pijnscheuten

Hi Kitty,

Ik zit met hetzelfde, sinds mijn eisprong (dag ervoor en dag erna seks gehad) kleine venijnige steekjes vooral links onderin en soms rechts onderin. Heb natuurlijk voor de zoveelste keer hoop op een zwangerschap! Zo te zien ben jij al eens zwanger geweest. Herken jij het niet dan? Had jij het niet toen je zwanger was van de eerste? Ik vind het allemaal erg spannend... Maarja afwachten he..

Succes en liefs!

 

Jaaa die pijnscheuten heb ik ook al de hele dag...hoop net als Insomnia ook op een zwangerschap natuurlijk hihi..

 

Hi Krisstel,

Ahh jij zit dus ook in spanning en hebt goede hoop. Maar weet je, ik durf eigenlijk nergens meer op te hopen. We zijn al een kleine 3 jaar bezig. Ik weet inmiddels dat mijn lichaam (of eigenlijk mijn psyche) elke maand wel weer iéts nieuws bedenkt om mij tóch weer valse hoop te geven. En bij elke ongesteldheid neem ik mezelf weer voor er niet meer in te trappen. Tja..

Ach wat ik constant hoor; jullie zijn nog jong, bla bla (we zijn allebei 28) maar ik koop daar niets voor. Als ons eerste kind 4 of 5 jaar op zich laat wachten, wanneer krijgen we dan een tweede? weer 5 jaar later? dan zijn we al 35. Een derde wordt dan wel lastig. Maar oké met 2 zou ik zielsgelukkig zijn hoor. Met 1 natuurlijk ook al.. Logisch. Nouja moeilijk uit te leggen.

Greetz!

 

Snap wel wat je bedoeld...durf zelf ook niet te hopen (ondanks dat we nog niet zo lang bezig zijn),,en tja ons lichaam is af en toe echt raar!
Dat je jong bent zegt inderdaad niets...en gezien je onderschrift is het alleen maar verstandig! Succes en hopelijk dit keer positief..nog 3 dagen!

 

Waarschijnlijk was het bij mij de innestelling...had vanmorgen een flinke temp. dip en zit op dag 6 na mijn eisprong..

 

ik heb het nu ook ,,maar bij mij voelt het mee als erge spierpijn onderin mijn buik,,ook erge steken inn beide ziekante van mijn buik,,,ook een soort branderig gevoel...niet bij het plassen in mijn buik
vreeeemmmmmmmdddddddddd

 

@ Krisstel; wauw weet je wel wat je suggereert! Dat je zwanger bent! Owwwwww wat zou dat gaaf zijn. Grappig, dat ik voor 'digi lotgenoten' blij kan zijn. Terwijl ik vrouwen met een dikke buik op straat soms echt jaloers na kan staren. Is pas sinds kort hoor... Heb er al die tijd nooit last van gehad maar ineens is daar het gevoel van puur onrecht. Waarom zij wel en ik niet? Tja zinloze gedachten uiteraard. Ja morgen is dus DE dag en ik denk nu toch dat ik gewoon ongesteld ga worden. De steekjes zijn weg en eerlijk gezegd voel ik gewoon geen zwangerschap, geen bijzondere dingen, eerder een heel subtiel zeurderig gevoel, een voorteken van ellende. En dat is wel eens anders geweest! Ik heb een aantal keren gehad dat ik me serieus zwanger voelde! Ik voelde me 'vol', mijn borsten deden pijn, ik had vlagen van misselijkheid, hormonale hoofdpijnen, extreme vermoeidheid, en... overtijd. Maarja hield ik dat overtijd zijn psychisch in stand of was ik écht overtijd?.. Ik zal het nooit weten. Maar die paar keren dat ik het mee heb gemaakt voélde het wel heftig. En nouja; we weten allemaal; elke vrouw is meer dan eens zwanger zonder dat ze dat weet. Dan denk je: oh, ik ben overtijd maar ja, daarna word je gewoon ongesteld. Niet wetende dat je feitelijk een paar weken zwanger was. Het vruchtje wordt dan vroeg afgestoten. Nou, dat heb ik die paar keren ook meegemaakt. Ik merkte het aan de enorm heftige bloedingen met... relatief veel 'onderdelen' er in, if you know what I mean.... Anyways, ik weet niet meer wat ik er mee aan moet.. Als ik van alles voel ben ik dus niet per se zwanger (of althans, ik blijf het dan in ieder geval niet) en als ik niets voel... ben ik ook niet zwanger. Want ik kan me toch echt niet voorstellen dat zoiets intens bijzonders zomaar aan je voorbij gaat, zoiets moet je toch gelijk WETEN, voelen, ervaren, beseffen, alles moet dan toch ANDERS zijn..... Ja dat moet... Dus wie weet dénk ik dat ik een paar keer enkele weken zwanger ben geweest maar als ik ooit écht zwanger ben en dat wellicht compleet anders voelt en echt overweldigend is, dan piep ik wel anders en weet ik: nee, dit is heus de eerste keer dat ik zwanger ben. Wie weet...

Hoe dan ook, vragen vragen vragen, had ik maar antwoorden. Dat alles verder goed getest is maakt het moeilijk. Vriendinnen zeggen: nee daar moet je juist blij mee zijn en hoop uit putten. Maar zo werkt het voor mij niet! Want er MOET iets niet kloppen! Drie jaar zonder anticonceptie en niet zwanger worden? Yeah right. Ik had dus liever gehad dat er duidelijk was: dit klopt er niet en dit gaan we er aan doen. Oke die endometriose is drama, en zal erger worden. En ook al is het nog niet ernstig, het KAN misschien toch mijn vruchtbaarheid beïnvloeden. Het zal er sowieso niet beter op worden. Dat maakt me opgefokt en onzeker. We moeten in ieder geval nog één test doen: de samenlevingstest.. Ik kan dan wel 'goed' zijn, en mijn mannetje ook... maar sámen kunnen we niét goed zijn... als het ware geen match zijn, mijn vocht stoot dan zijn sperma af. Dat zou erg zijn! Zo gek op elkaar zijn en dat de natuur dan zegt: jammer dan! Dat onderzoek gaat dus belangrijk worden, want als dat dus het probleem is moeten we gaan insemineren, want dan slaan we immers mijn vocht over. En anders zijn IVF en ICSI nog een optie. Weet alleen niet of ik dat wel wil... Als die test ook niets uitwijst moeten we blijven proberen en uiteindelijk evengoed voor de behandelingen kiezen. We zullen zien...

Hoe ver zou jij gaan? Heb jij grenzen voor wat betreft behandelingen?

Liefs.

P.S. Ik ga voor je duimen, wie weet groeit er momenteel echt een klein mensje in jouw buik!

 

@ Danielle

Nou dat vind ik nog eens opmerkelijk.. Ik typ net aan Krisstel dat die steekjes weg zijn.. Maar ik heb wel een soort branderig gevoel! Bizar. Nouja ik weet het ook niet... Pffff!

Ik hou jullie op de hoogte..

Bubye!