Ik twijfel of ik wel verder wil met mijn man, waar ik inmiddels tien jaar mee samen ben. Samen hebben we een zoontje va twee jaar. Het is een lieve man, doet alles voor me (als ik het vraag) en is ook niet te beroerd om te helpen in het huishouden of om bijvoorbeeld mee spuug op te ruimen als zoontje ziek is... Echter ik mis de passie en gezelligheid die er in het begin was. Seks hebben we af en toe...hij houdt niet van knuffelen en de lieve opmerkingen zijn zeer schaars. Hij is geen prater, tenminste niet over zijn emoties...over zijn werk praat hij honderd uit. Hier luister ik vol interesse naar en probeer hem zo goed mogelijk te steunen...Toen we elkaar leerde kennen was hij vrolijk, spontaan en vol humor. Dit is hij nu nog, alleen enkel op zijn werk naar zijn collega's...heel soms zie ik hem zo thuis nog, maar zeker niet dagelijks...en het irriteerd me dat hij daar wel zo kan zijn...Nu is hij vaak stil, altijd bezig met zijn werk (al dan niet op computer, dan wel in zijn hoofd). Is vaak onderliggend geirriteerd waardoor hij een soort constante spanning uitstraald...praten over waar deze irritatie vandaan komt doen we niet....'er is niks' is het standaard antwoord. En het is zon enorme zeikerd over geld, ik word er ziek van. We hebben het prima, verdienen beide voldoende, hebben een mooie spaarrekening en een koophuis die we ook nog maandelijks aflossen. Maar alles is werkelijk waar te duur, overal zeurt hij over. Een klein voorbeeld....Net enorme ruzie gehad over het 'soeppakket van de knor'....hij moest een nieuw pakket meenemen maar word boos omdat we nog een klein beetje hebben staan. Ik gaf hem terug dat dit te weinig is. Meneer is nu boos dat ik de vorige keer dan minder had moeten gebruiken zodat we er twee keer mee hadden kunnen doen......serieus waar gaaaaaaaat het over... Ik twijfel steeds vaker...wil ik met deze man oud worden...? Erover praten heb ik al geprobeerd...dat lukt hem niet of hij wil het niet. Weggaan is moeilijk, ik hou zielsveel van hem....
En als je eens duidelijk brengt dat je twijfelt aan de relatie? En je niet meer weet of je nog wel oud met hem wilt worden, wil hij dan nog niet praten? Hier ook een "stille" man en heb ook eens de knuppel in het hoenderhok gegooid. Gezegd wat ik voelde en vooral bij mezelf gehouden. Toen kon hij ineens wel praten en sindsdien gaat het een stuk beter. Al blijft hij een "stille".
Ik zie in mijn mening geen in over komenlijke problemen alles wat je noemt valt aan te werken Evt dmv Relatie therapie En wat meer experimenteren op seksueel vlak kunnen een relatie al wonderen doen
Ieder huwelijk heeft een dipje. Ik zal een huwelijk van tien jaar echt wel proberen te redden. Heel veel succes ermee.
Praat over je twijfels met HEM!! Open zijn ogen! Jullie leven is veranderd in die 10 jaar dat is logisch maar probeer samen weer die vlam aan te wakkeren, dat gaat niet als je niet over je angsten, verwachtingen en verlangens PRAAT. Succes, hopelijk komen jullie eruit! Edit: ik zie dat je dat hebt geprobeerd, misschien nog duidelijker zijn met je twijfel, en specifieke dingen aankaarten waarom je jullie relatie niet meer ziet zitten. Anders idd profesionele hulp zoeken bij een therapeut.
Het lijkt alsof je wel met hem verder wil, maar zonder de 'nieuwe' problemen. Ik hoop dat je een manier kan vinden waardoor hij wat opener wordt en alles kan en wil uitpraten. 10 jaar is niet niks! En dan ook nog een kleintje erbij. Misschien is er iemand in zijn omgeving die je kan benaderen, moeder, goede vriend, goede collega....
Goh ben je niet toevallig getrouwd met mijn partner! Wij zijn nu 12 jaar samen en hebben 2 dochtertjes. Ik herken je gevoelens, en zoals iedereen hier al aangeeft.... blijf praten praten praten.
Doen jullie nog wel dingen samen? Naar de bios, uit eten ed.? In een relatie moet je energie blijven steken, het blijft niet uit zichzelf goed. Dus als je wil dat het veranderd moet je zelf die veranderingen aanbrengen, daarnaast is het belangrijk om met je man over deze gevoelens te praten en samen ervoor te zorgen dat jullie relatie weer word zoals eerst.
Dit dus. Als je echt zielsveel van hem houdt, ga je er alles aan doen om je huwelijk te proberen te redden. Hij zal zich ook wel eens aan jou storen. Dat heb je nou eenmaal, er is echt geen perfecte man te vinden. Je komt op mij niet doodongelukkig over, het klinkt of je een dip hebt. Elke relatie kent zijn ups en downs. In voor- en tegenspoed. Denk ook aan jullie zoontje
Dit. Bij twijfel ga je niet zomaar stoppen. Praten en je gevoel benoemen. En ja als het zelf niet lukt is relatietherapie wel een goed idee. Hier ging het wel 1,5 jaar niet lekker meer (grotendeels door omliggende stress). We werken er hard aan we merken dat het steeds beter weer gaat. Alle mensen die 25 of zelfs 50 jaar getrouwd zijn, hebben dit ook niet zonder slag of stoot gehaald. Sterkte, vecht ervoor!
Misschien heeft hij een ander? Of is hij verliefd op een ander, maar zij is niet beschikbaar. Misschien last van midlife crisis? Eigenlijk zouden jullie wat vaker saampjes weg moeten gaan. Maar ik vrees dat hij dit vast te duur vindt (als hij al over een pakje Knorr moeilijk doet). Maar ja.. Scheiden is nog veel duurder!
praten en communiceren met elkaar. Komen jullie er niet samen uit? Dan met behulp van relatietherapie. Relaties gaan met ups en downs, het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Relaties veranderen, het blijft niet altijd zoals in het begin. Je post komt nu op mij over alsof het bergafwaarts, jullie nog niks geprobeerd pf gepraat hebben om jullie huwelijk te redden. Als je huwelijk niet meer lekker loop, doe er wat aan en niet gelijk de handdoek in de ring gooien, kom op jullie hebben een zoontje van twee, doe het voor hem.
dit vond ik wel mooi gesproken, en ik geloof niet zoals iemand aangeeft dat een man direct vreemdgaat als hij even wat minder goed in zijn vel zit hoor, vaak is het gewoon de sleur die erin geslopen is en dit gebeurt vooral als je lang samen bent, het wordt een soort automatische piloot, de tip is dan ook om die automatische piloot uit te schakelen en eens een andere richting in te gaan, maar blijf praten met elkaar, zijn er is niets klopt niet want voor jou is er wel iets hou het bij jezelf, vertel hem wat jij voelt, hoe jij de dingen ervaart of laat hem dit topic lezen, ik vind namelijk dat je in je OP heel goed verwoord wat je dwars zit succes maar ik denk dat er genoeg liefde is om te knokken samen
Weet hij wat je dwars zit? Vertel het hem en probeer uit te zoeken waarom hij sommige dingen zonde van het geld vindt.
Als ik het zo lees, dan denk ik eerder dat er iets met je man aan de hand is, dat hij niet goed in zijn vel zit of dat er iets speelt. Misschien heeft hij juist jouw hulp nodig. Of andersoortige hulp.
Bedankt voor jullie reacties....ben nu weer een stuk rustiger en za flink in mijn emotie toen ik eea plaatste! Mijn man heeft geen ander, daar geloof ik niks van en is eelijk gezegt nooit in me opgekomen... We hebben net serieus samen gepraat (en ik gehuild)... Hij heeft me gehoord en heeft zelf even tijd nodig om na te denken en te reflecteren over wat hem dwars zit...we zijn in elk geval uit de boosheid en in gesprek... Ik wil er absoluut iets van maken, hij is mijn beste vriend en mijn grote liefde...hoop dat ik dat duidelijk heb kunnen maken....
Mij wel hoor. Ik herken het wel, die twijfels. Dat mag ook gewoon. Het is ook hard werken, en soms heb je daar gewoon de energie even niet meer voor. En dan kom je naar zwangerschapspagina en zet je de dingen weer even in perspectief. Door het alleen al te verwoorden zet je het vaak al op een rijtje. En sommige dames hier trekken de "hij gaat vast vreemd-kaart" serieus sneller dan het licht. (Daar erger ik me al tíjden mateloos aan!!) Gewoon niets van aantrekken hoor. Jij weet zelf het beste hoe het zit. Sterkte TO. Je bent in ieder geval niet alleen, niet de enige met twijfels.
dit is nou EEN MAN herkenbare problemen, maar niet iets om je huwelijk voor op te geven. In voor en tegenspoed moet je wat ruimer opnemen, is mijn mening. Probeer je eens een week lang te focussen op zijn leuke kanten en zorg dat je zelf erg positief reageert. Zul je zien dat er wat verandert in jouw houding, en dan ook in zijn houding. Succes