Nu heb ik niet het hele topic gelezen hoor, dus misschien mis ik iets. Maar ik vond het met mijn kind óók overleven!! Ik vond het echt niet gemakkelijk toen hij klein was om voor hem te zorgen. Dat staat echt los van het feit dat ik altijd trots op hem was en nog steeds ben. Het staat ook los van de liefde die ik voor hem voel. MAAR: ALS ik van te voren had geweten hoe mijn leven met hem zou zijn, had geweten hoe mijn kind zijn hele leven moet vechten om dingen aan te leren, hij constant bezig is zichzelf staande te houden in deze wereld, weet ik eerlijk gezegd niet of ik hem had gekregen. en eigenlijk zegt dat genoeg over hoe veel ik wél van hem hou, want geen enkele ouder wenst dit zijn/haar kind toe!!
@ mamaatjevan5: Er is zoveel lelijks wat ik tegen jou zou willen zeggen, maar ik denk dat ik de eer maar gewoon een mezelf houd. Ik kan wel lezen dat het duidelijk is dat jij mij en mijn dochter niet kent. Ik heb gelukkig nergens gezegd dat ik niet van mijn kind houd, want dat doe ik zielsveel. Het is jammer dat jij het blijkbaar nodig acht om mij te betichten van het zijn van een slechte moeder die niet van haar kind kan houden om wie ze is. Ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat daar gelukkig niks van waar is. Ik ken de waarheid van mijn gevoelens naar mijn dochter. Ik denk dat jij het gewoon fijn vindt om op deze redelijk anonieme manier lekker tegen mij, in dit geval, te keer te gaan. Jammer en onnodig.
Nou, ik snap heel goed dat je je zo voelt. Bij mij helpt het redelijk goed om wel te praten met anderen. 1 x per maand zit ik in een soort van gespreksgroepje met andere ouders. Dat helpt goed. Ook om te relativeren. Maar t blijft lastig. Zeker omdat je niet weet hoe de toekomst gaat verlopen. Dikke knuffel voor jou!
Zo..om deze opmerking zou je wat mij betreft echt een ban van dit forum moeten krijgen. Je gaat echt veel te ver
Diep moest dip zijn. En ik wordt niet snel kwaad in een topic maar zoals jij mij nu vals benaderd en ts. Die wel zielsveel van haar kind houd. Alléén het soms zwaar vind en zich afvraagt of er betere tijden komen wat een vrij normale vraag is. Dat doet niks af van de liefde voor haar kind NIKS.
Wat een ontzettend onbeschoft bericht is dit, ook je andere berichten trouwens. Je moet je echt gaan schamen om wat je allemaal uitkraamt. Je beschuldigt TS van allerlei onwaarheden. Waar wordt er geschreven dat het vreselijk is om 'zo'n kind' te hebben of dat ze ongewenst is?! Ts vindt de zorg, onzekerheden, ed zwaar die bij hun situatie komt kijken. Ze houdt heus niet minder van haar kind hierdoor. Je hebt slapeloze nachten omdat je niet weet wat de toekomst zal brengen voor je dochter. Zal ze kunnen trouwen, werken, zelfstandig zijn. Het piekeren komt voort uit liefde omdat je je kind alles zou willen geven en niet omdat het je niks kan schelen.
Woow wat een trieste reacties naar liefhebende moeders die het erg zwaar hebben en hun kinderen een zoveel beter leven gunnen. Hoe kunnen mensen deze dingen zeggen?? :x
Ach meiden, let it go. Sommige mensen schreeuwen graag een beetje lekker anoniem allerlei onaardige dingen. Ik ga er maar vanuit dat het meer over haar zegt dan over mij. Al jullie lieve, begripvolle en positieve berichten doen mij veel meer. Ze doen mij goed. Dank jullie wel daarvoor.
Ach sunbeam, ik begrijp je zo goed!! Het is helemaal niet raar dat je zulke gedachtes hebt en dat je zo worstelt met het leven op dit moment. Zal ik je eens wat zeggen?; Dat hoort bij de acceptatie. Dat je gaat accepteren dat je dochters "anders" is als andere kinderen, en daar heb je gewoon heel veel zorgen om. Dat is menselijk! Ik heb zelf een dochter met ADHD. Inmiddels 17,5 jaar. Ook ik liep helemaal vast door alle zorgen en alle informatie die op me af kwam. Ik ben toen naar de ouderbegeleiding gegaan van de GGZ. In totaal ben ik daar 5,5 jaar naar toe gegaan! Afhankelijk van hoe het met me/ons ging, ging ik elke week, om de 2 weken of 1 keer per maand. Dat heeft me erg goed gedaan; ik kon er met iemand over praten die niet te dicht bij me stond, en die verstand van zaken had. Ik kreeg enorm veel tips, handaanreikingen en zelfs een schouder om een keer een potje te janken. Misschien ook een idee voor jou? Ik wens je veel sterkte, want het is niet niks. Probeer sterk te blijven. Je dochter heeft je hard nodig.
Heb je gelijk in. Maar ik vind het super knap van je dat je er zo mee om gaat met die reacties, die reacties gingen aardig ver. Goed dat je er boven staat! Mijns inziens zijn we hier om elkaar te steunen en te helpen, de ene keer met tips en de andere keer met begrip.
Jeetje, ik word er stil van..... Wil je graag veel sterkte wensen. Het klinkt ook als een zwaar leven, petje af hoor! Knuffel!
Het lijkt mij ook overleven. En idd, dit had je je nooit kunnen voorstellen. Dat kost gewoon heel veel tijd voordat je al die stadia van het proces doorlopen hebt. En dan nog zal het met ups en downs blijven gaan. Ik vind het al pittig met drie gezonde kinderen, laat staan als een kind meer hulpbehoevend is. Het lijkt mij wel verstandig hulp te vragen. Wellicht is een mindfulnesstraining iets voor jou. Of een goede coach. Bijna iedereen heeft een moment in zijn leven waarop je er zelf gewoon even niet meer uitkomt. Hulp vragen is dat juist dapper en zeker niet zwak. Jij lucht jouw hart en waarom moet er dan toch weer iemand zijn die daar over oordeelt. Dat is zwak, onnodig en zeer kwetsend. De houding die je daarin aanneemt mag van mij een ban opleveren. Hoe durf je mamavan5.
Jeetje ik heb diep respect voor je en een dikke vette knuffel. En ik ben weer diep geschokt over hoe sommige reacties zijn, mag toch hopen dat DIT iets is waar beheer op inspringt??! Want hier worden echt ernstige en grove dingen naar ts haar hoofd geslingerd, echt walgelijk.
Daar ben ik het wel mee eens. Dat oordelen over gevoelens van een ander in een zeer gevoelige kwestie, is gewoon bij de beesten af!:x
@ Mumija: Dank voor de tip over de ouderbegeleiding van de GGZ. Vandaag sprak ik toevallig ook de k.a. en die gaf ook aan dat het van onmetelijk belang is dat het vooral ook met de ouders goed gaat en dat we haar altijd mogen bellen als we het zelf even niet meer weten. Zij is altijd bereid mee te denken. Verder heb ik het betreffende lid gemeld bij het beheer met het verzoek haar aan te spreken op haar uitlatingen.
Dat is heel fijn! Wat dat betreft heb ik ook altijd hulp kunnen inschakelen van instanties wanneer ik maar wilde. Ik heb er niet veel gebruik van gemaakt voor mezelf hoor, maar het is wel prettig als het nodig is. Op het moment dat het écht nodig was (mijn zoon heeft toen hij een jaar of 10 was een tijdje rondgelopen met zelfmoordplannen) was de hulp die hij nodig had ook binnen 2 dagen rond. En dat is fijn om te weten. Hij heeft op dit moment nog steeds begeleiding en gaat 1x pm naar de zorgboerderij.
Zo herkenbaar, mijn oudste zoon heeft in september de diagnose ADHD gekregen en zijn nog bezig om uit te zoeken of hij ook echt geen vorm van autisme heeft. Ik ben al vanaf zijn geboorte bezig geweest om uit te zoeken wat er nou precies met hem is. Hij is net begonnen met medicijnen maar dat gaat niet zo goed als gehoopt en zijn nog steeds bezig met uitzoeken wat een beetje helpt. Op school gaat het niet goed en thuis is het ook meer overleven dan leven... Daarbij is de jongste midden in zijn peuterpuberteit, dat hoort erbij natuurlijk maar de combi is bijna niet te doen. Ik heb ook besloten om met iemand te gaan praten, dit kan gelukkig via mijn werk en ga in januari starten. Ik ben alleen maar boos, en dan ook echt boos op alles en iedereen gewoon omdat mijn lontje veel te kort is en geen energie meer heb. Daarbij geef ik mijzelf de schuld van alles dus ook waarom mijn zoontje zo is, en ik vind het moeilijk te accepteren. Daar moet ik echt aan werken en dan hoop ik dat het toch weer gewoon leven gaat worden ipv overleven. Sterkte, je bent niet de enige in ieder geval.