De afgelopen periode zo vermoeid, ik herken mezelf nauwelijks. Nu heb ik nog 2 kinderen en merk echt dat mijn huis echt...hoe noem ik dat...rommelig en niet schoon is. Ik heb de energie gewoon niet en als ik me wel even iets beter voel. lijkt het net of ik het niet overzie... mijn vraag hoe doen jullie dit? voel me namelijk wel rot tegenover mijn man... herkent iemand dit?
Ik herken het helemaal! Wij zitten net te Courmetten... Ben halverwege gewoon op de bank gaan liggen en slapen haha. Echt nul energie... Stofzuigen morgen maar weer.. En zo naar bed ....
Herkenbaar. Hier is het ook een zooitje en begint er nu pas beter uit te zien. Ik heb met name het hoog nodige wel gedaan zoals keuken en toiletten. De rest deed ik als ik meer energie had. Ik gooi ook veel weg nu. Hoef ik minder schoon te maken en ziet het er toch wat minder rommelig uit. Nu 27 weken maar vanaf het begin slapeloze nachten... Leg me er maar bij neer dat het niet meer goed komt.
Ik kwam er ook niet meer mee rond. Nu heeft VL vorige week eens even goed zn handen uit de mouwen gestoken. Alleen al het idee dat het schoon is, is zo fijn! Dat geeft weer meer moed om zelf eens af en toe wat te doen Misschien een idee voor jou?
Ik neem mijn rust wanner het kan.Veel wassen en drogen normaal zou ik het hangen.Veel dingen net als hierboven gewoon weggooien zonde maar is gwn de energie niet waard. Doe nu alles nog maar het word steeds zwaarder en alleen de dingen met bleek poetsen doet mijn vriend.Ook een mand bij trap gooi erin wat naar boven moet als ik dan naar boven ga neem ik het mee.Boodschappen vries zoveel mogelijk in scheelt tripje naar de winkel.Ideaal zijn ook die kant klare schoonmaak doekjes voor de kleine dingen.stofzuigen en vegen keer minder dweilen behalve als er wat op de grond valt. Probeer het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken verdeel taken over de week maak desnoods een schema voelt ook lekker als je dan dingen kan afstrepen.
Kan je geen hulp vragen van je ouders eventueel? Ik poets 1x om de 2 weken met nat, en ik poets dan elke dag 1 ruimte Ben ook wel niet meer aan 't werk, scheelt ook wel!
Gewoon een stapje terug en alles een versnelling lager Hier doen we samen ff 2 uur schoonmaken, dan kunnen we een paar dagen vooruit.
Dit hoort bij de fase van zwangerschap waar je nu in zit (hormonen) waardoor je jezelf gewoon niet zo fijn voelt, ik herken het maar al te goed. Met een week of 16 zakt dat hormoon en gaat het vast stukken beter.
Herkenbaar hoor, en ook ik vind het soms lullig voor mijn vriend. Gelukkig begrijpt hij het wel, een kleintje en weer zwanger met wat klachten waardoor ik niet altijd makkelijk uit de voeten kan maken dat het huishouden er soms bij inschiet. De dagelijkse dingen als de vaatwasser in- en uitladen, stofzuigen en opruimen doe ik wel maar vaak in delen zodat ik niet in 1 keer uitgeput ben. De was doe ik om de dag of 2 dagen, ligt er ook een beetje aan hoeveel er ligt. En de rest tsja, dat wordt minder gedaan als voorheen maar als ik dan een goeie dag heb probeer ik die dag zoveel mogelijk achter elkaar te doen. Dan kan het huis er weer even tegenaan. Ik zit bijvoorbeeld al 2 weken te denken: de ramen moeten gedaan worden, maar ik heb er gewoon de energie en kracht niet voor. Achja, binnenkort moet ik bevallen en daarna zal het vast weer beter gaan, ook met het huishouden. Tot die tijd is het maar zo!
Hier ook 3 kids en 24 weken nu. Probeer elke x een ruimte te doe n als kids op school zijn. Alleen jaa soms heb ik geen zin. Was mand is altijd vol hahaha en vaak berg om te vouwen Ben al minder gaan werken Ik doe op maandag en dinsdag en woensdag veel Alleen ja je bent nooit helemAl Klaar helAs
Ik herken je verhaal, het lijkt wel mijn verhaal! Er zit niks anders op om het gewoon te laten gebeuren , ik ben nu bijna uitgerekend van ons derde kindje en voel me nog steeds zo!! Pff ben blij als ik me eigen ik weer terug heb!! Succes nog meid en voordat je t weet is t weer voorbij!!
ooh wat ongelooflijk fijn om jullie herkenning te lezen. Het besef dat het niet aan mij ligt....dat gevoel.
Ja dat wil ik eigenlijk niet omdat ik weet dat mijn ouders het zelf ook even zwaar hebben. Verlies van hun moeders kort na elkaar(mijn oma.s) Ik vind het zelf ook lastig om hulp te vragen aan anderen
ik herken het ook zeker tot wanhoop aan toe ! moet zeggen dat ik me nu de afgelopen dagen wat beter voel en zal dan morgen ook maar aan de bak gaan tot waar het gaat hier ook nog 3 kids en je bent idd nooit klaar het frustrerend hopelijk komt er een eind aan en voel je je straks weer beter !
Hier werkende man en 2 kinderen. Mijn huis is nu ook rommelig en niet schoon. Vooral mijn keuken nu, want ik kan er niet meer tegen. Het geur van koelkast en koken, moet ik elke keer over mijn nek. ik moet ook ekke keer na eten braken. En moe heb nergens zin in. Mijn schoonzus heeft mij aangeboden om elke week te komen helpen/kuisen ).
Ik ben zwanger, maar heb geen kleine kinderen. Toch vind ik het erg zwaar. Ik werk 5 dagen in de week. In het weekend meestal 1 dag of avond weg. Alles zou dan in 1 dag moeten, want 's avonds heb ik geen puf meer om iets te doen. Het zit mij behoorlijk hoog. Helaas geen ouders of broers/zussen om hulp aan te vragen. Ik vind het erg lastig. Kom aan veel dingen niet toe.
Hier ook nog is,bezig boven met alles opknappen kamers zolder enzo daar gaan we volgende maamd mee beginnen dus dan ook veel te doen. Pas benedem gedaan Alleen zolder moet leeg staat nu vol met zooi. Ik zie er zote ge n op elke keer zeg ik ga beginnen Hhhaha Ik slaap slecht sta 7 u op en als ik dan terug na bed ga helemaal geem fut meer om iets te doen. Dus meestal slaap ik niet Morgen moet ik echt keuken em badkamer doen rn de was vreselijk als ik aan denk
Heel herkenbaar. Ik heb de eerste weken alleen maar op bed of op de bank gelegen. Vanaf 15 weken moest ik het rustiger aan gaan doen, heel snel last van buik en rug dus hebben we een huishoudster genomen. Die wou ik altijd al hebben (we werken ook allebei fulltime) maar nooit echt een legitieme reden gevonden en nu wel. Zeker met drie kinderen én een baan straks moet ik er niet aan denken om straks in mijn vrije weekend nog eens te gaan poetsen.