De verhalen die je meestal hoort over jeugdzorg zijn negatief maar ze "pakken" niet alleen kinderen af. Ze kunnen hulp inschakelen, korte lijntjes én wellicht een stok achter de deur zijn. Ik snap wel dat je dit liever niet hebt maar zoals je zelf al aangeeft veranderd er niets terwijl je het wel meerdere keren hebt aangegeven. Hoe is de situatie anders over een jaar of 2 jaar?
Uit het verhaal haal ik dat ze al weg is bij hem en niet meer in een huis woont. Ze maakt dus voor hem schoon terwijl ze er al niet meer woont.
Het feit dat hij zo wil leven is zijn pakkie an. Sommige mensen leven zo. Maar er zijn kinderen in het spel, die hoeven niet de dupe te worden. Heb je al eens een goed gesprek met hem gehad? Desnoods met iemand erbij? Mijn schoonouders leven ook zo. Hierdoor komen we bijna nooit bij ze. En onze zoon zal daar op de manier nooit blijven logeren o.i.d. Tijd hebben ze genoeg, maar het lukt ze niet. Wij hebben het één keer schoon gemaakt, maar binnen twee maanden was het zoals voorheen.
Ja gesprek met hem gehad al meerdere malen. Gesprek alleen met hem en jeugdzorg. Hij vind het namelijk allemaal wel mee vallen.
Maar als bjz al betrokken is, wat vinden zij dan van de situatie? Wellicht kun je ook gewoon om advies vragen daar zonder je ex erbij? Dan kunnen jullie meer vrijuit praten en kun jij aangeven dat je je zorgen maakt. Dat betekent toch niet gelijk dat hij de kinderen nooit meer kan zien?
Wat een nare situatie zeg. Ik werk bij bij jeugdzorg en wat vind ik het altijd weer naar om te horen dat we zomaar kinderen uithuis halen. Allereerst doen ik en mijn collega's altijd alles proberen en in te zetten om dit juist te voorkomen! De vrijwillige hulpverlening van BJZ houdt trouwens per 31-12 op te bestaan. Voor hulp moet iedereen dan voor alle zorg ook de jeugdzorg naar je gemeente. De meeste gemeentes hebben hier sociale teams voor georganiseerd. TS. Inderdaad je kunt co-ouderschap niet zomaar terug draaien maar als gezaghebbende ouder moet je de veiligheid van je kinderen waarborgen. Als er bij hun vader een onveilige situatie is dan kun je besluiten om je kinderen bij je te houden (uit veiligheidsoverwegingen). Wel moet je daarna de dingen ook juridisch regelen. Zorg dat vader de ruimte geeft om 'te verbeteren' en zorg ervoor dat je dingen zwart op wit zet. Handig is om hierbij altijd vanuit de belangen van de kinderen te spreken. Veel sterkte!
Ik heb er afgelopen woensdag weer een gesprek gehad (om iets heel anders en uit eigen overweging) Maar ook hun vonden het na het huisbezoek smerig.
Nou voor hem ruim ik niks op laat dat duidelijk zijn. Al hadden mijn kinderen daar niet gezeten had ik helemaal niks gedaan. Maar wel voor mijn kinderen die daar wonen.
Ik zou toch aandringen op meer hulp voor hem van hun kant uit en dat je dus ook wilt kijken naar wat mogelijk is tijdelijk met het Co.-ouderschap, in het belang van de kinderen.
Maar dat is het hele probleem tegen hun zegt hij dat hij hulp krijgt. ( dit werd mij namelijk afgelopen woensdag verteld ) Terwijl hij in juni een telefonisch intake heeft gehad en is doorverwezen naar aan ander en daar niks mee heeft gedaan ) Ze wilde contact opnemen met de huisarts en dat mocht van hem niet.
Dus krijgt hij op dit moment geen hulp, als diegene niks mag inschakelen of overleggen met huisarts o.i.d.. Op dit moment verandert de situatie dus voorlopig nog niet en is het geen goede thuisbasis voor je kinderen. Lijkt mij dat er dan iets moet veranderen zodat de kinderen daar niet meer thuis komen, hetzij met jeugdzorg samen of zonder.. Als hij dan laat ziet dat hij echt hulp krijgt en dat daardoor ook de leefsituatie is verbeterd, dan kunnen de kinderen altijd weer daar naartoe terug.. Maar voor nu zou ik ze daar niet meer achterlaten en ook zeker melden bij BJZ wat daar de reden van is.
Dat is toch niet veilig voor je kinderen?! De oudste niet naar school....schimmel...vuiligheid, hele dag niet buiten komen. Ik vind dat jij het je kinderen verplicht bent om voor hun een gezonde en veilige situatie te regelen! Dit kan toch zo niet?!
Ik zou hem toch echt wel stilaan de keuze laten. Ofwel verzorgt hij de kinderen deftig, ruimt hij deftig op, ... en zoekt hulp. Ofwel blijven de kinderen dan maar bij jou en kan hij ze daar zien. Hij heeft al een half jaar om de situatie te verbeteren. Ik zou er dus nu stilaan echt wel een deadline op stellen dat je beterschap wil zien (voor de kinderen). Dat hij depressief is en geen / nauwelijks hulp wil daarvoor daar kan je weinig aan veranderen. Maar je bent wel moeder van jullie kinderen! Ik zou hem dus nooit verbieden de kinderen te zien, eerder ze uit voorzorg en hulp (naar hem toe) een tijd voltijds bij jou te laten verblijven. Of ze desnoods met weekends naar hem laten gaan. Als het terug beter gaat met hem, kan je dan nog altijd de situatie her-evalueren.
Ohh dat zou ik ook zeer zeker niet willen dat hij de kinderen niet meer ziet. Hij is verder namelijk een goede vader! Dat hij enorm in de put zit en niks aan de situatie wilt doen is daar in tegen een ander verhaal omdat hij gewoon écht niet door heeft wat hij doet. Ik/bjz hebben al meerdere malen getracht hem dat in te laten zien ( niet alleen de kinderen maar ook naar mij toe ) alleen hij ziet het gewoon echt niet. Ik ga vandaag contact opnemen met mijn contact persoon bij bjz om eens wat informatie te winnen en kijken wat hun zeggen! Bedankt voor jullie tips!
Ik heb alles eens rustig door gelezen, en heb respect voor wat je doet. Weet even niet hou oud de kinderen zijn, of jong. maar het lijkt me niet een gezonde situatie. Zelf ook hulp van bjz, waar ik enorm blij mee ben, vader heeft psychische problemen, en zietook niet in dat hij hulp moet hebben. Punt wat bjz benoemde, is het feit waar om kindlief naar vader wil.... is dat omdat ze dat echt wilt, of omdat ze voor hem wilt zorgen, dat laatste zou namelijk niet gezond zijn voor het kind. Ik weet niet hoe die situatie bij jou is, of bij je kinderen, echter hou dat iig even voor jezelf in de gaten.... Als je meer hier over wilt weten, stuur me gerust een pb... Ik zit er helaas midden in, wil ook graag dat ze naar der vader gaat, echter het moet wel gezond zijn, wat nog niet helemaal duidelijk is. Succes iig dit is niet zomaar opgelost.
Het is ook niet dat hij zijn kinderen niet mag zien, maar dat de kinderen niet bij hem thuis komen en dat hij niet de volledige zorg ervoor heeft omdat ze dan de deur niet uitkomen..
Arme kindjes. Vind dit echt naar om te lezen. Hoe erg ook voor je ex, ik zou wel alles op alles zetten om het co ouderschap om te zetten dat ze alleen bij jou komen te wonen. Hij kan veel van ze houden, maar vind dit geen gezonde leefomgeving voor ze. Sterkte!
Wat goed dat je weer contact opneemt met BJZ. Mocht je daar niet verder komen, kan je het altijd nog via je huisarts proberen. Maak voor je eigen dossier foto's van zijn huishouden. Ik ben zelf opgegroeid met een moeder die eigenlijk niet voor mij en mijn broertje kon zorgen. Ik herken de thuissituatie, verwaarloosd en ook wij waren niet goed verzorgd. Pas veel later, toen wij allang zelfstandig woonden, heeft ze een psychische diagnose gekregen. In het belang van je kinderen, probeer ze niet daar op te laten groeien (met hem als co-ouder in deze mentale conditie). Je beschadigt ze voor later! Voor nu, nu hij er niet toe in staat in, probeer ze naar jou te laten komen. Jij zorgt voor stabiliteit en vertrouwen, hun veilige haven. Bij hem is dat niet zo, ze worden alleen maar gekwetst (geen schone kleren, niet spelen bij de psz, vieze borden, etc). Hij kan ze niet voldoende beschermen zoals één van de twee van wie ze het meeste houden, zou moeten doen. Het gaat om je eigen kinderen. Hoeveel hij ook van ze houdt en hoe goede vader hij ook is, op dit moment is hij er gewoon niet toe in staat voor ze te zorgen. Punt. Ik ga ervan uit dat hij uiteindelijk, met de tijd en eventueel de juiste zorg, weer herstelt. En dan kan hij voor ze zorgen zoals een goede vader hoort te doen. Ze de liefde, zorg en aandacht geven die ze horen te krijgen, zonder dat ze daarbij beschadigd raken voor later.