Tof ja! Zo is mijn man normaal gesproken ook. Ik kan daar ook echt heel gelukkig van worden. Na bijna een kwart eeuw vergeet mijn man nog steeds dat ik totaal niet materialistisch ben ingesteld en me heel ongemakkelijk voel door grote, overbodige cadeaus. In zijn familie is dat allemaal wel heel belangrijk: groter, duurder, beter; kijk mij eens! Statusdingetje. Ik ben enorm dankbaar voor een goede gezondheid van mijn man en mijn zoon en een liefdevol gezin!
In eerste instantie vind ik je verhaal ook wat ondankbaar en hard overkomen. Ik weet niet hoe het gesprek is gegaan, maar zou je een e-reader gewoon echt niet gebruiken? Dan zou ik dat zeker aan hebben gegeven, op een hele voorzichtige manier, maar puur omdat het een duur kado is wat je dan dus niet gebruikt. Ik ken het overigens wel. Mijn man koopt wenig kadootjes maar als hij het doet, zit hij er soms net een beetje naast.... Zo kwam hij ooit in huis met voor zijn gevoel een bloemetje. Maar het was een plant....... Daar zou ik dus nooit wat van zeggen. Ja oke, jaren later heb ik hem er wel eens mee geplaagd..... Ik zou hierin zeker mijn excuses aanbieden. Je waadering uitspreken over het feit dat hij zo lief wat voor je heeft gekocht en heel rustig vertellen dat dit kado te duur is om zo te laten liggen. Succes...!
Dus als jij op je verjaardag cadeaus krijgt van dierbaren dan zeg jij hun recht in hun face dat je er geen reet aan vindt? Dankbaar zijn is wel het minste wat je kunt doen als iemand speciaal voor jou de moeite heeft genomen om een cadeautje uit te zoeken. En ik heb het hier niet over nep-verheugd zijn hoor, want wat voor hork van een vrouw ben je, als je niet eens een beetje oprecht verheugd kan zijn over een lieve actie... Ik geef hem niet die dikke smakkerd voor het materiële, ik geef hem dat om dat hij de moeite voor mij heeft genomen om zoiets te bedenken en te halen, niets neps aan. En als ik het cadeau echt niets vind, dan ben ik wel zo eerlijk om dit ook mede te delen, en dan vraag ik hem netjes of hij het bonnetje nog heeft en of we het samen voor iets kunnen gaan ruilen wat ik wel echt heel leuk vind, niets kinderachtigs aan hoor. Mijn man vindt het juist fijn als ik dat eerlijk vertel, en daarna met hem mee ga om iets anders uit te zoeken.
Of jij! Waar val je nou precies zo over, want volgens mij staan we er niet zo heel verschillend in toch?
Hier ook zo een. Maar we hebben daarom ook de afspraak gemaakt dat als je zomaar door het jaar heen graag een bepaald 'cadeau' wilt, dat dan kan (als het (ook financieel) tenminste een beetje normaal is). Ook prima, als ik graag iets wil hebben, heb ik eigenlijk toch geen zin om daar een half jaar op te wachten (oei, dit klinkt verwender dan ik bedoel ) Nou heeft hij in het verleden wel eens geinformeerd of ik een bepaald cadeau (avondje naar een bepaalde voorstelling) leuk vond als verjaardagscadeau, en heb toen ook gewoon gezegd dat ik het heel lief vond, maar het voor mij niet hoefde. Was hij wel blij mee, want hij 'offerde' zich dan voor mij een avondje op, want zelf vond hij er geen klap aan. Maar hij dacht dat ik het misschien wel leuk zou vinden. Dus nee, geen verrassingen meer, we 'vragen' gewoon een cadeau op het moment dat het 'nodig' is.
tja ik ben blij met alles wat ik krijg van mijn man hier kwam ie laatst thuis met parfum wiiii te zoet totaal niet mijn smaak maar hij vond het lekker dus ja doe ik het af en toe op als we samen zijn hij doet moeite voor je zoekt iets uit waarvan hij denkt dat je er iets aan hebt of dat je het leuk vind etc en als je 1x iets niet mooi vind en niet enthousiast reageert dan snapt hij dat vast wel maar je schrijft zelf dat je al zijn cadeaus niet mooi vind of onnodig dan snap ik hem wel dat hij daar van baalt.
Dus je man heeft een lief en mooi gedicht voor je gemaakt, de moeite genomen om een kadootje voor je te kopen, waarvan je eerst zegt het leuk te vinden, maar daarna toch niet. Waar haalt ie het lef vandaan om boos te worden
Hou hier gewoon aan vast en laat het los. Ik vind je in je openings post en je andere reactie heel ondankbaar overkomen. Jouw man doet zijn best iets origineels te kopen. Mannen denken misschien niet zoals vrouwen en slaan dan soms de plank wat mis. Al vind ik dat jouw man wel met leuk e kadootjes aankomt.
Haha, ik moet gewoon weer lachen om het verloop van het topic... Wie doet lelijker dan de ander en wie is het dankbaarst... Ofzo. Ik herken het ook TS, mijn man is een schat, doet boodschappen, neemt bloemen mee, is attent... Maar na het vierde gouden ringetje, met liefde uitgezocht, was ik er ook wel klaar mee Nu hebben wij afgesproken dat we elkaar doe-dingen cadeau doen (verjaardagen dan). Dat heeft geresulteerd in een dagje Amsterdam tot een lang weekend Parijs en in Januari gaan we naar Dublin (zijn cadeau). Maar alsnog kreeg ik ook van de Sint een mooi cadeau hoor, een i pad mini! Zo lief. (Zodat ik van zijn iPad afblijf )
Als je hem echt niet moet hebben en niet gaat gebruiken, zou ik hem op marktplaats zetten en met het geld iets anders voor jezelf kopen. Of je geeft het cadeau aan iemand met Kerst. Het kan ondankbaar lijken, maar hier moet mijn man toch ook niet met zulke dingen aan komen zetten. Ik heb er echt niks mee. Ik lees wel boeken, maar dan gewoon de papieren versie. Ik vind het echt niets om van zo'n klein schermpje te moeten lezen. En dure telefoons of smartphones of dergelijke zijn ook niet aan mij besteed. Geef mij maar een dagje weg of een concertticket of een etentje of een boekenbon ofzoiets. Of als hij echt duur wil gaan, mag hij altijd het abonnement op 't weekblad dat ik lees verlengen. (Man weet dat hier ook.)
Hier maak ik gewoon een lijstje. Juist omdat mijn man inderdaad zo een verschrikkelijke ei is dat hij iets haalt waarvan HIJ vindt dat ik het nodig heb. Zoals een spaarpot ofzo (heb nogal een gat in mijn hand). Ik spreek me ook rustig uit als een cadeautje niet zo heel geslaagd is, maar dat is vice versa. Gelukkig bewaren we de bonnetjes en kan het net zo makkelijk geruild worden. Maar hij weet inmiddels wel beter en vraagt steevast wat ik wil hebben. Als hij iets spontaans koopt, dan weet hij eigenlijk al van te voren 100 procent zeker dat ik er iets aan zal hebben. Een E-reader zal niet in hem opkomen. De keren dat ik lees is sporadisch. Een toetsenbord of de nieuwste editie van Microsoft Office maakt mij dan weer wel blij mee (schrijfster).
sjonge wat een moraalridders hier zeg...dus als jullie man met een jurk a 100 euro aan komt zetten wat totaal niet je smaak is of bijv 3 maten te klein.. dan springen jullie een gat in de lucht omdat hij in ieder geval wel iets gekocht heeft? sjees... ts: ik vind dat je man gewoon niet door had moeten zeuren. Als hij vraagt of je het een leuk cadeau vind.. kan hij 2 antwoorden verwachten..een Ja en een Nee. Als hij er alleen maar 1 wil horen, had hij dat er van te voren maar even bij moeten zeggen.. Niet vragen naar iets als je geen eerlijk antwoord wil. Of ruzie maken omdat je wel een eerlijk antwoord krijgt haha
Is je man bijna jarig. Pak het cadeau super in en geef het terug. Heb niet alles terug gelezen. Maar ik zou er toch blij mee zijn al was het alleen al de moeite. Alleen vind ik ook snel iets te duur.
Jep! Mét dikke smakkerds uiteraard! Je ziet manlief groeien! En dan even later: Sorry hoor lieffie, maar vin em toch niet zo heel erg mooi, heb je het bonnetje nog, gaan we hem samen ruilen, goed schatje? Blugh. Gelukkig blijf ik altijd trouw aan mijn eigen gevoel en ben ik geen huichelaar. En ik ga zeker mijn man niet als een debiel behandelen. Omdat ie een cadeautje koopt, duh! Hij weet wel wat hij aan me heeft hoor.
nou precies haha als er iemand is tegen wie je eerlijk kan zijn..dan is het je man wel toch? zeker als hij om een eerlijk antwoord blijft drammen
Blij met de moeite (ik ga ervan uit dat alleen de vrouwen wiens man nooit attent is dat zijn) snap ik niet als het cadeau totaal niet in de smaak valt. Dan kan je je als vrouw ook beledigd voelen (lees ik nergens). Ik vind het nogal onderdanig: 'blij met de moeite'. Alsof die mannen zo speciaal zijn als ze bij het eerste het beste warenhuis binnenstappen en hun knip trekken. Guttegut, als je weet wat ik de hele dag doe en waar ik voor zorg, dan zou mijn man iedere dag op zijn knieën zijn dankbaarheid moeten betuigen! Verwacht ik ook niet. Mijn man vond het gewoon jammer, maakte een verkeerde opmerking, trok dat terug en de avond was gewoon weer gezellig.