Platvloers is zeker een woord dat met name op mijn schoonvader erg van toepassing is... Het ergste voorbeeld daarvan? Mijn vader is overleden toen ik in de 20 was en ik zei een keer tegen m'n schoonmoeder dat ik het jammer vond dat ik geen haarlok van hem had afgeknipt toen hij opgebaard lag. Komt m'n schoonvader: "Ja, van z'n zak zeker?!" Harf harf harf (of ander geluid dat moet doorgaan voor lachen) Dat is 'humor'. Dat was dus in de tijd dat het zgn. 'goed' was, nou als dat voor goed moet doorgaan dan kan je wel nagaan hoe 'slecht' eruitziet...
Jeetje..wat een verhaal!! Bij de beesten af! Ik vind het altijd een beetje moeilijk om hier een advies in te geven. Bij mij is het mijn "vader" die soortgelijk gedrag vertoond naar mij. Heb hem al 12 jaar niet meer gezien, en dat is een mooie opruiming moet ik zeggen. Vind zichzelf ook helemaal geweldig en is zich van geen kwaad bewust, omdat hij in zijn eigen waarheid geloofd. Ik kan maar 1 ding zeggen: laat je nooit verleiden dingen te doen waar je schoonvader (of moeder) jou op kan pakken. Bij mij is het een keer zo erg geweest, werd ik zoo voor vies en vuil uitgemaakt (en dat mijn hele leven al), dat bij mij het licht uit ging, en ik een mes heb gepakt. Gelukkig belemmerde mijn man er iets mee te doen, maar sindsdien is het natuurlijk het verhaal dat ik hem bedreigd heb met een mes. Ik vind het erg voor je man, maar zeker ook voor jou; wat moet jij je ongewenst voelen!! En dan al zo'n gewelddadige relatie achter de rug...poeh poeh. Ik wens je sterkte en heel veel wijze raad!!
''Op cafe afspreken'' > Dan ben jij afkomstig uit Belgie. No way dat ik TS zou adviseren een geboortekaartje te gaan sturen en al helemaal niet als ze ook uit Belgie zou komen. Belgische grootouders kunnen volgens de wet via de rechter omgang met hun kleinkinderen afdwingen. Ik weet niet hoe vaak het grootouders ook succesvol dit lukt, maar ze kunnen het proberen. Stel dat deze mensen het voor elkaar zouden krijgen? Nee, ik zou zo lang mogelijk het bestaan van een kindje voor dat soort mensen verborgen proberen te houden. Met het sturen van een kaartje doe je eigenlijk een handreiking naar dat soort lui. Niet doen dus! TS, verschrikkelijk is het verhaal zoals jij het schetst. Ik hoop voor je dat je voortaan die die mafkezen met rust wordt gelaten en boven alles: dat het jou en je man mag lukken om een kindje te krijgen.
Maar hij is dus enig kind? Of is ie de jongste? Snap niet dat deze mensen een zaak hebben gehad, als ze zo tegen hun klanten deden. Dat er echt mensen op aarde zijn die er lol in hebben om het leven van hun zoon zo te vergallen. Dat ze dus niet willen dat hun zoon gelukkig is. Wat moet je man doen dan? Weer thuis komen wonen en in zijn tienerbedje gaan liggen? Tja, zijn ouders hebben altijd een zekere controle over hem gehad en sinds dat ie besloten heeft dat hij toch een eigen leven wil, trekken ze alle registers blijkbaar open. Kunnen die mensen niet met terugwerkende kracht aangeklaagd worden voor kindermishandeling? Kies voor jezelf meis! Zulk gif hoef je niet in je leventje.
Wat een situatie zeg... Ik denk dat je te maken hebt met onbeschofte, asociale, laag intelligente mensen. ( Dat laatste wil ik geen discussie mee los maken, ik denk het écht). Deze mensen kunnen namelijk totaal niet relativeren. Ze zien jou als de 'inpikker' van hun zoon, en zijn daar 24/7 mee bezig. Ik denk niet dat je ooit een normale omgang voor elkaar krijgt, of dat ze normaal tegen je gaan doen. Ik zou er boven staan, contact totaal verbreken en niet ingaan op hun woorden of gedrag. Verder ben ik altijd erg tegen het weghouden van je kind naar een familielid. ( vaders, opa's en oma's), maar in dit geval zou ik je knetter vinden , als je je kind contact laat hebben met dit soort tokkies. Als je man het wel wil, gaat hij eerst maar regelen dat ze normaal tegen jou ( en hem) doen. Overigens kan ik me niet voorstellen dat een goede vader zijn kind in contact brengt met dit soort mensen, familie of niet... In ieder geval veel sterkte, ik begrijp je frustratie heel goed!
Eerlijk gezegd zou ik hier niet eens aan beginnen, je gunt je kids grootouders, maar het is in feite gewoon wachten tot het mis gaat. @TS Wat een rot mensen zeg, jammer dat jouw man zoveel gewend is dat hij er murw van geworden is, want het is echt niet normaal om zo met andere mensen om te gaan. Wellicht is er een manier om hem dat in te laten zien? Misschien dat hij iets met dit topic kan, want als je niet anders gewend bent is het moeilijk om te zien hoe schokkend de dingen zijn die zijn ouders zomaar even roepen. Hier zou hij er niet ingekomen zijn, ten eerste, maar als hij er wel ingekomen was was hij er ook uit gegooid op het moment dat hij zijn eerste uitbarsting had, niets nog eens praten in de gang en zijn zin krijgen.
Ik sluit me hier compleet bij aan. Het dikgedrukte is het eerste dat ik dacht. Ik ben echt stomverbaasd dat je later schrijft dat ze een eigen bedrijf hebben, want na de OP dacht ik eigenlijk dat ze zwakbegaafd waren. En dat schelden doen ze dus altijd? Wow. Ik heb ook een rare schoonmoeder, die mij ook wel eens heeft uitgemaakt voor van alles en nog wat en mij ook niet wilde zien, en ik heb om minder toen het contact verbroken. Ik herken dat het aan je knaagt, en ook aan je man, maar als je je grenzen niet aangeeft, dan zal er nooit iets verbeteren. Nu heb ik weinig hoop voor je dat het ooit verbetert (ik denk ook dat je leven een stuk rustiger is als je ze gewoon nooit meer ziet), maar ik denk dat je daarmee je man wel kunt overtuigen. Sterkte en ik hoop dat jullie snel jullie gezin compleet kunnen maken.
@Sylvia Ik heb inderdaad vandaag aan mijn man verteld dat ik hier een topic heb geopend en gezegd dat ik hem de reacties wilde laten lezen. Omdat hij dan zelf ziet dat anderen het ook niet normaal vinden hoe zijn ouders ons behandelen. Probleem is, ergens weet hij het wel maar mijn man is iemand die ook weleens héél hard probeert om iets níet te weten. En de invloed van zijn ouders duurt natuurlijk al heel lang, dat vlak je niet zomaar uit. Bijv., toen m'n schoonmoeder belde dat zij mijn ex wilde 'rehabiliteren' (veroordeeld in hoger beroep) kwam mijn man allereerst bij míj verhaal halen: "Nou heeft ma contact gehad met jouw ex en een heel gedoe en gezeik, kan je het niet gaan uitpraten met m'n moeder want ze is woest op je." Heb 'm toen heel beslist gezegd dat ik niks nakkes nada met zijn moeder ga uitpraten, want dat zij haar neus niet in mijn verleden heeft te steken en dat hij heel hard moest hopen dat ik haar helemaal niet ging spreken, want ik was nog veel woester dan zij ooit kon worden. Ik keek hem aan en zag bij wijze van echt een kwartje vallen, hij is het zo gewend om geleefd te worden door hen dat hij soms niet meteen ziet hoe ongezond dat is. Uiteraard heeft vandaag ook de hele dag in het teken van het bezoek van z'n ouders gestaan, niet dat we er veel over gepraat hebben (man wilde niet praten) maar de sfeer was natuurlijk goed verziekt. Vanavond kwam het er dan toch uit: hij denkt zelf ook dat zijn ouders geestelijk niet helemaal 100% zijn. En het lijkt hem beter dat ze hier niet meer komen. Tegelijkertijd wordt hij er soms zo moedeloos van dat hij het liefst helemaal niemand meer wil zien en alleen wil zijn, dus ook zonder mij. Hij vindt het vreselijk zoals het gaat en baalt van de hele 'feest'maand, waarin hele families heppiedepeppie bij elkaar komen terwijl ik bij wijze van kerstdis eerder mijn schoonouders in de oven zou frotten om aan het konijn te voeren dan andersom.
Ben je wel gelijk goed van ze af... Ik snap het punt ook wel, heb zelf een ex die een moeder had die echt niet zo erg was als jouw schoonouders, maar die dacht wel dat ze er van alles even uit kon gooien zonder enig gevolg. Toen bleek dat ik daar niet mee akkoord ging drukte ze mij 50 gulden in mijn hand en zag ze het als opgelost. Toen ik dat terug gaf was mijn ex erg verbaasd, want hey ze zei sorry. Eh nee ze zei geen sorry, ze gaf mij 50 gulden om weer "leuk" te doen, en zo werkt dat niet. Voor mij is dat echt niet normaal, maar aan mijn ex zijn reactie kon je zien dat hij het wel normaal vond, en niets anders gewend was. Gelukkig geen ruzie tussen hem en mij waard, maar wel een gesprek over gehad. Het was ook niet zo dat hij meteen een andere man was, maar inderdaad het kwartje viel toen wel. (zeker toen hij onze vrienden hier ook schande over hoorde spreken) Ik hoop niet dat je man hier echt zo diep de put van in gaat dat hij daadwerkelijk niemand om zich heen wilt. Het is opzicht ook gezellig om een dag kerst met vrienden te vieren toch? Wij stellen er zelfs expres een dag voor in. Kerstavond met so, tweede kerstdag met mijn ouders, en eerste kerstdag vrienden. Je kan je ouders niet uit zoeken, maar je vrienden gelukkig wel. Als hij toch zo diep de put in zou gaan zou het in mijn ogen helemaal geen kwaad kunnen om professioneel met iemand te praten, alleen al met het oog op hoe grof zijn ouders zijn.
Wat zielig voor je man TS Wel heel goed dat je hem laat inzien dat dit verreweg van normaal is. Ik weet echt niet wat ik lees!!! Dat dat elkaar ooit tegen is gekomen. Wat een engerds zeg. Misschien ook een idee dat je man psychische hulp zoekt zodat hij ook meer inzicht krijgt in het gedrag van zijn ouders, want als je bij deze mensen op bent gegroeid kan ik me heel goed voorstellen dat je een vertroebeld wereldbeeld hebt, en ook een vertroebeld zelfbeeld. Sterkte ermee, pffff ....
Jeetje wat heftig! Dacht dat ik het niet heel erg getroffen had en er is ook veel gebeurd, maar dit overtreft alles! Dit is niet normaal en ook ik zou alle contact verbreken! Ik zou me niet zo respectloos laten behandelen. Je bent geen klein kind meer (en ook dan hoef je je niet zo te laten behandelen). Wens je heel veel sterkte en fijn dat manlief achter je staat! Samen 1 front vormen is hierin echt belangrijk. Ik ben blij dat mijn man altijd achter me heeft gestaan, ondanks dat hij het jammer vindt dat ik het contact hem verbroken.
Ik heb er geen andere woorden voor.. Sterkte TS. Ik zou schoonouders ook niet meer binnen laten! Ik zou niks meer met ze te maken willen hebben..