Ik huil heel de dag . Ik ven nergens zeker van klinkt heel hard maar zelfs niet of dit wel is wat ik kan ik schaam me ervoor Ik ben bang dat ik dalijk een futloose moeder ben zonder vrije tijd .
Hoi Chantal, Ik heb ook een collegaatje gehad die niet op kon houden met huilen, vooral in het begin van de zwangerschap. Ik denk toch echt dat het de hormonen zijn. Heel erg balen, maar niet zoveel aan te doen. En je gevoel dat je het niet aan kan is natuurlijk niet gek. Maar ik denk altijd maar zo: Als miljoenen vrouwen jou voor zijn gegaan, en miljoenen vrouwen na jou zullen komen, waarom zou het JOU dan niet lukken?? Sterkte, het komt echt wel goed!
Dankjewel xx zelfs hier kan ik alweer om huilen Normaal huil ik nooit mijn verdriet ziet nooit iemand . mijn partner heeft me 2x zien huilen in 7 jaar tijd dat haal ik nu wel in
och meid toch dit is hartstikke normaal hoor dit gevoel en vooral als je zwanger bent van je eerste, kun je ineens aan alles gaat twijfelen, de hele wereld kan er ineens heel slecht uit gaat zien, en overal zijn beren op de weg, maar troost je dit kan er ook echt bij horen en zodra je straks een mooie echo van je kleintje heb gehad als sneeuw voor de zon verdwijnen, maar je kan hier ook in doorslaan en daarom raadt ik je aan om het ook met je verloskundige te bespreken zodat zij jou gerust kan stellen
Je hebt al een dochter? Dan weet je toch wel dat je het kan Komt goed en de hormonen gaan nu met je aan de haal.
Die stomme hormonen ook he meis..je angsten zijn normaal maak ze bespreekbaar vooral niet oorkroppen ook bespreken met de vk of Gyn..ik huilden niet zoveel maar had enorme angst zodra weer voelden komen besprak ik het dat luchtte wel echt op en dan met vriendinnen en wat bleek vaak herkende ze zelf ook die angsten en dat is echt fijn als blijkt dat je niet de enige bent lucht je hart en alles komt goed je hebt al een kleine bewijs dat je het kan!!
Oooh je hebt al een kindje. En ook een partner die je kan ondersteunen. Zijn dus duidelijk je hormonen! Het komt dus helemaal goed al voelt dat voor jou nu even niet zo. Hormonen zijn echt lastige krengen
Het zijn echt hormonen hoor...De eerste weken was ik ook een totaal ander mens..ik kon heel weinig hebben. Maar naar een paar weken ging het langzaam weer weg gelukkig. Maar soms moet ik nog wel huilen hoor. Gister avond nog...mn man zei iets over zijn kleding wat niet goed was...Toen knalde ik eruit: nou dan doe je het in het vervolg toch lekker zelf!!!!! Hij zei heel geschrokken sorry...waarna bij mij de tranen kwamen. Toen ik eindelijk gekalmeerd was heb ik maar even sorry gezegt haha.... maar maak je niet druk...het komt echt goed!!