In het begin van mijn zwangerschap weinig klachten. Anderen vroegen me: 'En hoe voel jij je?"... Tja perfect . Mijn enige symptoom in het begin was dat ik me wat meer 'bewust' was van mijn borsten. Ze deden nog niet echt zeer, maar voelde ze toch iets meer. Rond de 6 weken moest ik wat sneller kokhalzen van geurtjes, maar nog niet echt spugen. Gedurende die week als ik thuis kwam moest ik in de middag wel eens spugen of in de avond. Het was nog te doen en kon er nog wel een beetje om lachen. Tijdens de 7e week begon het toe te nemen en in mijn 8e week heb ik me ziek moeten melden. Vooral als ik ging lopen ging het automatisch fout. Een paar daagjes rustig aan doen en dan zou ik vast weer de oude worden. Helaas werkte rustig aan doen ook niet meer, en ook op de bank was het spugen geblazen. Nog steeds minder als dat ik rond ging lopen, maar toch spugen. Naar de huisarts was een hele opgave. Een par stappen doen en kotsmisselijk. Maar met de lift naar boven (meerdere etages). De huisarts schreef emesafene voor. Dit ophalen bij de apotheek 200 meter verderop en ondertussen ook weer 3 x spugen. De volgende dag geprobeerd te werken in combinatie met de emesefane. Helaas moest ik na anderhalf uur alweer aftaaien en werd ik weer naar huis gestuurd. Rond 18 december cyclizine zetpillen gekregen, want de emesafene werkte niet. Dit werkte perfect (al werd ik er wel heel erg suf en slaperig van), ik hoefde niet meer te spugen. Met kerst werkte de cyclizine niet meer afdoende. Weer de hele dag door spugen. Sinds dinsdag primperan gekregen. Hier mag ik er 2 van per dag en moet ik stoppen na 5 dagen. De primperan werkt, maar voel me wel de hele dag door misselijk en in de avond is het alsnog spugen geblazen (zo'n 8-9 keer). Vandaag wilde ik een pilstop doen (mag maximaal 5 dagen gebruiken achter elkaar wegens gevaar bijwerkingen). Aangezien ik maandag toch wel weer erg graag wilde werken, leek het me verstandiger vandaag een pauze in te lassen dan zondag. Vanmorgen voor 12:00 uur was het spugen al niet meer te overzien. Mijn man vond het tijd om de hap of verloskundige te bellen. Verloskundige eerst gebeld en zij kwam rond 14:00 uur langs. Ze vond me er slecht uit zien, urine van de ochtend getest (vanwege moeders voor moeders), maar gelukkig geen ketonen gevonden. Vanwege het rappe tempo van het innemen van vocht en het weer er uit gooien, was ze er niet gerust op. Ze heeft een dienstdoende gynaecoloog gebeld en wilde eigenlijk dat ik toch opgenomen zou worden. De gynaecoloog vond mijn waardes nog binnen de marges, dus het had nog geen zin. Wel moest ik toch doorgaan met de primperan, omdat het anders wel verkeerd zal gaan. Maandag gaat de verloskundige weer bellen en zal ik langs moeten komen (afhankelijk van drukte of dit maandag of dinsdag kan gebeuren op de praktijk). Dan gaan ze verder kijken hoe en wat. Ik voel me rot en zit er doorheen. Ik zit al tig weken op de bank, ik kan helemaal niets. Een beetje opruimen val ik al bijna flauw en ik ben gekluisterd aan huis. Mijn man zorgt goed voor me, maar ik vind het lastig. Natuurlijk ben ik blij dat ik zwanger ben, maar ik vind het ook heel hard om te horen 'maar je bent wel zwanger!' of 'je moet even door de zure appel heen bijten'. Ik ben op en ik hoop dat het gauw voorbij is, maar ik vrees dat het nog niet gaat aftaaien met 12 weken. Iemand met ervaringen? Wanneer was voor jullie het einde in zicht. Andere die ook even hun 'gal willen spuien' zijn ook welkom natuurlijk.
Hey, Hier soortgelijk begin. Vanaf 5 weken kon ik geen hap meer door m'n keel krijgen en drinken wilde er ook niet in. Het werd alleen maar erger en spugen met gal, maar er kwam niks uit. Uiteindelijk met 6,5 week opgenomen in het ziekenhuis vanwege ketonen in urine, in ziekenhuis kreeg ik primparan en emesafene en eerste paar dagen deed het niks, maar daarna ging het gelukkig toch wel werken en heb ik een spiegel met emesafene nu opgebouwd waardoor het draaglijk is geworden. Hoef nu bijna niet meer te spugen en heb het kunnen afbouwen naar 2 pillen per dag. Het kan dus even duren voordat die spiegel opgebouwd is. Bij mij duurde dat een dag of 4/5 voordat het echt begon te werken.. Succes en hoop dat je er snel vanaf bent, want je zo rot voelen is echt verschrikkelijk. Voelde me op een gegeven moment ook zo schuldig maar man toe omdat die alles in huis moest doen en voor mij en kind zorgen. Hij zat er ook helemaal doorheen toen ik werd opgenomen.
Ja het is een verschrikking.... Ik had emesafene 8 dagen gebruikt zonder effect, dus vond de huisarts ook dat het tijd was om wat anders te proberen. Mijn man doet er luchtig over (dat hij alles moet doen). Hij was ook lekker veel vrij afgelopen dagen en pakt alles goed op, maar het zit niet in me om helemaal niets te doen. Het is onze eerste zwangerschap, dus gelukkig nog niet de zorg van een ander kind. Dat lijkt me helemaal zwaar. Zit er nu vooral erg mee dat ik niet mag werken (ook logisch natuurlijk). Voel me toch wel heel erg verantwoordelijk in mijn baan (onderwijs)...
Hier begint het nu een beetje beter te gaan, ik spuug alleen nog maar 's ochtends, ik ben nu bijna 16 weken. Ik ben eenmaal opgenomen geweest en heb bijna 3 maanden alleen maar kunnen liggen. Emesafene hielp hier telkens een dag, daarna ging ik weer spugen. Van primperan kreeg ik hele nare bijwerkingen, daarbij bleef ik even hard spugen. Nu gebruik ik alleen nog omeprazol tegen het maagzuur, hier kan ik echt niet zonder. Voor mij is het nu aftasten wat wel en niet gaat, doordat ik maanden alleen maar heb gelegen, is mijn conditie ver weg en als ik wat doe, is de volgende dag vaak weer slechter met meer misselijkheid en kokhalzen. Ik heb nu, door de steigende lijn wel hoop op een aantal betere weken. Er is in het onderdeel gezondheid ook een speciaal topic hierover, Hyperemesis Gravidarum.
Bij mijn eerste viel ik het ik 7kg af van het overmatig spugen. Ivm darmziekte heb ik geen medicatie tegen misselijkheid gebruikt.. Het was zeer vermoeiend want zelf water kwam er weer uit, en tijdens het overgeven kwam het gewoon uit mijn neus.. Totaal geen energie meer natuurlijk. Wonder boven wonder stopte het bij 14 weken van de een op andere dag en heb ik de rest van de zwangerschap geen last meer gehad. Dus ook even een opbeurend verhaal dat het dus wel beter kan worden, sterkte!
Pf jij hebt ook al een hele geschiedenis achter de rug mamavanlieverd... 'Fijn" om te horen dat het nu beperkt blijft tot in de ochtend, hoop toch dat je binnenkort er helemaal van af bent. Ik heb het topic wel gezien, maar was voor het laatst in december geschreven. Vaak krijg je ook dat er een hecht groepje is ontstaan en wilde daar niet zomaar in springen haha. Thanks Ukkie, erg fijn om te horen dat het dus ook eerder kan stoppen. Je word er echt moedeloos van... Maar als je helemaal geen medicijnen neemt lijkt het me helemaal zwaar. Uit je neus ken ik... Ik heb zelf zwaar spastische darmen, maar neem het toch maar wel in. Super knap van je dat je er zo doorheen bent gekomen. Vannacht ook weer een paar keer moeten spugen. Omdat ik gisteren pas in de middag mijn medicijnen heb genomen, heeft me dat 0,8 kg gekost op 1 dag. Vandaag maar weer netjes in de ochtend genomen en later op de dag de 2e.
Mocht je trouwens de vraag krijgen of je opgenomen wilt worden, zou ik ja zeggen. Bij mij doorbrak het infuus in ieder geval even de braakcyclus en kreeg mijn slokdarm rust. Ook iets tegen het maagzuur (waar ik buiten de zwangerschap ook veel last van had) helpt bij mij goed. Ik kreeg eerst ranitidine, maar na een paar weken werkte dat niet meer voldoende, dus nu omeprazol. Vooral het braken later op de dag nam door minder maagzuur heel erg af. Het ochtendbraken doet nu ook geen pijn meer doordat het gewoon veel minder zuur is (ik braak vooral voor het ontbijt). Ik weet niet of je al wat krijgt? Dat mag gewoon naast primperan of emesafene, etc. Dat nachtspugen is heel vervelend, dat heb ik ook een paar keer gehad. Dan is de dag erna ook meteen extra slecht door het slaaptekort. Ik heb trouwens ook spastische darmen en dyspepsie (de maagvariant), ik denk dat dat ook niet lekker samengaat met de zwangerschapsmisselijkheid, aangezien ons spijsverteringskanaal toch al zo gevoelig is. Ik vond trouwens de 12 weken grens erg tegenvallen, maar vanaf 13 weken zit er wel echt verbetering in. Gaat niet zo snel als ik zou willen (ben nog niet echt in staat voor onze zoon te zorgen), maar heel afentoe voel ik me nauwelijks misselijk.
Ik heb tijdens mijn beide zwangerschappen Hyperemis Gravidarum gehad. Wat resulteerde in 40 wkn misselijkheid. Tijdens mijn eerste zwangerschap ben ik drie keer opgenomen geweest i.v.m. uitdroging. Als je meer info wilt mag je me pb-en? In ieder geval succes en sterkte!
Ik heb vanaf 6 weken tot heden hetzelfde. Inmiddels 2 keer ziekenhuis en 15 kilo lichter. Begon met emasefene en nu al aantal weken primperan (zonder stop trouwens) in combinatie met omeprazol. Heb sinds een klein weekje nu af en toe een iets betere dag. Helaas zit ik ook al 9 weken thuis. Heb op mn tandvlees doorgewerkt tot de 12e week (was toen al compleet uitgedroogd) Mijn tip: probeer het te accepteren en vecht er niet steeds om om maar weer te kunnen werken. Al je energie heeft je lichaam nodig voor de zwangerschap. Sterkte!
Ahh wat rot voor je Ik was vanaf 5 weken heel erg misselijk en moest vaak overgeven, daarbij ook gauw duizelig, dus kon ook gelijk niet veel meer.. En idd mensen zeggen Maar je bent wel zwanger! En dat dacht ik ook steeds bij mezelf, maar na een aantal weken voel je je meer ziek dan zwanger (ik tenminste) Ik heb zelf Emesafene en Primperan gehad, Primperan hielp iets beter. Ik mocht het in overleg met de gyn. wel langere tijd achter elkaar gebruiken, had geen last van bijwerkingen gelukkig. Maar nu sinds week 15 gebruik ik het niet meer! Dit kon ik me een paar weken geleden echt niet voorstellen, met 12 weken voelde ik me ook echt nog niet beter. Nu ben ik nog wel misselijk, maar vooral in de avond en hoef nog maar af en toe over te geven. Echt een wereld van verschil met hoe het was, hoop dat het zo blijft en dat het voor jou en de andere dames die zoveel last hebben ook zo mag zijn! Beterschap!!!
Hoe gaat het vandaag? Hier 15 weken geleden bevallen na een zwangerschap van 39,5 weken met 39,5 weken hg. Ruim 15 kilo afgevallen en meerdere zh opnames, sondes en lange lijnen. Hier dus helaas ook ervaring! Primperan mag je langer doorgebroken hoor als het werkt! Let er wel op dat bij veel vrouwen primperan depressiev klachten kan geven, zo ook bij mij. Zofran kan een volgende stap zijn via de gyn. Heeft de huisarts je urine getest op ketonen?? Neem ook eens een kijkje hier bij hyperemesis gravidarum en op facebook is een zeer actieve besloten groep. Sterkte meid!
Wauw wat een reacties allemaal, bedankt. Dat doet me goed. Gisteren had ik op zich een goede dag. Op tijd mijn primperan genomen en overdag en begin avond niet hoeven spugen. Later op de avond en nacht wel weer telkens spugen. Vanmorgen met opstaan ook weer meteen. De verloskundige heeft gebeld en ik moet morgen om 14:45 in het ziekenhuis zijn bij de gynaecoloog. Geen idee wat er gaat gebeuren, maar dat zie ik daar wel. Mijn urine was zaterdag getest op ketonen en die waren er gelukkig niet, vandaar dat de gynaecoloog me nog niet wilde opnemen. Of het HG is weet ik niet, dat zal ik morgen wel horen. De verloskundige noemt me een extreem geval met overgeven. Als ik de verhalen lees dat je de gehele zwangerschap misselijk bent en moet overgeven, vraag ik me af waar je die kracht vandaan hebt gehaald. Je hebt een hoop over voor je kleintje, maar het kost zo veel energie op deze manier. Het doet me wel goed om te lezen dat een hoop wel na enige weken verbetering hadden. Mijn werk doet gelukkig helemaal niet moeilijk, vind het zelf gewoon lastig. Ik heb op advies mijn e-mail ingesteld op een automatische reactie dat ik even niet te bereiken ben. Probeer dus mijn rust inderdaad te pakken en zit te lezen op de bank.
Hier vandaag naar het ziekenhuis geweest. Met de baby gaat het super (ze dacht 12+2 en ik ben 11+4 volgens eigen berekening). Ik zit op het randje van uitdrogen en moet door gaan met de medicatie. Met medicatie blijf ik binnen de marges, als het niet meer werkt moet ik meteen bellen. Dan moet ik inderdaad opgenomen worden. Het is helaas HG en ze verwacht verbetering in 2-3 weken. Daar houd ik me aan vast .
Fijn dat het met de baby goed gaat. Probeer je niet erg vast te pinnen over 2-3 weken gaat het beter. Dit hebben ze ook steeds tegen mij gezegd maar was helaas niet zo. Sorry wil je niet ontmoedigen ofzo en ik hoop ook heel erg dat je je beter voelt maar hou er beetje rekening mee dat het misschien niet zo is. Het viel mij namelijk steeds zo tegen dat ik me dus niet beter voel..
Hoi dames, ik heb het zo verschrikkelijk met jullie te doen! Zit nu voor de 3e keer in het eerste trimester (2 mk) en het is wat mij betreft behoorlijk algehele malaise, maar zeker niet zo erg als bij jullie!! Met 6 weken is de soep er n keer uitgekomen, maar verder is het alleen bij kots neigingen gebleven, niet daadwerkelijk overgeven. Maar ik ben voor de misselijkheid al naar de apotheek gerend, ik zou helemaal gek worden als t zo erg is als bij jullie!! Heel veel sterkte!
Dankjewel Pechvogel Ja het is heel erg zwaar, maar iedereen heeft pech in zijn leven op een of een andere manier. Ik toevallig hier mee. Andere dingen gaat het super Ja ik pin me er niet al te erg op vast, maar probeer wel een beetje van 'doel naar doel' te leven. Ze zei dat er maar weinig zijn die erna nog last houden, dus hoop dat ik dan niet nogmaals uitzondering op de regel ben. Op mijn werk wordt er een invaller gezocht en krijg ik alle tijd die ik nodig heb, dat voelt wel fijn. Vrijdag heb ik mijn echte termijn echo dus daar probeer ik mij nu op te focussen. Mijn broer had een leuke ereader gehad met kerst, maar hij leest niet. Hij heeft hem nu aan mij gegeven, zodat ik me daar lekker mee bezig kan houden. Zou anders ook niet meer weten wat ik moet de hele dag.