Jongensgezin minder dan meisjesgezin?

Ik vind dat zo'n onzin. Mijn oudste is een meisje. Een fantastisch kind. Mijn tweede is een jongen. Nu ruim 3 weken. Ik ben stapel verliefd op mijn kleine man. Het is absoluut niet minder leuk omdat het een jongen is. Hij is helemaal geweldig, net als mijn dochter.
Tuurlijk is een jongen en een meisje leuk. Maar al had ik 2 meiden of 2 jongens, ik zou niet minder gelukkig zijn. Het is je eigen kindje. Ik snap ook niet dat je als moeder teleurgesteld kan zijn in het geslacht. Onbegrijpelijk vind ik dat

 

Hier vier meiden en hier regelmatig de opmerking gehoord dat er toch 'twee smaken' zijn en dat een jochie toch wel het leukst zou wezen...
Opmerkingen qua meisjesgezin of jongensgezin zijn denk ik niet anders.

Wel merk ik in mijn omgeving dat moeders met een jongensgezin graag een meisje hadden gekregen en dat de wens voor een jongen bij een meisjesgezin kleiner/minder aanwezig is...

 

Hier mama van een jongen en een meisje. Toen ik zwanger was van mn zoontje heb ik wel vaak de vraag gehad na gezegd te hebben dat we een jongen verwachtte of we wel een jongen wilde. toen ik zwanger was van mn dochter nooit die rare vragen gehad. Wel dat we nu een koningskoppel hebben en we dus gelijk klaar zijn. Alsof we nu geen derde meer mogen, mensen zeggen rare dingen.

 

herkenbaar dit zeggen mensen nu ook steeds tegen mij
het lijkt wel alsof mensen niet weten wat ze moeten zeggen en dan van dit soort opmerkingen gaan maken...

 

Maar dat weet toch niemand zeker? Je weet toch ook niet of je gelukkiger of even gelukkig zou zijn als 1 van je jongens een meisje had geweest?

Ik snap niet waarom het geslacht zo belangrijk is. Maar dat mag ik niet vinden omdat ik toevallig een jongen en een meisje heb?

 

Ik denk dat 'vroeger' mensen overwegend de voorkeur hadden voor jongens en dat tegenwoordig veel vrouwen toch wel een lichte voorkeur hebben voor een meisje in je gezin.

Wij hadden al twee jongens toen ik weer zwanger werd, met de pretecho bleek dit ook een jongen te zijn, helemaal leuk en prima! We spraken al over de 3 musketiers...

Totdat bij de 20-weken echo het toch een meisje was.
Dat was wel even schakelen, maar wel echt een hele leuke verrassing.

Ik merk dat de jongens hier echt heel fysiek samen zijn, stoeien, remmen, klimmen, die moet ik echt elke dag even buiten laten rauwdouwen. Ik hou daar wel van hoor, maar moet eerlijk zeggen dat ik wel heerlijk vind als ik ons kleine meisje nu al zo heerlijk rustig zie spelen met haar pop.

Maar die 3 musketiers had me ook wel wat geleken, hoor!
Ik was al aan het idee gewend!

 

Ik ervaar het een beetje zo, tot mijn grote schaamte. Ik ben dolgelukkig dat we een tweede kindje mogen krijgen en ook super blij met een tweede knulletje.
Denk alleen wel eens aan wat ik wellicht mis omdat ik geen dochter zal krijgen, uitgaande van mijn super goede relatie met mijn moeder. Er zijn toch dingen die je als moeder eerder met een dochter zal doen, dan met een zoon.
Maar dit zal hooguit zo nu en dan mijn hoofd binnenkruipen en denk ook maar korte tijd.
Zou zeker mijn 2e ventje niet in willen ruilen!

 

Ook ik heb de opmerkingen 'koningskoppel' en 'living the dream' gehoord toen ik dit keer zwanger bleek te zijn van een jongen. Ik voelde dat in eerste instantie niet zo.
Zelf had ik de 'voorkeur' voor een meisje erbij. En voorkeur tussen haakjes omdat dat niet negatief opgevat moet worden. Ik ben nog steeds onwijs blij met dit kindje, voel me gezegend dat het ons gegeven is dat we nog een kindje mogen krijgen máár ik heb er voor de geslachtsbepaling eigenlijk niet eens bij stil gestaan dat het een jongen kon zijn. Ik merkte na de geslachtsbepaling dat ik erg moest omschakelen (ondanks enorme blijdschap!!) omdat ik al die tijd heb gedacht dat ik 2 meiden zou krijgen. Geen idee waar die gedachte vandaan kwam. Het was onbewust maar ik merkte het pas aan mezelf na de geslachtsbepaling. En ja ik heb vreselijk gejankt want ik wilde dat niet voelen. Gelukkig was ik er na een dag of 2 volledig aan gewend.

Teleurgesteld omdat het een jongen is? Nee absoluut niet! Ik koos voor nog een kindje en niet specifiek voor een meisje.
Had ik me ingesteld op anders? Ja zeker, niet bewust maar toch was het enorm omschakelen na de geslachtsbepaling.

Ik kan nu met volle overtuiging zeggen dat ik me niet eens meer kan indenken dat onze zoon een meisje zou zijn. Als nu met de 20-wekenecho zou blijken dat we tóch een meid krijgen...zou ik wéér even moeten slikken want wat zal ik dan het beeld van een knulletje weer missen! Kan niet wachten tot dit heerlijke mannetje ook in ons gezin is.

 

Dat had ik precies hetzelfde. Ondanks dat ik al twee zonen had, ben ik in mijn fantasie helemaal los gegaan over een dochter. Toen met de NIPT bleek dat we een derde zoon kregen, was ik echt even van slag. We zullen het waarschijnlijk bij drie kindjes laten en ergens had ik me enorm verheugd op een meisje. Voor dat ik zwanger werd, maakte het me echt niet uit. Ok, een voorkeur voor een meisje, maar niet zodanig dat een jongen niet welkom was. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het toch best zeer zou doen. En nu, iedere keer dat ik het voel, probeer ik me in te leven in mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen; wat een rijkdom is het dan om 3 zonen te hebben! En soms, als mijn hormonen de leiding nemen, dan kan ik er echt in blijven hangen. Dan zegt er zo'n duiveltje op mijn schouder "ja, er zijn inderdaad heel wat stellen die geen kinderen kunnen krijgen, maar er zijn ook heel wat stellen die wel een dochter na twee zonen kregen". Ik weet dat dat maar even duurt en dan is het over.

Maar goed, daar gaat dit topic helemaal niet over

On topic:
Ts, als jij helemaal content bent met jouw zoontjes, probeer het dan gewoon naast je neer te leggen. Een jongensgezin is echt niet minder waard dan een meisjes gezin. Vrouwen hebben over het algemeen de voorkeur voor een meisje en mannen hebben over het algemeen de voorkeur voor een jongen. Het enige verschil is dat wij vrouwen er nogal in blijven hangen en mannen vrij snel accepteren dat het leven komt zoals het komt. Daarom hoor je veel vaker iets over de wens of het gemis van een dochter en zelfden over de wens of het gemis van een zoon.

 

Het enige wat misschien "beter" is aan een meiden gezin, is dat meisjes over het algemeen rustiger met elkaar kunnen spelen. Die zul je niet zo snel rollend over de vloer treffen of al rennend en schietend achter elkaar aan zien lopen. Dit is in de ogen van veel mensen erg druk gedrag, wat het ook is, maar het is maar hoe je het ervaart.

Hieruit zou je kunnen opmaken dat mensen liever een gezin met meiden over de vloer hebben dan een gezin met jongens.

Mijn partner heeft overigens ook kennissen waar wij wel eens naar toe gaan. Ik voel aan alles dat ze liever niet zou hebben dat mijn jongens er zijn. Zij heeft nu zelf twee dochters en steekt niet onder stoelen of banken dat ze dat echt zoveel beter en fijner vindt dan zonen. Ik voel me daar dus absoluut niet welkom, ben op zo'n moment alleen maar aan het checken of mijn kinderen zich naar haar behoren gedragen (als een meisje dus). En echt, mijn kids zijn zeer actief, maar wel heel sociaal en ook echt niet baldadig.
En, ik ben nu echt even aan het klagen , veel vrienden van ons hebben dochters. De mannen vinden het dan heerlijk als onze jongens komen. Kunnen ze lekker mee stoeien, rennen, ballen, gek doen. Ze beseffen alleen niet dat als zij er dan klaar mee zijn, onze jongens door gaan. Die hebben nog niet zo'n fantastische uitknop. Als je ze opjut, dan pluk je daar ook nog even de vruchten van. En dan kan die vriendin dus echt een beetje zielig naar mij kijken: ach gos, ben ik ff blij dat ik dochters heb. Ik zeg dan altijd in mijn knuistje: ik hoop dat die meiden straks met piercings, tatoeages en korte rokjes thuis komen!

 

Ja, toen ik zwanger was van de 3e kreeg ik constant die opmerking te horen: "waarom nog eentje, je hebt toch van allebei al één?" Ik vind dat zoiets raars, je krijgt een kindje niet om een geslacht zeg! Ons gezin voelde gewoon nog niet compleet.

 

Ik heb altijd een voorkeur gehad na het geslacht wat ik al had bij de eerste was het een dochter helemaal mooi natuurlijk, toen werd ik weer zwanger en wou graag een meid maar meer voor m'n oudste , dat werd een jongen bij m'n 3 de wou ik een jongetjes want dat vond ik zo leuk voor m'n zoon , maar dat werd een meidje en nu wil ik weer graag een meisje ( leuk voor dochtertje) zul je net zien als ik zwanger mag worden dat het een jongen is ... En over samenstelling meisje jongen mensen moeten altijd wel ergens commentaar op hebben

 

Mijn lieve jongste zoon was nog maar net een weekje oud toen ik een oude buurvrouw tegenkwam, die weet dat ik een heel nare jeugd heb gehad. Toch zei ze doodleuk: 'Oh, alweer een jongen? -stil-....Nou ja, jongens zijn ook best leuk, hoor' Zelf heeft ze ook alleen twee jongens gekregen... Ik zei haar dat ik heel gelukkig ben met twee jongens en dat ben ik ook. Echt, ik heb alles wat ik wilde: een lieve man en twee gezonde jongens. Prachtig vind ik het en stiekem ook weleens best stoer dat ik 'aan het hoofd sta' van een mannengezin

 

Hier ook allerlei opmerkingen toe geworpen gekregen. Van: "Dat is een goede investering voor de toekomst..." tot: "Ach... nou ja, als ze maar gezond zijn". Ik houd dan wijselijk mijn mond en loop dan verder. Vaak denken mensen dat ze er wat van moeten zeggen... Wij zijn mega-trots op ons mooie meiden-gezin! En dat is het belangrijkste.

 

Exact mijn verhaal. Het was niet eens in me op gekomen dat het een jongen kon zijn. Heb er echt aan moeten wennen, best lang nog. Ook toen hij al geboren was duurde het echt even voor die klik er was, heel anders dan bij dochter.

Mijn zoontje is nu ruim een jaar en ik vind het echt geweldig nu om van beiden eentje te hebben. Ik vind meisjes (of althans mijn meisje) wel veel makkelijker qua omgang en ik begrijp haar beter. Mijn zoontje is echt een wildebras, sloperig.

Een derde kindje komt er hier niet, en dat heeft met name te maken met het feit dat ik, hoewel ik zielsveel van m'n zoon hou, niet nog een jongen zou willen. Dus hier speelt geslacht toch wel mee.

 

Hier straks een gezin met 3 meiden!
Krijg vaak de opmerking of ik een jongen niet leuker had gevonden.
En mijn vriend krijgt vaak te horen dat het "zielig" voor hem is. Dat laatste bedoelen ze misschien wel grappig, maar vind het zelf stom. We zijn dol blij met ons meiden gezin. Stel we gaan nog voor een 4e (die kans is echt 0,00001%) dan word dat vast weer een meid
Mijn vader (en sommige andere) maken ook wel eens de opmerking over voor een jongetje gaan, maar dan zeg ik altijd direct dat de 4e zeker ook gewoon een meid zou zijn. Jongen natuurlijk net zo welkom, maar lijkt wel alsof het MOET dat er een jongetje bij komt.

Maar wij zijn straks gewoon helemaal compleet met onze mooie meiden!