Zie je wel! Zo lang reikt hun geheugen nog niet. Ik vind het ook moeilijk hoor. Ik denk oprecht dat mijn (net) driejarige het niet zou snappen. Maar aan de andere kant... Misschien laat ik me wel net zo hard leiden door mijn emotie als jij. Bedoel, als je kind hartverscheurend gaat huilen, dan doet dat toch iets met je. Ik zal het hier eens uit testen vanmiddag. Geef ik de oudste een cakeje, nu de middelste slaapt en als zij wakker wordt krijgt zij een biscuitje (en de oudste niets). Haha
Net een wilde ze nog een koekje. Dat mocht en heb meteen gezegd dat als haar zusje wakker is dat alleen zij dan nog iets krijgt omdat wij al gehad hebben. Ze zei oké....
Schaam... De oudste heeft tot drie keer toe gevraagd om ook een koekje, toen ze het biscuitje van de jongste zag. Maar na uitleg vond ze het idd wel prima. Ik geloof dat ik mijn oudste een beetje onderschat, hihi.
Het is ook een groot stuk gewenning, als je kind gewend is dat beide altijd tegelijk iets krijgen, verwachten ze dat ook. Als je je jongste vanaf het begin leert dat ze niet telkens iets krijgt als een ander kind iets krijgt, wordt dat vrij vroeg vanzelfsprekend. Dan letten de kinderen ook niet op die manier op op elkaar en wordt er veel minder afgemeten. Wij letten bijv niet op of onze kinderen evenveel kadootjes krijgen met verjaardag of sinterklaas. Ik vind het een verkeerde eigenschap om ze aan te leren dat het ' eerlijk' is om hetzelfde te krijgen of ' zielig' om niet evenveel te krijgen. Gewoon leren dat ze blij zijn met zichzelf en eigen kados en om niet op te letten wat een ander heeft/krijgt. Dat kan echt op een jonge leeftijd, het is maar hoe je als ouder daar mee omgaat. Als jij het zielig vindt voor he kind, zal het kind dat ook vinden.
Zoals Adi zegt. Hier weten ze niet beter dan dat ze niet altijd allemaal iets kunnen krijgen of dat alles hetzelfde kan zijn.
Je hebt gelijk Adi! Ik ga m'n leven beteren. (Herinner me idd nu dat dit vroeger tussen mijn zusje en mij een groot issue was, dat 'afmeten'. Dat wil ik niet voor mijn kinderen).
Die vlieger gaat niet altijd op. Hier heb ik er 1 lopen die nog precies in alle geuren en kleuren kan vertellen wat we in de vakantie van september vorig jaar deden en wie er allemaal bij waren.
niet mee eens. als ik ergens naar een kinderverjaardag feestje ga met meerdere kinderen dan krijgen andere broers zusjes ook iets kleins en de jarige een grotere kadoo. zeker als ze onder 8 jaar zijn. zo is het gelukkig samen. ik had dus ook voor het oudere kind wel iets mee genomen. iets kleins.
Een kind van 3 kan dat al echt wel leren begrijpen. Onze oudste was ook 3 toen eerst zijn ene en een paar maanden later zijn andere broertje in het ziekenhuis hadden gelegen. Ze hadden ook een kleinigheid gekregen en de oudste begreep al heel goed waarvoor dat was
Voor dit issue kan ik aanraden het boek: How2talk2kids, Broers en Zussen zonder rivaliteit, door Adele Faber en Elaine Mazlish. https://how2talk2kids.nl/shop/broers-en-zussen-zonder-rivaliteit/ Hoofdstuk: "Evenveel is nooit genoeg", Pagina 55. Daarin staat ook dat je je kinderen niet evenveel moet geven, maar moet geven wat hij/zij nodig heeft. Dus geven naar behoefte en niet afmeten naar dat het gelijk is. In dit geval had de jongste behoefte aan een kleine compensatie voor het vervelende onderzoek. De oudste niet. Die had een leuke dag bij oma en geen vervelend onderzoek. Ik moet toegeven dat ik me er niet altijd aan houd. Op de verjaardag van mijn zoontje die 1 werd, heb ik mijn dochter toch ook een klein cadeautje gegeven. Maar als mijn zoontje nieuwe kleren nodig heeft omdat hij uit zijn maat is gegroeid... dan krijgt mijn dochter niet altijd wat. Soms bestel ik een extra t-shirt mee als ik online koop. Maar niet altijd. Ik ben het echter ook met de stelling eens dat kinderen van die leeftijd nog niet zoveel inlevingsvermogen hebben. Mijn dochter vindt het echt heel moeilijk als mijn zoontje wat krijgt. Ook als je het uitlegt. Vandaag heb ik de werkbank in elkaar gezet die mijn zoontje als kraamcadeau heeft gekregen. Ik heb toen wel gezegd dat ze er allebei mee mochten spelen, en toen vond ze het leuk. Dus niet benadrukt dat hij van mijn zoontje is.
Stel dat iedereen dat deed, dan bleef je bezig. Eindigt het andere kind met een stapel kleine (meestal nutteloze...) cadeautjes... Uitzondering vind ik een kraambezoek. Het is al zo ingrijpend om een broertje of zusje te krijgen. Dan doe ik het wel. Maar echt een kleinigheidje. Een velletje stickers of een kleurblokje of een prentenboekje van 2 euro ofzo.
Je kunt dit echt wel uitleggen aan een kind van 3,5 lijkt me. Ik zou me er niet schuldig over voelen. Onze jongste krijgt ook wel eens iets dat de oudste ook wel zou willen en dat zal later vast ook wel omgekeerd zijn. Dit hoort bij het leven. Zolang je gemiddeld genomen de aandacht en cadeautjes eerlijk verdeeld is er niet aan de hand vind ik.
Onze jongste van 2,5 snapte heel goed waarom de oudste een cadeautje kreeg toen ze naar het ziekenhuis was geweest. En dat was ook geen enkel probleem. Bij verjaardag laat ik degene die niet jarig is een cadeautje uitzoeken voor de jarige. Vinden ze super leuk! En dan is de focus er direct vanaf dat ze zelf niets krijgen.