde met donorzaad werken. Heb mijn vriend voor de keus gesteld of je doet mee of ik doe het alleen. Mijn vriend draaide op het laatste moment bij en wilde toch mee doen. Maar inmiddels dus ruim 7 jaar een actieve kinderwens. In die jaren ook zwaar weer in de relatie en een persoonlijke crisis door het uitblijven van een zwangerschap. Eerlijk gezegd had ik alle hoop opgegeven dat het ooit nog zou lukken, we vreeën alleen op de hoognodige momenten en die maand zelfs te vroeg voor mijn gevoel. Ik was bijna 6 weken toen ik er achter kwam dat ik zwanger was...het kwam domweg niet eens in me op dat het een mogelijkheid was.