Hoi Dames Ik moet echt even mijn hart luchten. Na ruim een jaar niet zwanger worden en een jaar van 3 miskramen was het dit jaar dan eindelijk zover dat wij zwanger zijn van een plakkertje . Inmiddels ben ik er bijna ben vandaag 37 weken, ben er zo enorm klaar mee ik kan en wil gewoon echt niet meer. Lichamelijk en mentaal ben ik op. Sinds 17 moet ik het rustig aan doen vanwege veel harde buiken. Braaf steeds al het advies opgevolgd om een vroeg geboorte te voorkomen. Met 30 weken in het ziekenhuis terecht gekomen met bloed verlies harde buiken en rug weeën. Na2 dagen mocht ik gelukkig weer naar huis en was het vals alarm en een onverklaarbare bloeding. Sinds dien mocht ik nog minder. Sinds 35 weken heb ik elke dag harde buiken. Vaak doen ze behoorlijk zeer. Heb ook geregeld voor/indalings weeën. Komen ze 2 uur lang om de 6 min waarbij is toch echt moet puffen en het zweet mij uitbreekt houd het weer op. Bij alles wat ik doe krijg ik een harde buik. Plas geregeld in mijn broek, het loopt er gewoon weg uit. Er zijn hier thuis nog 2 kinderen die mijn aandacht nodig hebben wat ik niet meer op kan brengen. Ik ben zo moe door al die harde buiken het slechte slapen en een zeer lijf. Kan niks hebben word overal boos om en jank om werkelijk alles. Ik kan gewoon niet meer. Ik wil mijn lijf terug en mezelf ik wil mijn baby en wel nu, het is goed geweest. De zwangerschappen en miskramen met 2 curettages de angst voor vroeggeboorte hebben hun sporen na gelaten. Het erge is dat ik weet dat het toch echt nog wel even beter is dat de baby nog wat langer blijft zitten. Zo dat lucht even op zeg.
Pff meid, kan me heel goed voorstellen dat je het helemaal hebt gehad, wil de verloskundige of gynaecoloog niks voor je doen?
Kan het me heel goed voorstellen meis. Jeetje wat een vervelende zwangerschap zo. Idd: is er niet iets wat je vk of gyn kan doen? Dikke knuffel in elk geval!
Nee daar is het nog te vroeg voor gaf ze vanmorgen aan. De vk zei ook dat de gynaecologen nu nog niks doen. Zat daar gewoon te huilen. Bleh. Wist wel dat ze niks wouden doen maar toch hoop je dat je dan toch misschien even willen voelen en eventueel misschien zelfs stippen. Blijf hopen dat het eindelijk een keertje doorzet. De hele dag al weer harde buiken en misselijk.
Ow wat vervelend, ben meestal zelf ook tegen het "vroeg" strippen inleiden of wat dan ook, maar als je al zn zwangerschap hebt gehad vind ik wel dat ze daar rekening mee kunnen houden, kindje is volgroeid.
Ohh dat klinkt allemaal erg zwaar Begrijpelijk dat je het inmiddels wel hebt gehad! Gelukkig duurt het niet 'lang' meer, ook al wegen de laatste loodjes het zwaarst.. Sterkte en knuffel!!
Nou, ik kan me heel goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit. Jammer dat de vk nog niks voor je kan betekenen. Probeer het jezelf zo makkelijk mogelijk te maken (makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het). Misschien oppas voor de kinderen (of uit logeren) en jezelf verwennen met lekkere, leuke en ontspannen dingen. Zoveel mogelijk op je linkerzij liggen op bed met een boek of ipad met netflix. Succes meid! Als de baby er straks is, ben je het hopelijk snel vergeten en heb je het er allemaal voor over gehad!
Och wat herkenbaar! Ik ben er ook behoorlijk klaar mee! Ik heb dan wel niet zoveel als jij meegemaakt maar wel genoeg vind ik. Ik zit ook al vroeg thuis ivm héél veel harde buiken... Met 22 weken mocht ik niet meer werken. Dan ook nog een bloedverlies gehad etc, kans op vroeggeboorte zat er in. Ik ben zo ontzettend dankbaar zover te zijn gekomen maar hoop dat de kleine man niet al te lang op zich laat wachten. Nog ffies meid dan mogen we onze kindjes in de armen nemen
Bedank voor jullie lieve woorden!! Ik zelf ben ook echt niet voor eerder de bevalling opwekken. Mits daar goede redenen voor zijn. Had het toch wel fijn gevonden als de vk toch even gekeken had hoe het er voor stond. Als ik dan al iets van ontsluiting had zou het niet voor niks zijn. Aan de andere kant als er geen ontsluiting zou zijn zou dat ook weer een dikke domper zijn. Op mijn linker zij liggen is wat lastig. De baby ligt daar met zijn beentjes en trapt er dan flink op los. Het is ook de zij waar ik het meest op slaap. Als ik er over dag te veel op lig kan ik er in de avond niet meer op liggen van de pijn. Op zich kon ik het best allemaal aan. Met wat aanpassingen en de zwangerschap apart te zien van de kwaaltjes en ongenoegen. Sinds ik elke dag harde buiken heb en geregeld voor/indaling weeën die soms 2 uur om de 6 minuten komen en dan toch weer weg zakken en ik mij de hele dag door ziekig voel lukt het mij gewoon echt niet meer. Sinds de laatste 2 weken ben ik ook elke ochtend weer misselijk en moet ik geregeld kokhalzen en overgeven.
Ik snap dat je er helemaal door heen zit. Maar ik ga toch echt tegen je zeggen dat het beter is dat de baby nog even blijft zitten. En ook kan ik je zeggen dat ook al had de verloskundige 1 cm ontsluiting gevoeld, dat je ook daar weken mee kan doorlopen. Ik heb de vorige zwangerschap meerdere malen in het ziekenhuis gelegen en daarvoor ook en een zwangerschap die moeizaam verloopt is ook vermoeiend. Maar ga afleiding zoeken. Ga iets leuks doen. Je hoeft nu niet meer rust te houden vanwege je harde buiken denk ik? Wandelen werkt vaak ook goed om de boel te ver weken. Het komt echt goed! En ik geloof niet dat ze je tot 41 of 42 weken laten door lopen dus houd in je hoofd vast dat het echt nog "maar" Max 3 weken gaat duren..... het komt goed. Alleen nu even weer rustig denken en dat zeg ik uit herkenning en steun.
Ik weet dat het beter is dat de baby nog even blijft zitten. En ergens hoop ik ook dat hij/zij dat doet. Ik trek het even niet zo goed meer. Na weer 3 dagen van weeën die weer ophielden. Ook weet ik dat je met ontsluiting nog weken kan doorlopen. Maar dan weet je dat het niet voor niets is. Nu heb ik soms heel erg het gevoel dat al die harde buiken en weeën voor niets is. Kan gelukkig nog wel genieten van de bewegingen van de baby en van de hik moet ik nog steeds lachen. Ik doe zoveel mogelijk. Ben weer begonnen met het huishouden doen. Het mag idd weer. Het doet alleen zo zeer. Ook het lopen en leuke dingen doen. Ik heb ook dan constant harde pijnlijke buiken. De vorige controle had de vk het er over dat ze mij sowieso zouden laten lopen tot 41 weken, dat is hun maatstaaf. Ik hou het er op dat wij nog max 5 weken moeten en dat het wel eens Februari kan gaan worden. Zo valt het hopelijk toch nog een beetje mee. @Elliepellie, jeetje ook voor jou niet echt een leuke zwangerschap. Dikke knuffel voor jou
Ik herken het heel goed, weken harde buiken en die indalingsweeen. Gelukkig stel je jezelf al in op vijf weken, dan kan het alleen maar meevallen. Ik hoop voor je dat de kleine voor die tijd komt! Nog even doorbijten!! Zelf met 41.2 bevallen... Was me ook echt lang zat!
Bij de andere 2 had ik echt nergens last van. Nou ja niks noemenswaardig. De gebruikelijke dingen die er nou eenmaal bij horen. Goed te doen. Bij de eerste beviel ik met 39,3 en de jongste 41,1 de jongste had nog wel even mogen blijven zitten zelfs. Voelde mij echt heerlijk zwanger toen. De vk gaf wel aan als ik er echt klaar mee was dat ik het dan wel moest aangeven maar dat het nu echt nog te vroeg was. Hopelijk zet het door of zakt het af. Zodat ik nog even lekker kan genieten. Het is ook mijn laatste zwangerschap. Die wil ik mij zo eigenlijk niet herinneren.
Hier vergelijkbare zwangerschap nu (36-4) 38 zwangerschap. net weer terug van een week ziekenhuis (zoveelste keer) en vorige zwangerschappen. Gelukkig begon hier de gynaecoloog er vandaag zelf over, ze vond het genoeg geweest. Bij 38 weken strippoging en anders week erop inleiden. Terwijl het beleid van het ziekenhuis hier ook 41 weken is. Ik hoop dat je baby zich snel aandient, en voor jou sterkte en een dikke knuffel
Dat klinkt ontzettend zwaar. Wat vervelend voor je! Maar je bent er bijna, nog even volhouden. Veel sterkte komende weken!
heel veel succes nog even! ik hoop voor je dat die kleine het net zo zat is als mama en snel zal zeggen van hier ben ik
Achtja, als ik dit lees.. is mijn "geklaag" er ineens niets meer bij.. Maar ik kan er helemaal inkomen dat je er klaar mee bent..
Oow ik herken mijzelf zo in je verhaal alleen ben ik helaas 'pas' 35 weken! Ik heb sinds 20 weken elke dag pijn. Mn rug trekt het niet meer. Sinds 2 weken ook mn bekken erbij dus alles wat ik doe doet zeer. 1x in de week fysio waar ik blij van word maar meestal maar 1 of hooguit 2 dagen. Nu heb ik morgen ook een afspraak bij de VK en wilde ook gaan vragen of ze bij 37/38 weken kon kijken of ik al ontsluiting had...en zo ja of.ze dan kon strippen. In principe mag je met 37weken thuis bevallen wat betekent dat de kleine er klaar voor is! Nou dat komt goed uit...ik namelijk ook Alleen nu denk ik ships gaat ze straks ook nee zeggen....pffff dat wordt dan een domper Nee ik blijf positief en hopen dat t wel mag!
Mamavjulia dat is wel fijn dat de gyna zelf zegt dat het genoeg is geweest. Robynn dat maakt toch niet uit? Voor jou is het voor nu ook niet leuk. Als ik nu denk hoe ik met 20 weken zo kon klagen. Bij nu was het toen ook niks. Chriss hier houd mijn rug er ook mee op. Mijn bekken en heupen kunnen het ook allemaal niet meer zo goed aan nu het kindje bijna vast ligt. Gisteren op de bank van de vk gelegen voor de echo. Sinds dien is het helemaal mis. Gister warme douche hete kruik niks hielp. Wist echt even niet waar ik het zoeken moest. In bed behoorlijk wat voorweeën gehad die ook in mijn rug zaten . Mijn benen voelen ook aan alsof ze dagelijks een marathon lopen. Vannacht wel even leuk gespeeld met de baby Ga dat wel echt missen als het zo ver is. Die onderonsjes waar niemand wat van weet. Elke ochtend dat ik wakker word is weer een dag minder lang.
Heel veel sterkte meid, klinkt erg zwaar als iik het zo lees. Toch vind ik het raar dat ze jou dan nog blijkbaar zo lang rond willen laten lopen, vanaf 38 weken is het toch "veilig" om te bevallen? Ik word namelijk volgende week ingeleid omdat de kleine achter loopt op de groei en ik iedere dag naar het ziekenhuis moet voor een ctg. Gyn gaf aan dat ze vanaf 37 weken mag komen zodat het minder belastend is voor mij maar dat onze meid het vanaf die tijd ook goed kan doen buiten de baarmoeder. Ik zit vanaf de 30 weken thuis met volledige bedrust