Het leven is tot hier toe altijd heel lief voor mij geweest. En vanuit de optiek 'iedereen moet zijn portie miserie krijgen', wist ik dat er iets zat aan te komen zeg maar. Heel erg verdrietig en triest, maar zoals gezegd: eigenlijk ben ik in de kern van mijn zijn niet ongelukkig met het leven dat ik heb. We redden ons wel. Ik geef mezelf nog tot 1 januari om af en toe boos te zijn op de wereld, maar blijven hangen heeft geen zin. En rouwen, tja, dat zal nog wel een heeeeeele tijd duren, maar dat kan je niet forceren. Er zijn er die veel meer te verduren krijgen dan ik.
Hmm nee, ik had echt gehoopt op een opleiding/baan, maar op mijn 18e werd ik afgekeurd. En vruchtbaarheidsproblemen behoorden ook nooit tot mijn ideale toekomstbeeld.
hier ook totaal niet voor ogen wat ik vroeger dacht. Nooit gedacht dat ik me ooit zou laten slaan en dat ik uiteindelijk op mijn 25e zou eindigen als alleenstaande mama van 2 kleine kids. Maar.. Ik ben nog jong en weet nu precies wat ik niet wil dus Hallo Toekomst!
Hier kan ik me helemaal bij aansluiten. Ik heb enorm moeten vechten voor waar ik nu sta, heb enorm veel moeilijke periodes gekend. Hoe het de afgelopen 3 jaar gaat had ik nooit durven dromen, en het idee dat er nog betere tijden aankomen vind ik soms enorm ongeloofwaardig.
ja en nee wilde graag op een bso gaan werken maar door me gezondheids problemen veel ziek zitten ze daar niet echt op te wachten dat ik meerendeels thuis ben omdat ik weer zoveel moet spugen.. voor de rest ben ik wel gelukkig hoor heb een hond een huisje met een tuin en een lieve vriend=)
wat wilde ik: - een rijke vent - een mooie boerderij - een paar paarden - veel dieren - kinderen - goede baan wat heb ik: Alleenstaand met 2 kinderen, heb 2 paarden, een hond, paar katten, konijnen, een baan waar ik het net mee red en een flatje. niet helemaal zoals ik het voor me zag maar ik vind het allemaal prima zo. gezegend met 2 gezonde kinderen, dak boven ons hoofd, te eten. wat wil je nog meer
Nee ik wilde een grote boerderij zonder man en kinderen en met heeeeel veel dieren. Boodschappen zou ik te paard doen en helemaal zelfvoorzienend wezen haha. Ben blij dat het niet zo is gegaan haha
Niet echt. Ik ben niet ontevreden hoor, maar ik had dit niet gedacht. Ik ben nu 20, moeder, getrouwd, woon in een saai dorpje ver bij mijn familie vandaan. Ik wilde juist lang studeren en reizen, laat trouwen en kinderen krijgen. Maar zoals ik al zei, het leven is goed en ik ben tevreden zo, het is alleen anders dan gedacht.
Ja ik ken dat gevoel. Omdat ik zó goed weet hoe het is om dik in de shit te zitten op elke mogelijke manier...ben ik nu nog steeds vaak bang dat dit alles een droom is en ik elk moment weer kan ontwaken en mijn oude leven en zorgen weer terug heb. Haast onwerkelijk idd dat het leven zo mooi kan zijn ook.
Hmmm ik zag mezelf altijd met een goedbetaalde baan, zonder kinderen, dikke jaguar en mooi groot huis hahah tja nooit gedacht dat ik mishandeld zou worden, zo erg dat hij het ineens af reageerde op mijn dochtertje (toen 3 maanden oud). Nooit gedacht dat ik een politiebureau, blijf van mijn lijf huis van binnen zou zien, nooit gedacht dat ik een alleenstaande moeder zou worden Maaar nu 5,5 jaar later, eigen huurhuisje, nog geen auto, maar wel super gelukkig met mijn dochter. Probeer haar alles te geven wat ze nodig heeft en zoals ze zelf zegt, ik ben blij met mijn leven en mijn mama, opa en oma zijn mijn beste vriendinnen (ja opa ook hihi) Mis alleen nog een eigen lieve nerd naast me op de bank haha (vooral savonds) ach al met al ben ik wel blij met mijn leven!
Nee niet helemaal. Door gezondheidsproblemen kan ik niet werken, maar ik heb geen erkende ziekte ofzo dus dan mag je het zelf uitzoeken. Ook het feit dat ik door heel hard te knokken toch een hbo diploma heb gehaald wordt dan tegen je gebruikt, zie je wel je kan het wel. Alsof werken en studeren hetzelfde is. Doordat ik tijdens mijn studie er niet bij kon werken heb ik nu een studieschuld, terwijl ik dus niet werk. Dit vind ik heel erg ook ons huis is eigenlijk te klein, maar we kunnen niet kopen en zullen moeten wachten op de woningbouw. Dus nee haha. Verder wel enorm gelukkig met onze lieve peuter, mijn man en 2e kindje op komst.
Ik weet nog goed dat ik als 6 jarige 32 jaar een magische leeftijd vond omdat mijn moeder dat toen was. Dan had je alles, was mijn beredenatie. Komend jaar word ik 30 en op een eensgezinswoning en mijn rijbewijs na, heb ik alles wat ik als kind voor ogen had. Een lieve man, een geweldige dochter en nog een op komst, leuke huisdieren en financieel vooralsnog geen zorgen. Uiteindelijk willen we wel graag een 'grote mensenhuis', maar onze flat is teveel in waarde gezakt om nu te kunnen verkopen. Een rijbewijs kan ik wegens gezondheidsredenen niet halen, maar dat kon ik als kind ook niet weten.
Nee, ik wilde vroeger chirurg worden maar wegens omstandigheden kon ik niet lang studeren. Ik zag een toekomst zonder kinderen en zonder vaste man. Ik ben getrouwd en binnenkort moeder van 2 dochters de planning is wel dat zodra de kinderen op school zitten ik mijn studie op ga pakken. Ik werk nu op de financiële administratie bij een vastgoedbedrijf waar ik na mijn verlof hoogst waarschijnlijk niet terug kan komen.
haha nee, ik dacht altijd een rondreizende journalist te worden, vrijheid en de hele wereld over. Maar ik ben tbm bij de liefste kindjes die er zijn en verdien wat bij als gastouder. Maar nooit of te nimmer zou ik dit leven in willen ruilen, ik ben op en top gelukkig nu.
ik denk nooit zo na over de toekomst. heb altijd gedacht ik zie wel hoe het loopt. nooit echt een beeld voor ogen gehad. ik ben nu tbm, woon in een groot mooi huis en heb alles wat mn hartje wel begeerd. de juiste kerel tegen het lijf gelopen dat was wel mn wens. die is uitgekomen. maar als mn lot dan eeuwig backpacken door takatukaland was geweest met hem was het ook goed denk ik haha
Ja zeker! Soms ben ik wel eens bang voor wat er allemaal nog op mijn pad gaat komen, aan de andere kant heb ik mijn portie zeker al gehad in mijn kinderjaren. Nu erg gelukkig met mijn lieve man en twee mooie meiden, leuk huisje, eigen onderneming, lieve vrienden en familie. Eigenlijk alles waar ik vroeger op hoopte. Iedereen waar het anders is bij gelopen dan dat ze hoopten en dan in negatieve zin, dikke knuffel!
Nee. Ik wilde een baan waar ik echt met plezier naartoe ging (niet gelukt, had een andere studie en branche moeten kiezen), een lieve man (wel gelukt maar helaas is hij erfelijk belast met een ongeneeslijke ziekte en is het maar te bezien of we samen oud worden), kinderen (gelukt, één onderweg, en dankzij het wonder van PGD niet erfelijk belast met de ziekte van mijn man), mijn familie gezond en in de buurt (helaas is mijn fantastische broertje overleden bij een auto-ongeluk, de rest is gelukkig gezond), een mooi huisje op het platteland (bijna gelukt. Ik heb een mooi huisje aan de rand van het dorp) Ik tel mijn zegeningen en dat zijn er gelukkig nogal wat maar soms is life a bitch. Daar kom je niet onderuit maar ik had het me heel anders voorgesteld.