Vooral voor first time mommies is het fijn om mooie bevallingsverhalen te lezen bevallingen waar je zelfvertrouwen van kreeg, een bevalling wat lekker liep kort of lang, een positief verhaal dat mooi is om te delen! Mijn 1e duurde 10 uur maar ik was ondanks een weeenstorm helemaal in een bubbel. Had nauwelijks meer iets door van mijn omgeving en gaf me er helemaal aan over zonder paniek. Vooral toen ik zoonlief naar beneden ademde voelde ik me helemaal in charge en wilde genieten van het grote moment! Bij de 2e had ik al de hele dag af en aan regelmatige voorweeen, gaf me een blij nerveus gevoel dat het die dag zou gaan beginnen! Zl was nog maar net 18 mnd en ik vond het eng dat ik heel snel minder aandacht aan hem kon gaan geven. Die dag dus nog van alles gedaan met hem. Ging hem zelfs op mijn rug dragen maakte een wandeling, ging naar een bouwwinkel en aan het begin van de avond op de fiets naar m'n ouders met z'n allen. Vlak na het eten kreeg ik ineens een andere wee, deze herkende ik! Het was 8 uur, hurkte en zuchte het weg, stond op en zei: schat tijd om naar huis te gaan! Zo de vk bellen want het is begonnen Mijn ouders zouden naast hun mobieltjes blijven want als het nodig zou zijn zou mijn vader ons zoontje ophalen. Op de fiets, om de twee minuten al een wee (ml duwde me dan even mee, trappen is dan niet fijn hihi ) en thuis begonnen we zl gelijk naar bed te brengen. Het was heerlijk warm weer, ik liep de tuin in en belde de vk. De weeen kwamen regelmatig, zo'n 2 min tussen elk wee. Zl sliep en ml en ik gingen het huis preppen. De bad opzetten en vullen, spullen klaar liggen etc. Ik vroeg de vk mij zo veel mogelijk met rust te laten tijdens de bevalling, gewoon mij m'n ding laten doen en ook zo min mogelijk te voelen. Ook wilde ik niet weten hoe veel ontsluiting ik had... gewoon m'n lichaam volgen. De vk checkte me... dat gaat goed hoor... en legde haar spulletjes klaar. Ik verwachte dat ze nog weg zou gaan, dus na een halfuur vroeg ik: blijf je vanaf nu? Ja. . (Ja ze hield zich echt compleet afzijdig haha) Ze moest even weg naar de auto en vroeg ml op mij te letten. Haha toen realiseerde ik me dat het best vlug ging! Ik bleef rustig rondlopen, zuchten, pff zelfs whatsappen met vriendinnen. Ja daar heb ik wel spijt van! Volgende x niet . Ik moest vaak even plassen en zei tegen ml dat hij moest opschieten met het bad. Op dat moment gingen de weeen steeds langer duren, een zware, lange gold dat door je heen gaat. Ik ademde diep en lang in, en maakte dan een diepe zucht. Ik telde dan zo'n 3 ademhalingen. De yogabal was fijn, het begon ongemakkelijk te worden om te staan. Zo wiegde ik wat heen en weer en ml kwam me soms wat masseren envertelde me hoe goed het ging. Het was warm dus de tuindeur stond open... pffhet werd wel erg heet! Helaas werd zl, eigenlijk zoals altijd, toen wakker. Ml moest iedere keer naar boven om hem te troosten. Het maakte me gespannen, ik wilde hem troosten en tegelijkertijd concentreren op de weeen. Ik riep ml om mijn vader te bellen. Ik stapte het bad in, wat een opluchting! De weeen voelden anders. Maar na een paar weeen (zl liep inmiddels wat rond in de woonkamer, verbaasd van wat er aan de hand was) voelde ik druk. Door de warmte ging ik in en uit het bad, wisselde het af met de yogabal. De kraamzorg kwam inmiddels binnen, de vk voelde me nog een keer, mijn vader kwam gestresst binnen gerend om zl te pakken. Hoop drukte. Maar wat een rust toen ik me daarna weer verder kon focussen. Weer het bad in, ml zat bij me, ik zei dat ik veel druk voelde en moe was. Ik wilde lekker liggen op de bank. Dus hop tussen de weeen naar de bank. Ging gelijk op mijn zij en hield me vast want wat een druk voelde ik! Ineensvoelde ik dl naar beneden zakken. Ik riep: daar komt ze! En m'n water brak (gelukkig hadden we matjes klaargelegd ) haar hoofdje stond gelijk. Het voelde als een weeenstorm en ik ging er compleet in op. Een kleine 20 minuten duurde het en daar was ze! Wouw! Ik was teleurgesteld dat ik zo had zitten persen, het was deze x niet zo rustig als bij zl. Maar wat een zelfvertrouwen had ik er van gekregen! Bijna alles zelf gedaan. De vk wilde me een prik geven voor de placenta, deze weigerde ik gelijk. Ik geloof dat die extra hormonen je eigen hormonale proces verwarren. De placenta kwam na een poosje gewoon vanzelf. Merkte er weinig van. Dl huilde niet, ze lag een poosje naar me te kijken en ging na zo'n drie kwartier of een uur drinken. De volgende dag voelde ik me zo fit, alsof ik weken geleden bevallen was, heerlijk! Het leven ging gewoon weer door en dat voelde heel fijn. Ik hou er niet zo veel vanom een week op bed te liggen dus blij dat ik deze keer al snel elke dag wandelde en actief kon zijn. Delen jullie ook jullie positieve verhalen?
Ik heb niet echt een mooi bevallingsverhaal ofzo. Maar ik wil wel iedereen die nog moet bevallen laten weten dat ik er zonder verwachtingen in ging, geen idee had hoe het zou gaan (geen cursussen, boeken oid van te voren bekeken) en wat ik moest doen. Uiteindelijk ben ik ingeleid door langdurig gebroken vliezen zonder weeën en nog helemaal dicht. Ze waarschuwden me dat alles dan heftiger kon zijn of heel lang zou duren. Uiteindelijk duurde het vanaf het inleiden 'maar' 7 uur voor ik 10 cm ontsluiting had. Met persen had k helemaal geen weeën meer dus had geen idee wanneer ik kon persen en toen ik het woord vacuümpomp hoorde was ik even in paniek, maar zelfs de knip viel me mee en het hechten ook!
Mooie bevalling ts! Hier ook een mooie ervaring gehad bij mijn 1e. Was net 20 jaar en ging er zonder verwachtingen in. Op de uitgerekende datum begon het met in de nacht mijn slijmprop verliezen. Hierna een paar weeën maar bleek loos alarm, ben toen weer verder gaan slapen. De dag erna rond etenstijd begonnen de weeën weer terug te komen en rond 23u waren ze zo heftig dat ik ze moest wegzuchten. Vk gebeld en is komen kijk, had al 4 cm. Ze raadde me aan om in bad te gaan, dit beviel me echter niet zo omdat het water niet te warm mag. Snel weer eruit en toen kwam de vk terug, de weeën bleven heftig. Om 3u naar het ziekenhuis gegaan, hier heeft de vk na een poosje mijn vliezen gebroken waarna het heel snel ging. Na 20 min persen en een minimale labiale ruptuur (2 hechtingen) is mijn zoontje geboren. Om 05:33u dus ging redelijk snel. Hij woog 3220 gram en was 49 cm
Ik heb een hele mooie eerste bevalling gehad! Al zeg ik t zelf . Met 36.3 braken om 4:10 snacht's spontaan mijn vliezen. Maar nog geen enkele wee gehad. Dus ik heb toen rustig op het toilet gezeten terwijl mijn man de huisarts belde. Die deed toen nog bevallingen. Hij moest het toen uit handen geven omdat ik nog geen 37 weken was. Er werd ons verteld dat wij rustig aan naar het ziekenhuis moesten gaan. Om 5:30 arriveerden wij in het ziekenhuis. Waar ik zelf naar binnen liep en gewoon zelf lopend met de lift naar boven ben gegaan. De bewaker vroeg of ik een rolstoel nodig had maar ik had nergens last van. Eenmaal boven werden wij naar de verloskamer gebracht, waar bleek dat de kleine in het vruchtwater had gepoept. Om 5:45 begon ik heel lichtjes weeën te krijgen. Vanaf 6:00 uur werden dit heftige weeën. Met tussenpozen van 1 a 2 minuten. Om 8:00 had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Na 35 min kwam onze prachtige dochter met een gewicht van 3050 gram en 49 cm ter wereld. Ik heb dus maar 2 en een half uur weeën gehad. Mijn placenta kwam pas na 55 minuten. Ik kan dan ook zeggen dat ik met een goed gevoel terugkijk naar mijn eerste bevalling. Of de tweede ook zo snel gaat moet ik nog een half jaartje afwachten.
38.3 weken geen ontsluiting of verweekte bmm. De middag voor de bevalling een balloncatheter in gekregen. We mochten lekker naar huis en moesten ons de volgende dag om 7 uur melden in het ziekenhuis. De ballon was er niet uitgevallen en ging er van uit dat er nog wel een dag overheen zou gaan eer dat dochter geboren zou worden. Dit ivm termijn en geen ontsluiting etc. Om 08.00 kwam vk. kijken. Ballon werd er uitgehaald, 4cm! Vliezen werden gebroken, voelt heel gek alsof ik in m'n broek plaste haha. 9.00 begonnen de weeen(zonder opwekkers) die werden heel snel heel heftig. Om 12.15 persdrang moest nog even wachten. 12.40 begonnen met persen, 14.10 mbv gynaecoloog die met spoed kwam geboren😄 Las later dat schouder van dochter klem zat vandaar dat het laatste 5 min allemaal gehaast ging, duurde te lang voor d'r. Ze heeft heerlijk 1.5 uur op m'n borst gelegen en deed het echt super. Ondertussen werd ik gehecht, had een knip gekregen. M'n man deed het ook echt fantastisch en zei en deed het previes goed. Niet veel praten en veel vast gehouden en mee gepuft. Vond dat erg fijn. Ben ook heel blij dat ik niet heb geschreeuwd of gevloekt etc. Dat vind ik achteraf ook een mooi idee, ze is zonder ruziënde ouders en vloekende moeder geboren haha. Kijk echt heel positief terug op bevalling, gelijk al eigenlijk. Die roes waar je in komt en die krachten die vrij komen zijn echt niet voor te stellen. Had na 2 weken al zoiets goh zou er nog wel eentje willen em dat gevoel heb ik nog steeds. Eerst maar even m'n lijf rust gunnen, maar zo'n mooie bevalling ervaren dat ik er dus totaal geen angst voor zou hebben om nog een keer te doen. En belangrijkste is denk ga er blanco in en laat het over je heen komen.
Zelfs als niet alles volgens het boekje gaat kun je toch een mooie bevalling hebben. Ik ben ingeleid vanwege PE, heb na de bevalling nog fluxus gehad van 5.5l en eclampsie, en dochter had 'prematuur gedrag'; onrijpe longen, klaplong, etc. We hebben beide dagen op de ic gelegen en 1.5 week in het zkh. Alle ingrediënten dus voor een 'niet leuke bevalling', maar ik vond het juist een prachtige bevalling! Niet de nasleep, natuurlijk, maar de bevalling zelf was heel mooi en rustig. Nadat ze 's ochtends vliezen hadden gebroken (avond ervoor ballonnetje) en het infuus hadden gestart kwamen de weeën rustig op gang. Eerst ging het niet heel hard, elke twee uur 1 cm erbij ongeveer. Vanaf 4 cm werd het pijnlijker, en ben ik eigenlijk steeds meer in mezelf gekeerd geraakt. Rustig door blijven ademen, echt alleen leven in die ene seconde van dat moment, zonder na te denken over verleden of toekomst. Bijzonder vond ik dat! Het infuus stond wat hoog, en de weeën werden een weeenstorm. Eerst ging dat ook wel goed, ik had gelukkig een goede conditie. Na een tijdje begon het me zwaar te vallen en sprak ik met mijn man over pijnstilling, de laatste meting die ik had gehad was immers dat de ontsluiting pas 4 of 5 cm was. Maar toen ze kwamen controleren zat ik al op 8 a 9 cm. Mocht heel rustig beginnen met meepersen, en toen ik op 10 zat op volle kracht. Toen vielen de persweeen een beetje weg, dwz, ze waren er nog wel, maar niet erg krachtig. Hard werken dus, maar iedereen begeleidde me heel goed, hielp me mijn benen omhoog te houden, moedigde me aan. Mijn man werd zo fanatiek toen hij haar hoofdje zag, dat heeft me echt door die laatste loodjes heen gesleept! En toen was ze er! Alle ellende begon pas later, we hebben eerst heerlijk samen gelegen terwijl ik werd gehecht, en foto's gemaakt van haar, etc. Vanaf breken vliezen en start infuus heeft het 7.5 uur geduurd. Misschien is het geen puur alleen maar makkelijk of positief verhaal zoals TS het bedoelde, maar ik heb toch ontzettend goede herinneringen aan de bevalling en ben ook helemaal niet bang voor de aankomende keer!
Dan zet ik die van mij er ook bij. Ik was altijd zenuwachtig om te bevallen maar het ging tóp en echt niet zo pijnlijk als dat ik had gedacht! Ik zou poliklinisch bevallen maar het werd een thuisbevalling. En dat was toch heerlijk! Oh ja van de eerste! Op 7 september 2014 was ik uitgerekend. In de nacht van 5 op 6 september 2014 werd ik om 3 uur wakker omdat ik naar de wc moest. Ik voelde me een beetje gek. Toen ik in de wc stond plop: braken mijn vliezen en kwam er een plons helder vruchtwater op de vloer terecht. Ik kreeg gelijk adrenaline en ben een bakje gaan halen om het op te vangen. Zag er keurig uit. Advies was dan weer gaan slapen maar ik was helemaal hyper dus toch manlief wakker gemaakt (die zei ja nu kan ik niet meer slapen) zelf proberen te gaan slapen maar dat ging voor geen meter. Uiteindelijk maar op de bank gaan liggen en Netflix aangezet. om 8.00 belde ik de verloskundige. Ik had op dat moment geen weeën en zij besloot rond 12.00 uur te komen. Af en toe (laten we zeggen één keer per half uur /uur voelde ik wel een kramp) Om 12.00 uur kwam de VK zij kon niet meten omdat ik gebroken vliezen maar nog geen weeën had dus ivm infectiegevaar ging ze alleen even hartje luisteren. Dat klonk goed. Ze vertelde dat ik weer kon bellen als ik ze om de 5 minuten had. Anders zou ze sowieso 's avonds nog even langs komen om de vervolgstappen te bespreken. Ik besloot wat rond te lopen en te gaan douchen. De weeën kwamen steeds sneller maar echt puffen hoefde nog niet. Om 18.00 uur kwamen ze dan echt om de 5 minuten en wij belden de verloskundige. Zij meette en....2 cm ontsluiting! Ik was best teleurgesteld want ik hoopte dat het sneller zou gaan. Wel was alles volledig verweekt. Ze gaf aan dat het wel even kon duren bij de eerste en dat ik wellicht 's nachts medisch zou worden als mijn vliezen 24 uur gebroken waren. om 21.00 uur zou ze sowieso weer langskomen. Ik ging douchen. Zitten op een krukje met de douchestraal op mijn rug. Ik had eigenlijk alleen maar rugweeën en die waren prima op te vangen. Ze werden wel steeds heftiger en ik moest wel echt gaan puffen. Ik riep mijn man die mee ging puffen omdat ik mij niet kon concentreren. Op een gegeven moment had ik echt het idee dat ik naar de wc moest en toen dacht ik oke, als dit 3 cm is dan moet ik nu een ruggenprik want dit trek ik niet. Ik kon amper nog staan en manlief stond ondertussen ook half onder de douche in zijn kleren (achteraf bleek dat ik dus al persweeën had vandaar dat ik ze niet meer kon opvangen Manlief besloot de VK te bellen om 19.20 en ik ben op bed gaan liggen. De verloskundige kwam en meette 10 cm ontsluiting. Haar woorden: oh dat gaat iets sneller dan ik dacht in 1,5 uur van 2 naar 10. We gaan niet meer naar het ziekenhuis je gaat thuisbevallen. En eigenlijk dacht ik alleen maar thank god ik hoef niet meer in de auto! Mijn persweeën kwamen om de 7 minuten. Tussendoor was ik gewoon aan het kletsen en lachen en dan persen. Persen duurde 63 minuten. Rond de 60e minuut kon de vk de hartslag van ons zoontje niet goed meer horen en zette ze een knip. De volgende pers werd hij geboren. Hij plaste direct in zijn gezicht en werd op mijn buik gelegd. Daar heeft hij zeker een uur gelegen en ook gedronken. De kraamzorg heeft goed geassisteerd. Pas toen ik gehecht werd hij weggehaald. Ik vond het zo ontzettend meevallen. Ik heb niet geschreeuwd, niet gevloekt. Ik vond de weeën niet prettig maar ook niet extreem pijnlijk behalve die persweeën onder de douche. Het persen zelf vond ik totaal niet pijnlijk en ook de uitdrijving niet. Ik was bang voor de pijn van de knip en de hechting maar ook dit viel erg mee. Ik was wel redelijk wat bloed kwijt maar heb mij maar 1,5 dag duizelig gevoeld. Ook de genezing (en helemaal hoe het er nu uit ziet) is prima gegaan. Het enige vervelende vond ik de prik en het duwen op mijn buik voor de placenta maar ook die kwam na 7 minuten. Thuis bevallen was uiteindelijk heerlijk lekker douchen onder je eigen douche en in een schoon bedje. Kortom ik vond het echt een prima ervaring en zo kan ik er nog wel 10 doen! Ik had al een zwangerschap volgens het boekje en gelukkig een net zo'n prettige bevalling! Resultaat is een superlief leuk zoontje dat geboren is op onze eerste trouwdag wat het extra bijzonder maakt!! Ik hoop dat alle andere dames net zo'n mooie en bijzondere ervaring als ik mogen hebben!
Met 39.6 weken controle in het zh, omdat er nog niets gebeurd qua voorweeën, besloot de gyn te strippen (ook al is de kans klein dat dat iets op gang brengt) tijdens het strippen kwamen wij erachter dat ik al 3cm ontsluiting had Mijn bloeddruk bleek te hoog, dus ik moest even een nachtje in het zh blijven... mijn partner mocht ook blijven voor het geval dat het toch zou gaan rommelen vanwege het strippen. ik voelde nog steeds niets dus wij gingen er ook vanuit dat ik die nacht echt niet zou gaan bevallen. Om 23 uur besloten wij om te gaan slapen. Om 23.30 voelde ik de eerste weeën opkomen. 00.30uur kwamen de weeën om de 7min, ze waren heftig maar nog goed te doen. 01.30uur toch naar de verloskamer omdat ze om de 5min kwamen en daar bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben. Ik ben een uurtje in bad gegaan en toen ik eruit wou omdat ik het echt niet meer hield (zat in een weeën storm.) bleek ik al 9cm te hebben na 1,5uur persweeën is onze kleine man geboren. al met al heeft mijn bevalling, vanaf de eerste lichte krampen tot aan de bevalling 5.5uur geduurd nooit een cursus gehad, geen pijnbestrijding, geen hulpmiddelen, niet ingeknipt of gescheurd Ondanks dat ik in een zeer heftige weeën storm zat, mag ik niet klagen
Omdat ik bij mijn dochter niet een hele fijne bevalling heb gehad door onwetendheid en niet durven zeggen wat ik wilde, heb ik het bij mijn zoontje gelukkig helemaal goed kunnen maken en was die bevalling er eentje die ik zo weer over zou doen. Dochter is thuis begonnen met een weeën storm in mijn rug. Na 45 min weeën opvangen met helse pijnen wilde ik naar het zh voor pijnstilling. Helaas ging het veel te snel en was ik in de auto tot in het ziekenhuis van 5 naar 8 cm ontsluiting gegaan in 15 min. Mocht dus geen pijnstilling meer 20 min later was ze er. Dus niet thuis zoals ik eerst wilde maar in het zh. Heel klinisch allemaal zonder wat gevoel. Kreeg haar op mijn buik en na 10 min werd ze geforceerd aan mijn borst gelegd en ging het drinken dus heel slecht. Ze werd te snel van me weggenomen om aangekleed te worden en in een bedje gelegd. Door mijn onervarenheid en het lef om dingen te zeggen liet ik het maar zo. Paar uur later werden we naar huis gestuurd en stond ik met haar in mijn armen niet wetende wat te doen. Door dit alles en slechte begeleiding is de bv ook mislukt :x Bevalling van mijn zoontje was ik dus voorbereid Ik had een bevalplan. Thuis bevallen, geen pufhulp of iets, navelstreng uitkloppen, geen oxitocine spuit, geen vit k voordat er gedronken is, geen vliezen breken tot het eind, baby meteen op mijn buik en pas nadat er goed gedronken was op eigen initiatief mocht hij aangekleed en gewogen worden. Niet wassen, hebben we pas na 3 dagen gedaan. Ook deze bevalling was een turbo bevalling van anderhalf uur met rugweeen. Heb ze heerlijk zelf opgevangen door te gaan en staan waar ik wilde zonder begeleiding. Heb het eerste deel op handen en knieën geperst omdat ik zelf de houding wilde bepalen. Daarna op mijn rug geboren en meteen bij me gelegd. Hij heeft zelf de borst gezocht en na beide kanten goed gedronken te hebben hem dus pas gewogen. Alles was geweldig zen en mijn dochtertje heeft het eerste uur er bij gezeten toen ik de weeën opving. Heel fijn om alles te hebben gedaan zoals ik het wilde en daardoor kon ik de pijn zo goed hebben dat ik deze bevalling dus zo weer over zou doen
Hmm ik vind dit soort verhalen altijd een beetje jammer, zelf mijn gynaecoloog zei dat vrouwen veel te hoge verwachtingen hebben van een bevalling, een romantisch beeld. Ben ik even hard van mijn roze wolk gevallen Vond het zo'n teleurstelling en ongelooflijk enge ervaring, heb teveel positieve verhalen gelezen denk ik. Ik geloof dat het merendeel van de bevallingen gewoon heel pijnlijk en zwaar zijn van wat ik (na mijn bevalling pas) van anderen hoor..
Ik denk dat iedere vrouw weet, dat een bevalling helse pijn doet... er moet toch heel wat uit Maar dan nog heb je een verschil tussen een helse en fijne bevalling
Mijn eerstebevalling was een grote weeënstorm, echt vreselijk. De tweede bevalling was een mooie bevalling. Aan het eind van de zwangerschap zat ik er zwaar door heen. Zelfs zo erg dat ik geëist heb om mijn bevalling te laten inleiden. Terwijl mijn grootste wens was om weer thuis te bevallen. Ik was 40+3 weken zwanger en had een afspraak met de gynealoog om een datum voor het inleiden te plannen. Ik had toen al regelmatige voorweeën, maarja die had al weken. De vk wilden mij niet strippen omdat er op dat moment een babyboom in Leeuwarden aan de gang was en ik was nog niet aan de beurt om te bevallen Ze had al wel gevoeld en ik had 1 cm ontsluiting. (Dit was 12.00 uur) De gyn vond dit belachelijk en wilde mij wel strippen, in de hoop dat het door zou zetten. Anders zou ik de volgende dag ingeleid worden. Toen de gyn mij stripte zei hij van "goh je hebt nu al 3 cm ontsluiting, ik acht de kans groot dat je vandaag nog bevalt".(dit was 16.00 uur) Mijn smoeder en moeder pasten op onze dochter en aten mee. Ik had toen al steeds sterker wordende weeën en deed mijn best om dit voor hun te verhullen. Toen mn smoeder de deur uit was, ben ik onder de douche gestapt. Toen werden de weeën steeds heftiger. De planning was om te gaan wandelen met mijn man, maar ging niet meer lukken. Ik zei bel de vk maar. De vk was zoals verwacht al bezig met twee andere bevallingen dus ik kreeg een vervangende vk. Dit maakte mij echt geen drol meer uit, ik ging bevallen en wie mij ook zou helpen. Het was een erg leuke stagiaire die mijn bevalling begeleiden. Een hele lieve meid die mij er goed doorheen praatte. Ik had been en rugweeën en door te blijven lopen kon ik ze goed opvangen. Tijdens de piek van de wee ging ik aan de trap hangen. Ondanks de weeën verrekte pijn deden, kon ik ze goed opvangen. Ik had zelfs hele verhalen tussen de weeën door. Al snel had ik 8 cm en werden mijn vliezen gebroken. Binnen een paar minuten mocht ik persen en na 10 min persen werd de kleine man geboren met zijn handje naast zijn hoofd als superman Dit was om 21.30. Dat gevoel daarna van liefde en voldoening dat de kleine thuis geboren op mijn buik lag, was zo mooi! Ik krijg nog steeds een warm gevoel als ik er aandenk
Ja maar het kan twee kanten op. Ik had alleen maar horrorbevallingen ongeveer gehoord en was dus echt bijna panisch en dacht dat het mega pijn zou gaan doen. Ik had ABSOLUUT GEEN romantisch beeld. En toen viel het super mee. Ja lekker is anders maar heel pijnlijk en zwaar vond ik het in mijn geval niet. En dat zal ongetwijfeld elke keer anders zijn. Ik vind het juist jammer om vaak alleen de horrorverhalen te lezen want het had mij heel wat angsten bespaard als ik had geweten dat het ook anders kan!
Tja mooie bevalling.. Het doet gewoon verschrikkelijk veel pijn! Toch zou ik zo weer bevallen.. Vond het niet zo erg dan dat ik had gedacht. Zoonlief was er binnen 5.5 uur. Rond 06.00 uur begonnen de weeën regelmatig te komen (de nacht door af een toe een wee maar niet noemenswaardig). Manlief moest nog even wat klusjes doen 's ochtends en vroeg of ik het erg vond als hij nog even zou gaan. Ik vond het prima, dacht dat het nog uren zou duren en had wel genoeg aan mezelf. Om 10.00 uur 's ochtends de verloskundige gebeld, toen manlief net thuis was. Ze zei dat ik even onder de douche moest gaan staan, wat warm water op m'n buik zou rustgevend zijn. Na zo'n 20 minuten ben ik er onder vandaan gekomen. Toen ik me stond af te drogen braken mijn vliezen. Omdat hij niet was ingedaald was het een flinke plens en ben ik op bed gaan liggen. Om 10.30 uur was de verloskundige er. Toen ze voelde hoe ver ik was, had ik al 8 cm ontsluiting. Snel alles klaargezet. Om 11.05 had ik 10 cm en mocht ik gaan persen. Om 11.25 is onze zoon geboren. Ik had geen hechtingen nodig, dus dat was fijn. Het enige nadeel van mijn bevalling was, omdat het zo snel ging wilde mijn baarmoeder niet krimpen. De placenta kwam vrij snel maar mijn baarmoeder bleef maar vollopen met bloed. Uiteindelijk 1 liter bloed verloren, twee keer flauw gevallen en twee keer gekatheteriseerd omdat ik niet uit bed kon. Verder kijk ik heel positief terug op mijn bevalling. Wel vind ik het jammer dat alles zo langs me heen is gegaan. Bij een evt. volgende bevalling zou ik wel willen dat het gefilmd wordt, zodat ik het later als ik zou willen het nog eens terug kan kijken.
Heerlijk al deze verhalen!! Het maakt zo'n verschil al als je aan het voorbereiden bent op je bevalling om over mooie bevallingen te lezen of te zien. Ik geloof dat je al vanaf klein word geconditioneerd aan allerlei terror bevallingen. In de films zie je gillende vrouwen vanaf wee nummer een, je hoort enge verhalen... angst creeert stress en laat je al gauw verkrampen. Het hielp mij zo om juist van die mooie uitgebreide verhalen te lezen! En te realiseren dat ons lijf hier gewoon voor gemaakt is. Je raakt inderdaad in zo'n heerlijke trance. Wat mij ook veel hielp is om dat standaard idee van: ik kijk tegen de bevalling op te veranderen naar ik heb er Echt heel veel zin in! Hopelijk helpen deze verhalen een hoop vrouwen!
Heel verhaal getypt, in een keer weg. Dan maar even de kort door de bocht versie: Ik heb de bevalling zelf zeker niet als mooi of fijn ervaren (de geboorte van mijn zoontje an sich wel maar niet het gebeuren op zich) maar dit had toch echt bar weinig te maken met relaxed en ontspannen zijn, er blanco in gaan of goed puffen en geen horrorverhalen lezen. Het zal wel aan mij liggen, maar hoewel ik het fijn vind om hier verhalen te lezen hoe het ook kan steken de opmerkingen over dat je ht zelf in de hand hebt en gewoon moet ontspannen (...en anders zal het je eigen schuld wel zijn als je wel een helse bevalling had) een beetje. Het loopt gewoon zoals he loopt en natuurlijk kan ontspannen je daarin helpen, of een goede voorbereidingof juist niet, maar in feite heb je bar weinig in te brengen in wat je lijf doet en hoe je daar op reageert.
Deze verhalen hielpen mij niet! Ik had enorm veel zin in de 'o zo bijzondere ervaring' En kwam van een koude kermis thuis. Heb er weken last van gehad. Het is onmenselijk, een hel. Hou dat liever voor ogen dan een romantisch plaatje dan kom je er positiever uit dan ik destijds... Emdr wordt heeeeel veel toegepast na een bevalling. Het heeft allemaal met je verwachtingspatroon te maken.
Ik lees even mee, maar weet dat ik een geplande keizersnee ga krijgen over minder dan 4 weken, een gentle sectio.Nu was ik benieuwd of iemand daar ook een mooie ervaring mee heeft?