Je moet niet zulke domme teksten schrijven als je totaal niet weet waar je over praat. Heb jij een kind met HLHS? Heb je op internet gelezen wat het inhoud of heb je daadwerkelijk een arts gesproken die daar meer ervaring mee heeft in de praktijk? Als jij jouw kind een leven wenst met veel risicovolle openhartoperaties, pijn met het herstellen, en dat hij/zij nooit een toekomst zou hebben dus eigenlijk zijn alle operaties meer voor jezelf want je kind help je er niet mee, die zal hoe dan ook vroeg overlijden.... dan vind ik jou echt een TOP moeder!
Oh meis, ik wou dat ik je kon omhelsen. Wat een groot en vreselijk verlies. Ik wens je gezin, familie en vooral jou heel veel kracht toe de komende tijd. Ik hoop dat je dit ooit een plekje kunt geven. Heel veel sterkte.
Ongelofelijk gevoelloos dat je zo'n reactie plaatst. Heb je enig idee waar je over praat? En dan nog. Dit is de keuze die gemaakt is en is zelfs met de allerbeste argumentatie niet meer terug te draaien.
Hey Springday, Wat vreselijk dat ook jullie meisje HLHS had. Ook al ben ik nog helemaal aan het begin van het proces merk ik inderdaad dat ik soms ok ben en soms zo intens verdrietig, dat ik mijzelf niet herken. Ik ben zo'n positief en optimistisch persoon, op die momenten ben ik echt heel negatief in mijn gedachten. Gelukkig weet ik wel dat die andere momenten er zijn en geef ik het ook meteen aan mijn vriend of ouders aan. Ik hoop dat die momenten minder zullen worden.. Dank voor je bericht, liefs
@nahla2013 dank je wel, heel lief! @dewendy ook bedankt voor je reactie. Ik wilde ook nog zeggen dat ik het boek wat je noemde (altijd een kind tekort) ook heb gekregen van mijn zus. Ben vandaag begonnen met lezen. Begrijp wel dat het ook is bedoeld als je weer zwanger wil worden/ bent na zo'n verlies. Daar ben ik nog niet aan toe zo kort na J* maar ben wel erg benieuwd, Ook voor de toekomst, want mijn kinderwens blijft zeker. De verhalen van lotgenoten vind ik sowieso altijd vele steun bieden, je weet dat je niet alleen bent in deze gevoelens.
Die worden ook wel minder maar dat duurt meestal nog wel even. Je moet het ook niet proberen te forceren. Ik kon ongeveer na een half jaar pas weer zeggen dat het echt weer goed met me ging, af en toe nog wel een offday maar dat blijf je toch wel houden, vooral met bepaalde data enzo. Ik kletste ook mee bij Lieve Engeltjes en sommige meiden voelde zich wel een jaar dagelijks verdrietig tja het kan allemaal, niks is gek. Ik denk dat het vooral heel belangrijk is hoe je afscheid hebt genomen en of dat allemaal is gegaan zoals jij dat wilde. En zo'n album maken is ook heel goed voor je verwerking.