Hey, Even mijn verhaal schetsen: In augustus 2013 ben ik bevallen van mijn oudste dochtertje. Omwille van bloedverlies ben ik met 40w1d ingeleid. De weëen kwamen zonder onderbreking en na een paar uur zat ik op 8 cm ontsluiting ... helaas is de ontsluiting nadien niet meer gevorderd. 15u nadat de weëen begonnen, heeft men beslist een keizersnede te doen. Nu ben ik 34,5 weken zwanger van de tweede. Tegen uiterlijk 26 januari moet ik kiezen of ik een geplande keizersnede wens. Mijn gedachten gaan reeds een paar weken alle kanten uit. Ik twijfel zo hard. Gevoelsmatig zie ik volgende nadelen bij de keuze voor een geplande keizersnede. - operatie met de nodige risico's en heftige dagen nadien; - de baby wordt gehaald voor hij er misschien zelf aan toe is (is vooral een gedacht denk ik); - nooit vaginaal bevallen (er komt in principe geen 3de kindje + geen vaginale bevalling na twee eerdere keizersnedes). Het feit dat ik niet kies voor een geplande keizersnede wil uiteraard niet zeggen dat het niet alsnog een keizersnede wordt ... Ik heb dan ook schrik om tevergeefs uren af te zien, energie te verspelen, ... om alsnog op de operatietafel te belanden. Het eerst proberen om vaginaal te bevallen leidt naar mijn gevoel misschien tot een lastiger herstel. Ik weet dat ik de keuze uiteraard zelf zal moeten maken maar wou toch graag jullie ervaringen/meningen. Ook stelde ik me de vraag of een bekkenscan enige verduidelijking zou kunnen brengen (ik leg dit bij de eerstvolgende afspraak ook voor aan de gynaecologe). Bedankt!
Hoi, Ik zou in jouw situatie denk ik wel kiezen voor een geplande keizersnee.. Niet dat daarmee alles opgelost is, want zoals je zegt zit er wel een risico aan. Aan de andere kant zou ik dat wel boven het risico stellen dat je misschien weer uren weeën hebt en toch een keizersnee moet ondergaan. Dan maar geen vaginale bevalling. Ik hecht daar sowieso geen waarde aan, maar dat kan bij iedereen natuurlijk anders zijn. Als het kindje maar gezond ter wereld komt.
Ik heb in dezelfde situatie gekozen om het toch zelf te proberen. Uiteindelijk is het toch weer een keizersnede geworden en ik was idd kapot en had er ook veel spijt van op dat moment. Achteraf vind ik het wel goed dat ik het toch heb geprobeerd, maar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat je voor een geplande gaat. Mijn 3e ks was wel een geplande ervaring (en ook nog een "natuurlijke" ks) en dat was een veel fijnere ervaring. Hier "moest" ik het van de gyn ook zelf proberen trouwens. Ik had laten vastleggen dat ik niet meer uren hoefde te proberen, maar daar had de op dat moment dienstdoende gyneacoloog geen boodschap aan.
Lijkt me een lastige keuze. Als je kindje gewoon 'goed' ligt (en dus niet in stuit) dan zou ik misschien toch voor de vaginale bevalling kiezen. Misschien kun je dan wel met je gyni overleggen dat je een ruggenprik neemt zodra je weeën beginnen. Mijn schoonzus heeft dat ook gedaan, aangezien ze bij haar 1e bevalling een traumatische bevalling heeft gehad (wat dus ook uitkwam op een keizersnede). Bij deze bevalling heeft ze een ruggenprik gehad vanaf het moment dat ze in het ziekenhuis kwam. Dochtertje is op de natuurlijke wijze geboren en alles is goed gegaan. Mocht het uiteindelijk toch betekenen dat je (weer) een keizersnede moet, dan heb je in ieder geval niet die uren pijn geleden. Misschien is dat een optie? Succes ermee
Lastig zeg ! Wel zou ik kiezen voor een vaginale bevalling. Waarom? Kindje komt wanneer het eraan toe is Sneller herstel Je doet t 'zelf' Misschien kan je je verdiepen in een stukje visualisatie en mind set voor het vorderen vd ontsluiting? Je mag me gerust pben
Lastig, ik zelf zou voor een vaginale bevalling gaan. Mijn dochtertje is ook met een spoedkeizersnee geboren ik kreeg ook volledige narcose. Mocht ik van een 2e zwanger zijn dan zou ik het echt gewoon willen proberen. Ik ben bang als je dan voor een geplande ks kiest dat je dan achteraf denk; wat als het nu wel soepel was gegaan en het gewoon geboren kon worden? Als tijdens de bevalling blijkt dat het toch niet wil zou er denk ik eerder ingegrepen kunnen worden als dat bij je 1e bevalling is gebeurt. En wat betreft ruggenprik; hou er rekening mee als je die neemt dat je dan ook meer risico's heb op een kunstverlossing!!! Bij mij is het na de ruggenprik mis gegaan waardoor ik een keizersnee kreeg, dit gebeurt weinig maar kan dus wel!
Bedankt voor jullie reacties. Ik heb bij de keuze voor een geplande keizersnede inderdaad vooral schrik dat ik achteraf spijt ga hebben dat ik het nooit geprobeerd heb. Mbt de ruggeprik had mijn kinesiste reeds verteld dat de kans dat het alsnog eindigt in een keizersnede groter is dan zonder ruggeprik (zij had het over het feit dat het persen een pak moeilijker gaat, nuja in mijn geval is het vooreerst een kwestie om tot voldoende ontsluiting te komen). Heeft er niemand ervaring met een bekkenscan om een zo het risico op herhaling beter te kunnen inschatten?
Ben je bang dat je kindje er niet doorheen past? Dit komt eigenlijk niet voor. Tenzij je partner echt een reus +195cm is en jij 150 cm bijvoorbeeld. Dat je ontstuiting niet vorderde kan meerdere redenen hebben , dat je niet ontspannen genoeg was enzovoort.
@Tweekids: Dit is inderdaad mijn grootste schrik. Ikzelf ben +- 165 cm en mijn man is +- 190 cm, het ligt dus wel redelijk ver uit elkaar maar niet in die mate zoals jij beschrijft. Mijn dochtertje was vrij groot bij de geboorte, 53 cm en 3,990 kg. De gynaecologe schat dat de baby nu minimaal dezelfde grootte/gewicht zal hebben na 40 weken zwangerschap. Ikzelf heb de indruk gehad, bij de bevalling van mijn dochter, dat mijn lichaam er echt nog niet zelf klaar voor was. Toen de bevalling ingeleid werd had ik nog geen enkele cm ontsluiting en had ik ook nog bijna geen voorweeën of wat dan ook gehad. Ook was mijn dochter nog helemaal niet volledig ingedaald. Kan dit ook een rol gespeeld hebben voor het vorderen van de ontsluiting? Staat het vorderen van de ontsluiting volledig los van de grootte van het bekken?
Mijn eerste bevalling was ongeveer gelijk aan die van jou. Na 22 uur weeën bleef ik op 9 cm steken en dus ks gehad. Nu gekozen voor een vaginale bevalling omdat ik dit heel graag mee wilde maken! En dat is gelukt! Ik kan je vertellen: het is een wereld van verschil!! Ik vond het een geweldige ervaring, echt super om mee te maken! En het herstel is zoveel fijner. Ik zou dus een vaginale bevalling aanraden. Ik heb zelf een geboorte tens gebruikt en vond dat erg fijn!
Ik zou gaan voor vaginaal maar dan wel met ruggeprik. Bij mij was het bijna een keizersnede geworden, en heb uiteindelijk zonder persweeën geperst. Heb wel tien keer gevraagd of ik niet gewoon te smal was van onder maar het paste dus gewoon. Vond het heel heftig en de ruggeprik staat alleen aan tot volledige ontsluiting. Maar wat gaaf om mee te maken, en dezelfde dag nog naar huis, vond dat echt fijn en ben blij dat het geen keizersnede is geworden.
Waarom perse een ruggenprik??? Die heeft ook veel nadelen mbt het kindje en de moeder maar ook voor de bevallingsduur en ontsluitig..
Hier ook die twijfel.. Nog maar erg pril zwanger maar spookt nu dus al door mn hoofd.. Hihi.. Mijn zoon was 4100 gram.. En ik heb uuuren op 9 cm gezeten. Ik ben ook ingeleid vanaf niks dus misschien dat dat er mee te maken kan hebben..maar mijn moeder heeft 2 x keizersnee gehad..zonder inleiden. Zij heeft een smal bekken.. Ik wil graag normaal bevallen maar mocht ik toch weer een grote baby krijgen dan is kans groter dat ik toch weer voor een ks kies.. Omdat ik liever een fijne geplande heb dan een gehaaste spoed. Tegenwoordig doen ze hier gentle sectio daar ben ik wel erg blij mee!
Update: ik heb vrijdagavond een gesprek gepland met een verloskundige (ik woon in BE en ben dus standaard onder controle van een gynaecologe). Ik wil samen met haar de opties afwegen en ik ben vooral benieuwd hoeveel kans ze me geeft op een vaginale bevalling. Maandagavond moet ik dan mijn keuze doorgeven aan de gynaecologe.... het zal een weekendje twijfelen worden!
Een vriendin van mij had een helse eerste bevalling, 24 uur weeen. Van de tweede is ze thuis bevallen omdat ze geen tijd hadden om het ziekenhuis te halen. Ze belde pas laat de verloskundige met haar eerste bevalling in gedachten, dus ze wilde niet te vroeg bellen. Toen de verloskundige er was had ze al 7 cm en zijn ze dus maar thuis gebleven. Ik zou het wel proberen. Als het vaginaal lukt is dat erg mooi. Nu heb ik 2 redelijk makkelijke bevallingen gehad (vooral die van Lisa), dus ik heb misschien makkelijk praten. Maar misschien gaat het dit keer wel veel beter (net als bij die vriendin van mij) en als vaginaal bevallen goed gaat, is je herstel zoveel beter! Ik was meteen de dag erna weer op de been, dat is zo fijn! (nu geeft een vaginale bevalling daar niet meteen garanties op natuurlijk )
De kans op een vaginale bevalling valt echt niet van te voren te voorspellen en vindt het dan ook een vreemde uitspraak als ze die durft te doen... Iedere bevalling is anders
Het is idd te optimistisch van mij om te denken dat ze gaat zeggen hoeveel kans IK heb op een vaginale bevalling. Ik hoop gewoon dat ze me kan vertellen wat haar ervaring haar, in vergelijkbare situaties, heeft geleerd en dat ik op basis daarvan een weloverwogen keuze kan maken waar ik me goed bij voel.
Lastige beslissing om te moeten maken... Ik zou idd in het gesprek met de vk of gynaecoloog navragen wat zij denken dat er het beste is in jouw geval. Natuurlijk valt er niks te voorspellen, maar zij hebben wel meer ervaring ermee en er zullen vast meerdere vrouwen voor jou zijn geweest met een vergelijkbaar verhaal. Ik heb zelf een geplande ks gehad ivm stuitligging en ik hoop eerlijk gezegd heel erg dat ik nu op de normale manier kan bevallen. De ks is bij mij niet helemaal goed uitgepakt namelijk en daar heb ik ptss aan over gehouden. Gelukkig na therapie is het wel allemaal goed gekomen hoor en ik ben nu ook weer zwanger van de tweede. Vandaag een intake gesprek gehad bij de gyn in een ander zh en mijn vorige bevalling zal uitgebreid met de anesthesist besproken worden, om wat er nu mis ging mogelijk te kunnen voorkomen. Naast t psychische gedeelte duurde het ook lang voordat ik lichamelijk hersteld was van de ks...... Dus als ik zou mogen kiezen, dan wordt het echt een vaginale bevalling!
Het komt misschien niet vaak voor, maar het komt wel voor. Mijn kindjes hadden grote hoofden, wogen 10 pond en 56 cm ( de oudste 2) en pasten echt niet. Mijn dochtertje had nog 2 dagen lang de rand in haar hoofd staan op de plek waar ze vast zat, je kon precies zien hoever haar hoofdje was gekomen, heel apart.