Ik had nooit verwacht dat ik kinderen zou 'willen'. Niet teveel vastigheid en zo... En nu ben ik getrouwd en heb ik 2 kinderen 😄 Wij zijn erg gelukkig, en wat dat betreft is het precies zo gelopen als ik had gehoopt! We hebben alles wat ons hartje begeert, zijn gezond, wonen mooi en leuk, lieve familie en vrienden. Maar deze week.... Pffft zit een beetje in een dip 😔 We hebben last van de wet van Murphy lijkt net wel. Mijn man is gewoon opgelicht door mensen waar van wij dachten dat het 'vrienden' waren. De auto is kaduuk, wat ons veel geld gaat kosten. De droger is kapot. De ene onverwachte rekening na de andere valt op de mat. Ppppffftt het houdt maar niet op lijkt het wel. Nu heb ik gister een wellness weekend gewonnen dus die binnenkort maar boeken. Moet even uit die negativiteit zien te komen, ook qua gedachtes. Ik zie alles even zo somber in, bah! *geeft zichzelf bitchslap *
Ik bedenk me net dat ik alleen niet geworden ben wat ik als kind wilde; verloskundige. Daarentegen ben ik het onderwijs in gegaan, terwijl ik als kind echt niet begreep waarom je dat zou doen; was je eindelijk van school, ging je er werken!
Ja. En meer dan dat zelfs. Nooit verwacht dat ik nu getrouwd zou zijn en moeder zou zijn van een prachtig meisje en nog twee kindjes on the way. Wou altijd graag moeder worden maar nooit durven dromen dat dit geluk mij echt gegund zou zijn.
Nou ik ben nog niet klaar, en ik hoop dat het ook nog even duurt Ik dacht nl altijd dat als ik later 70 was (want dan ben je natuurlijk al heul oud) ik samen met m'n zusje lekker aan de bingo ging in het gezellige verzorgingshuis. Nou komt dat sowieso niet meer uit met alle bezuinigingen, maar ik hoop gewoon mijn leven te kunnen leiden. En wat er op m'n pad komt, tja dat zie ik wel.
Totaal niet. Maar ik voel me heel gezegend met 4 gezonde kinderen, mijn katten en een dak boven m'n hoofd.
Gedeeltelijk. Ik had gehoopt dat ik met de liefste man ter wereld zou trouwen en we samen kinderen zouden krijgen. Dat is gelukt (1tje dan ) daarnaast heb ik veel lieve vrienden, een topfamilie en een leuke baan. Maar mijn vader is veel te vroeg overleden en ben erachter gekomen dat ik een erfelijke ernstige ziekte heb waardoor ik de rest van mijn leven medicijnen moet slikken en een tweede er waarschijnlijk niet in zit. Dat had ik nooit verwacht.
ja, lieve man,kindjes,leuke baan. Ik heb er lang op moeten wachten, daardoor wel veel sterker geworden en nu gewoon simpelweg gelukkig.
Vroeger hoopte ik na m'n studie te kunnen trouwen, paar jaar werken en dan kinderen te krijgen samen met m'n man. Zo is het niet echt gelopen, maar ben niet ongelukkig
In sommige opzichten wel. in sommige opzichten AB-SO-LUUT niet. En wat ik moet leren is me focussen op de dingen die wel zo zijn gelopen als ik wilde. Dankbaar zijn daarvoor. Dat zou het een stuk acceptabeler maken allemaal.
Ja omdat ik de baan heb die ik wilde, de man en h3t kind dat ik wilde, voldoende vrienden en aardige buren. Verder heb ik een lieve familie en een lieve schoonfamilie. Nee omdat ik er zelf nooit voor zou hebben gekozen chronisch pijnpatient te worden. Hierdoor kan ik waarschijnlijk nooit de reizen maken die ik altijd nog heb willen maken. Een avondje theater of een filmpje pakken gaat altijd samen met pijnstillers. Ook gezellig vrienden of familie uitnodigen en dan lekker voor ze koken vergt heel veel van me dus datndoen we jammer genoeg bijna niet meer.
Nee. Had het me iets anders voorgesteld, maar ben wel gelukkig. Mijn ideaal was man (die heb ik, maar is wegens ziekte afgekeurd), allebei goede baan. Ik heb die wel, man dus niet. Groot gezin. Daar heb ik me bij neergelegd. Zwanger zijn is niet voor mij weg gelegd. Daarnaast is het met de ziekte van mijn man niet slim. Ik wilde heel graag een meisje, ben een echte meisjesmama. Dat is wel uitgekomen. Ik geniet met volle teugen van mijn gezin. We hebben een mooi koophuis. Doordat man afgekeurd is hebben we minder inkomsten maar ook daar redden we ons goed mee. Maar bijv een vliegreis zit er niet in.
Ja, eigenlijk wel. Ik heb een leuke baan (per 1 februari 2 leuke banen zelfs!) en een fijne relatie. Leuk appartementje. Ik besteed veel tijd aan vrienden, ik ga nu ik nog geen moeder ben nog regelmatig uit, naar feestjes en borrelen en dat is wel echt wat ik het allerleukste vind: mijn vriendschappen. Financieel niets te klagen. Ik vind het prima Ik heb door mindere periodes in mijn leven wel geleerd te waarderen wat ik heb en ik ben veel minder perfectionistisch geworden. Ik heb geleerd geen stress meer te hebben en maak me veel minder druk. Heel fijn.
Ja, ik ben getrouwd met een leuke vent. Heb een vet zoetige baby. Heb superleuk vriendinnen. Heb studies gedaan die ik wilde. Ook financieel zitten we prima. Maar er is ruimte voor verbetering: ik zou graag een andere kant op willen qua werk maar dat is nu wat lastig in deze arbeidsmarkt en ik zou graag willen verhuizen want ons appartementje wordt wat klein. Maar sec. kijkend naar wat ik later wilde: leuke dingen doen met mijn vriendinnen, een leuke man en kinderen. Ja dan check!
Nee, niet bepaald. Ik droomde van een universitaire opleiding en een bepaalde baan, maar heb de middelbare school niet eens afgemaakt. Ik wilde nooit kinderen en nu, tsja, wat zal ik zeggen.. Ik dacht overigens ook dat ik nooit een relatie zou krijgen, er keek nooit een jongen naar me om. Nu heb ik de (voor mij) meest perfecte man ter wereld. Emigreren wilde ik al jaren, weliswaar niet naar dit land, maar het is iets. Het heeft z'n ups en downs, zullen we maar zeggen.
ik moest even goed nadenken over deze vraag eigenlijk, want ik had hem persoonlijk nog helemaal niet gesteld aan mijzelf, dus bij nadenken kom ik erachter dat mijn leven nu toch is wat ik vroeger had gehoopt, 6 kinderen allemaal gezond, een ontzettend lieve en zorgzame man, grote huurwoning hoekhuis met gigantische tuin 2 honden en een cavia, financieel kan het altijd beter maar we komen elke maand rond dus inmiddels kan ik wel zeggen dat het leven nu mooi is, maar ook ik en vooral de kinderen hebben hun portie achtbaan wel gehad, ook ik was weduwe ineens alleenstaande moeder met 4 kinderen waaronder een baby van 5 maanden, heel veel schulden die een week na het overlijden ineens aan het licht kwamen waar ik niets van af wist maar wel op mijn bordje terecht kwamen, de kinderen die natuurlijk een hoop problemen hadden rondom het overlijden van hun vader, maar desondanks ben ik verder gegaan en inmiddels gelukkiger dan ooit
Hier ook ja en nee. Als ik kijk wat ik graag gehoopt als puber,dan was mijn antwoord nee. Had graag veel meer gereisd en veel meer van de wereld gezien. Maar nu als volwassene,dan is mijn antwoord ja. Ik ben getrouwd,heb een prachtige zoon. Heb geen schulden,en heb nog altijd wensen.
Ja en nee! Heb alles wat mn hartje begeerd, ik wil maar 1 ding: Genieten ervan en niet in dat donkere gat van een depressie zitten!