Heey dames, Ik heb vanaf het begin van deze 2e zwangerschap geen voorkeur gehad voor het geslacht. Maar tijdens de laatste echo begon ik zomaar ineens te hopen op weer een meisje Niet omdat ik geen jongetje wil, in tegendeel, dat lijkt me ook super leuk! maar ik moet ineens zo erg wennen aan het idee dat het ook een jongetje kan zijn. We zullen het geslacht pas over een paar weken weten maar het spookt nu al continu door mijn hoofd. Omdat onze 1e een meisje is en ik daar zo aan gewend ben kan ik me niet echt een voorstelling maken van hoe het zal zijn als de 2e een jochie is. Het lijkt me zo anders en onwennig? Hoe was dat bij jullie? moesten jullie ook erg wennen aan een ander geslacht dan je 1e kindje? Tuurlijk hopen we vooral op een gezond kindje en is alles welkom!
Ik dacht bij de 2e...dit is weer een meisje. Vond dat ook helemaal bij mij passen (ik kom uit best wel een meidenfamilie). Ik zei ook tegen mijn man dat ik zeker wist dat het weer een meisje was. Tuurlijk maakte het me niks uit, maar ik wist het arrogant zeker, heel mijn gevoel zei dat. Tot de 20 weken echo....1000 % zeker een jongen. Van schrik begon ik te huilen... Mijn man natuurlijk meteen een brede grijns! Niet omdat ik teleurgesteld was, maar omdat ik het helemaal niet verwachtte... Maar ik was snel aan het idee gewend en toen hij geboren werd, was het gewoon meteen heel normaal. Je eigen kind, jongen of meisje, maakte bij mij helemaal niks uit.
Ik had ook geen voorkeur maar ik vond twee meisjes zo bij mij passen, dacht dat we echt een meiden gezin zouden krijgen hihi Toen met de echo bleek dat het een jongetje was moest ik wel ff omschakelen. Vond het super leuk hoor maar het was even wennen hihi Nu helemaal gewend en vind het erg leuk van beide mee te mogen maken
Ja, herkenbaar. Misschien wel omdat ik een meisje inmiddels "ken" (ook al kom ik juist uit een jongensgezin ) maar ik moest echt wel wennen aan het idee van een jochie. Helemaal prima en leuk hoor, dat wel, maar wel wennen.
Ik moest wel even wennen na de geboorte dat de derde een meisje was. Niet vanwege dat het me niet leuk leek, het leek me zelfs hartstikke leuk om naast jongens ook een meid te hebben ik wist het al vanaf de 20-weken echo, maar ik kon me er gewoon geen voorstelling van maken. na een paar weken vond ik het nog raar om geen piemeltje te zien bij het verschonen..... Nu wel gewend hoor! Ik kon me trouwens bij de tweede ook geen voorstelling maken van een tweede jongetje, want ik kon enkel een kopietje van mijn oudste voor me halen, maar echt de tweede was totaal anders.... ik vond dat zo leuk!
Hier net als flowerpower.. Na 3 echo's was het gewoon echt duidelijk, een meid. Een baby zonder piemel in m'n buik. Natuurlijk super gaaf na 2 jongens maar kon me er totaal niks bij voorstellen. Ik was ook een beetje "bang" voor een heuse diva oid hihi Maar ze is inmiddels een half jaartje oud en wat is het leuk! In het begin was het even wennen maar dat was meer omdat hier een ander onderstelletje op zit dan bij de jongens Maar voor de rest... Echt, zo trots als een pauw hoor
Ja precies wat jullie omschrijven voel ik op dit moment! Op dit moment kan ik me alleen meisjes voorstellen bij mij. Ben ik wel een jongens moeder? Haha Ik twijfel er totaal niet aan dat ik ook van jongetjes net zoveel kan gaan houden maar nu zie ik het nog niet zo voor me zeg maar. Ik probeer me voor te stellen hoe ons jongetje er dan uit zou kunnen zien, de jongens versie van onze dochter hihi
Vast wel...maar tot nu toe ben je steeds een meisjes moeder geweest en dat is het nou juist Het is zo herkenbaar! Hier ook een dochter en nu een jongen op komst. Tijdens deze zwangerschap roept iedereen vanaf het begin eigenlijk al dat het een jongen zou worden en gek genoeg was ik daar zelf ook op ingesteld toen we bij de 20 weken echo het geslacht wilden weten. En toch was het zo raar om te horen dat het inderdaad een jongen is! Ineens moest ik heel erg schakelen, was toch een beetje in de war Ja, maar...mijn hele wereld is ingesteld op een meisje...alsof er iets niet klopt. Inmiddels ben ik 38 weken zwanger en ik kan je zeggen: het idee went! Nu alleen nog even uitvinden 'hoe een jongetje werkt' maar ook dat komt vast goed!
Heel herkenbaar hoor! Ik ben volgens mijn omgeving een echte jongens moeder, zo voel ik het zelf ook, maar ik heb uiteindelijk geen voorkeur. Ik zou het heel bizar vinden als dit kindje een meisje zou zijn, daar zou ik wel even aan moeten wennen. Maar ze zou even welkom zijn .
Wij hebben 2 meiden en wat onze 3 de word is nog een verrassing. Zelf ben ik ervan overtuigd dat t een meisje weer is, maar ja voor hetzelfde geld is t een jongetje. Dan zou ik ook wel even moeten wennen, ik "weet" Hoe meisjes werken,zeg maar. Kan ik dan ook wel een jongetje mama zijn? T zal vast wel los lopen, moet ook niet te erg op de zaken vooruit lopen
Ik had dat wel heel erg Ik had 2 meiden en kreeg een jongen daarna toen ik dat hoorde dacht ik wel even "wat nu?".. Ik zag mezelf als meisjes mama. Kon geen leuke kleding voor hem vinden en namen was een ramp. Maar nu.. het is een geweldig kereltje ♡ altijd vrolijk, een klein draak je. Lekker eigenwijs en weet heel goed wat hij wilt. En kleding uitzoeken is juist lekker makkelijk ik weet wat voor merken / winkels leuk zijn. Dat wist ik eerst natuurlijk alleen voor de meiden.
ja ik moest wel eventjes wennen toen ze zei dat dit een meisje word maar ben snel genoeg aan het idee gewend toen ik eenmaal mocht gaan shoppen
De eerste is hier een meisje. Iedereen om me heen zei oh wat leuk als het een zusje is voor haar blablabla. Nou ja dacht ik, maar ik had zelf geen gevoel voor geslacht. Tot bij de keizersnee er werd ineens een jongen boven dat kleed gehouden. Ik was heel blij maar moest serieus wel aan het idee van een jongen wennen. Maar goed ik was na een weekje wel gewend aan het idee hoor Ik vind het heel leuk eigenlijk en ben wel benieuwd hoe dat verder ontwikkeld.
Bij de eerste wilde ik graag een jongen. Ik zag mezelf absoluut niet als meisjes moeder. Maar het bij de 20 weken echo bleek het toch echt een meisje te zijn! Nu ben ik zwanger van de tweede, en kan me er nu juist geen voorstelling van maken dat het een jongen zou zijn! Nog een meisje voelt veel normaler Maar we moeten nog even geduld hebben...
Oh voor mij sinds kort ook herkenbaar! Wij hebben een zoontje. Volgende week maandag hebben we een geslachts echo en ben zo benieuwd. Ik had eerst zoiets, van het maakt me echt niks uit! Nog steeds niet overigens hoor haha, maar ik heb nu wel sinds een weekje ofzo zoiets van, een meisje past niet bij me ofzo. Geeeen idee waar dat nou vandaan komt, want het lijkt me super leuk! Ben inderdaad een jongetje gewend en ben ook niet zo'n tuttig typje. Maar ik denk wel dat als ik een meisje zou verwachten dat ik dat dan vanzelf word haha. Dat dat er gewoon zo bij in groeit of automatisch gaat ofzo
Ik ben heel erg benieuwd of we nog een jongetje krijgen of het toch een meisje wordt mijn man is ervan overtuigd dat het een meisje is aangezien ik een hele andere zw heb als bij onze jongens. Maar ik heb zoiets van, ach zal wel weer een jongen worden en eerlijk? Mij maakt het ook helemaal niet uit hoor, zolang het een gezonde baby is maar als het een meid wordt ga ik idd wel ff moeten wennen aan het andere onderstel
Hahah ik ben in ieder geval niet de enige Des te meer ik over een jochie na ga denken, des te leuker en normaler ik het ga vinden. Straks is het toch weer een meid en moet ik weer omschakelen omdat ik nu zoveel nadenk over een jongetje hihi Maar ik ben er wel achter gekomen nu dat ik absoluut geen voorkeur meer heb. Ik ben alleen nog heel erg nieuwsgierig!
Hier juist andersom. Eerste dachten we een jongen; toen werd het geboren en bleek een meisje. We hebben echt een week of twee moeten wennen eraan. Nu zo blij ermee!! Voor onze tweede zwangerschap wilde ik ook erg graag nog een meisje erbij. Leek me zo gezellig! En toen werd ik zwanger en had ik zo een andere zwangerschap; dat ik dacht dat ik toch een jongen zou gaan krijgen. En dan ga je toch weer snel aan het idee wennnen. Op de 20-weken echo dus ook maar gespiekt omdat ik zo nieuwschierig was; en toen bleek het weer een meisje te zijn. Had toch wel weer een week of twee omschakeling nodig omdat ik in die paar weken zo was gaan denken dat het een jongen zou zijn. Nu gewend en zo blij dat het weer een meisje wordt! Heerlijk! Had het voor m'n eerste zwangerschap ook helemaal niet verwacht; maar ik ben een echte meisjes moeder en m'n man is een echte meisjes vader!
Mijn man hoopt stiekem op een meisje. Dat merk ik heel er aan hem. Als ik dan aan hem vraag wat hij van een jongetje zou vinden zegt hij dat hij dat ook leuk zou vinden, maar ik weet dat hij ook erg moet wennen aan het idee van een jongetje. Ik ben er van overtuigd dat als het een jongetje is hij het steeds leuker zal gaan vinden We hebben dan nog 20 weken de tijd om eraan te wennen dus dat komt wel goed haha
Ja ik denk dat ik behoorlijk moet wennen als mijn derde een meisje blijkt te zijn. Alles is hier welkom maar ik heb zo een zwaar voorgevoel dat dit wederom een jonge is. Ik had dit gevoel de eerste twee keer ook en toen had ik gelijk. Ik moet wel zeggen dat ik een hele kleine pieterige voorkeur heb voor een jonge. Maar goed nog even wachten... We zullen het zien