Vorige week is mijn opa na een ziekbed overleden. Voor ons en voor hem is het goed zo. Sinds die dag slaapt dochterlief van 1,5 enorm slecht overdag. Het is krijsen als ze haar bed ziet. We hebben nooit problemen gehad mbt tot slapen. Heeft iemand tips? Wat kan ik doen en wat moet ik juist niet doen?
Ik geloof inderdaad dat kinderen zoiets kunnen aanvoelen. Toen paar jaar geleden mijn schoonmoeder overleed, veranderde haar kleinkind die altijd bij haar was (rond de 1 jaar toen). Van een rustig lief kindje werd ze een regelrechte nachtmerrie. Gerust stellen en veel troosten. Verder heel veel geduld.. Mijn dochter heeft ook een hele moeilijke en lastige week achter de rug waardoor ze niet meer sliep..
Jazeker voelen ze dingen aan, als jullie zelf erg verdrietig zijn oan het ook zijn dat ze dat aanvoelt en daardoor zo reageert. Mijn dochter van 3,5 weet gewoon dat ik zwanger ben, ze zegt elke dag wel dat mama een baby in de buik heeft, dat ze hoopt dat de baby een zusje word enz. Terwijl wij haar niet verteld hebben dat ik zwanger ben en dit ook ontkennen (wil niet dat de hele wereld het al weet, als ik het toegeef aan dochter dan weet iedereen het in notime)
Zeker voelen ze dingen aan.. Misschien niet direct dat er iemand is overleden maar zeker een verandering in jouw gemoedstoestand.. Toen ik in afwachting was of ik zwanger was van de ICSI van mijn dochter, was ik op bezoek bij een vriendin, en bij het weggaan kreeg ik een knuffel van haar dochters, en de vraag of er een baby in mijn buik zat.. Uit het niets.. En het bleek nog zo te zijn ook.. Kinderen zijn slim
Ik denk van wel. Toen ik echt net zwanger was van ons laatste kindje waren we op vakantie. Ik wist toen zelf nog niet dat ik zwanger was, maar mijn dochter kwam toen naar me toe en vroeg uit het niets: Mama, heb jij een baby in je buik? En ik zei natuurlijk van nee....Ze ging toen naar buiten en zei (dat hoorde ik dus pas een week erna of zoiets van mijn man, nadat ik positief getest had) tegen mijn man: mama heeft een baby in haar buik hoor papa.... En ik geloof ook dat kinderen je gemoedstoestand kunnen aanvoelen: stress, verdriet, of er ruzie is in huis etc.
Ik werk op een buitenschoolse opvang en een paar dagen voordat ik positief testen heeft ook een kindje aan mij gevraagd of er een baby in mijn buik zat.
Ergens wel mooi en bijzonder eigenlijk he. Maar hebben jullie nog tips hoe ik er in dit geval mee om kan gaan?
Jazeker dat kinderen dingen aan kunnen voelen. Je moet beseffen dat zo'n kindje niet gewent is aan heel veel prikkels. Op het moment dat er een hele grote prikkel afspeelt dan worden kinderen daar onrustig van. Ze zijn gewent aan hun omgeving, hoe men reageert (dit begint al vroeg, in de baarmoeder) ze leren snel hoe jij praat als je boos/verdrietig of blij bent. Of je hartslag hoog of juist laag word. Op die manier kunnen kinderen vaak zeggen dat een vrouw bijv. zwanger is (terwijl de mama en papa het nog niet weten)
Toen mijn moeder overleed en wij het nog niet wisten Werd mijn zoon heel hard huilend wakker om die tijds en was niet te troosten moet daarop werden we gebeld dat mijn moeder was overleden. Zo raar maar ik denk zeker dat kinderen iets aan voelen
Mijn vriend zat met dochter op een tekenbord te tekenen en dochter zei dan wat dat was; poes, huis, zon....toen tekende hij (boefje) een hakenkruis en toen zei ze:"dat is s.s." Wij tegelijk "wat!!?" Waarop ze het nog een keer zei, en demonstratief de wisser eroverheen haalde. Wij vonden het echt opmerkelijk.
Mijn dochter zei vanochtend dat er een meneer buiten aan het huilen was. We liepen naar het raam en ze wees naar het huis waar vorige week een man is overleden.
TS ik denk dat je vooral dingen moet benoemen naar je dochtertje. Bij mijn zoontje had ik het idee dat hij iets zag in zijn kamer en daardoor zo onrustig was. Als ik dan rustig vertelde dat ie lekker kon gaan slapen en ik stuurde dat iets de kamer uit, sliep hij veel beter.
ja volgens mij wel...maar heb het idee tot op een bepaalde leeftijd ofzo... paar jaar geleden was ik zwanger van de jongste (nog niemand wist het behalve ik en mijn man)... onze zoon geeft thuis een feestje en een vriendinnetje van hem vraagt waar het zusje van mijn zoontje is...dus ik zeg nou die is hier ...zegt ze nee die andere...en ze bleef het maar vragen...vond ik toch wel apart...en het was een vriendinnetje wat hier wel vaker over de vloer kwam en wist dat mijn zoontje toen nog maar 1 zusje had...