Dankjewel! Gisteren weer ongesteld geworden. Was al bijna weer vergeten hoe dat voelt. Maar ergens vind ik het wel prettig dat mijn lichaam al snel weer doet wat het moet doen. Gisteren was het alweer 4 weken geleden dat ik bevallen ben, de tijd vliegt zo enorm snel! We hebben met ons andere meisje pakjesavond gevierd. Voelde heel vreemd om Delilah te missen, we waren er zo op ingesteld dat we nu voor het eerst met 2 kindjes sint zouden vieren. Ook al zou Delilah er niet veel van mee hebben gekregen Maar gelukkig konden we toch een fijne avond hebben dankzij onze vrolijke stuiterbal
Wat ontzettend verdrietig om dit te lezen.. Gecondoleerd met jullie dochter, wat een prachtige naam heeft ze gekregen. Ook gefeliciteerd want jullie zijn ook weer ouders geworden van een mooi meisje! Helaas heb ik (nu bijna 2 jaar, 22 dec) hetzelfde meegemaakt. Donderdag was de controle nog helemaal prima, ik zou na de kerst ingeleid worden met 40,3 weken dit ivm veel lichamelijke last. Vrijdag voelde ik weinig leven, ze was heel de zwangerschap rustig dus maakte me nog geen zorgen. In de avond was ze altijd druk dus dat wachte ik af. Toen ik nog steeds niks voelde belde ik de vk, helaas geen hartje. Toen naar het zhuis voor een echo en toen kregen we ook te horen dat ze was overleden.. Zaterdag de 22ste ben ik bevallen en zat er ook een knoop in de navelstreng, geen strakke maar er zat er wel 1. Onderzoeken gedaan maar er kwam verder niks uit, helemaal gezond! Ze was ook zo prachtig en zo helemaal af. Wij hebben ook nog een ouder dochtertje, toen 2,5 jaar. Wat was het fijn om afleiding van haar te hebben, maar ondertussen had je ook dagen dat je alleen maar onder de dekens wilde kruipen en niet meer uit bed te komen.. Die eerste weken/maanden zijn zo heftig. Ik herken jou gevoel precies! Dat besef daarna poeh. Nu de datum er weer aankomt komt al het besef weer terug, weer best even heftig. Ondertussen hebben wij nu een derde dochtertje van bijna 10 maanden. We gingen er gelijk weer voor, na 6 maanden was ik weer zwanger. Die zwangerschap was erg zwaar, vooral geestelijk. Gelukkig heeft zij heel de zwangerschap door erg veel bewogen waardoor ik altijd wel zeker was. Toch hadden we veel controles in het zhuis en ik ben met 38 weken ingeleid. Veel sterkte de komende tijd, het wordt beter al zou altijd het gemis blijven. En dat is ook niet erg, ze zal altijd bij jullie horen!! Liefs
Wat een hoop herkenningspunten zeg! Jij ook nog veel sterkte, vooral nu de datum weer dichterbij komt. Het geeft me hoop om te lezen dat je zwangerschap daarna gewoon weer goed is gegaan en dat je extra controles hebt gehad + ingeleid bent. Ik ga er vanuit dat wij dit ook zullen krijgen, over een week hebben we het gesprek met de gyn en dan zouden we ook een volgende zwangerschap bespreken. Bedankt voor het delen van jouw verhaal en je sterktewensen. Van iedereen trouwens!
Ik mis je zo.... Vanavond was ik de geboortefoto's van mijn oudste dochter aan het bekijken en jeetje, wat leek Delilah* toch op haar grote zus! Ik had de foto's naast elkaar gezet en meteen kwamen de waterlanders weer natuurlijk. Zo'n perfect mooi meisje, helemaal af en dan door zoiets stoms overlijden; ik kan er nog steeds niet bij. Het lijkt nog steeds alsof het allemaal een slechte film is
Dankjewel! Aankomende week twee bijzondere dingen die in het teken van mijn meisje staan: dinsdag het gesprek met de gyn en vrijdag laat ik een kleine tattoo zetten ter nagedachtenis.
Sterkte Daisykesie, ik vraag me af of dat ooit makkelijker wordt...tuurlijk Helemaal trots op jullie mooie meiden. Vienna zal zeker ook trots zijn op haar kleine zus die op haar lijkt. Ik herken het, af en toe zo bezig met andere dingen dat je het even 'vergeet' of wegstopt, en dan denk ik ook, is het niet een slechte film of nachtmerrie? Heel veel sterkte en succes bij jullie gesprek, en natuurlijk de tattoo zetten. Waar laat je het zetten? Moet zeggen dat ik het nooit heb overwogen en nu heb gedacht aan kleine voetafdrukjes van ons meisje.. Liefs!
Ik laat een realistisch veertje met haar naam eronder zetten, waarschijnlijk op mijn pols Het veertje vind ik heel mooi symbolisch; ze zeggen dat als je een veertje ziet er een engeltje in je buurt is. Maar een veer is ook mooi en kwetsbaar, zo zie je het en zo is het weer meegenomen door de wind. Ik laat het zetten bij fearless tattoo in Den Haag, 1 van die artiesten kan zo mooi tattoeren. Ik vind het reuze spannend! Heb al 1 tattoo, een vlindertje op mijn heup. Maar dat is alweer 9 jaar geleden, weet al niet meer hoe het voelde om een tattoo te laten zetten. Maar de pijn is mijn meisje absoluut waard! Zo draag ik haar voor de rest van mijn leven bij me... Ik heb ook een herdenkingsketting met ashanger besteld, zodat ik haar letterlijk bij me kan dragen. Met deze twee dingen is ze toch wat dichterbij me...al is het nooit zo dichtbij als ik haar zou willen hebben
Mooi zeg..succes met de tattoo zetten. Het is echt een kunst, zo knap hoe ze zo gedetailleerd iets kunnen maken! Het zal een prachtig aandenken zijn.
Wat mooi van de tattoo! Draag je haar voor altijd bij je. En spannend van je gesprek bij de gyn. Bijzondere week.
Bah, weer een rotnacht achter de rug Gisteravond begon ik alweer te malen, mijn gedachten en gevoelens gingen alle kanten op en vervolgens heb ik amper geslapen. Ik kreeg ineens een paniekgevoel toen ik me bedacht dat ik de rest van mijn leven kaarsjes moet branden voor mijn kleine meisje. En dat ik haar op zoveel mogelijk manieren overal bij wil betrekken, omdat ik gewoon meer niet kan doen. Want zij is er niet meer...en komt ook nooit meer terug. Het idee dat ik dus de rest van mijn leven verdrietig 'moet' zijn en bezig 'moet' zijn met een overleden kindje zorgde voor paniek. Dat wil ik helemaal niet, ik wil haar gewoon levend in mijn armen Maar tegelijkertijd wíl ik juist de rest van mijn leven bezig met haar zijn, want ik wil dat ze altijd een écht onderdeel van ons gezin zal zijn. Ik wil niet dat zij het 'eigenlijk was er nog een kind'-kindje wordt, een vage/pijnlijke herinnering. Hopelijk wil mijn andere dochter vanmiddag een middagdutje doen, zodat ik met haar mee kan doen. Ben kapot...
Heey daisy.. K ken dat, heb het hier nog steeds van die nachte dat k aan het malen ben en wakker lig, volgende dag ben je kapot. M'n arts zei dat k het toe moest laten of eventueel een slaap tabletje als k om val.( laatste heb k niet gedaan) K heb vannacht gedroomd dat k zwanger was en weer moest bevallen. Het was precies mijn dochter. Toen kwamen m'n ouders eindelijk en toen bleek dat de nacht dat k bevallen was m'n opa overleden was. Dus kon nog niet blij zijn. Hoe raar kan men dromen.. Bah bah bah hopelijk komt droom van baby uit behalve stukje van m'n opa. Vervelend he dat malen, k hadt ook tijdje wat als dit of wat als k dat hadt gedaan enzo.. Alleen bereik niet veel mee. Hopelijk kan je vanmiddag of vanavond wel lekker slapen. Dikke knuffel en kus
Wat heftig en ontzettend oneerlijk! Ze zal altijd bij jullie horen....en ik denk dat je je verdriet ook echt aan je andere meisje mag laten zien. Zij zou immers grote zus worden en dat moet voor haar ook een gemis zijn. En ze mag best weten dat jij daar ook verdrietig om bent en haar zusje gewoon heel erg mist! Wellicht heeft ze zelf ook een stukje verwerking nodig (ik weet niet hoe oud ze is) maar misschien kunnen jullie samen ook soms in de babykamer gaan zitten....of samen een knuffelbeertje uitzoeken in de winkel en dat in de babykamer neerzetten. Haar uitleggen dat ze (en jij wellicht ook...) daar altijd tegen kan praten, het verlies en verdriet mag delen en dat het oke is om te doen! Heel veel sterkte.....
Dikke knuffel! Was het maar om te keren... Maar dat kan niet. Dat besef heb ik ook heel moeilijk mee gehad, dat het nooit meer anders wordt en je altijd kaarsjes zal blijven branden om haar in leven te houden en onderdeel van je leven te laten zijn. Idem het paniekgevoel, soms als ik denk aan hoeveel verjaardagen we van hem zullen meemaken zonder dat ons mannetje er is om kaarsjes uit te blazen bv. Maar de paniek en verdriet hierover is inmiddels ook wel een warm gevoel geworden, dat overheerst nu. Het is heel bijzonder dat ze in jullie leven is gekomen, ook al was het veel te kort, en dat ze er altijd bij zal blijven. Ook al had ik nooit gedacht dat mijn leven zo zou lopen: ik voel me ook heel 'rijk' dat mijn zoontje bestaat, en dat ik nu zwanger ben van ons tweede kindje. En jij hopelijk gauw van je derde. Misschien idd bijzonder om samen met je dochtertje iets voor Delilah te kopen, zoals Clivia voorstelt? Maar alleen als je je daar zelf goed bij voelt natuurlijk. Hoe gaat Vienna met jullie zichtbare verdriet om? Lastig voor zo'n klein meisje natuurlijk.
Vienna is echt een geweldig kind! Ze voelt het allemaal zo goed aan en gaat er ook goed mee om vind ik (en dat voor een meisje van nog geen 3). Ik heb het er wel veel met haar over en probeer het voor haar ook tastbaar te maken; idd door naar Delilah's kamertje te gaan en daar gewoon alles nog een keer uit te leggen. Maar ook door haar iets voor haar zusje te laten tekenen (als ze dat zelf wil natuurlijk) en ze heeft een knuffeltje wat bij de crematie was gegeven. Zo heeft ze toch een aandenken aan haar zusje, want veel is er helaas niet. Er is geen dekentje of knuffeltje die Delilah heeft beetgehouden, want die zijn mee gecremeerd. Ik wil wel heel graag een keer een zilveren armbandje kopen voor Vienna met de geboortesteentjes van ieder gezinslid er aan, ook die van Delilah. Want ze hoort er toch bij en zo is ze ook altijd een beetje bij Vienna. Het is toch haar eerste en misschien wel enige zusje. Vienna is nu toch grote zus geworden, ook al is er geen kindje in huis. We hebben ook een lieve foto waar ze Delilah* een kusje geeft en die wil ik in een lijstje doen op haar kamer. Gewoon zodat zij het ook een plekje kan geven en haar zusje kan herinneren. Ik probeer alleen niet teveel in haar buurt te huilen (ik doe het wel, want het hoort er gewoon bij, zo leert ze ook wat verdriet is en dat ze dat mag uiten. Maar wil het niet de hele dag door doen). Al heeft ze supergoed door wanneer ik verdrietig ben. Want dan komt ze naar me toe, houdt mijn gezicht in haar handje en vraagt ze of ik verdrietig ben om 'baby-zusje'. Soms zegt ze dan ook dat zij ook haar zusje mist. Zo moeilijk, maar ook zo mooi en aandoenlijk.
wow, een brok in mijn keel....vandaag kregen we deze tekening per post binnen van een kennis van ons. Zo mooi!!
Wat een herkenning allemaal. Wauw wat een prachtige tekening. Slik! Hoe was het gesprek met de gyn gegaan. Liefs!