Hoe zoon uitleggen

Is er een goede reden waarom je ex jullie zoon niet komt ophalen? Bijv ziekte gevangenschap oid dan is dat prima uit te te leggen. Maar is er geen reden buiten.... "geen zin" oid, dan is dat heel lastig om het ook nog eens objectief te gaan brengen. Je wilt hopenlijk je zoon niet beïnvloeden qua gedachtengang over zijn vader.

Mijn bonusdochter vertelde op een bepaald moment dat haar moeder haar op haar twaalfde zou gaan vertellen waarom haar vader en moeder uit elkaar zijn gegaan (zij had een buitenechtelijke relatie) en bonusdochter had op een bepaald moment zoiets van "Goed dat mama me de reden gaat vertellen.... maar wie moet ik dan geloven?"
Ik heb haar toen gezegd dat het meestal zo is dat er in beide verhalen een stuk waarheid zit en dat wanneer er twee vechten er meestal ook twee een stukje schuld hebben. Verder heb ik me er niet over uit gelaten. Ik heb haar zelf de "waarheid" laten vinden.

 

Pas over beginnen als hij er mee komt. En dan ook zo dat hij het pappa zelf moet vragen en dat jij het niet weet of wil vertellen.
Zo hebben we het ook met onze bonusdochter gedaan.
Nu is bonusdochter achter gekomen dat 90% van wat haar moeder vertelde niet waar was en door de leugens en verwaarlozing woont ze nu bij ons en beginnen pas de dingen op de plaats te vallen.
Als je het niet weet, niet over beginnen. Komt tijd komt raad. Wij konden bonusdochter bijna een jaar niet ophalen door een foutje in de uitspraak van de rechter waardoor we rond moesten komen van 800 in de maand en mijn partime loon. (maar geen recht op subsidies omdat bruto te hoog is). We konden net rondkomen maar hadden niets meer over eigenlijk elke maand net verder de schulden in. Haar moeder had de wildste verhalen verteld, ze snapte er niets van.
We hebben uiteindelijk omdat zij het wilde de gerechtelijke stukken laten lezen en het laten zien.
Nog geen 2 maanden later had ze het besluit genomen bij ons te komen wonen. Van ons moest ze daar het schooljaar afmaken. 1 betere overgang, 2 ze moest het haar moeder nog vertellen en 3 tijd om te bedenken.
Ze heeft zoveel gehoord wat ze niet wilde en haar moeder wilde het er steeds over hebben, zij niet.
Hier wordt weinig tot niet over haar moeder gesproken en alleen als zij er over begint. We willen het niet aansnijden het geeft namelijk erg veel onrust.

Mijn mening. Laat het zo, zeg als hij vragen heeft of er over wil hebben, dat hij het altijd mag stellen en dat jij zal proberen er zo goed mogelijk antwoord op te geven. (of laat hem pappa bellen met de vraag). Maar ga het niet doen omdat jij het wil , dat werkt averechts.

Succes, het is en blijft een vervelende situatie

 

Ik zou wachten tot hij er zelf mee komt. Kennelijk zit hij hier nu niet mee. Je weet nooit wat voor spanning je kan overbrengen als je hierover begint, ook al bedoel je het goed. Bereid je verhaal voor, dan kan je hem alles vertellen wat je wil als hij ernaar vraagt.

 

Ben het met bovenstaande eens, maar heb wel een kleine kanttekening. In principe zou ik wachten met erover praten tot hij er zelf naar vraagt en als hij er naar vraagt het zo tastbaar mogelijk maken, geen zin oid is voor een kind niet tastbaar, dan kun je idd beter aangeven dat je het zelf niet weet maar hij het misschien druk heeft met werk/werk zoeken etc. De enigste reden waarom ik er wel over zou beginnen als hij er zelf niet mee komt is als je aan zijn gedrag of indirecte uitlatingen merkt dat er hem iets dwars zit, en dan dus niet pontificaal van wat vind je er nou van dat papa niet meer komt maar meer in de trand van goh ik merk dat er je iets dwars zit, je boos/verdrietig/gefrustreerd maakt als je aangeeft wat het is kan ik je ermee helpen misschien? Zo laat je het open en geef je hem toch de kans om er zelf over te beginnen. Mocht dat niet werken dan zou je het eens op school met de juf/meneer erover kunnen hebben, die kunnen er bij bepaalde lessen individueel en groep ook vaak wat mee, (sociaal-emotioneel lessen zeg maar)