Naar aanleiding van het topic of de status van je partner een rol heeft gespeeld in de keuze van je partner, vraag ik me af hoe belangrijk je huidige financiële/ sociale status voor je is?
Ten opzichte van anderen interesseert het me geen biet. Voor mezelf vind ik het prettig om financieel niet knijp te zitten. Rijk hoeft ook echt niet (zou wel de loterij willen winnen hoor ), maar dat we niet de endjes aan elkaar hoeven te knopen vind ik wel prettig. Ik word onrustig van financiële perikelen.
Niet. Geld is makkelijk als je het hebt. Ik ben thuis. Kan wel werken en daarmee veel geld binnen halen en automatisch een bepaalde status creëren maar vind het belangrijker om zelf voor mijn kinderen te zorgen. Om thuis een stabiele basis te bieden ipv een carrière na te jagen.
financieel belangrijk zolang ik een dak boven mn hoofd heb, mn gezin kan eten en we wat extra's kunnen doen zoals dagjes uit e.d. Hoef niet megarijk te zijn. Wij zouden veel meer geld hebben als ik ook 2 of 3 dagen buitenshuis werkte, maar ik vind het belangrijker dat ik er de hele dag voor mn kinderen ben dan dat ik meer geld te besteden had. sociale status zegt mij helemaal niks
0,0... daar kan ik heeeel duidelijk in zijn Ook al kunnen we nauwelijks rond komen, zolang wij als gezinnetje samen zijn kan daar geen geld bedrag tegen op. Liefde.. dat is alles wat telt. Geld is makkelijk en nodig om eten en hebben en droog te zitten, maar daar is het ook mee gezegd.
Voor mij is het wel belangrijk. Ik vind het prettig om me geen zorgen te hoeven maken op financieel gebied. Sociale status vind ik niet zo belangrijk, maar voor mijn kinderen wil ik wél het beste. Dus gaan ze in ons geval naar privaatonderwijs, en als ze in de toekomst op een clubje of sport gaan, en er zit er één beter aangeschreven maar verder weg, dan zal ik daarvoor kiezen en ze niet op een minder goede doen omdat die dichterbij is. Dus voor hen kies ik wel om ze in bepaalde kring te laten opgroeien.
Ik vond en vind het dus wel belangrijk. Ik hoef echt niet steenrijk te zijn. Maar ik wil wel alles wat ik graag wil doen, kunnen doen. Ook vind ik het belangrijk om een goed sociaal leven te hebben. Omdat ik mij daar beter bij voel, ik hecht heel veel waarde aan mijn vrienden en vind ze erg belangrijk. Maar of ik daarmee meer status heb verdiend dan iemand met weinig vrienden, vind ik niet. Voor mijzelf vind ik het belangrijk.
Ik vind het ook belangrijk! Ik wil het liefst geen financiële zorgen, geen geldproblemen en gewoon voor mijn gezin kunnen zorgen op elk gewenst moment. Ook vind ik het persoonlijk niet prettig om van maand naar maand te leven of aan het einde van mijn salaris nog een stuk maand over te houden (of wat voor poëzie ik soms voorbij zie komen ). Ook wil ik graag financieel zelfstandig zijn en zelfstandig blijven en heb ik dus een hekel aan afhankelijkheid; dat verafschuw ik, never ever again. Dus ik vind geld erg belangrijk in zoverre dat ik er genoeg van wil hebben. Het liefst ben ik natuurlijk schatrijk, maar op dit moment ben ik gewoon blij dat ik quitte speel én ruimte over heb om wat te sparen en om leuke dingetjes te doen. Daar doe ik het namelijk voor. Maar status als in 'kijk eens hoe goed ik het heb'? Nee, daar pas ik voor. Dat zal me aan mijn reet roesten. Het zal me een zorg zijn wat andere mensen van me denken. Ze kunnen beter over me praten dan van me eten, denk ik altijd maar Ik zorg voor mij en de mijne, en ik hoop dat iedereen probeert te roeien met de riemen die ze hebben. Zolang mijn knulletje maar niks tekort komt!
Ja, deels zeker. Maar geluk zit voor mij ook in dingen die we met ons gezin kunnen doen, meemaken en ervaren die wel geld kosten. Ik vind dat ook belangrijk, en geef dat graag mee aan mijn kinderen. Van 'alleen rondkomen' zou ik persoonlijk erg ongelukkig worden.
Voor mij is dat belangrijk. En dan mijn status, niet die van mijn man. Los van de financien krijg ik een immense voldoening uit hoe ver ik ben in mijn vakgebied, dat ik als enige vrouw in een mannenwereld in het mt zit en een afdeling van 20 man aanstuur. Dat ik in de positie zit om dingen te laten gebeuren, te veranderen.
Ik vind het wel enigszins belangrijk. Ik ben er trots op dat ik op jonge leeftijd al veel heb bereikt en dat ik een goede en leuke baan heb met een hoog inkomen. Het is niet dat ik er over opschep maar ik ga ook niet ontkennen dat het me niets doet. Ik schep niet op met spullen of een dikke auto. Dat boeit me verder niets maar ik ben blij dat we goed kunnen leven en lkkr op vakantie kunnen en dat mijn man veel minder gaat werken om thuis te kunnen zijn bij de kids en dat ik dit financieel kan dragen.
Ik sluit me aan bij de laatste twee: het gaat me niet om sociale status (ik schaam me soms zelfs voor mijn baan ten opzichte van de 'buitenwereld'), maar ik ben wel trots op wat ik bereikt heb. Gewoon voor mezelf. Ik had nooit kunnen denken dat ik doe wat ik nu doe. En ik haal er veel voldoening uit. Maar wat anderen daarvan denken? Dat maakt me eigenlijk niet uit. Qua financien: ik ben ook best trots dat ik de kostwinner ben, en ik ben tevreden met wat we verdienen. Maar ik zal er nooit mee te koop lopen. Dat vind ik enorm ordinair. Over geld praten doe je niet. Edit: dat 'schamen' is trouwens meer om dat ik me soms geen houding weet te geven en ook geen zin heb om in de kroeg uitgebreide discussies te voeren over mijn werk. En ik merk vaak dat mensen nogal onder de indruk zijn, terwijl ik dat juist niet wil.
Nou ben ik gelijk benieuwd naar jou baan! Ik ben het helemaal eens met Joycey! En ook ik vind het belangrijk om zelfstandig te zijn. En vooral te blijven. De status van "onafhankelijkheid" wil ik wel hoor..... maar de status van "kijk mij eens....." nee die hoeft voor mij niet zo nodig.
Ja daar ben ik het ook mee eens. Ik wil nog wel een beetje kunnen leven. Kijk, als het er niet is, dan is het er niet.